Cok tsk ederm ilgine..beni taniyan biri gbi yazmissin cok dogru olan sadece bana yani kadnlara oluo ama acim daha cok taze..zaman herseyn ilaciymis umarm zamanla duzelrm rabbim kimseyi bu acilarla imtihan etmesin
Cok tsk ederm ilgine..beni taniyan biri gbi yazmissin cok dogru olan sadece bana yani kadnlara oluo ama acim daha cok taze..zaman herseyn ilaciymis umarm zamanla duzelrm rabbim kimseyi bu acilarla imtihan etmesinSabretmekten başka bir şey gelmiyor arkadaşım elimizden. Ben aynı acıyı üç kez yaşadım ve sebep bulunamadı, Düşünebiliyor musun sebepsiz tekrarlayan düşük teşhisi kondu ve doktorumun dediği yaşayanı bulana kadar denemekten başka çaren yok. Sana tavsiyem düşüğe sebep olabilecek tüm tahlilleri yaptır. Sebep bulunursa hiç korkma tedavini olur yavrunu kucağına alırsın. Şimdiden karamsar olma bak ben bile 4. bebeğim yaşayacak diye umut ediyorum. Ümidimiz de olmasa nasıl yaşarız lütfen dik dur ve ikinci gebeliğim için neler yapabilirim diye düşün. Olanla Ölene yapacak bir şey yok. Sinir krizleri geçirdim her kaybımda ama olan sadece bana oldu. Diyeceğim o ki tamam üzül ama kendini sakın suçlayıp da geleceğine karanlık gözlerle bakma. Şimdi gece ama Güneş bir gün senin üzerine de doğacak...
amin canım amin. benim de çok yeni 5 gün önce yaptım son düşüğü ama artık alıştım sanki kaybetmeyeCok tsk ederm ilgine..beni taniyan biri gbi yazmissin cok dogru olan sadece bana yani kadnlara oluo ama acim daha cok taze..zaman herseyn ilaciymis umarm zamanla duzelrm rabbim kimseyi bu acilarla imtihan etmesin
Allahım seninle olsun canım. Allah sana inşallah bu acıyı bir daha yaşatmazMerhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Merhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Ağlayarak okudum yazdıklarınızı dua edin çok veren O, alan O, herşey elinde olan O.. Rabbim hayırlı günler göstersin size çok zor yaşayan bilir 7ay önce gelişimi durduğu için 8.5haftalık bebeğime kürtaj oldum, yaşayan bilirMerhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Merhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Merhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Çok üzüldüm ve aynısını yaşayan her anne adayı için inan yaşadığın duygular farksız ve katlanılması zor.Ama ki her zaman için şunları düşünelim en azından bebeğimiz olabiliyor en azından canımzda vucudumuzda hissedebiliyoruz, demek ki bir daha olmaması için sebep yok hayırlısı ile.Olanı arkamıza atıp önümüze bakmammız içinde sebep yok.Çok şükür her şeye hamdolsun ne gelirse ALLAH dan gelir alan ALLAH ımız yine verir hayırlsını versin hayırlı dahi olmayacaksa hayırlı kılıp versin inşallah.Arkadaşım kendini toparla vucuduna ve ruhuna yardımcı ol ki şimdi gelecek bebeğine hazır ol:) o geçdi inşallah hepimiz için sağlıklı hayırlı bebeklerimizi kucağımıza almak nasip olacak sadece önümüze bakalım artık arkamıza bakarak ilerleyemeyiz.Ben de aynı olayı yaşadım şaşkınlık ve beklemedik hatta hiç aklıma gelmiyecek bir sekilde ma çok şükür demek bebeğimiz oluşuyor az daha dikkat edip rahat olmamız gerek dr eşliğinde de inşallah umutlarımız kucaklarımızı doldurarak sonuç verecek:)A.E.OLUN rabbimize sığınıp dualarımızla zaamana bırakalım.Merhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Bebegimi kaybedeli 25 gun oluyo ilk gunler cok cok kotuydum yawas yawas rabbim'in izniyle iyilesmeye calisiyorm ama yazinizi aglayarak okudum we hala iyilesemedigimi goruyorm cok cok zor yasayan bilir rabbim kimseyi ewladiyla imtihan etmesin sizede sabir we saglkli sihhAtli bebekler nasip etsin insallahMerhaba arkadaşlar...Ben hamile kaldığımı öğrendiğim andan beri sizin yazılarınızı okuyorum. O kadar bilgilendim ki sayenizde anlatamam. Bunun için çok teşekkür ediyorum. 28 Şubat günü evde yaptığım gebelik testiyle silik de olsa çift çizgiyi gördüm. Önce eşime söylemeyecektim ama sonra dayanamayıp söyledim. Nasıl mutlu oldu bir bilseniz...Suratı, heyecanı, dolan gözleri aklımdan bir an olsun çıkmıyor. Aslına bakarsanız ben kendimi bildim bileli hep çocuk istemişimdir ama o çekimserdi. Bu kadar mutlu olabileceğini hiç tahmin etmemiştim. 6 Mart günü doktora gittim. Kan tahlilimdeki HCG 1118 çıkmıştı. Sat'a göre 4. haftamdaydım. Hemen internetten araştırdım. 4. haftada çıkabilecek en yüksek değerin iki buçuk katıydı. Hemen Kadınlar Kulübüne girdim. Çoğul gebeliklerde bazı arkadaşların değeri benimki gibi çok yüksek çıkmış. Doktoruma telefon açıp sordum, haftaya tekrar gelin o zaman varsa ultrasonda çıkar, dedi. 5. haftamda eşim yanımda yoktu. Heyecandan kalbim duracak gibiydi. Yine sitede bazı arkadaşlar 5. haftada kalp atışını duyabildiklerini yazmışlardı. Belki dedim içimden. Belki neden olmasın... Bu kez doktorum üstten ultrasonla baktı. Kese bir tane, içindeki embriyo gözükmüyor henüz, çok küçük o nedenle, dedi. İki hafta sonraya çağırdı. 27 Mart gününün gelmesini nasıl bekledim sabırsızlıkla. Sanki bir gün 48 saat olmuş, bir hafta 10 gün olmuştu. Tüm bunlar yaşanırken eşim dayanamayıp tüm aileye müjdeyi verdi. Babam heyecandan sülaleye müjdeyi yaydı. Hemen hemen hayatımdaki kişilerin %50 si biliyordu artık. Ben paylaşmaktan yana değildim, ama eşimi kıramadım. Ve beklemen gün geldi. O ana kadar her şeyin son derece normal olduğunu söyleyen doktorum, üstten ultrasonda mutlu olmadı ve 7. haftamda alttan ultrason yapacağını söyledi. Ne alaka dedim. Ne oluyor? Kesin kalp atışını duyarız derken ne oldu şimdi? Birden bire ikinci kese çıktı ortaya. Biri en baştan beri gördüğümüz keseydi. Diğeri daha küçük bir kese. İçindeki yolk kesesi o kadar büyüktü ki hemen kromozom bozukluğu olduğunu söyledi ve "Bu zaten düşecek. Ama esas olanda da sorun var. Kalp atışını duyamasak bile dolaşım olurdu. 7 haftalık gibi değil. Onun da gelişimi durmuş 6. haftada. " dedi. Başımdan aşağı kaynar sular aktı. Sonrasını ne kulaklarım duydu ne de gözlerim gördü. Nasıl olurdu bu, nasıl bizim başımıza gelebilir. Eşim dünyadaki en merhametli en hoşgörü sahibi insan o bunu hak etmiyor, diye içimden sayıklamaya başladım. İnanmadım doktora, atıyor dedim. Haftaya kalp atışını duymazsak hemen kürtaj dedi. Ne diyor, ne saçmalıyor. Benim bir damla kanamam bile olmadı. Neden gerilesin, neden kalbi atmasın. Hemen ertesi gün arkadaşımın doktoruna gittim. Aynı şeyleri o da söyledi ama bir farkla detaylı açıklayarak, empati yaparak, kendi yaşadıklarından örnekler vererek. Bize yaptığı açıklama kromozomu bozuk olan bebeğin ölmesi sonucu diğer kesedeki sağlıklı bebeğimi zehirlemiş olduğuydu. Bu olabilir çok normal her sağlıklı kadının hamileliğinde %20 bunu yaşama ihtimali var, dedi. Bundan sonraki gebeliğinde bunu yaşama olasılığın %5 artsa da bardağın hep dolu tarafına bak. Spermi canlı bir adam ve yumurtaları döllenebilen bir kadın bu demek ki %75 başarma şansınız var bir sonrakinde dedi. Başta tuttum kendimi. Sonra ağlamaya başladım, kendimi sıkmaktan nefes alamıyordum. Yas süreni tut, saygı duyuyorum dedi doktor. Arkadaşlar doktor muazzam çok önemli. Aslına bakarsanız iki doktor da aynı teşhisi koydu ama ilki ile ikincisi aradında bir üslup tarzı vardı ki beni biraz olsun ayakta tutun o oldu. Çok zor geçirdiğim gecelerim var şu günler. Anlamsız ağlamaya başlıyorum. Özellikle de kocamın yüzünü gördükçe...o hep beni teselli ediyor. Ama biliyorum ben onun ne kadar üzgün olduğunu. Duşta şarkı söylemiyor, evde her zamanki komikliklerini yapmıyor, gözleri hep üstümde, tedirgin...1 Nisan günü bebeğimin son şansı. Doktor bakacak. Eğer kalbi atmıyorsa kürtaj yapacak. Beni lütfen yanlış amlamayın. Bebeğini daha büyükken kaybedenler var. Senin yaşadığın ne ki diyenler olabilir belki. Sizlerin acısını o kadar iyi anlayabiliyorum ki...her duam anneleri ve bebekleri için bundan sonra. Daha önce bir arkadaşım aynı şeyi yaşadığında saçma bulmuştum, ne kadar uzatıyor, sağlıklı olsa doğardı, demek ki sağlıksız bir bebek düşmesi çok daha iyi değil mi diyordum. Şu anda o kadar utanıyorum ki. Bu kısa gebelikten öğrendiğim 3 değerli şey var. İlki "herkesin acıdı kendine özeldir, saygı duymak gerekir. " ikincisi "annem beni 5 dakikada bir aradığında sesimi yükseltmemeliyim. Kim bilir aklından ne geçiyor bana ulaşamafığında" ve üçüncüsü "sigara içtiğim geçen 15 yıla lanet olsun. Gebeliğim sayesinde sigarasız geçen 2 ayda yaşadığımı hissettim. " Bebeğimin kalbi bile atmadı ama annesine çok şey öğretti. Allah'a binlerce kez şükürler olsun ki sevdiklerim yanımda. Onları başımdan eksik etmesin. Hepimizin arkadaşlar. Sizleri tanımıyorum ama sizden başka kimseye bu kadar içimi dökemezdim. Sonsuz teşekkür ederim okuyan arkadaşlarıma. Allah hepimizin yanında olsun. Bebeklerimizi ve annelerimizi başımızdan eksik etmesin. Benim için dua edin nolur. Kürtajdan korkuyorum, içimin boşalacak olması fikrinden çok korkuyorum. Nolur dua edin...
Düne kadar bende yavruma hamileydim kalp atışı icin dra gittigimde bebegin gerilediğini gelismedigini dolayısıyla alınması gerektiğini söylediler normalde 2 aylık olmasi lazimken 6 hftlikta kalmış. Dr söylediğinde şok oldum veren Allah alan Allah ama onu o ara dusunemiyo insan. icime düştüğü andan beri cok sevmistik Kuzumuzu ama nasip değilmiş napalım. Rabbim büyük tekrar nasip eder sağlıkla. Benim merak ettiğim konu neden gerileme olmuş olabilir dr patoloji sonucu gelsin görüşürüz dedi ama ne sigara içerim ne zararlı bisey yaptım gerçi dünyada içecek suyu yokmuş ama ilk bebek ilk kürtaj cok tuhaf geldi bana. Her şerde bi Hayır var diyerek kendimi teselli ediyorum rabbim kimseye evlat acısı yasatmasin.daha ben bu halde üzülüyorsam eline alıp kokusunu duyup yitiren ler napsin rabbim yüreği yanan herkesin yar ve yardımcı si olsun.
Aranızda bu sorunu yasayan ve sonra bebek sahıbı olan oldumu ılk bebegım ılk kurtaj korkuyorum tekrar bebegım olmaz dıye gerci rabbım buyuk ısterse olur ama korkuyorum genede. bırde anne karnında bebek gelişimi olmaması sebepleri ne oalbilir acaba ?
Seni ancak bunu yaşayanlar anlayabilir.Ben de geçen sene temmuz ayında kaybettim bebeğimi.9 haftalıkken kalbi durmuş 15 gn sonra lekelenme oldu öyle anladık.tahlil falan yapıldı ama hiçbir şey çıkmadı.basit tahliller onlar.küçük gebeliklerde hele bir de ilkse genetiğe gönderme gereği duymuyor doktorlar.o ara kendmi çok suçladım.benim yaptığım bir yanlış yüzünden dedim hep.ama doktorum kesinlikle yanlış düşündüümü,bebkte anomali olabileceğini söyledi.kürtaj oldum.bi daha çocuğum olmamasından korktum.6 ay korundum.aslında o kadara gerek yoktu ama ben kendimi toparlamak için o kadfar bekledim.çok şükür şimdi yeniden hamileyim.moralini bozma diyemiyorum ne kadarlık olursa olsun giden evlat.... ama korkma dua et bol bol Allahın izniyle yeniden bebeğin olur inşallah....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?