Anne olmak zor mu?

Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Benim bebeğim 2 aylık ve her dakika bakmak yoruyor baya. Diyolar ya wc ye gidemiyorum ben onlardanım ama size inşallah kolaylıklar olur
Etrafa kulak asmayın
Bakması kolay ya da zor siz evlat şsteğinizden vazgeçmeyin
Hayırlısıyla
 
anneme güvenim sonsuz eşime de öyle. Allah başımdan eksik etmesin.
Allah hayırlı sağlıklı evlatlar nasip etsin. şuan beni çok zorluyor mesela sabahtan beri 2 kase yoğurtla duruyorum midem çok kötü durumda :KK43: doğurunca onu mıncıklayarak intikam almayı planlıyorum

Hamilelik döneminde ben de cok cektim
Hastanede yatip serum yerdim hep
Ilk uc ay su bile icemedim, yedi ay kustum
Annelik kimileri icin hamilelik sürecinde baya bir ter dökmek oluyor
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
berlin8982 berlin8982 baksana konu benim için açılmış sanki 😂😂😂 konu Sahibi arkadaşım
Bu konuya uzun uzun yazacağım 😁şuanda bebeğim izin vermiyor
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Rabbim dileyen herkese nasip etsin hiç bir şey kolay değilki bu hayatta heleki günümüzde her nimetin bir külfeti oluyor elbette evlat bir sorumluluk elbette ama anne olunca o dugu size ilahi bir güçle geliyor zaten her bebek çoçuk ayrıdır farklıdır belki evladınız uykuyu sever kolay bebekliği olur zorlqnmıycaksınız diyemem dersem yalan olur qma emin olun çok güzel bir duygu bir bebeği büyüşünü izlemek şahitlik etmek doğur yada doğrma yani buna değer kesinlikle
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Saldim çayıra mevlam kayira diyene zor gelmeyebilir.
 
Anneye, babaya ve bebeğe göre değişir bu cevap.
Zor.
Uykusuzluk bana kalırsa en kolay kısmı :)
En çok zorlandığım şu sıralar sabır.
Ki sabırlı biriyim aslında.
Ama yıldım.
6 aydır 2 yaş sendromundan çıkmayan evlat beni bitirdi.

+Oğlum tamam ağlama,
Mavi mi olacak yeşil mi?
(3 dakika kendini yırtarak haaayıııır ağlamasinin ardindan)
-Hayır yeşil.

Sabah kahvaltısı:
+Oğlum ne yapalım bugün seninle?
-Kirpi
??!!?
+Peki, kirpiyi biraz anlatır mısın nasıl bir şey?
-Kirpi.
+Kirpi dikenli bir hayvan oğlum, kahvaltı ile alakası Ne?
-Hayır kirpi
+peki kirpi neyden yapılıyor biraz yardımcı olur musun?
-Hayır. kirpi.
Kirpi
Kirpiiieeeeaaaaahhhhhh

20. Dakika da krep olduğunu anladım..
Konuşabiliyor, ama hayır ile iletişim kurmayı tercih ediyor.
Ağlamaya başlayınca en az 30 dakika susmuyor.
Göz hizasina inip, sarılıp, anlatıp, sakinleştirmeye çalışma kısmını hic yemiyor.
Psikoloji bilimi çaresiz.
Terrible two demişler. Sabret anne geçer demisler de geçmiyor.

Bizim oğlanın da ilginç bir espri anlayışı olduğuna inanmaya başladım; alıntı yapayım bir konuda yazmıştım:

(Yaş 3-3 buçuk arası)
Oğlum beni nasıl seviyor:
-Annesiinin lokuumu, annesiinin balıı, anneeğsiinin yavruşuu (Ben)
-Anneeğsiinin kaakaağsıı (oğlum)

Resim yapıyoruz:
-Aa güneş mi çizdin kuşusu?
-Evet bak.
-Ne güzel olmuş o öyle, bu çizgiler nedir?
-Güneşin ışığığ.
-Aaa ne hoş. Demek parıl parıl parlıyor. Bu nedir, güneşin göbeği mi varmış?
-Poposu o.
-Oğlum güneşin poposu olur mu hiç?
-Olur. Kakasını yapamaz yoksa. Güneş kakasını yapıyor. Bak.
(Gösterdiğim resim var ya işte bol bol kakalı sanat eserleri yaptığımız, o)

...

-Hadi resim çizelim X, ne çizelim, düşünelim. (Kakadan başka bir şey çizmemi istemesi için içimden dua ediyorum)
-Buldum, kaka çizelim.
-Kaka mı çizmemi istiyorsun?
-Evet kaka çiz. Ben de boyayayım onu.
-Tamam (Kaka resmi çizerim)
-Bu bir ka-ka.
-Üzerine sinek de yapalım du. :confused: (Artık sanatımızı daha ayrıntılı icra ediyorduk)
-Sinekler kakaya mı konmuş?
-Evet, heeh. Bunlar da kaka sineği.

Sonu gelmek bilmeyen sabır testi sorular:
-Anne bunun adı ne?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bu neydi?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bunun adı nedir?
-Sence nedir?
-Kurşun kalem.
(Daha geçer)
-Anne bu ne?
-Otobüs?
-Hayır, bu bir kurşun kalem.
 
Anneye göre ve cocuga göre değişir. Ikiz annesi olarak 1 tek cocugun cok kolay oldugunu düşünüyorum. Yardımcınız yoksa nefes alamayacaksanız çok zor.
Iyi yetistirmek ,eğitim vermek,okuluyla ilgilenmek,korumal,kollamak,meslek sahibi etmeye çalışmak tüm bunlar çok zor diye düşünüyorum. Bu dünyaya çocuk getirmek de bence delilik ve büyük cesaret ama bunu anlamak için o çocuğu doğurmak gerekiyor.
Gözümüz arkada kalmadan büyütelim en önemlisi. Bir de özel çocuk anneleri var aslinda en zoru onlarınki.
 
Sonu gelmek bilmeyen sabır testi sorular:
-Anne bunun adı ne?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bu neydi?
-Kurşun kalem.
(Bir süre geçer)
-Anne bunun adı nedir?
-Sence nedir?
-Kurşun kalem.
(Daha geçer)
-Anne bu ne?
-Otobüs?
-Hayır, bu bir kurşun kalem.
sey de sormuyor mu
neden kursun kalem ?
bızde bırde bu vardı
mesela anne bu ne
masa
gun ıcınde 800998 tekrardan sonra
anne bu ne
masa
neden masa ?
 
Bir kac gün sonra 5 ayını dolduracak bir bebeğim var.Çocuklari çok seven ve kuzenlerini büyüten biriydim.Ama bebeğim kucağıma gelince anladım ki annelik başkasının çocuğunu uzaktan sevmeye benzemiyor.

Ve eminim ki şu anki ihtiyaçları en kolay karşılanan şeyler.Giderek artacak bunlar.Ama annelik öyle bir şey ki daha güçlü hissediyorsun.Hatta ben ilk zamanlar sanki dünyada doğuran tek kadınmışım gibi mükemmel hissediyordum.

Bugün başım niye bu kadar çok ağrıyor diye düşünürken farkettim ki kaç gecedir uyuyamıyorum.Gündüz uykumuz zaten çok az.Bebeğim uyumayınca bende uyuyamıyorum.Ama iki saat once kucağımdayken elini yanağıma uzattı dokunmak istedi yanağını yanağıma değdirmeye çalıştı.

İşte o zaman diyorsun ki annelik zor ama hayattaki en güzel şey.
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
Çocuktan çocuğa değişir bir bebeğim sürekli ağlar iki dk ayrılamazdık dedim o kadar hayalini kurduğum şey bu mu bi bebek gece gündüz demeden sürekli aglar mı ilk 6 ay bize zehir oldu
Diğeri ise ağlamanın ne olduğunu bilmeyen çok uslu bi bebekti onun gibi olsa on cocuk buyuturum o kadar diyeyim size
Bence yaş ilerledikçe tahammülde azalıyor cevremde gözlemlediğim öyle en azından o yüzden bence ertelemeyin
 
sey de sormuyor mu
neden kursun kalem ?
bızde bırde bu vardı
mesela anne bu ne
masa
gun ıcınde 800998 tekrardan sonra
anne bu ne
masa
neden masa ?

Evet. :D
Devamını alıntı yapayım:
-Kedi ne demek istedi? (Miyavlayan kedinin tercümesini istiyor benden)
-Ben anladım, karnı acıkmış, onu söylüyor.
-Kaç yaşındayım ben?
-Ben neredeyim? (Düğün fotoğrafımızda kendini arıyor)
-Beni neden çağırmadınız? (Düğünde olmamasının hesabını sordu-trip attı uzunca bir süre bize)
-Ben senin karnında mıydım? Sen de benim karnımda mıydın? (Açıklıyorum anlayacağı dilde)
-Ben erkek miyim?
-Baba da mı erkek?
-Sen çişini nasıl yapıyorsun?
-Anne senin de mi pipin var? (Biz zor sorulara geçtik, sana da Allah kolaylık versin :KK70:)
-Anneannenin pipisi var mı?
-Yıldız neden yukarıda?
-Nasıl düşmüyor?
-Güneş yere nasıl düşmüyor?
-Bulutlar nasıl çarpışıyor? (Gök gürültüsünü açıkladığımda gelen devamı)
-Bulutlar dikkat etmiyor mu? (Dikkatsiz oldukları için çarpışıyormuş bulutlar)

Bitmeyen sorular.... Bazen aynı soruyu tekrar edip ben ne tepki veriyorum diye incelemeler, bazen "Nedensiz nedenler" :D Bazen neyi nasıl anlatacağımı şaştığım oluyor.
 
Evet. :KK70:
Devamını alıntı yapayım:
-Kedi ne demek istedi? (Miyavlayan kedinin tercümesini istiyor benden)
-Ben anladım, karnı acıkmış, onu söylüyor.
-Kaç yaşındayım ben?
-Ben neredeyim? (Düğün fotoğrafımızda kendini arıyor)
-Beni neden çağırmadınız? (Düğünde olmamasının hesabını sordu-trip attı uzunca bir süre bize)
-Ben senin karnında mıydım? Sen de benim karnımda mıydın? (Açıklıyorum anlayacağı dilde)
-Ben erkek miyim?
-Baba da mı erkek?
-Sen çişini nasıl yapıyorsun?
-Anne senin de mi pipin var? (Biz zor sorulara geçtik, sana da Allah kolaylık versin :KK70:)
-Anneannenin pipisi var mı?
-Yıldız neden yukarıda?
-Nasıl düşmüyor?
-Güneş yere nasıl düşmüyor?
-Bulutlar nasıl çarpışıyor? (Gök gürültüsünü açıkladığımda gelen devamı)
-Bulutlar dikkat etmiyor mu? (Dikkatsiz oldukları için çarpışıyormuş bulutlar)

Bitmeyen sorular.... Bazen aynı soruyu tekrar edip ben ne tepki veriyorum diye incelemeler, bazen "Nedensiz nedenler" :KK70: Bazen neyi nasıl anlatacağımı şaştığım oluyor.
:D :D :D :D

2 gun once bana sunu dedı
anne ben eskıden kucuktum (sankı felegın cemberınden 40 kez gecmıs gıbı) senın karnında yasardım dogdum mır mır memenden sut ıcmeye basladım hep aglardım oyuncakları ısırırdım bılmıyordum bebektım cunku
karnında yasardım ben karnından cıktım
bu karın mevzusu ısrarla tekrarlanıyor sorunun nerden gelecegı bellı oldu
karnına nasıl sıgdım nerden koydunuz benı karnına ?

:D
hah o joker hakkı olmayan ölümcül soru geldı

babanla ben bırbırımızı cok sevdık bırbırımızı cok optuk cok opunce senın sevgın ıcımde buyudu sevgı ısıgı oldun karnımda buyudun cıkmak ıstedıgını bellı ettın cok hareket ettın sonra da (dogum anının resımlerı var ) resımlerı gosterdım bak doktor amcanda senı boyle karnımdan cıkardı dedım

ınsallah ıyı dogru demısımdır

bırde gecen sene ozel bolge nedır mevzusunu anlatırken pipi kuş gıbı ornekler vermıstım
kaynımlaar falan aılecek cumhur cemaat hep bırlıkte otururken bızımkı patlattı masada sofra duzenındeyız cocuklar soyle otursun yetıskınler boyle falan... erkek kuzenıne dedı kı centılmen ola dılı donmuyor kenkil ol lutfen benım kusum var senın pipin oncelık benım dedı

:olamaz:
 
Ben yaptim. 2 kere filan. :KK70:
altdaaannn uste asagıdaaaan yukarı stadyum dolusu kalabalık coskusuyla
helal olsun sana helal olsun
:KK9::KK9::KK9::KK9:

bana da hep cocuk uyuyorken yat uyu derlerdı de cocuk zaten 1 saate kalmayacak uyanacak o bır saat ıcınde nasıl uyuyup uyanayım barı uyanana kadar su ıslerı yapayım dıye evde tavaf edıyordum heryerı
 
Bebek kolay, mesele buyudugunde başlıyor,
Ömür boyu devam edecek bir sorumluluk, hastalığı, egitimi, dogal afeti, sapığı, katili dusunmekten çıldırtan, maddi - manevi buyuk fedakarlik isteyen bir şey çocuk sahibi olmak.
Bir tane yaptim, bidaha asla.
 
47günlük anneyim gerçekten zor bende tahmin edemezdim bu denli zor olduğunu ama alışıyorsun va bu uzun bir süreç 3 4 yaşına geldiğinde tadından yenmeyecektir fakat em önemli şey eş ve aile desteği bilginiz olsun
 
:KK70: :KK70: :KK70: :KK70:

2 gun once bana sunu dedı
anne ben eskıden kucuktum (sankı felegın cemberınden 40 kez gecmıs gıbı) senın karnında yasardım dogdum mır mır memenden sut ıcmeye basladım hep aglardım oyuncakları ısırırdım bılmıyordum bebektım cunku
karnında yasardım ben karnından cıktım
bu karın mevzusu ısrarla tekrarlanıyor sorunun nerden gelecegı bellı oldu
karnına nasıl sıgdım nerden koydunuz benı karnına ?

:KK70:
hah o joker hakkı olmayan ölümcül soru geldı

babanla ben bırbırımızı cok sevdık bırbırımızı cok optuk cok opunce senın sevgın ıcımde buyudu sevgı ısıgı oldun karnımda buyudun cıkmak ıstedıgını bellı ettın cok hareket ettın sonra da (dogum anının resımlerı var ) resımlerı gosterdım bak doktor amcanda senı boyle karnımdan cıkardı dedım

ınsallah ıyı dogru demısımdır

bırde gecen sene ozel bolge nedır mevzusunu anlatırken pipi kuş gıbı ornekler vermıstım
kaynımlaar falan aılecek cumhur cemaat hep bırlıkte otururken bızımkı patlattı masada sofra duzenındeyız cocuklar soyle otursun yetıskınler boyle falan... erkek kuzenıne dedı kı centılmen ola dılı donmuyor kenkil ol lutfen benım kusum var senın pipin oncelık benım dedı

:olamaz:

Bu süreç için biraz okuma yaptım, konu da açmıştım hatta çocuk bölümüne, bu pipili sorular gelmeye başladığında; biyolojik adları ile ayrıntısız bilgilendirmeyi öneriyorlar.
Anlat anlat bitmez ya bizimki de neler ediyor, eşime beni, bana eşimi şikayet filan eder bol bol işine gelmeyen bi şey olursa, babayla birlik olmazsak parmağında döndürür "Ama anne olur dedi" "Ama baba tamam dedi" filan. Sabırdan sınanmak ayrı da, işte komik de oluyorlar ya da bize komik geliyorlar sevdiğimizden bilmiyorum artık.
Ben bazen dayanamayıp gülüyorum, resmen otoritedeki delikleri bir bir saptayan bir dedektör gibi.
 
Doğum, hamilelik çok kolay bana göre de .Ama cocuklarim çok zordu ,kolik alerjik huysuz uykusuz bebeklerdi. Hala da öyleler, büyüdükçe de sıkıntılar farklılaşıyor.
Şöyle söylim ilk çocuktan sonra tövbe etmiştim çocuğa ki eşim annem hep destekti.
Sonra bile isteye 2.yi yaptım 7 yaş var aralarında bi doğdu ki bu da aynı abi 😑
2 yaşına girdi bi tık rahatladım yeni yeni uyumaya başladım.
Bence çok zor ama ben biraz pimpirikli mukemmeliyetciyim,bebeklerin de zor bebekti .kolay büyüktenler de var tabi .
Isın özü eğer insanlar bile isteye 2.yi hatta 3.yu yapıyosa zordan daha çok güzeldir 😍😍
Allah isteyen herkese nasip etsin ,çok yıprandım yaşlandım ama iyi ki varlar .Öyle bi an geliyo ki tüm zorluklar sıfırlanıyor.
 
Çok çok özür dileyerek bir şey sormak istiyorum, ama lütfen linç etmeyin beni
Gerçekten çok masumca anlamaya calısıyorum
Ben de bebek için uğraşıyorum 8-9 aydır.
Etrafımda hiç küçük bebek nasıl büyür yakından sahit olmadım görmedim yani sevdim en fazla bir kaç saat o kadar.

Bebeğim oldugunu hayal ettiğimde ise her şey bana güllük gülistanlık geliyor. Bir tek uykusuzluk zor olacaktır diye düşünüyorum, o da ilk aylar ve bebiş uyudukça ben de uyurum diye düşünüyorum.
Çalışan bir insanım, yıllardır en uzun tatilim balayındaydı, 10 senedir aralıksız çalışıyorum ve şunu düşünüyorum, evde bebekle olmak ne kadar zor olabilir?
Yani günün sonunda evdesin işte, bebişle beraber günler mis gibi geçer gibi geliyor.

Sonra burada banyo bile yapamayan tuvalete zor giden yeni anneleri okuyorum ben mi bihaberim olaydan diyorum.
Bütün arkadaş çevrem çocuklu ve herkes bana bugünlerini cok arıcaksın, derdin mi yok çocuk istiyorsun olabildiğince geciktir tarzı konuşuyorlar ve bunu da anlayamıyorum.

Tabiri cok yerinde olmayacak ama bekara boşanmak gibi kolay mı geliyor uzaktan?

Bunu gerçekten tüm iyi niyetimle soruyorum, gerçekten bu kadar zor mu, ben mi cok polyannacı yaklaşıyorum olaylara yoksa hormonel olarak mı daha tahammülsüz ve hassas oluyor kadınlar.

Önemli not: Yeni anneler, bebiş büyütmüşler, tüm anneler hatta, hepinizi öperim. Yaşayan bilir yaşadığını, ben tüm iyi niyetimle bunu yaşamadığım için anlamaya çalışıyorum.

Niyetim kimseyi incitmek değil.

Ve dilerim buraya, başına gelince görürsüncü bir tayfa gelmez.. olabildidğince hassas yazmaya çalıştım. Siz de hassas bir şekilde anlamaya calısırsanız sevinirim
5 aylik bebegim var. Ben de dusa giremiyorum diyenlere abartiyorlar canim derdim. Dusu birak tuvalete gidemiyorum. Evet bebek bakmak cok ozveri gerektiren, cok zor bir is. Aksini soyleyene inanmam. Benim bebegimin gece uykulari guzel bu arada. Ama ne kadar guzel olsa da beslenmek icin uyandiginda uyku bolunuyor en basitinden. Aylardir saglikli uykuya hasretim. Bi de gece aglayan bebegi olanlari dusunemiyorum. Bir de aylardir bel ve sirt agrisi cekiyorum. Fiziksel olarak da mental olarak da cok yoruldum.

Ama dunyanin en guzel seyi ayni zamanda. Aylardir uykuya hasretim ama bunye bir sekilde alisti galiba. Eskiden olsa ayakta duramazdim ama simdi uykusuz da yasiyorum. Cunku yorucu taraflari bir yana sabaha karsi gozlerimden uyku akarken bana bakip kahkaha atiyor, agulayip bir seyler soylemeye calisiyor ya ne yorgunluk kaliyor ne bir sey. Tarifsiz bir sey gercekten. Dunyanin en buyuk deliligi annelik olsa gerek.
 
Back
X