- 23 Mart 2015
- 6.030
- 12.847
- 448
- 37
- Konu Sahibi sufisentir
-
- #1
Evet aslında bende böyle çok rahatım ailelerden yana hiçbir sıkıntı yaşamadık. Ki aynı şehirde bile yaşasak bizim babalar hasta şu an iki anne de bakımveren modunda aslında.Ben de sizin gibiyim 33’ün yarısı geçti bir yanım anne olmak istiyor ama diğer yanım işimi düzene sokmak istiyor. Ben de ailemden ve eşimin ailesinden uzağım - bu konuda bir üzüntüm yok hatta mutluyum - bakarsam kendim bakmış olacağım. Aslında avukatım yani işim çocuğa çok engel değil ama ya kuruma girmek ya da ofis açmak istiyorum , bilemiyorum
Evet bu benimde aklımda olan bir seçenek.Tabi ki endişelerinizi ve kararsızlıklarınızı anlıyorum ve hak veriyorum. Ama hem siz hem de eşleriniz detaylı testler verip yumurtalık rezervi, sperm testi vs yaptırın değerlerinizde hiç bir sorun yoksa gönül rahatlığıyla bekleyip hazır olunca düşünürsünüz.
Ama olaki yumurtalarda rezerv azlığı ya da spermde morfoloji, azlık vs ile karşılaşırsanız ona göre kararınızı tekrar değerlendirirsiniz. Çünkü maalesef inferlite çok daha masraflı.. beklediğiniz için pişman olmanızı istemem
Yani açıkçası başlangıçta ondan da emin değildim.Sizi düşündüren şey işinizle ilgili durumlar,onun dışında bu fikre tamam gibisiniz.Bazı insanlar diğer her şeyden bağımsız olarak anne olup olmayı istemediklerinden emin olamazlar ama sizde öyle bir durum yok diye düşünüyorum.O yüzden yaşınız da düşünüldüğünde şu aralar çocuk sahibi olmaya çalışmanız mantıklı gibi.İleri yaşlarda hem biyolojik olarak daha zor olur hem de enerjiniz azalır.Zaten siz hamile kalıp doğum izni aşamasına gelene kadar nereden baksanız 1-1.5 sene zaman geçer.O arada siz de çevre edinip iş piyasasındaki yerinizi sağlamlaştırırsınız.Doğumdan sonra toparlanınca da çalışma hayatına dönersiniz inşallah.
Bence istiyorsanız bu kadar düşünmeyin,evinizi arabanızı almışsınız eşiniz de evi geçindirsin,3 yıl çocuğa siz bakarsınız hem evladınız ile vakit geçirir hem biraz çalışma hayatının stresinden kurtulursunuz sonra da 3 yaş alan devlet anaokulları bile var daha cüzzi rakamlarla oralara başlatırsınız hayat o kadar da planlı yaşanmıyor..Herkese merhaba hanımlar
Epeydir zihnimi meşgul eden konuyu açıp sizlerle de konuşup fikir almak istedim.
38 yaşındayım 2. Evliliğimi yaptım 2.5 senemizi doldurduk evlilikte .
Eşim de 40 yaşında.
Evliliğimden kendimce eminim elbette yüzde yüz emin olmak diye bir şey yok hayatta ama halledemeyeceğimiz büyük sorunlar yok çok şükür.
Maddi olarak ise evimizi aldık arabamız fena bir model değil biraz yükselttik evin 10 yıl kredi borcu var ama aşırı yüksek bir meblağ değil.
Eşim akademisyen kadro bekliyor henüz istediği konumda (doçent) değil ama olmaya çalışıyor çabalıyor.
Ben geldiğimiz şehirde pek iyi işler bulamadım şimdilik kulüp öğretmeni olarak çalışıyorum çalışma saatime göre maaşım fena değil ama sigortam yarım yatıyor.
Şimdi bu detayları verdim ki durumu objektif değerlendirin diye.
Eşimle artık bebek konusunu konuşmaya başladık o çok net istiyor .
Ben ise tam emin değilim işimi çok kafaya takıyorum (memur olmamak,garanti bir iş olmaması gibi)
Bu işi bile zar zor bulmuşken hamilelik çocuk büyütme aşaması derken sektörden uzaklaşacağım acayip bir rekabet var burada iş arayan sayısı çok fazla.
Birde benim de eşimin ailesi de bu şehirde değil uzaktalar yani ailelerden destek isteme babaanne anneanne baksın gibi bir durumumuz yok.
Yani epey bir süre ben eve kapanıp bakacağım bebeğe bu da beni çok kaygılandıran bir şey.
Çünkü ben 19 yaşından beri çalışan,meşguliyeti çok seven , çalışmayınca kendini de bunaltan bir tipim.
Bu şehre ilk geldiğimde iş bulamadığım dönemde antidepresan kullanmıştım.
Kısaca maddiyat iş durumları beni korkutuyor.
Bakıcı tutsak zaten bakıcılar asgari ücret istiyor ben biraz üstünü kazanıyorum saçma bir denklem oluyor yani kazanç denge açısından.Belki yarım gün gelebilecek biri bulunabilir gibi çalışma saatimden dolayı.
Benim esas danışmak istediğim bu şekilde çalışan kadınlar nasıl bir yol izlediniz maddiyatı nasıl çözdünüz ?
Veya ben mi gereksiz çok takıyorum ama bu devirde her şey çok zor ve masraflı geliyor bana.
Nasip olur da bebeğim olursa onu rahat koşullarda büyütebilmek istiyorum.
Çalışmayı seven bir kadınsınız, işin maddiyat kısmı bir yana, bebeğiniz kendisini toparlayana kadar bakmanız gereken sürede, bebeği psikolojik olarak kaldırabilecek misiniz? Çalışma hayatından geri kalma ve maddi endişeler kısmından soyutlayarak düşündüğünüzde, öncelikli olarak bir bebeğin sorumluluğunu almak hakkındaki düşüncelerinizi yoklamalısınız bence.Yani epey bir süre ben eve kapanıp bakacağım bebeğe bu da beni çok kaygılandıran bir şey.
Çünkü ben 19 yaşından beri çalışan,meşguliyeti çok seven , çalışmayınca kendini de bunaltan bir tipim.
Bu şehre ilk geldiğimde iş bulamadığım dönemde antidepresan kullanmıştım.
Kısaca maddiyat iş durumları beni korkutuyor.
Evet aslında hep maddiyatı sorun ediyor gibi görünsemde esas içimde yatan bu sıkışmışlık hissi oldu ne yalan söyleyeyim.Çalışmayı seven bir kadınsınız, işin maddiyat kısmı bir yana, bebeğiniz kendisini toparlayana kadar bakmanız gereken sürede, bebeği psikolojik olarak kaldırabilecek misiniz? Çalışma hayatından geri kalma ve maddi endişeler kısmından soyutlayarak düşündüğünüzde, öncelikli olarak bir bebeğin sorumluluğunu almak hakkındaki düşüncelerinizi yoklamalısınız bence.
Kalbiniz mantığınız ne diyor?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?