Anne Oldum Ama Kendimi Yalnız ve Çaresiz Hissediyorum

Merhaba,


44 günlük bir bebeğim var.
Harika bir hamilelik geçirdim. Eşim hep yanımdaydı. Doğum sonrası psikolojik olarak zor bir dönemden geçtim ama doğumdan sonra bu duygularım ağırlaştı.
Bebeğimiz olsun diye çok uğraştık ve 7 sene üzerine tüp bebek ile bu güzelliğe sahip olduk
Ama eşimden beklediğim ilgiyi ve desteği göremiyorum. Doğumdan sonra çok değişti.
Bu süreçte bana güç vermesini isterken, tam tersine bazen beni daha da kırıyor. “Bu bebeği yaptığımıza pişman mısın?” diye sorması beni çok üzüyor. Hatta bazen bebeğe bakmak istemediğimi ima ediyor. Oysa ben bebeğimi çok seviyorum ve elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorum.
Tüm bu yaşadıklarım beni çok yıpratıyor. Kendimi değersiz, yalnız ve çaresiz hissediyorum. Hem anneliğe hem bu psikolojiye alışmaya çalışırken ne yapacağımı bilemiyorum.
Benim gibi bu süreçten geçmiş ya da yaşayan anneler varsa, tavsiyelerinizi, desteklerinizi ve tecrübelerinizi paylaşırsanız çok sevinirim.
Teşekkür ederim

esim de bu düsüncelerini bana o zamanlar söylemese de sonradan bu düsünceleri olduğunu söyledi. bunu düsündü cünkü sürekli çok yorgun, bebeğe takıntılı ve öfkeliydim. ya uyuyor ya da bebekle ilgileniyordum. yaklaşık 2 ay böyle gecti.

simdi de cocuk beni çok yorduğu günler pişman mıyım diye soruyor ama ben de ona soruyorum bu soruyu bazen onu çok yorgun gördüğümde. bunu sormasına da alınmıyorum. üzülüyorum cünkğ sabırsız ve tahammülsüzüm.. bu yüzden de dısarıdan sanki bu bebeği istemiyormusum gibi görünmek beni üzüyor. kendimi törpülemeye çalışıyorum. daha sakin olmaya calisiyorum. zamanla zaten seyrekleşti bu durumlar da.. sıkmayın canınızı.. sizin için olduğu kadar esiniz için de yeni durumlar bunlar.. gecen gece cocugu sünnet ettirdi diye sabaha kadar küfür ettim mesela esime sabah bir sey olmamış gibi devam ettik.

Lady Guinevere .!.:

esim de bu düsüncelerini bana o zamanlar söylemese de sonradan bu düsünceleri olduğunu söyledi. bunu düsündü cünkü sürekli çok yorgun, bebeğe takıntılı ve öfkeliydim. ya uyuyor ya da bebekle ilgileniyordum. yaklaşık 2 ay böyle gecti.

simdi de cocuk beni çok yorduğu günler pişman mıyım diye soruyor ama ben de ona soruyorum bu soruyu bazen onu çok yorgun gördüğümde. bunu sormasına da alınmıyorum. üzülüyorum cünkğ sabırsız ve tahammülsüzüm.. bu yüzden de dısarıdan sanki bu bebeği istemiyormusum gibi görünmek beni üzüyor. kendimi törpülemeye çalışıyorum. daha sakin olmaya calisiyorum. zamanla zaten seyrekleşti bu durumlar da.. sıkmayın canınızı.. sizin için olduğu kadar esiniz için de yeni durumlar bunlar.. gecen gece cocugu sünnet ettirdi diye sabaha kadar küfür ettim mesela esime sabah bir sey olmamış gibi devam ettik.

Genişletmek için tıkla...

Bazen öyle davranıyor ki bebeğimden soğuyorum ve bakmak istemiyorum.
Çok korkuyorum bebeğimden uzaklaşırım diye
Benim mucize bebeğim o ve istemediğimi düşünmesi beni çok üzüyor.

3kediannesii .!.:

Bazen öyle davranıyor ki bebeğimden soğuyorum ve bakmak istemiyorum.
Çok korkuyorum bebeğimden uzaklaşırım diye
Benim mucize bebeğim o ve istemediğimi düşünmesi beni çok üzüyor.

Genişletmek için tıkla...

valla bazen gün içindeki halimi düsününce ben bile öyle düsünüyorum dısardan bakan göz için çekilecek dert değil cünkü etrafımdaki coğu kişi beni gördükten sonra çocuk yapmaktan vazgecti ama bana sorsanız dünyanın en güzel seyi, iyi ki yapmışım o yüzden bazen öyle bir izlenime kapılması sizi üzmesin, kırmasın.. kaldı ki bazen gecmişi özlemek, bebeksiz hayata özenmek de yanlış değil.. bu bir süreç. etrafımda gördüğüm istisnasız aynı durumu yasadı, yasıyor. bebeği diğerinden bir hafta büyük olan kendini şanslı sayıyor artık “rahatlığa daha yakınım” diye bunlar suç değil, bebeğinizi sevmiyorsunuz demek değil.. insanız.. bazen sakin kalmak, her seyi halledebilmek, bunu yaparken de gülücükler saçmak mümkün değil.. bazı sabahlar ağlayarak uyanıyorum hala yalvarıyorum el kadar cocuga biraz daha uyu noolur diye. bu az seviyorum demek değil ki cocugu. bayılıyorum ona. bir başkası kucağına aldığı an yüreğim hop hop ediyor aman bi sey olacak, düsürecek falan diye biz de zor sahip olduk bu cocuga. ama şimdi o ayrı bu ayrı

benim esim de bazen beni çok gergin görünce kucağımdan alıyordu bebeği. sinirleniyordum, banyoya gidip ağlıyordum. bebeğe sinir oluyordum beni sevmediğini düsünüyordum cünkü babasında sakinleşiyordu sonra bıraktım alsın, hatta ben teklif etmeye basladım sen al cocugu ben yapamıyorum diye. esim 30 gün sonunda işe başladı, biz bebekle yalnız bir kaldık alıştık birbirimize. simdi esim bebek her ağladığında yanıma getiriyor cübkü artık sadece bende sakinleşiyor hatta es kaza birinin kucağındayken beni görürse ortalığı yıkıyor bana gelmek istiyor tüm bu lar süreç.. esinize gıcık da olacaksınız, küfürler de yağdıracaksınız o gerginlikle.. ama bebiş uyuyp ev sessiz sakin olunca yine yumuş yumuş olacaksınız

Yorgunluğu anlamıyor sanırım.... Saatlerce bebekle vakit gecirmiyorsa geçirmesini sagla, seni dinlendirsin, bebeğimizi tabii ki seviyoruz, bu yorulmayacagimiz anlamına gelmiyor

Vaalbara .!.:

Yorgunluğu anlamıyor sanırım.... Saatlerce bebekle vakit gecirmiyorsa geçirmesini sagla, seni dinlendirsin, bebeğimizi tabii ki seviyoruz, bu yorulmayacagimiz anlamına gelmiyor

Genişletmek için tıkla...

Sen evdesin ben işe gidiyorum diyor.
Erkenden yatağa gidip saatlerce telefonla oynuyor. Telefonla oynayacağına çocuğa bak ben dinleneyim diyorum anlamıyor.
Yatak odasına gidiyorum salonda yatıyor
Salona gidiyorum yatak odasında yatıyor
Böyle yapması beni bebeğimden de soğutuyor.
Hiç bitmeyen bir mesaim olduğunu anlamıyor.

Esimde bana hep destekti fakat bebeğimiz kolikti, uyku yok sürekli emzirme yoruluyordum gergin oluyordum birazcık sitem etsem eşim dünya iyisi olmasına rağmen oda bana sitem ediyordu çocuğa karşı bir tavrım varmış gibi, oysa ki bizde tüp bebekle sahip olduk çok seviyordum ama yorgun bitiktim, oğlum uyumaya başladı biraz dinlenmeye başladım da rahatladık, yani bizde geçici bir süreç oldu, erkekler daha rahat oluyor bazen elestire biliyorlar.

3kediannesii .!.:

Sen evdesin ben işe gidiyorum diyor.
Erkenden yatağa gidip saatlerce telefonla oynuyor. Telefonla oynayacağına çocuğa bak ben dinleneyim diyorum anlamıyor.
Yatak odasına gidiyorum salonda yatıyor
Salona gidiyorum yatak odasında yatıyor
Böyle yapması beni bebeğimden de soğutuyor.
Hiç bitmeyen bir mesaim olduğunu anlamıyor.

Genişletmek için tıkla...

Madem öyle sizde benim böyle olmamın sebebi bebeğim değil sensin, sen sorumsuz davrandikca destek olmadıkça daha çok yoruluyorum ve senin yüzünden bebegime yansıyor, beni elestirecegine kendini sorgula ve bebegimizi çok düşünüyorsan önce benim psikolojimi bozma de . Tamam eşimde sitem ederdi ama elinden gelenin fazlasiyla destek de olurdu, böyle davranmazdi.