Evet, ciddi soruyorum bunu.
Benim bir amaca hizmet edebilmek için gerçekleşmeyi bekleyen o kadar çok planım var ki.
2 yıldır dağın başında bir kurumda çalışmaya çalışıyorum. Bazen köreldiğimi hissederek çalışıyorum hatta. Burada olabilmek için kendimi yırttığım günleri hatırlayınca da kendine gel tuzlucay deyip şikayet etmeden devam etmeye çalışıyorum sonra. Hedefim 2019 yılındaki kariyer meslek sınavları. Bir enerjiyle başlamak istiyorum, çok istiyorum ama icraata dökemiyorum. Bedenen değil de zihnen uğraş verdiğim bir işim olsa da gün sonunda öyle yorgun argınım ki.
Ve ben yeni evliyim arkadaşlar. Eşimle aynı anda eve giriyoruz. İkimizin de gözü bu ortamdan kurtulabilmekte, yükselebilmekte. Ama istek çabayla ters orantıda maalesef. Daha doğrusu benim öyle. Bunu evlilik- adaptasyon sürecine bağlamak bahane bulmak gibi geldiği için onu demiyorum. Çünkü ben yeni evliysem eşim de keza aynı şekilde. O, gün sonunda açıp kanun okuyabilecek kadar dingin ama benim ruhum yorgun sanki. Ve saatler yemek ve ev işi yaparken o kadar kısa ki. O günün yemeğini akşamdan hazırlasam bile resmen akşam kısa geliyor. Yemeğin türüne göre bazen eşim yardım eder, yani kendi yapabileceği türden yemekse yapar. Sonra biriktirmeden bulaşığı yıkamaya çalısırım ama dün bir sürü bulaşık yaptık ve öylece kaldı mesela. Çünkü uyuyakalmışım dün akşam oturduğum yerde.
Evden çıkmamız 7.40 civarı akşam gelişimiz 17.00 sonrası. Evet böyle okuyunca bayağı zamanım kalıyor gibi geliyor ama yani ben mi bir şeyleri yanlış yapıyorum bilmiyorum. 5ten sonrası benim için ışık hızında. Yani vakit nasıl ne şekilde geçiyor inanın anlayamıyorum ya. Ne ders, ne başka bir şey yapabiliyorum. Yemekten sonra oturduğum yerde çakılıp kalıyorum dün olduğu gibi, eşim bu şekilde düzenli ders çalışabileceğime pek inanamıyor zaten.
Evet, biliyorum benim üst versiyonlarım da var. Evli, çocuklu ve çalışan kadınlar. Öyleleri var ki hatta, onları tebrik ediyorum zaten.
Böyle kendimce içerlediğim, uygulamaya koyacak planlarımın olduğunu hatırladığım ve tavsiyelerinizi beklediğim bir konu olsun dedim. 24 yaşındayım bu arada, belki de hayatımın en dinamik yıllarını bu modla geçirmek istemiyorum, yıllar boyu çalışıp emekli olmuş insanlar bile benden daha enerjik.
Harekete geçmek istiyorum, durmadan çalışmak çalışmak çalışmak.. Ama bir şeyler beni sınırlıyor sanki, bulamıyorum..
Benim bir amaca hizmet edebilmek için gerçekleşmeyi bekleyen o kadar çok planım var ki.
2 yıldır dağın başında bir kurumda çalışmaya çalışıyorum. Bazen köreldiğimi hissederek çalışıyorum hatta. Burada olabilmek için kendimi yırttığım günleri hatırlayınca da kendine gel tuzlucay deyip şikayet etmeden devam etmeye çalışıyorum sonra. Hedefim 2019 yılındaki kariyer meslek sınavları. Bir enerjiyle başlamak istiyorum, çok istiyorum ama icraata dökemiyorum. Bedenen değil de zihnen uğraş verdiğim bir işim olsa da gün sonunda öyle yorgun argınım ki.
Ve ben yeni evliyim arkadaşlar. Eşimle aynı anda eve giriyoruz. İkimizin de gözü bu ortamdan kurtulabilmekte, yükselebilmekte. Ama istek çabayla ters orantıda maalesef. Daha doğrusu benim öyle. Bunu evlilik- adaptasyon sürecine bağlamak bahane bulmak gibi geldiği için onu demiyorum. Çünkü ben yeni evliysem eşim de keza aynı şekilde. O, gün sonunda açıp kanun okuyabilecek kadar dingin ama benim ruhum yorgun sanki. Ve saatler yemek ve ev işi yaparken o kadar kısa ki. O günün yemeğini akşamdan hazırlasam bile resmen akşam kısa geliyor. Yemeğin türüne göre bazen eşim yardım eder, yani kendi yapabileceği türden yemekse yapar. Sonra biriktirmeden bulaşığı yıkamaya çalısırım ama dün bir sürü bulaşık yaptık ve öylece kaldı mesela. Çünkü uyuyakalmışım dün akşam oturduğum yerde.
Evden çıkmamız 7.40 civarı akşam gelişimiz 17.00 sonrası. Evet böyle okuyunca bayağı zamanım kalıyor gibi geliyor ama yani ben mi bir şeyleri yanlış yapıyorum bilmiyorum. 5ten sonrası benim için ışık hızında. Yani vakit nasıl ne şekilde geçiyor inanın anlayamıyorum ya. Ne ders, ne başka bir şey yapabiliyorum. Yemekten sonra oturduğum yerde çakılıp kalıyorum dün olduğu gibi, eşim bu şekilde düzenli ders çalışabileceğime pek inanamıyor zaten.
Evet, biliyorum benim üst versiyonlarım da var. Evli, çocuklu ve çalışan kadınlar. Öyleleri var ki hatta, onları tebrik ediyorum zaten.
Böyle kendimce içerlediğim, uygulamaya koyacak planlarımın olduğunu hatırladığım ve tavsiyelerinizi beklediğim bir konu olsun dedim. 24 yaşındayım bu arada, belki de hayatımın en dinamik yıllarını bu modla geçirmek istemiyorum, yıllar boyu çalışıp emekli olmuş insanlar bile benden daha enerjik.
Harekete geçmek istiyorum, durmadan çalışmak çalışmak çalışmak.. Ama bir şeyler beni sınırlıyor sanki, bulamıyorum..
Son düzenleme: