Anne Olmak

Merhabalar. Belki birileri beni anlar ya da düşüncelerime etki edecek söylemler bulabilirim amacıyla yazıyorum. 2 yıllık evliyim ve 29 yaşındayım. Evliliğim yolunda çok şükür.Ailelerden uzakta yaşıyoruz ve çalışıyorum. Çevremde çocuk konusunda zorlanan o kadar fazla anne görüyorum ki içimde çocuk sahibi olmaya karşı bir istek yok. Duygusal bir insan olmama rağmen çocuk konusuna duygusal bakamıyorum . Kadınların hayatının çocukla ne denli zorlaştığı malum üstüne dünya ve ülke sartlarindan vs de çekiniyorum. Velhasıl kelam içimde çocuk sahibi olmaya dair istek yok. Karnımda bir canlı fikri özür dikeyerek söylüyorum çok ürkütücü geliyor bana. Ama ileride pişman olmaktan korkuyorum kaldı ki yillar ilerliyor. Nasıl yeneceğim anneliğe karşı bu düşünceleri? Bir şekilde alışılıyor mu ? Burada çocuk sahibi olmak icin hevesli anne adaylarini görünce ben neden böyle değilim diyorum. Cok fazla korkum var anneliğe dair

Öncelikle muayene olun amh bakılsın. Esinizin de sperm değerlerine filan bakılsın. Her şey yolundaysa kararsız olarak devam edersiniz. Ama eğer bazı değerlerde ortalamanın dışında durum varsa zaten farkli fikirler de kafanızda dans etmeye başlar. Pişman olmaktan korkmak ağır basar ve belki korunma yönteminizi gevşetirsiniz tam karar veremeseniz de gibi...

Bu hafta reglin ikinci günü tahlil verdim. Hormanlar normal duruyor ama amh yani yumurta rezervine bakilmamis. Bir de ergenlikte pcosum vardi adet düzensizdi. Suan duzensizlik vs yaşamıyorum ama yine de belli olmuyor tabi bu isler

evet anne olmak çok zor, odağınız tamamen değişiyor aynı and abir sürü şey düşünmek zorundasınız uykusuzluk yorgunluk gelecek kaygısı vs. ama dünyada da bundan daha güzel bir duygu yok. Ben de mesela anne olmak için yanıp tutuşmuyordum, çok hevesli değildim, çocuk pek sevmiyordum ama ta ki kızımla tanışana kadar :) yanlış anlamayın size mutlaka olun ya da istemiyorsanız olmayın demiyorum ama iyi düşünün.