- 7 Temmuz 2009
- 1.444
- 2.224
- 658
Kızlar merhaba ..
Şu kısa süre için de kendimi dinledim.Çocukları bırakıp eşime bi kaç akşam cafelere gittim arkadaşlarla ..Güldüm eglendim.Kendimi ,ruhumu dinledim .
Evet eşime bağlılığım sadece evlilik kurumundan ibaret.Bir alışkanlık bir soz veriş..Sevgi sevgi diye kendimi tükettiğim şey aslında benim aşkı yaşama arzum bunu anladım.
Kendimi geri çektim ondan ruhumu dinlendiriyorum.Benim şimdi onceligim çocuklarım olmalı değil mi?Çok küçükler biraz baba sevgisiyle büyümeleri toparlanmalari lazım degil mi?
Onceligim onlar ise kendimi üzmeden esimi yok sayarak yaşamak ondan hic bir beklenti içine girmeden benim geçici süreliğine bi ev arkadaşım kabul ederek yaşamak ?..En doğrular bunlar olarak cevaplandirdim.
Bi önce ki konuyu actigim da cidden aci çekiyordum ama bi gün saatlerce düşündüm saatlerce dinledim kendimi.. Ruhumu..Neyini seviyorum ki ben bu adamın??Neyini..dediğim de yüreğime dokunan hic birşey olmadi.
O çocuklarını çok seven evinin sorumluluğunu bilen bi adam sadece bu kadar.
Gelecek ile ilgili hic bir çabası olmayan 1 lira birikim yapmayı beceremeyen ,her boş vaktini uyuyarak geçirme arzusunda olan,karısına ilgi şefkat bırakın yatak odası görevini bile yerine getiremeyecek kadar pasif bi adam.
İnsan zevk alarak kahkaha atarak bir kaç dakikasını geçiremediği bi erkekle nasıl yaşlanmayı göze alabilir ki ??
Ki bu adamın birde hic affedilecek yani olmayan sadakatsizlik gibi bi yönü varken ..Fiiliyata hic dökmemis olsa da fırsatını buldugunda asla reddetmeyecegine emin oldugum,devamlı beni eleştiren pasif halini ben de tatmin etmeye çalışarak evin erkeği benim triplerine girmeleri felan.
Şuraya o kadar çok şey sigdirabikirim ki..
Çevre tarafından esim saygı duyulan bi insan .Görünüşte öyle efendi öyle dürüst edepli .Hic birşey ama hic birşey göründüğü gibi değil...
Esimi cidden kalbimden defettim şuan sadece ev arkadaşlığına ihtiyacım var ve cocuklarimin baba sevgisine.
Bundan sonra hayat bana ne sunar bilemem ama ben eşimden vazgeçtim ...Net.
Şu kısa süre için de kendimi dinledim.Çocukları bırakıp eşime bi kaç akşam cafelere gittim arkadaşlarla ..Güldüm eglendim.Kendimi ,ruhumu dinledim .
Evet eşime bağlılığım sadece evlilik kurumundan ibaret.Bir alışkanlık bir soz veriş..Sevgi sevgi diye kendimi tükettiğim şey aslında benim aşkı yaşama arzum bunu anladım.
Kendimi geri çektim ondan ruhumu dinlendiriyorum.Benim şimdi onceligim çocuklarım olmalı değil mi?Çok küçükler biraz baba sevgisiyle büyümeleri toparlanmalari lazım degil mi?
Onceligim onlar ise kendimi üzmeden esimi yok sayarak yaşamak ondan hic bir beklenti içine girmeden benim geçici süreliğine bi ev arkadaşım kabul ederek yaşamak ?..En doğrular bunlar olarak cevaplandirdim.
Bi önce ki konuyu actigim da cidden aci çekiyordum ama bi gün saatlerce düşündüm saatlerce dinledim kendimi.. Ruhumu..Neyini seviyorum ki ben bu adamın??Neyini..dediğim de yüreğime dokunan hic birşey olmadi.
O çocuklarını çok seven evinin sorumluluğunu bilen bi adam sadece bu kadar.
Gelecek ile ilgili hic bir çabası olmayan 1 lira birikim yapmayı beceremeyen ,her boş vaktini uyuyarak geçirme arzusunda olan,karısına ilgi şefkat bırakın yatak odası görevini bile yerine getiremeyecek kadar pasif bi adam.
İnsan zevk alarak kahkaha atarak bir kaç dakikasını geçiremediği bi erkekle nasıl yaşlanmayı göze alabilir ki ??
Ki bu adamın birde hic affedilecek yani olmayan sadakatsizlik gibi bi yönü varken ..Fiiliyata hic dökmemis olsa da fırsatını buldugunda asla reddetmeyecegine emin oldugum,devamlı beni eleştiren pasif halini ben de tatmin etmeye çalışarak evin erkeği benim triplerine girmeleri felan.
Şuraya o kadar çok şey sigdirabikirim ki..
Çevre tarafından esim saygı duyulan bi insan .Görünüşte öyle efendi öyle dürüst edepli .Hic birşey ama hic birşey göründüğü gibi değil...
Esimi cidden kalbimden defettim şuan sadece ev arkadaşlığına ihtiyacım var ve cocuklarimin baba sevgisine.
Bundan sonra hayat bana ne sunar bilemem ama ben eşimden vazgeçtim ...Net.
Son düzenleme: