- 16 Eylül 2016
- 1.270
- 985
- 123
- Konu Sahibi Refik-i hayat
- #1
Anne olmak..
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...
ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?
GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.
VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.
HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN
Ne kadar zor olabilirdi ki? Evleneceksin kendini hazır hissedeceksin sonra çocuk isteyeceksin. Böyle degilmiydi çevremizde? Böyle bilmedik mi?
Böyle bilmesek bile tüp bebek vardı sonuçta, hemen olurdu ne kadar uğraşa bilirdik ki.
Gidiceksin kendini doktora bırakacaksın parasını verip çocuk sahibi olacaksın. Ötesi yoktu bilgimizde.
Yaşamadan, görmeden bilemiyosun ya o hesap.
Neyse..
Evlendin, çocuk istiyosun deniyosun ama yok. Ters giden biseyler var seziyorsun.
Veya önceden biliyosun sorununu, ilk günden itibaren çözüm aramaya çalışıyosun. Doktora gidiyosun "1 sene dolmadan tedavi öneremeyiz başlayamayız" deniliyor.
Yahu parasıyla degilmiydi bu işler?
Neden böyle oldu şimdi?
Dolduruyosun 1 seneyi, senden eşinden bilinen şeyleri istiyorlar işte. Sonra sorunu söylüyorlar sana.
Oysa sen, ben, biz böyle düşünmüyorduk ki bunu.
Sonra elini verdin ya o hastaneye kaptiriyosun kolunu, kendini, bedenini. Resmen 2. Evin oluyor hastaneler. Sürekli bi doktor arayışı, üye oldugun sayısız gruplar..
Evde dolu dolu gebelik testleri, her ay geciken adet, psikolojik hamilelik belirtileri, umut, yapılan test ve sonuç olarak hayal kırıklığı.
Polikistik overler iyi bilir bu durumu. Ve tabi stresten, ilaçtan gecikme yaşayanlarda.
Ama böyle düşünmedik hiç birimiz.
Ne kadar zor olabilirdi ki anne olmak?
Sonra bi kaç sene daha geçer üzerinden bu sefer yolda yürürken gördüğün akraba, eş, dost ilk olarak karnına bakar. Sorulacak soruyu bilirsin bir an önce kacsam diye düşünürsün. Ve gelir o soru ;
'Ee kaç sene oldu yokmu çocuk falan?'
'Vakti geldi artık geç kalmadınız mi?'
...
"YOK BIZ DAHA DÜŞÜNMÜYORUZ, BIRAZ DAHA GEZELIM" benzer cumleler kurarak kaçıyosun sorulardan ve insanlardan. Sırf bu yüzden sevmiyorsun kalabalık ortamları, hep kaçmaya çalışıyorsun.
Birde geçirdiğin süreci bilip ;
'Amaan bizim varda noluyor'
'Valla olmayan bi şikayetçi olan bin şikayetçi'
'Şuan ki aklım olsa vallahi dogurmazdim'
Gibi saçma cümleler geliyor peşinden.
...
ANNELIK NEYDI?
BI ÇOCUĞU DOĞURMAK MI? DOYURMAK MI
YOKSA ÇOCUĞA ISTEDIGI HERSEYI ALABILMEK MI?
YADA POF POFLAMAK? ŞIMARTMAK?
UFAK BI ARSIZLIGINDA DÖVMEK?
DEFALARCA ALDIRMAYI DÜŞÜNDÜĞÜ ÇOCUĞU SANKI ZORLA DOGURMUSCASINA BÜYÜTMEK? NEYDI SAHI ANNELIK?
GÜZEL OLAN HERŞEY ZOR DEGILMIYDI BU HAYATTA? INANIRMISIN ICINDE KI HIS BILE YETER SANA ANNE DIYEBILMEYE.
VE BU YAZIYI BURAYA KADAR OKUYUP, HER SATIR HER CÜMLEDE KENDINI GÖREN ARKADAŞIM SEN BU DÜNYANIN EN GÜZEL ANNESI OLACAKSIN BUNA BÜTÜN KALBIMLE INANIYORUM.. RABBİM OLABILECEK ANNELIGI HAKKIYLA YERINE GETIREBILECEK HERKESE NASIP ETSIN.
HEPINIZ HER ZAMAN DUALARIMDASINIZ, HERŞEY GÖNLÜNÜZCE OLSUN