Merhaba,sizleri okuyorum derdim birikim vs değil sohbet güzel kaliteli diye takipteyim.
Benim maneviyatim gittikçe azalıyor gibi dua etmek istiyorum hemen vesvese kaplıyor içimi boşuna gibi dua etmek
Engelli çocuğum var eğer dualar kabul olsaydı oğlum bir nebze de olsa düzelirdi diyorum içimi umutsuzluk kapladı yaşasam ne ölsem ne zaten nefes alıp veriyorum keyif almıyorum hayattan Allah sabredenlerle beraberdir diyor ya ayet sanki Allah beni yavrumu bizi görmüyor gibi ne vardı benim oğlumda konuşsa idi bir benim oğlum mu çok geldi bu dünyaya o kadar boş beleş yaşayan varken diyorum. Cennet beklentim yok ruhum gitti sanki oğlumun bekçisi gibiyim onu korumak tüm amacım oldu. İçimde iki ses çarpışıyor birbiriyle biri sus diyor biri isyan ediyor
Kendimi kimseye anlatamam hep susarım ilk defa bu kadar döküldü içim
Canım, hepimiz aynı gel gitleri yaşıyoruz, zaman zaman...
Bu dünya imtihan yeri, herkesin bir imtihanı var... evet bazılarının imtihanı daha zor, ama emin ol, sabretmeyi başarabilirlerse, mükafatları da o kadar büyük olacak...
Müslüman Ümit ve korku arasında olmalı zaten... ümitsizliğe düşmen de normal, önemli olan bunun bizi isyana sürüklememesi , Allah muhafaza... evet ümitsizlik de yaşayabiliriz, dönem dönem korkularımız da olabilir bu normal ama aşırıya kaçması şeytanın vesvesesi..,
Hepimizin eksikleri, hataları, günahları var, hiç birimiz dört dörtlük insan ve müslüman değiliz ama bence önemli olan iyi niyetle, elimizden geleni yapmaya çalışırsak, Rabbim de bunun mükafatını verecektir...
Şu an dünyanın hali ortada, zengin, fakir, ağa, paşa hepimiz, hiç bir ayrım olmadan, büyük bir sınavdan geçiyoruz... biz inananlar sabır ve duayla çok daha kolay aşacağız, inşallah..,
Birikim dediğin asıl, güzel insan, iyi insan ve güzel ahlak biriktirmektir, bu ikisi olunca, araç olan birikim de olur... :)
Rabbim hepimizi korktuklarımızdan emin, umduklarımıza nail eylesin... amin