Anne veya Babasını erken yaşta kaybedenler...

Annem de babam da sağ Rabb'ime şükür. ama beni çok ağlattınız gece gece .. hala ağlıyorum..

onlar olmassa dayanamam ben ne yaparım deme ve en önemlisi başkasının babası için annesi için ağlama.üzül yardımcı ol dua et ama sakın sakın ağlama:(:(:( bende arkadaşımın babası öldüğünde 1 yıl kadar önce ki uzak arkadaşı b aş sağlığına gittiğimde 1 ay sonra onlar toparlanmışlardı biraz hiç bir şey yokkken başlamıştım ağlamaya.arkadaşım teselli etmişti beni.durup durup onların öldüğü gelirdi aklıma cenaze törenleri filan ağlardım oturup...şimdi hepsi gerçek oldu ve bu sefer benim babam öldü...cenazesine katıldım ama inanırmısınız gerçek cenazeden pek bir şey hatırlamıyorum hala hayalimdeki cenaze töreni var..yani kuzum ağlama üzülme aklına getirme...
 
16 yaşındaydım babam öldüğünde...
3 ay hastanede yattı,
birgün kızlarla okuldan eve dönüyoruz,
o günde neşeliydim, güle güle yaklaştık eve,
kapının önünde ambulans gördüm,
babanı getirdiler dediler bana,
koşa koşa eve girdim,
annem yakaladı kapıda hemen bir odaya soktu,
anne ne oldu ne oldu diye sorduğumu hatırlıyorum,
aslında anlamıştım ne olduğunu:43::43:
doktorların artık yapacak bişey kalmadı evine götürün dedikleri babam,
evinin kapısından girerken ölmüştü:43::43::43:
 
ben de annemi 23 yaşımda kaybettim,kanserden.3 sene oldu.
üniversitede son senemde uzaktaydım her haline şahit olamadım,hep babam ilgilenmişti.
ama mezun olduğum yaz hep ben ilgilendim.çok zordu yaşadıkları,çektikleri.
daha önce bu hastalığı bu kadar yakından görmediğim için annem hastayken her şey rüya gibi geliyordu.
hep bir gün iyileşecek umudum vardı..
ama malesef erken göç etti daha 51 yaşındaydı.
hiç doyamadım,kokusu hala burnumda,sesi hala kulaklarımda.
evlendiğimi göremedi,buna üzülüyorum..bir sıkıntım olsa anlatabileceğim bir annem yok.
özellikle evlendikten sonra daha çok koydu bana annesizlik,burda kendimi çok yalnız hissediyorum.
eşimin annesi var ama ona anne diyemiyorum.o da alınıyormuş.ama bilmiyor ki benim içimden kopanları.
ah bir anlasalar..
 
ben de annemi 23 yaşımda kaybettim,kanserden.3 sene oldu.
üniversitede son senemde uzaktaydım her haline şahit olamadım,hep babam ilgilenmişti.
ama mezun olduğum yaz hep ben ilgilendim.çok zordu yaşadıkları,çektikleri.
daha önce bu hastalığı bu kadar yakından görmediğim için annem hastayken her şey rüya gibi geliyordu.
hep bir gün iyileşecek umudum vardı..
ama malesef erken göç etti daha 51 yaşındaydı.
hiç doyamadım,kokusu hala burnumda,sesi hala kulaklarımda.
evlendiğimi göremedi,buna üzülüyorum..bir sıkıntım olsa anlatabileceğim bir annem yok.
özellikle evlendikten sonra daha çok koydu bana annesizlik,burda kendimi çok yalnız hissediyorum.
eşimin annesi var ama ona anne diyemiyorum.o da alınıyormuş.ama bilmiyor ki benim içimden kopanları.
ah bir anlasalar..


Bende annemi 8 ay önce kaybettim, 52 yasına yeni girmisti, beyin kanamasından vefat etti.
Evde gözlerini kapattı bir daha da hic acmadı.
2 kez beyin ameliyatına girdi ama hic umut yoktu :(
Ben hic umudumu kaybetmedim olamaz ki dedim.. :(
Evlendigimi göremeyecek, torun sahibi olamayacak..
Belki benimde bir gün kayınvalidem olacak ve oda alınacak o kelimeyi ona kullanmadıgıma..
 
Bende annemi 8 ay önce kaybettim, 52 yasına yeni girmisti, beyin kanamasından vefat etti.
Evde gözlerini kapattı bir daha da hic acmadı.
2 kez beyin ameliyatına girdi ama hic umut yoktu :(
Ben hic umudumu kaybetmedim olamaz ki dedim.. :(
Evlendigimi göremeyecek, torun sahibi olamayacak..
Belki benimde bir gün kayınvalidem olacak ve oda alınacak o kelimeyi ona kullanmadıgıma..

başın sağolsun,Allah nur içinde yatırsın..
gerçekten ama gerçekten Allah sabır versin,sabır olmazsa olmuyor yoksa insan hayattan kopar.
rahmetli annen de çok gençmiş ama işte vakit saat gelince Allahım alıyor kullarını..
benim annemde evimizde kapadı gözlerini.
kardeşlerim ve ben hepimiz yanındaydık.elimi tutmuştu sımsıkı..
son nefesini verirken ki ana şahit olmak..işte bunu hiç unutamıyorum..
ama hayat devam ediyor smuwila,nasipte varsa evlenmek o da olacak senin için.
ben annem sağ iken tanışmıştım eşimin annesi ile hep teyze demiştim,
sonra annem gidince bir başkasına anne demek çok zor geldi.
artık içinde anlayış olan seni de beni de mutlaka anlar..
 

başın sağolsun,Allah nur içinde yatırsın..
gerçekten ama gerçekten Allah sabır versin,sabır olmazsa olmuyor yoksa insan hayattan kopar.
rahmetli annen de çok gençmiş ama işte vakit saat gelince Allahım alıyor kullarını..
benim annemde evimizde kapadı gözlerini.
kardeşlerim ve ben hepimiz yanındaydık.elimi tutmuştu sımsıkı..
son nefesini verirken ki ana şahit olmak..işte bunu hiç unutamıyorum..
ama hayat devam ediyor smuwila,nasipte varsa evlenmek o da olacak senin için.
ben annem sağ iken tanışmıştım eşimin annesi ile hep teyze demiştim,
sonra annem gidince bir başkasına anne demek çok zor geldi.
artık içinde anlayış olan seni de beni de mutlaka anlar..

demeyin zaten ..demeyelim...bende babasına baba derdim ama bundan sonra demem kimseye ...kimsede dedirtemez..neyseki ben şanslıyım bu konuda ne eşim zorlar ne babası alınır...kimse kimsenin anne babasının yerini tutabilir mi..demem,demeyinn...
 
Günaydın kızlar :) Ben annemi de babamı da bir yıl önce kaybettim. Eşimin ailesi de yok. Üstelik annemin de babamın da tarafı beni bir kenara itti hiç ilgilenmedi. Hala bir kez olsun aramadılar bu kız ne yaptı diye. Bugün doğum günüm yalnızım, eşim ve iki arkadaşımdan başka kutlayanım olmadı. Bayramda gidecek kimsem yok. Doğuma gittiğimde, herkesin akrabalarıyla dolan hasta odasını benimkinde ıssızlık dolduracak. Bebek istiyoruz eşimle. Ona bakacak kimsemiz yok. İkimizde kitap başladık şimdiden okumaya öğrenelim diye. Soracak kimsemiz yok. O da ben de düşük ücretle akşam yedilere kadar çalışıyoruz. Allahtan ümit kesilmez ama bazen beni de al cennetine diyorum,sonra pişman oluyorum. Bebek istiyoruz çok mu acaba? Hiç kimsemiz yok. Öyle acıtıyor ki.. Mutlu bir günüm yok aslında...
 
Günaydın kızlar :) Ben annemi de babamı da bir yıl önce kaybettim. Eşimin ailesi de yok. Üstelik annemin de babamın da tarafı beni bir kenara itti hiç ilgilenmedi. Hala bir kez olsun aramadılar bu kız ne yaptı diye. Bugün doğum günüm yalnızım, eşim ve iki arkadaşımdan başka kutlayanım olmadı. Bayramda gidecek kimsem yok. Doğuma gittiğimde, herkesin akrabalarıyla dolan hasta odasını benimkinde ıssızlık dolduracak. Bebek istiyoruz eşimle. Ona bakacak kimsemiz yok. İkimizde kitap başladık şimdiden okumaya öğrenelim diye. Soracak kimsemiz yok. O da ben de düşük ücretle akşam yedilere kadar çalışıyoruz. Allahtan ümit kesilmez ama bazen beni de al cennetine diyorum,sonra pişman oluyorum. Bebek istiyoruz çok mu acaba? Hiç kimsemiz yok. Öyle acıtıyor ki.. Mutlu bir günüm yok aslında...

bebekle herşeyiniz olur işte...kesinlikle yap derim..tabi demesi kolay bende istemiyorum ama olmalı herhalde.allhyardımcın olsun kardeş.bayramlar acıtıyor hepimizi ama seni iki kat acıtıyormuş baksana.allh yardımcın olsun sana başka başka yerlerden güzelliklerden kapıları acsın inşallhh.en yakınını kaybedenin mutlu günü olur mu olmaz olsada yarım olurmuş buruk olurmuş yeni anlıyorum bende 3 aydır anlıyorum.zaman geçirmek işte bizimkisi yoksa ne mutlulukta ne başka bir şeyde gözüm yok mutlu olmak gibi bir çabamda yok..allh yardımcımız olsun..
 

başın sağolsun,Allah nur içinde yatırsın..
gerçekten ama gerçekten Allah sabır versin,sabır olmazsa olmuyor yoksa insan hayattan kopar.
rahmetli annen de çok gençmiş ama işte vakit saat gelince Allahım alıyor kullarını..
benim annemde evimizde kapadı gözlerini.
kardeşlerim ve ben hepimiz yanındaydık.elimi tutmuştu sımsıkı..
son nefesini verirken ki ana şahit olmak..işte bunu hiç unutamıyorum..
ama hayat devam ediyor smuwila,nasipte varsa evlenmek o da olacak senin için.
ben annem sağ iken tanışmıştım eşimin annesi ile hep teyze demiştim,
sonra annem gidince bir başkasına anne demek çok zor geldi.
artık içinde anlayış olan seni de beni de mutlaka anlar..


Cok zor, hala inanamıyorum herseye küstüm annem gitti gideli..
İcimden hic birsey yapmak gelmiyor, birseyleri mecburiyetten yapıyor olmakta beni yoruyor.. :14:
 
Allah anne ve babalarımızı başımızdan eksik etmesin kızlar
 
Annem,
Bu aksam babama ani bir sekilde sevgilim oldugunu söyledi teyzem, ciddi düsünüyorlar cocugun ailesi seninle tanısmak istiyor dedi.
Sevinemiyorum annem, sevinemiyorum.. Hayallerim böyle degildi benim, sen vardın herseyde simdi nasıl gülsün yüzüm benim :(
Senin emanetlerini nasıl bırakırım ben?
Nasıl babam ve kardeslerimin olmadıgı bir evde sabaha gözümü acarım..
Sen gittin gideli benim hayatta kalmam icin sadece 3 nedenim oldu. Babam ve kardeslerim..
Ahh teyze, ne yaptın sen? :(
 
Son düzenleme:
aaa!!!!hayırlısı olsun canım.güzel olmuş iyi düşünmüş teyzen..böyle düşünme ama bak sadece sen değil herkes böyle yapıyor.hayata devam ediyor.olacak bu hayatın gerçeği.sadece sen ben değiliz bu kaderi yaşayan.bunları söylemek kolay uygulamak zor ama hayatın mecburluğu işte.benim de bir arkadaş var annesi ölmüş kız 1 yıl sonra evlenenimmiş.olacak.herkes aynı şeyleri yapıyor.acııı çok acııı ama mecburiyettende olsa yaşanacak şeyler.hem belki baban kardeşlerin senin adına sevinirler.yani şimdi benimde bir kardeşim var .keşke evlense diyorum adına sevineceğim.en azından tutanacak bir sebebi daha olacak .birde onu düşünüp üzülmeyeceğim.öyle düşün .güzel olur senin için.allh hayırlısnı versin...
 
ilk yazıyı yazdığımdan bu yana epey olmuş. benim gibi hissedenler sağ olsunlar paylaşmışlar hislerini. cevap yazan herkese teşekkürler. annem gideli 9 yıl bitti ama hala dün gibi. acısı da hiç geçmedi ama bu süreç içerisinde ben de anne oldum. canımın içi bir oğlum var artık. şimdi hala üzülüyorum hala ağlıyorum ama diyorum ki Allahım sen beni evladımla sınama
 
ben annemi 12 yaşındayken kaybettim. o zamanlar çocukluk vardı bir de evin işleri bana kalmıştı. babam ve ben yalnız yaşıyorduk. acı çekiyordum her gece ağlardım ama zamanla annemin yokluğunun kişiliğimde özgüvenimde ve hayata karşı güvenimde ne büyük yaralar açtığını farkettim. 19 yaşımdayken de babamı kaybettim. artık yalnızdım ve inanın babamla birlikte benim de bir taraflarım öldü. üniversite yurdunda ablamda abimde kaldım bir süre. 23 yaşımda da evlendim. eşim olmasa hayatta kendime gelemezdim. mezun olurken evlenirken ve hatta doğururken etrafınıza bakarsınız ve olmadıklarını tekrar tekrar anlamak öyle acı verirki... Allah evlatları analarından babalarından ayırmasın ne diyeyim...
 
ben annemi 12 yaşındayken kaybettim. o zamanlar çocukluk vardı bir de evin işleri bana kalmıştı. babam ve ben yalnız yaşıyorduk. acı çekiyordum her gece ağlardım ama zamanla annemin yokluğunun kişiliğimde özgüvenimde ve hayata karşı güvenimde ne büyük yaralar açtığını farkettim. 19 yaşımdayken de babamı kaybettim. artık yalnızdım ve inanın babamla birlikte benim de bir taraflarım öldü. üniversite yurdunda ablamda abimde kaldım bir süre. 23 yaşımda da evlendim. eşim olmasa hayatta kendime gelemezdim. mezun olurken evlenirken ve hatta doğururken etrafınıza bakarsınız ve olmadıklarını tekrar tekrar anlamak öyle acı verirki... Allah evlatları analarından babalarından ayırmasın ne diyeyim...


İnsanın her anında karşısına çıkıyor bu durum, en basiti ben arkadaşımla yengesine gittim, ilk defa görüyorum kendilerini ama kadın anneleriniz nasıllar? deyince ikimizde iyiler çok şükür dedik. Ben sonradan kendime geldim. Hala kabullenebilmiş değilim, kafam anılarda, yaşanmışlıklar da, gözlerimde boşlukta. Kalabalık içinde yalnızım hep.

Dün babam aaah be şükran dedi, bizim memleket havalrı çıktı, annemin de sevdiği türküler, oynadığı şarkılar. Hala inanamıyorum gittiğine dedi. İnanamıyoruz ama gerçek, düşünüyorum da tam 10 ay geçti annemsiz, geçmeye de devam ediyor. Her gün bir takvim yaprağı daha düşüyor bense izliyorum sadece..:43:
 
Son düzenleme:
ben babamı 11 annemi 21 yaşında kaybettim. babamı tam ergenlik çağımda annemi okulumu bitirdim işimi elime aldım onu rahat ettirecekken kaybettim. iki ay sonra evleneceğim ne anne var ne baba inanın okadar mahsun oluyor ki insan düğünde sırf anne baba oynamaya çağırılıyor diye nikahla evleneceğim etrafımızda çok insan var ama kimse anne babanın yerini tutmuyor. kayın pederime bir kere bile baba diyemedim çünkü benim babam babaydı özeldi babalık emek ister kayınpederim kendi çocuklarına bile babalık yapmamış ah babacığım sevinmiştim bir babam daha olacak diye ama allah'ım onuda nasip etmedi 26 yaşındayım baba demeye hasretim bir kız için baba çok önemlidir ama bizimde kaderimiz buymuş. annem ah annem canım annem hele senin yerini hangi kayınvalide doldurabilir ki senin sevgin kokun kimsede yok çok özledim seni sana sarılmayı öpmeyi dertleşmeyi sadece 21 sene birlikte olabildik mürüvetimizi görmeyi çok istiyordun bak 2 ay sonra gelin oluyorum ama yoksun yoksunuz:14: allah kimsenin başından anne ve babasını hele hele ikisini aynı anda eksik etmesin kıymetini bilin anne ve babasınızın:31:
 
1992 dogumluyum ... babamı görmedim .şehit düçtü benim dogumumdan 2ay sonra...karabağ savaşında .babam yüzbaşıydı .ermeniler tarafından esir alınmış savaşta işkence ile katledilmiş :26:acı ama gercek babamın mezarında sadece kopmuş kafası uyuyor vucudu bulunamamış allah kimseye nasip etmesin annem hala piskolojisini toparlayamıyor 20 sene gecti üstünden :ssz::14:
 
1992 dogumluyum ... babamı görmedim .şehit düçtü benim dogumumdan 2ay sonra...karabağ savaşında .babam yüzbaşıydı .ermeniler tarafından esir alınmış savaşta işkence ile katledilmiş :26:acı ama gercek babamın mezarında sadece kopmuş kafası uyuyor vucudu bulunamamış allah kimseye nasip etmesin annem hala piskolojisini toparlayamıyor 20 sene gecti üstünden :ssz::14:
 
1992 dogumluyum ... babamı görmedim .şehit düçtü benim dogumumdan 2ay sonra...karabağ savaşında .babam yüzbaşıydı .ermeniler tarafından esir alınmış savaşta işkence ile katledilmiş :26:acı ama gercek babamın mezarında sadece kopmuş kafası uyuyor vucudu bulunamamış allah kimseye nasip etmesin annem hala piskolojisini toparlayamıyor 20 sene gecti üstünden :ssz::14:

seninki daha da acıymışş .allh rahmet etsin...
 
bu gün 32 .pazar..benim özleminde 32.katı.özlüyorum özlüyrum çookk.dayanamıyrum...gün içerisinde 15 dakikada bir aklımda.yarım saat unutmuyrum.siması 15 dakikada bir aklımda.kabullenemiyrum
 
Back
X