Anne olduğum için hiçbir zaman pişman olmadım, kızım iyi ki var.Merhaba,
Az önce bir sitede gezerken "annelikten pişman olmak" konulu bir forum gördüm. Tabi yazanlar erkek. Haydi bunu kadın kadına konuşalım. Deneyimlerinizi aktarınız. Bir kadın neden çocuk ister? Çocuktan sonra pişman oldunuz mu?
Bu dengeyi nasıl kurabildiniz? Kendini unutmak gayet tabii, sana muhtaç bir varlık varBöyle hissettiğim zamanlar oldu. Yalnızdım, bebeğim zordu, çıkmazda hissediyordum. Ama şimdi en başa dönsem yine anne olmak isterim (hamileyim zaten askdkfkfk). Sadece şunu söyleyebilirim yukarıda da bir arkadaş yazmış bu hayatta en çok anne olmayı sevmedim. Çocuğu için kendini unutan artık sadece anne olmaktan ibaret olan bir kadın olamadım.
Aslında bence sürecin geçici olduğunu kabul etmek. İlk zamanlar "tamam bitti artık başka hayatım kalmadı" diyorsun. Sonra büyüyor, yavaş yavaş bireyselleşiyor. Sen de kendine vakit ayırıyorsun. Ha bundan memnun arkadaşlarım da var kendini anneliğe adamış ve hiç şikayeti olmayan.Bu dengeyi nasıl kurabildiniz? Kendini unutmak gayet tabii, sana muhtaç bir varlık var
Hele hele çalışırken anne olmak çok ayrı bir mesele... çok iyi bir baş etme mekanizmanız olmalı...bence insanlar belli bir olgunluga ulastıgında çocuk yaparsa böyle saçma şeylere düşmez,şahsen benim aklım almıyor anne olmaktan pişman olan birine.Dünya bambaska guzel bır yer oluyor o minik bakışlarla.Bu sorunu ben genelde erkenden anne olanlarda yada egıtım sevıyesıyle cok alakalı oldugunu dusunuyorum.Alllah isteyene versin sözü çok güzel bir söz,o minicik kalpler sadece isteyenlerin olsun(not:yaş 35 10 yıllık evlıyım)ve assla bir gün bile anne oldugun ıcın pişman olmayı bırakın hergün gözlerim dolar şükrederim Allahıma haa sanmayın cok kolay bebegım kolıktı biyandan aksam 18.30 da cıktıgım streslı bı işim var ama eve koşarak gidiyorum,dünyaları hiçbirşeyi değişmem evladıma
Kesinlikle bu ben asla pişman değilim ve bebeğimi de çok seviyorum ama dünyadaki en güzel şey anne olmak diyemiyorum . Allah çocuklarımızı bağışlasınPişmanlık değil de ben hayatta en çok anne olmayı sevemedim, çocuklarımı çok seviyorum orası ayrı
Şu an ben … sürekli bacağıma yapışık gezdi bugün her an kucağımda olmak istedi eşim geldi 5 dk kendimi odaya kapattım ..Annelik inanılmaz zor. Hele de tam gün mesaili çalışan bir kadınsanız ve destek olacak kimseniz yoksa hayatınızda size ait tek bir dakika bile kalmayacağını bilin. Maddi durumum da iyi ancak güvenilir bir yardımcı bulmak, çocuğu birine emanet etmek o kadar zor ki… Bazen boş boş tavana bakmayı bile özlüyorum.
Daha 38 günlük anne olarak böyle düşünmeniz çok normalBen pişmanım heralde bana ilk 2 senesini similasyon falan gösterselerdi asla yapmazdım. Eminimki hiçbi kadın yapmazdı.
Ama evlatlarımı çok seviyorum orası ayrı onlar için dünyayı yakarımAllah’ım bağışlasın ikisinide bana.
Sanırım zorluğu kadar sevgiside büyük düşününki sevgisi nekadar büyük ama çokta zor aynı oranda resmen kapışırlar yani.
Evet o yüzden diyorum ilk 2 sene gösterilseydi yapmazdım. Bu ikinci olmadan önce bu soruya denk gelseydim ilk oğlum büyüdüğü ve rahata erdiğim için hiç pişman değilim derdimDaha 38 günlük anne olarak böyle düşünmeniz çok normal
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?