- 2 Şubat 2015
- 14.624
- 62.313
- 598
3 gün önce hala oldum.
Çok güzel bir duygu imiş :) sağlıklı bir kız yeğenim oldu.
Ertesi gün eve çıktılar.
Bugün de kardeşim aradı, yarım saatliğine sana uğrayacağım diye.
Şaşırdım açıkçası, yeni baba olmuş, vakti varsa eve koşar normalde.
Geldi, 1 saat kadar o anlattı ben dinledim.
Gelinimizi severim, genelde mesafeli bir ilişkimiz var, çok yüz göz olmaktan yana değilim bende.
15te 1 annemde toplanırız, orada görürüm.
Kardeşimi de arada iş yerinde ziyaret ederim özledikçe bu görüşmelerin dışında.
Evlendiklerinde ikisi de 22 yaşındalardı. Bize çok erken geldi ama sevdiler, eyvallah dedik.
Bundan sonrasını bugüne kadar ilk defa duydum.
Kız çalışmıyor.
Evlendiğinden beri her gün sabah kardeşimi işe yollayıp annesinin evine gidiyormuş. Aynı şekilde her akşam kardeşimden yarım saat kadar önce eve dönüyormuş.
Yemek vs annesinden getiriyormuş, haftasonu temizliği de kardeşim ile hallediyormuş.
Defalarca bu sıkıntı olmuş; çok kavga etmişler, ilk yıl çok ses etmedim alışmasını bekledim dedi, ama hep böyle devam etmiş.
Hamilelikte Artık her gün dışarı çıkıp araba kullanma demeye başlamış bizimki,
özellikle son ay. İstanbul trafiği.
Ama kız 40 haftası bitene kadar bu şekilde devam etmiş.
Kardeşim çocuk için erken demiş.
(Yaşlar 25 şu an)
Eve bağlar beni diye kız yalvar yakar olmuş.
Gerçekten düzelir sandım diyor.
Kızın aile sağlığı merkezi kaydı hala annesinin evinin orada.
Doğumdan önce al buraya demiş kardeşim
1 haftalık bebekle topuk kanı vs, git gel uğraşmayalım demiş. Tamam demiş, bugünde almadım ben kaydı oraya gideceğiz demiş.
Kızın annesi onlarda kalıyor şimdi, onun yanında bir şey diyemedim diyor.
Ama anladım ki çocukla falan değişecek iş değil diyor.
Ben sadece neden çocuktan önce yardım almayı denemediniz diyebildim...
Şimdi ne yapacağım diyor.
Aklıma bir şey gelmedi, ama gelse de ne desem doldurdu kardeşini olur..
İstersen kızın annesi ile konuş.
Siz bu durumu normal karşılıyor musunuz diye dedim.. öyle de kaldı..
Şimdi lohusalık, bebeğe alışma, iyice sarpa saracaklar..
Akıl akıldan üstündür, ne yapılır şu durumda?
Sayfa 10
Son durum:
Lohusalığı bitene kadar hatta 2-3 ay herhangi bir şekilde kızı kırmamasını, bu konuda konuşmamasını söyledim kardeşime.
Sonrasında oturur konuşurlar.
Kendini yeterince ifade edemediğini düşünüyorum istekleri konusunda.
Burada yazan çoğu arkadaşın yorumundan bunu çıkardım ve hak verdim.
Yoksa gelinimiz hiç olmazsa sevdiği için biraz daha orta yol bulmak gayret ederdi, tanıdığım kadarı ile.
Ve de bebekle birlikte değişecek düzenin paniği de var muhtemelen bu kadar endişe ettiren.
Sanırım şu noktada gelini gitme gelme konusunda çok sıkmadan, beklentisi en azından artık onunla aile olduğunu anlaması ve aile özelini dışarıya taşımaması olacaktır.
Çok güzel bir duygu imiş :) sağlıklı bir kız yeğenim oldu.
Ertesi gün eve çıktılar.
Bugün de kardeşim aradı, yarım saatliğine sana uğrayacağım diye.
Şaşırdım açıkçası, yeni baba olmuş, vakti varsa eve koşar normalde.
Geldi, 1 saat kadar o anlattı ben dinledim.
Gelinimizi severim, genelde mesafeli bir ilişkimiz var, çok yüz göz olmaktan yana değilim bende.
15te 1 annemde toplanırız, orada görürüm.
Kardeşimi de arada iş yerinde ziyaret ederim özledikçe bu görüşmelerin dışında.
Evlendiklerinde ikisi de 22 yaşındalardı. Bize çok erken geldi ama sevdiler, eyvallah dedik.
Bundan sonrasını bugüne kadar ilk defa duydum.
Kız çalışmıyor.
Evlendiğinden beri her gün sabah kardeşimi işe yollayıp annesinin evine gidiyormuş. Aynı şekilde her akşam kardeşimden yarım saat kadar önce eve dönüyormuş.
Yemek vs annesinden getiriyormuş, haftasonu temizliği de kardeşim ile hallediyormuş.
Defalarca bu sıkıntı olmuş; çok kavga etmişler, ilk yıl çok ses etmedim alışmasını bekledim dedi, ama hep böyle devam etmiş.
Hamilelikte Artık her gün dışarı çıkıp araba kullanma demeye başlamış bizimki,
özellikle son ay. İstanbul trafiği.
Ama kız 40 haftası bitene kadar bu şekilde devam etmiş.
Kardeşim çocuk için erken demiş.
(Yaşlar 25 şu an)
Eve bağlar beni diye kız yalvar yakar olmuş.
Gerçekten düzelir sandım diyor.
Kızın aile sağlığı merkezi kaydı hala annesinin evinin orada.
Doğumdan önce al buraya demiş kardeşim
1 haftalık bebekle topuk kanı vs, git gel uğraşmayalım demiş. Tamam demiş, bugünde almadım ben kaydı oraya gideceğiz demiş.
Kızın annesi onlarda kalıyor şimdi, onun yanında bir şey diyemedim diyor.
Ama anladım ki çocukla falan değişecek iş değil diyor.
Ben sadece neden çocuktan önce yardım almayı denemediniz diyebildim...
Şimdi ne yapacağım diyor.
Aklıma bir şey gelmedi, ama gelse de ne desem doldurdu kardeşini olur..
İstersen kızın annesi ile konuş.
Siz bu durumu normal karşılıyor musunuz diye dedim.. öyle de kaldı..
Şimdi lohusalık, bebeğe alışma, iyice sarpa saracaklar..
Akıl akıldan üstündür, ne yapılır şu durumda?
Sayfa 10
Son durum:
Lohusalığı bitene kadar hatta 2-3 ay herhangi bir şekilde kızı kırmamasını, bu konuda konuşmamasını söyledim kardeşime.
Sonrasında oturur konuşurlar.
Kendini yeterince ifade edemediğini düşünüyorum istekleri konusunda.
Burada yazan çoğu arkadaşın yorumundan bunu çıkardım ve hak verdim.
Yoksa gelinimiz hiç olmazsa sevdiği için biraz daha orta yol bulmak gayret ederdi, tanıdığım kadarı ile.
Ve de bebekle birlikte değişecek düzenin paniği de var muhtemelen bu kadar endişe ettiren.
Sanırım şu noktada gelini gitme gelme konusunda çok sıkmadan, beklentisi en azından artık onunla aile olduğunu anlaması ve aile özelini dışarıya taşımaması olacaktır.
Son düzenleme:
