Anlatmaya İhtiyacım Var

Yaşım 30lara geldi fakat davranışlarım, konuşmalarım olgunlaşmıyor sanki. Ne zaman misafir ağırlasam gittikten sonra" öyle demese miydim, onuda mı ikram etseydim" gb düşüncelere kapılıyorum, sürekli bunu düşünüyorum. İş ortamında da böyle aile arasında da böyle. Eve dönüp kendimle kaldığımda hep bunları düşünüyorum, kendime engel olamıyorum. Her cümleden sonra eleştirilmek beni böyle düşündürüyor belki. En basitinden bir tanıdığım aradı, numaran kayıtlı değildi tanıyamamışım dedim. Sana geleceğim dedi buyur ettim. Telefonu kapatmamla " öyle denir mi " demeye başladılar. Olanı söyledim ne var bunda. Sırf birileri eleştirmesin diye genelde dinleyiciyimdir. Bu defa hiç konuşmuyorsun diyor aynı kişiler. Anksiyete teşhisim var fakat aşırı olmadıkça ilaç almıyorum. Tayin istedim. Şimdi ne yapacağım, kimlerle karşılaşacağım kara kara düşünüyorum. Sırf bu düşüncelerimden ehliyetim olmasına rağmen araç kullanamıyorum. Çevremdeki insanlar beğeniyor, takdir ediyor fakat ben iyi hissederim diye öyle diyorlar diye düşünüyorum. Aslında öyle değil diyorum kendime. Kendime sözüm vardı memleketime hiç gelmeyecektim. Şartlar öyle bir gelişti ki şimdi memleketimdeyim. Geçmiş geçmedi. Burda daha çok zihnime hücum ediyor. Bana kendimi iyi hissettirmeyen insanlarla karşılaşmaktan çok korkuyorum. Beynime sen büyüdün güçsüz değilsin i anlatamıyorum. Çocuğum benim yaşadıklarımı yaşayacak diye çok korkuyorum. Anneme bırakacağım. Ya benim yaşadıklarımı anlamadığı GB onun yaşadıklarını da anlamazsa diye de korkuyorum. Ben varım anlarım diyorum. Bu korkularım bazen öfke krizine dönüşüyor. Psikolog nelerden hoşlanırsın diyor, her şey diyorum. Fikirsizim. Herkesin sevdiği beğendiği şeylere iyi demek zorunda hissediyorum kendimi. Ben bunları ailemden uzaklaştığımda aşmıştım. Memlekete döndüğümden beri sanki o çocuğa geri döndüm. Bana geri dönmek istiyorum. Kendi BENimi oluşturmuştum yine o olmak istiyorum.

Herkesn ne düşündüğünü bu kadar takma bence , anksiyete teşhisin varmış tedavi de oluyormuşsun , ne güzel .
Memleketinle , durumunu neden bağdaştırıyorsun ki ?
Nereye gidersen git sen yine aynı sen olacaksın sonuçta .

Çevrene çok kulak astığın için böylesin bence. Biraz kendini dinle. “numaran kayıtlı değildi tanıyamamışım” demek de ne var ki? Zaten davet de etmişsin. “Çevremi taktıkça bu halden çıkamıyorum” şeklinde düşün. Zaten sorunun cevabı kendin bulmuşsun sadece uygulamak için zorla kendini. Kapat kulaklarını.

Tatınını ıste uzaklas bence keske benımde çıkıp gıdebılecegım tayın ısteyecegım bir meslegım olsaydı.