- 26 Kasım 2015
- 1.005
- 802
- 123
Kendimi berbat ve herkese yuk olarak hissediyorum.Evliligimi yurutmeyi beceremedim. Bir isim yok farkli bi ilde calisma imkanim yok kucuk bir ilde yapabilcegim is yok.Hic bisey beceremiyorum.Bi psikiyatriye gideyim dedim seansi 300 tl oldugunu ogrendim ve ona gidebilcek durumum yok.Tek dayanagim burasi.Tek paylasabilcegim yer burasi.Devlet hastanesinin doktoruna ciktim anksiyetem oldugunu ogrendim bunun yaninda bir de hic birsey yapmak icimden gelmiyo.Beni hayata baglayan hic bir sey hic bir hayal yok.Toparlanmak icin kalksam bile elimden gelen hic biseyim yok.Ben eskiden mutlu etrafi tarafindan sevilen bir insandim.2 yil once is bulamadigim icin farkli bi ile yerlestim ama evlenince de evi kapatmak zorunda kaldim. Farkli bir ile evlencegim icin.Evli cocuklu guzel anlasan ciftlere ozeniyorum.Ben herkese yuk gibiyim.28 yasinda hic bir seye yaramayan bir insan. Ben neden mutlu olamadim diyorum.Esimle mutlu olmak icin dualar ettim caba gosterdim ama yinede kiymet bilmedi.bombos yasayan bir insanim okulumu bile bosuna okumusum.Esimin bebek mi aldik kari mi aldik dedigi gibi gercekten hak vermeye basladim.Tek istegim uyumak cunku uyandigimda da beni bekleyen guzel bi hayat yok.Mutlu kalabalik bi yuvam olsun istemistim calisayim istedim Rabbim tutuncak birseyim yok.icim curuyo sanki.