- 7 Şubat 2012
- 925
- 186
- 303
Kahveyi unuttum inan korkuyorum içmeye bende evliyim gurbetteyim hayatım çok zorEskisi gibi derken neyden bahsetigimiz önemli. Yani ben üniversitede birden bire yakalandim buna. YurttaOda degistirdim ve o an basladi. O andan sonra surekli birseylerden korktum ya boyle olursa ya soyle olursa. Ya sinavi gecemezsem. Başım agriyor ya kansersem. Ilk zamanlar 39 kiloya düştüm. Sonra gruplara katildim okulda oyalandm. Ama eskisi gibi degilim tabi. Ben çok naif çok fazla iyi niyetli çekingendim. Biraz da ondan boyle oldum galiba. Özgüvenim de yoktu. Kimseye geri laf veremezdim. Ezilirdim. Üzülürdüm. Şimdi evliyim. Bir takım akraba sorunlari oldu. Ağlayıp durdum. Taktım kafama. Halbuki onlar 2 dk laf sokup keyfine bakar. Her neyse. Ben artik daha iyiyim. Yine ataklar kuruntular geliyor ve ben bosveriyorum. Hicbirsey benden onemli degil. Allah korusun bugün bunlara uzülursun Allah yarin daha büyük dert verir. Insanlarla konus sohbet et. Sinemeya git. Kendin icin birseyler yap. Kendini önemli hisset. Hiçbirşeyin seni kötü etmesine izin verme. Gercekten ben cok agladim bana neler derlerdi beni anlamıyorsunuz derdim. Seni cok iyi anlıyorum. Al çayını veya kahveni bir kahkaha at. Bak ne güzel havalar mis. Hersey Allahtan. Dua et. Insallah iyi olursun ki bence olacaksin da.
