Anne olmak ..

Refik-i hayat

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
16 Eylül 2016
1.270
985
123
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...

ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?

GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.

VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.

HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
 
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...

ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?

GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.

VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.

HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
Canım çok güzel dile getirmişsin duygularımızı..okurken duygulandım hemen hemen aynı şeyleri yaşıyoruz rabbim dayanma gücü versin hepimize anne olana kadar bol sabır güç kuvvet diliyorum ben de hepimiz için..
 
Aynı sanki beni anlamışsınız..çok duygulandım ve üzüldüm . artık neredeyse kimseyle görüşmüyorum sırf o malum soruları sormasınlar diye .
 
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...

ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?

GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.

VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.

HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
Cok içten ...Amin canim...insallah...
 
B
Aynı sanki beni anlamışsınız..çok duygulandım ve üzüldüm . artık neredeyse kimseyle görüşmüyorum sırf o malum soruları sormasınlar diye .
Burada sadece biz anlarız birbirimizi zaten canım...
Lap diye hamile kalanlar nereden bilsin her ay üzüntüyü, negatifti, iğneleri, yumurtayı, toplamayı, transferi.....
 
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...

ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?

GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.

VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.

HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
Hislerimize tercüman olmuşsun çok güzel anlatmışsın bizleri
 
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...

ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?

GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.

VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.

HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
Okuduğum her kelimede tüm içimden geçirdiğim şeyleri yazmışsın o kadar doluyum ki kendi kendime oturup düşünmekten yoruldum kime söylesem olur diyip geçiyo ama yaşadığımızı bi biz biliyoruz ve bizi bizden başka kimse anlamıyo Rabbim bizlere önce ruh sağlığı sonra da evlat nasip etsin inşallah
 
B

Burada sadece biz anlarız birbirimizi zaten canım...
Lap diye hamile kalanlar nereden bilsin her ay üzüntüyü, negatifti, iğneleri, yumurtayı, toplamayı, transferi.....
Aynen canım biz anlarız birbirimizi. Herkesin imtihanı farklı. Rabbim bize de nasip etsin inşallah
 
Daha dün ikinci tüp bebek tedaviminin düşükle sonuclandıgını ogrendim. Ve yine dün aksam koruyucu aile olmak için basvuruda bulundum. Maddi manevi cok yıprandıgım için tedavimi sonlandırıyorum. Annelik dogurmakla olmuyor. Benim nasıl bir evlada hasretim özlemim varsa bir cocugunda anneye özlemi var. İnsan kedisine köpeğine bile oyle baglanıyor ki aldıgı evlada mı bağlanamayacak. Ben içimdeki annelik sevgisini vermek istiyorum. Bir cocugunda bize anne baba demesini istyrm. Allahım ins bizi karsılastırır. Allah herkese içindeki anne sevgisini verebilmeyi nasip etsin
 
Back
X