Anne veya Babasını erken yaşta kaybedenler...

23 yaşındayım...Annemi kanserden kaybedeli hemüz 20 gün oldu. Acım öyle taze ki ne yapacağımı nereye sığınacağımı bilemiyorum. Her sabah kalktığımda annemi görememek düğüm düğüm ediyor boğazımı. Onun tabaklarıyla bardaklarıyla kahvaltı yaparken , onun yaptığı reçeli sofraya koyarken gözyaşlarım durmuyor. O kadar becerikli bir anneydi ki... Evdeki her şeyde tepeden tırnağa onun izleri var. Elimizi nereye atsak , annemin el emeği göz nuru var. Mezuniyetimi göremedi, nişanımı,düğünümü,doğumumu hiçbirini göremicek olması gözyaşlarımı durdurmuyor.Her evlat anneye muhtaçtır ama kız evlat olunca daha da mahvoluyorsunuz. Biz annemle tek bir günü bile ayrı geçirmedik. Üniversite hayatımda dahil hiç ayrı kalmadım,hiç tatile gitmedim. Hep yan yana el ele olduk annemle. Ben annemle babamla daha çok vakit geçiren bir çocuk oldum hep. Bu yüzden öyle zor öyle zor ki onsuz kalmak şu evde... Babam ve abim için dayanıyorum,ayakta kalmaya çalışıyorum yine de.
 
Pride_ .!.:
23 yaşındayım...Annemi kanserden kaybedeli hemüz 20 gün oldu. Acım öyle taze ki ne yapacağımı nereye sığınacağımı bilemiyorum. Her sabah kalktığımda annemi görememek düğüm düğüm ediyor boğazımı. Onun tabaklarıyla bardaklarıyla kahvaltı yaparken , onun yaptığı reçeli sofraya koyarken gözyaşlarım durmuyor. O kadar becerikli bir anneydi ki... Evdeki her şeyde tepeden tırnağa onun izleri var. Elimizi nereye atsak , annemin el emeği göz nuru var. Mezuniyetimi göremedi, nişanımı,düğünümü,doğumumu hiçbirini göremicek olması gözyaşlarımı durdurmuyor.Her evlat anneye muhtaçtır ama kız evlat olunca daha da mahvoluyorsunuz. Biz annemle tek bir günü bile ayrı geçirmedik. Üniversite hayatımda dahil hiç ayrı kalmadım,hiç tatile gitmedim. Hep yan yana el ele olduk annemle. Ben annemle babamla daha çok vakit geçiren bir çocuk oldum hep. Bu yüzden öyle zor öyle zor ki onsuz kalmak şu evde... Babam ve abim için dayanıyorum,ayakta kalmaya çalışıyorum yine de.
Genişletmek için tıkla...

Canım benim...Annenin yeri apayrı ama dua et hep emin ol anneler cennettedir..Zordur zor olacak bogazım dügümlendi gözlerimdeki yaşa hakim olamadım canım benim annen seni hep izleyecek göremedi deme gururlanacak senin gibi bir melegi oldugu için babanı düşün aşık oldugu kadını 2 cocugunun anasını kaybetti gözünün nurunu kaybetti o ne yapsın..Baban var ayakta kalmaya devam et benim annem var ama babamda bizden hastalıgını gizliyor ailemde sadece ben biliyorum 17 yasındayım amcamıbu hastalıktan kaybettim ben ne yapayım üstümde nasıl bir yük var anneme bakamıyorum utanıyorum..Bastıgın her yerde saçının her telinde anneciginin elleri var dişinden tırnagına kadar ama o hep görecek duyacak sizi senin yapacagın annen için dua edip ona hayırlı bir evlat olmak..daha fazla yazamayacagım çünkü ellerim titriyor :14:
 
5 yıl önce babamı kaybettim çok zor ölümünün son saniyelerine kadar gördüm gözümün önünden hiç gitmiyor

Kadınlar Kulübü Mobil uygulaması kullanılarak gönderilmiştir.
 
annemi 16 yasındayken kaybettım..
intihar etti ve onu ben buldum bağırdım"ölme nolur" dedim.
yalvardım dua ettim ama onu kaybettim..
aslında konuskan bır ınsanım ama konu annem oldugu zaman konusamıyorum en derindeki duygularımı anlatamıyorum
diyebildiğim bu konu hakkında;
o benım sadece annem değildi;
EN YAKIN ARKADASIM
SIRDASIM
SEVGİLİM
OMZUNDA AĞLAYABİLDİĞİM TEK KİŞİYDİ
TEK ARKADASIMDI...

BEN ONU KAYBEDİNCE "HERŞEYİMİ KAYBETTİM"..
O bir kere öldü, ben hergün ölüyorum...
 
şu anneler günü arefesinden nefret ediyorum yaa. her yerde anneler günü reklamları.. içim kanıyor, ölmek ve annemin dizlerinde uyumak istiyorum.. çok özledim annem seni.
 
''.babasını onu evlenirken görememesine üzülür ve sorar kendine ne zaman büyüdüm ben diye. baba senin öldüğün gece mi diye cevaplar yine kendini.''
ben bu kitabı okumamıştım ama sırf bu cümle için okuyacağım:34: ben de babamı 24 yaşımda kaybettim...
 
25 yaşındayım.annemi 12 yaşında kaybettim babamı hiç tanımadım. şu anda evlenmek üzeryim ama sözlümün ailesine hiç anne baba diyesim gelmiyor. daha hiç demedim. ağzımdan çıkmıyor.sanki anneme ihanet edermişim gibi geliyor. baba konusuna hiç girmiyorum bile. annem çok sevecen cana yakın bir anne değildi bunun acısını hep içimde yaşadım ama onu o kadar çok özlüyorum ki :( şu anda ona çok ihtiyacım var :( bazen diyorum sadece bir günlüğüne bile olsa tekrar yanımda olsa sarılsam öpsem doya doya koklasam :( Allahım kimseye bu acıyı yaşatmasın :( annesi babası sağ olanlar kıymetini bilin lütfen. bazen annesi babası yanında olup da türlü kaprisler yapan kızları görüyorum içim o kadar acıyor ki. annem babam olsaydı onlara of bile demezdim. nolur kıymetini bilin nolur...
 
Pride_ .!.:
23 yaşındayım...Annemi kanserden kaybedeli hemüz 20 gün oldu. Acım öyle taze ki ne yapacağımı nereye sığınacağımı bilemiyorum. Her sabah kalktığımda annemi görememek düğüm düğüm ediyor boğazımı. Onun tabaklarıyla bardaklarıyla kahvaltı yaparken , onun yaptığı reçeli sofraya koyarken gözyaşlarım durmuyor. O kadar becerikli bir anneydi ki... Evdeki her şeyde tepeden tırnağa onun izleri var. Elimizi nereye atsak , annemin el emeği göz nuru var. Mezuniyetimi göremedi, nişanımı,düğünümü,doğumumu hiçbirini göremicek olması gözyaşlarımı durdurmuyor.Her evlat anneye muhtaçtır ama kız evlat olunca daha da mahvoluyorsunuz. Biz annemle tek bir günü bile ayrı geçirmedik. Üniversite hayatımda dahil hiç ayrı kalmadım,hiç tatile gitmedim. Hep yan yana el ele olduk annemle. Ben annemle babamla daha çok vakit geçiren bir çocuk oldum hep. Bu yüzden öyle zor öyle zor ki onsuz kalmak şu evde... Babam ve abim için dayanıyorum,ayakta kalmaya çalışıyorum yine de.
Genişletmek için tıkla...

Canım öncelikle başın sağolsun.....Senin acını çok derinden hissediyorum..Bende annemi senin gibi çok küçük yaşta kaybettim...24 yaşındaydım...Sana şanslısın diyeceğim çünkü benim babam ve kardeşimde yoktu sığınacak...Tek başıma kaldım evet bildiğin tek başıma....Annem 31 günde akciğer kanserinden gitti ne olduğunu bile anlamadan..Bir tek çocukla annesinin ilişkisini anlatmaya gerek yok tek dostum,sırdaşım canım ciğerim annem babam kardeşim abim ablam herşeyimi kaybettim ben..Beterin beteri var işte bak en azından yalnız değilsin şükret haline..Ben tek başıma yaşamak için çok savaş verdim...Çok şükür evlendim,çocuğum oldu ünv. bitirdim annem hiç birini görmedi hepsinde tek tabancaydım..Acısı diniyor mu?Hayır 10 sene dün gece yine yatakta sessiz sessiz ağladım gözlerim şiş kalktım....Ne diyim bunun sabrı telafisi yok ama yaşamayı öğreniyorsun işte....
 
baharbozkurt .!.:
annemi 16 yasındayken kaybettım..
intihar etti ve onu ben buldum bağırdım"ölme nolur" dedim.
yalvardım dua ettim ama onu kaybettim..
aslında konuskan bır ınsanım ama konu annem oldugu zaman konusamıyorum en derindeki duygularımı anlatamıyorum
diyebildiğim bu konu hakkında;
o benım sadece annem değildi;
EN YAKIN ARKADASIM
SIRDASIM
SEVGİLİM
OMZUNDA AĞLAYABİLDİĞİM TEK KİŞİYDİ
TEK ARKADASIMDI...

BEN ONU KAYBEDİNCE "HERŞEYİMİ KAYBETTİM"..
O bir kere öldü, ben hergün ölüyorum...
Genişletmek için tıkla...
Gözlerim doldu okurken:(Ne diyebilirim ki evlimisin bilmiyorum ama eşin çocukların sevdiklerin her daim yüzünü güldürsün...Ben 10 sene sonra hala içimde kocaman bir yara ile geziyorum....
 
ben babamı bu mayısta kaybettım acısı tarıfsız yokluguda hergun daha cok canımı yakıyo cok ozledım ben babamı ne yazsam eksık kalır ben babam ıntahar sonucu kaybettım işşizlık banka borcları ve annemın çalışması gururuna yedıremedı mektubunda yazdıgı yazının başı canım senı ve cocuklarımı çok ama çok sevıyorum sana layık bı koca cocuklarıma layık bı baba olamadım hakkınızı helal edın canınm babam asıl obıze hakkını helal ettımı acaba yıllarca gece gunduz çalısıp bızı buyuttu sonra işler ters gıttı battı içim çok acıyo kızlar babam kıyamazdı bıze helede anneme kıyamazdı nasıl yaptı bızı bu dunyada kımsesız bıraktı bılmıyorum babam gozlerıme baktıgında anlardı hastamıyım bı derdımmı var hemen anlar sorardı artık yok babam babam yaşarken ben kucukmusum megerse babam oldugu gun kocaman oldum buyudum... allah hepımıze sabır versın olmuslerımıze rahmet merhamet eylesın kabırlerı nur mekanları cennet olsun aminnn
 
Bende 17 yasinda annemi kaybettim.
7,5 sene olmus. Evlendim, suan hamileyim. 1 ayim kaldi.
Annem gidince sanki cok yalniz kaldim.
Annen olmayinca kimsen olmuyo sanki..
Herseyi esimle kendimiz yapiyoruz. Allah ondan razi olsun.
Gelin olunca, bayramlarda, hele simdi hamileykende cok ama cok özlüyorum..
Zor ya..
 
Hepimizin başı sağ olsun. Güzel bir konu açmışsın. Böyle konular yüzyüze açıldığında insanlar biz sözüm ona üzülmeyelim diye kapatmaya çalışırlar. Ya da dinlemeye yüzleşmeye cesaretleri yoktur bilemiyorum. Üniversitede seçmeli ders alıyordum, hoca ödev verdi. Annesini babasını kaybeden kişiler bulunup 3 soru sorulacak. Arkadaşın biri dedi ki, hocam insanlara acısını hatırlatmış oluyoruz. Sanki biz unutuyoruz gibi...
Ben babamı 17 yaşında kaybettim. Lise 2'deydik. Detaylara girip uzatmak istemiyorum. Ani oldu. Dersaneyle gezi yapıyorduk, telefon geldi. Uzun zaman konuşamadım, yanımda oturan hocaya mesaj attım babam ölmüş diye, inanamadı. Tek söyleyebildiğim şey ben şimdi ne yapacağım olmuştu. Sınav zamanıydı okulda, sınavları verdim. Tatile girdik.
Liseden mezun oldum, öss'de çok güzel bir derece yaptım, babama en çok istediği şeyleri görmek nasip olmadı.
Üniversiteye geçtim. bir kanadım kırık olsa da yanımda arkamda annem vardı. Son sınıfa gelmiştim. Bir pazartesi günü, hayatımda her şey iyi giderken, ölüm aklımın ucundan geçmezken yine o telefonlardan biri geldi. O kadar aniydi ki, annem kalp krizi geçirip vefat etmiş. Bu kadar kısa ve öz. Yazarken bile ellerim titriyor. O şok hiçbir zaman atlatılamaz ki.
Anneme nasip değilmiş, üniversite mezuniyetimi, istemeye geldiklerini, kimle evleneceğimi, nişanımı, evlendiğimi, gelinlik giydiğimi, evimi görmek...
Yapacak hiçbir şey yok maalesef. Tek yaptığımız şey zaten özlemek ve rüyalara beklemek...
Kimi insanlar işte en sevdiklerini ve en çok ihtiyaç duydukları canlarını ancak rüyalarında görüyor...
Annesi babası yanında olanlar değerini bilsin. Allah ahirette, cennette kavuştursun sevdikleri yanında olmayanları...
 
Sizlere Mustafa Ulusoy'un Aynalar Koridorunda Aşk ve devamı olan Giderken Bana Bir Şeyler Söyle kitaplarını okumanızı tavsiye ederim. Bana çok iyi gelmişti. Aslında ilk kitap aşk üzerine ama ikinci kitap ilkinin devamı ve ölüm üzerine yazılmış. Çok akıcı ve çok güzel. İnsanın kendisini dinlemesini sağlayan kitaplar...
 
kybele1180 .!.:
aranızda ayşe kulin'in umut kitabını okuyan muhakkak vardır elbet. ben bir solukta okudum. bu kitapta ayşe kulinin annesi olan sitarenin 15-16 yaşlarında beklemediği bir anda babasını kaybetmesi ve 18 yaşında ayşe kulinin babsıyla tanışarak evlenmeye karar vermeleri yer alır. sitare o gün aynaya bakar ve babasını düşünür.babasını onu evlenirken görememesine üzülür ve sorar kendine ne zaman büyüdüm ben diye. baba senin öldüğün gece mi diye cevaplar yine kendini. Öyle çok etkilendim ki bu bölümden, öyle güzel anlatıyordu ki içimden geçenleri. Ben annemi 24 yaşımda kaybettim. Ben de gelin oldum ve annem göremedi. Annemi çok ama çok özlüyorum. Herhalde benim gibiler vardır diye düşünüyorum. Bilmiyorum okuyan veya birşeyler yazan birileri olur mu ama ben davet ediyorum herkesi. Anne veya babamızı analım burda onlardan bir hatırayla. ilk hatıra benden:

Annem Çapa'da hastanede yatıyordu.Hafta içi çalıştığım için ancak haftasonu yanında kalıyordum. Yine bir hafta sonu yanındaki yatakta yatıyordum.Uyandım annem bana bakıyordu. Bir şeye mi ihtiyacın var anne diye sordum. Cevap netti. ''Sen uyuyordun ben de sana bakıp seni seviyordum.'' Ben de seni seviyorum annecim. Yerin üstünde ya da altında farketmez heryerde her zaman seviyorum.
Genişletmek için tıkla...


2 sene önce annemi hastaneye yatırdık teşhis için.
refakatçi için yer yoktu.
ben annemin yatağına yattım ama onun ayaklarını koyduğu tarafa koydum başımı.
gece uyandığımda annem ayaklarımı sevip öpüyordu.

annem hala hayatta ama doktorlara göre çok az ömrü var.
yazdıklarını okuyunca bu anım geldi aklıma...
annemi hep bu anıyla hatırlıycam..
 
Ben 16 yasindayim annem 38 yasindaydi bugun tam 67.gün oldu annem öleli ve hala dun gibi gozumun onune giriyo annem morgta yikanrken yanina grdm ama fazla dayanamadan ciktim annemnn o soguk demir gibi buz kesen ellerini optum cok istedm kalksin ben olmedim desin ama olmadi onu okdar cok ozledimki dayanamiyorum artik sanki annem gitti hayatta hic birseyin degeri kalmadi hayalletr suya dustu sanki omrumun son gunleri hersey anlamsiz bos kapkara siyah geliyor babam psikolaga goturmek istedi uykularim kacti suan saat 3.32 ve ben uyuyamiyorum sabah 5te falan anca uyuyorum ben doktora gitmek istemiyorum annemin annesi olunce annemi hic anlamamistim ama simdi cok iyi anliyorum o annesinin yanina gtti ama ben onsuz bir hayat yasayamiyorum dayanamiyorum sanki omrumden omur gitti onu cok ozledim hemde cok herkez annesiyle konusuo dertlesrken benim annem dugunumde dahi yanmda olmicak herseyde heryerde yanlz hissedcm tamam babm var ama annenin yerini kim tutarki hic bisey heo bi bosluk olucak icimde babami cok seviyorum Allahima sukurler olsunki babami bizden almafi binlerce kez sukur annemden sonra babama dayanamamki ben ama kotuyude cagirmamak gerekrmis benim babam olmez birakmaz bizi Allahimin merhameti cok buyuk ben buna inaniyorum babamida almaz bizdr merhamet eder bize Rabbim hepsinin mekanini cennet eylesin anneminde annesine dedigi gibi oda benim melek annem mis kokulu annem herseyim canim annem seni cok ozledim
 
27 yaşındayım 4 kardeşin en büyüğüyüm çookk mutlu bir aileydik. 5 ay önce evlendim.. evlenmem anneme çok koydu bi anda çöktü.. annem bizim annemiz değil çocuğumuz gibiydi ne istese alır hiç bişeyi gözünde bırakmazdık babama ve anneme aşıktık bütğn kardeşler..2 ay önce 5 aralık canım meleğimi anacığımı bi cuma gecesi ansızın kaybettik 48 yaşındaydı. Hiç bişeyi yoktu ani bir kalp krizi aldı onu bizden. O gece babamın telefonuyla uyandım ağlıyodu tuğçe annen çok hasta gel dedi. Eşimle çıkıp gittik gittiğimde kapıda ambulans vardı teyzem bend3n önce gelmişti donup kalmıştık hepimiz annem odada dr.lar başında yarım saat sonra başınız sağolsun diyip çıktılar. Ne kolay söylediler..hatırladığım tek şey erkek kardeşimin Allahım annemi alma söz veriyorum bidaha onu üzmicem diye ağlamasıydı.. davulla zurnayla çıktığım evden annemin cenazsi cıktı. Babam iki kız kardeşim bi erkek kardeşim kaldık öyle ortada. Şimdi evine gidiyorum sanki viran olmuş buz gibi bi ev. Çokk zorrr çokkk özledikkk rabbime isyan etmiyorum ama çok erkendi hala inanamıyoruz..kötü bir şaka gibi...annem kurban olduğumm seni çok özledim..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
  • Kilitli
Çok kötüyüm okuyun lütfen
2 3
Yorumlar
57
Görüntüleme
8K
Umurumdaydi
U
V
  • Kilitli
Eski sevgilim ve hoşlandığım kişi aynı adliyede meslektaş. Bu işi durumu karıştırmadan nasıl çözebilirim? Lütfen bir akıl verin aklım çok karışık...
2 3 4
Yorumlar
60
Görüntüleme
8K
Seytanolabilirim
Seytanolabilirim
P
Kaynanam ve kızları tam bir çiyan
2 3 4
Yorumlar
78
Görüntüleme
16K
Benhurrem
Benhurrem
timeless777
Evlenmeye çalışıyorum ve annemi kaynanam sanıyorlar
Yorumlar
14
Görüntüleme
3K
freya_
F
C
Artık dayanamıyorum , daha fazla katlanamıyorum.
2 3
Yorumlar
46
Görüntüleme
15K
melmelke
M
Back
X