- Konu Sahibi kybele1180
- #101
bende babami kanserden 14yasimda annemide 28 yasimda kalp krizinden kaybettim;simdi bir bebegim olcak ama onlar goremeyecek cook uzuluyorum cok zor.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Anne veya Babasını erken yaşta kaybedenler...
- Konu Sahibi kybele1180
- Başlangıç Tarihi
- Konu Sahibi kybele1180
- #102
bende babamı 10 yaşındayken kaybettim..sözün bittiği yerdeyiz bu üzüntü tarif edilemez.
Allah sabır versin hepimize.
Allah sabır versin hepimize.
- 30 Nisan 2008
- 45.779
- 24.642
- 398
- Konu Sahibi kybele1180
- #103
dogumdan sonra oglumun babası baska bır kadın ıcın terk ettı bızı
18 aylık oglum
acaba oda sızın gıbı cok uzulecekmı
babası hıc aramadı
bıyolojık baba !
18 aylık oglum
acaba oda sızın gıbı cok uzulecekmı
babası hıc aramadı
bıyolojık baba !
- Konu Sahibi kybele1180
- #104
Allah bildiği gibi yapsın onu!
- 30 Nisan 2011
- 80
- 22
- 88
- Konu Sahibi kybele1180
- #105
elBette üzülecek ağlayacak.. hayatın acı gerceklerı ve zamanla alışacak..ALLAH herkesı bı sekılde dener,sınar.. sende 'ANNESİ'olarak arkdasım hıc uzulme cocugunada babalık yapabılırsın .. ALLAH sabır versın zor durum fakat zaman alışmayı öğretiyor..
- Konu Sahibi kybele1180
- #106
6 aylıkmışım babam vefat ettiğinde
Sadece bikaç fotoğrafı var bende anı olarak
Birde nasıl biri olduğunu anlattıkları zaman içimde olusan gurur..
Hiç tanıyamasamda böyle bi babam olduğu icin gurur duyuyorum..
Sadece bikaç fotoğrafı var bende anı olarak
Birde nasıl biri olduğunu anlattıkları zaman içimde olusan gurur..
Hiç tanıyamasamda böyle bi babam olduğu icin gurur duyuyorum..
- Konu Sahibi kybele1180
- #107
Annemi 17 yaşındayken kaybettim. 38 yaşındaydı. liseye gidiyordum annem beni üniversiteye hazırlık için dersaneye yazdırmıştı erken kayıt dönemi diye. yedi ay içinde de hastalanıp öldü...benim üniversiteyi kazanıp bitirdiğimi göreve başladığımı görmek nasip olmadı.
- Konu Sahibi kybele1180
- #108
ölü bir baba bile böyle bir babadan daha fazla şey verebilir çocuğuna.allah sabır versin.
- Konu Sahibi kybele1180
- #109
bende babamı 2 yaşındayken kaybettim şuan ona karşı hiçbişey hissedemiyorum belkide tanıyamadığım içindir
- Konu Sahibi kybele1180
- #110
Ben babamı 30 yaşımda yitirdim.Çoğunuza göre erken değil tabi...Ama çok hayaller vardı,olmadı...
Ve insan çok sevdiği birini kaybettiyse erken oluyormuş her zaman...Torun veremedim O'na...Ama eğer Rabbim nasip ederse hep anlatıcam dedesini bebeğime
Ve insan çok sevdiği birini kaybettiyse erken oluyormuş her zaman...Torun veremedim O'na...Ama eğer Rabbim nasip ederse hep anlatıcam dedesini bebeğime
- Konu Sahibi kybele1180
- #111
ben 13 yaşındayken annemi kaybettim. şimdi 21 yaşındayım ve hayatımda okadar büyük bi boşluk var ki anlatılması imkansız. 15 gün sonra beni isticekler. ama bu kendi evimde değil kaynanamın evinde olcak. nişanım bile kendi evimde olmicak. annem olsaydı herşeyin en güzelini yapardı benim için. ne yapılır ne alınır nasıl olur hiçbir şey bilmiyorum. Malesef akrabalarımızdan bize destek olacak bana yol gösterecek kimse olmadı ve bu olaydada olmicak. Allah hepimize sabır versin. Gerçekten çokkk zorr. hiçbir mutluluğumuz tam değil. Çünkü zaman unutturmuyor sadece sakin kalmayı öğretiyor...
- Konu Sahibi kybele1180
- #112
aglattiniz beni...bende annemi, güzel kokulu melek annemi kaybettim...17 yasindaydim
birden kayip ettik onu..beyin kanamasindan daha 39 yasindaydi... 23 nisan 2007 sabahiydi
icimdeki yangin hic gitmiyo.. böyle tam ortada biyerde..
bende evlenicem, sevdigim adam annemi hic taniyamadi, ara ara düsünürüm icime oturur.
cok derin düsünürsem delirecek gibi olurum..kendimi avutuyorum cogu zaman.
evlenicem 2012 de ama kina gecesi yapmak istemiyorum. baskalarinin kina gecesinde bile yerle bir oluyorum.
cok dokunyo bana.
annecigim, masum gözlü annem benim, seni cok özlüyorum annem.
sen olmayinca ailede olmuyomus be annem..
oysaki herseyi sen dengeliyomussun.
cok zor ya su acimasiz hayat..
birden kayip ettik onu..beyin kanamasindan daha 39 yasindaydi... 23 nisan 2007 sabahiydi
icimdeki yangin hic gitmiyo.. böyle tam ortada biyerde..
bende evlenicem, sevdigim adam annemi hic taniyamadi, ara ara düsünürüm icime oturur.
cok derin düsünürsem delirecek gibi olurum..kendimi avutuyorum cogu zaman.
evlenicem 2012 de ama kina gecesi yapmak istemiyorum. baskalarinin kina gecesinde bile yerle bir oluyorum.
cok dokunyo bana.
annecigim, masum gözlü annem benim, seni cok özlüyorum annem.
sen olmayinca ailede olmuyomus be annem..
oysaki herseyi sen dengeliyomussun.
cok zor ya su acimasiz hayat..
- 15 Eylül 2009
- 10.114
- 1.270
- 773
- Konu Sahibi kybele1180
- #113
- 14 Ocak 2011
- 6.437
- 1.066
- 248
- Konu Sahibi kybele1180
- #114
Ben de annemi 2 sene önce kaybettim,kanser hastasıydı..1.5 sene bununla mücadele etti.bu süre zarfında gözümüzün önünde eriyip gitti,tarif etmesi o kadar zor ki bu acıyı..Son zamanlarında hep bizi yanında isterdi,sevgi dolu gözlerle bakardı, aynı zamanda bir bebek kadar da masumdu,mis gibi kokusu hep burnumda..Daha dün gibi,acısı da hep içimde..
eşimi hastalığında görmüştü tanıştırmıştım ama düğünümü göremedi,bebeğim olunca onu da göremicek ama ananesini hep anlatıcam ona..
Yakınlarını kaybedenlere Allah sabır versin..
eşimi hastalığında görmüştü tanıştırmıştım ama düğünümü göremedi,bebeğim olunca onu da göremicek ama ananesini hep anlatıcam ona..
Yakınlarını kaybedenlere Allah sabır versin..
- Konu Sahibi kybele1180
- #115
Öncelikle hepsinin mekanları cennet olsun. Ben de annemi 24 yaşında kaybettim. Her anını dün gibi hatırlıyorum. Annem meme kanseriymiş. Ben bunu ölümünden sadece bir gün önce öğrendim. Biz 4 kardeşiz. Babam biz üzülmeyelim diye hiçbirimize söylememiş annemin hastalığını. Ölümünden son birkaç gün önce annem ağırlaşmaya başladığı için babam bize söylemek zorunda kalmış ama ben 1 gün önce öğrendim.
Birgün işten geldiğimde ablam beni yanına çağırdı. Annem çok hasta dedi. Ne diyosun sen ne hastalığı dedim.. Annem kansermiş hastalığı çok ilerlemiş, annem iyileşmiycek dedi ve sarıldı ağlamaya başladı. O an şoka girdim sanırım. Ağlamaya başladım. Hiçbirşey soramıyor sadece ağlıyordum.
Ertesi gün akşam eve geldiğimde ev çok kalabalıktı. Koştum, annem odasında yatıyordu, Kuran okuyorlardı başucunda, gözleri kapalı uyuyordu. Ben inanamıyordum bu olanlara, kızıyordum kendimce. Annem ölmeyecek diyordum içimden. Herkes gitsin istiyordum evimizden, gitsin ve bu kötü rüya bitsin.
İçeriye geçtim oturdum. Öylece insanları seyrediyorum hala inanamıyordum. 4 yaşındaki yeğenim kanepede yanımda oturmuş telefonumla oynuyordu. Birden ablamın yatak odasından anne diye ağlayan sesini duydum. İrkildim yerimden fırladım. Yo hayır hayır olamaz dedim. Geri yaslandım kanepeye. Bu sefer ablamın sesi daha yüksek geldi içerden. Koştum yatak odasına fırladım. Anne diye bağırarak bende sarıldım. O anı hiçbir zaman unutmayacağım. İçimde öyle bir acı hissettim ki o an bayılmışım zaten. Beni annemin üzerinden çekip aldıklarını hayal meyal hatırlıyorum. Birde kardeşimi hatırlıyorum. Ben daha çok küçüğüm anne nolur ölme diye bağırarak ağlıyordu. Sonra şuan emin değilim ama yengemdi sanırım, yanımıza geldi. Yapmayın böyle dedi. Annem tekrar nefes almaya başlamış. Siz böyle yaptığınız için gidemiyor, güçlü olmaya çalışın dedi. Sustum, hepimiz sustuk. İçimden annem sen git dedim bizi merak etme… Gitti.
Yokluğuna alışamıyorum anne. Seni çok özlüyorum. Seni çok seviyorum
Birgün işten geldiğimde ablam beni yanına çağırdı. Annem çok hasta dedi. Ne diyosun sen ne hastalığı dedim.. Annem kansermiş hastalığı çok ilerlemiş, annem iyileşmiycek dedi ve sarıldı ağlamaya başladı. O an şoka girdim sanırım. Ağlamaya başladım. Hiçbirşey soramıyor sadece ağlıyordum.
Ertesi gün akşam eve geldiğimde ev çok kalabalıktı. Koştum, annem odasında yatıyordu, Kuran okuyorlardı başucunda, gözleri kapalı uyuyordu. Ben inanamıyordum bu olanlara, kızıyordum kendimce. Annem ölmeyecek diyordum içimden. Herkes gitsin istiyordum evimizden, gitsin ve bu kötü rüya bitsin.
İçeriye geçtim oturdum. Öylece insanları seyrediyorum hala inanamıyordum. 4 yaşındaki yeğenim kanepede yanımda oturmuş telefonumla oynuyordu. Birden ablamın yatak odasından anne diye ağlayan sesini duydum. İrkildim yerimden fırladım. Yo hayır hayır olamaz dedim. Geri yaslandım kanepeye. Bu sefer ablamın sesi daha yüksek geldi içerden. Koştum yatak odasına fırladım. Anne diye bağırarak bende sarıldım. O anı hiçbir zaman unutmayacağım. İçimde öyle bir acı hissettim ki o an bayılmışım zaten. Beni annemin üzerinden çekip aldıklarını hayal meyal hatırlıyorum. Birde kardeşimi hatırlıyorum. Ben daha çok küçüğüm anne nolur ölme diye bağırarak ağlıyordu. Sonra şuan emin değilim ama yengemdi sanırım, yanımıza geldi. Yapmayın böyle dedi. Annem tekrar nefes almaya başlamış. Siz böyle yaptığınız için gidemiyor, güçlü olmaya çalışın dedi. Sustum, hepimiz sustuk. İçimden annem sen git dedim bizi merak etme… Gitti.
Yokluğuna alışamıyorum anne. Seni çok özlüyorum. Seni çok seviyorum
- Konu Sahibi kybele1180
- #116
- Konu Sahibi kybele1180
- #117
ama sevinemiyorum bile dügün istemedim kına geceside.nişan abimlerin evinde oldu kimsesiz bir gelin oluyorum yani destek yardımcı kimse yok çeyizimi bile saga sola sorarak hazırlıyorum
güzel annem sen olsaydın bunları düşünmeme bile fırsat veremzdın- Konu Sahibi kybele1180
- #118
Sanirim annesini en erken kaybeden benim ...Bende annemi 5 yasinda bobrek yetersizliginden kaybettim yasim 29 ve ben 24 senedir annesizim...Ne okuyup diplomami aldigimi gordu ,ne evlendigimi ,nede anne oldugumu çok zor çok ariyorum onu...:2:
yasim 29 ve ben 24 senedir annesizim...Ne okuyup diplomami aldigimi gordu ,ne evlendigimi ,nede anne oldugumu çok zor çok ariyorum onu...:2:- Konu Sahibi kybele1180
- #119
Şuan ağlıyorum...Kokusunu özledim meleğimin...Onsuz herşey o kadra eksik ki..
Annemi 1 bucuk yıl önce kaybettim ben de, 21 yaşındaydım...Hep hayaliydi benim mezuniyetimi görmek, diplomamı elime aldıgımı görmeyi istiyordu..Göremedii.. annemi kaybettikten 2 ay sonra diplomamı aldım, mezun oldum ama içim hep acıdı, hala acıyor içim yanıyor...
Şimdi evlendim, ama nasıl evlendim bir de bana sorun, hep annemin beni gelinlikler içinde görmesini isterdim..Yine içim buruk, yine en önemli kişi eksik bir şekilde evlendim Bir de tek çocugum ben kardeşim ablam abim kimsem yok..Evlendim gurbete geldim, eşimin işi dolayısıyla...
Aklım hep babamda, babam da tek kaldı, sık sık gidiyorum yanına onu görmeye o da geliyor ama aynı şehirde olmayınca çok zor çook..Burda kimsem yok, zaten annemi kaybedince herşeyimi kaybettim ben...En yakın dostum, sırdaşım, ablamm, annem her şeyimdi o...Herşeyimi ona anlatırdım...Kaldım ortada sanki bir başıma
Babam çalıştıgı için onu da alamıyorum yanıma, işini bırakmak istemiyor, bir yandan hastalıkları çok..Tansiyon, kalp, nefes darlıgı o yüzden yanına yardımcı bir bayan istiyor bu aralar.. Sabah akşam yanımda kalsın, fenalaşırsam en azından yanımda 112 yi arayacak biri olsun diyor. Hem ev işlerini de yapar, yemek de yapar diyor. Ama anneme haksızlık vefasızlık olacagagını düşünüyorum içim almıyor bir türlü...Babamın yanında bakıcı,yardımcı bir kadın dahi olsa düşünmek bile içimi acıtıyor..Az önce de telefonla konuştuk, erkek yardımcı almasını söyledim, nedense kabul de etmiyor...Offf çok üzülüyorum, aglıyorum içimi çeke çeke saatlerdir... Ne yapmalıyım sizce? Benimle aynı durumda olan var mı? Lütfen çok çaresizim...
Annemi 1 bucuk yıl önce kaybettim ben de, 21 yaşındaydım...Hep hayaliydi benim mezuniyetimi görmek, diplomamı elime aldıgımı görmeyi istiyordu..Göremedii..
annemi kaybettikten 2 ay sonra diplomamı aldım, mezun oldum ama içim hep acıdı, hala acıyor içim yanıyor...Şimdi evlendim, ama nasıl evlendim bir de bana sorun, hep annemin beni gelinlikler içinde görmesini isterdim..Yine içim buruk, yine en önemli kişi eksik bir şekilde evlendim
Bir de tek çocugum ben kardeşim ablam abim kimsem yok..Evlendim gurbete geldim, eşimin işi dolayısıyla...Aklım hep babamda, babam da tek kaldı, sık sık gidiyorum yanına onu görmeye o da geliyor ama aynı şehirde olmayınca çok zor çook..Burda kimsem yok, zaten annemi kaybedince herşeyimi kaybettim ben...En yakın dostum, sırdaşım, ablamm, annem her şeyimdi o...Herşeyimi ona anlatırdım...Kaldım ortada sanki bir başıma
Babam çalıştıgı için onu da alamıyorum yanıma, işini bırakmak istemiyor, bir yandan hastalıkları çok..Tansiyon, kalp, nefes darlıgı o yüzden yanına yardımcı bir bayan istiyor bu aralar.. Sabah akşam yanımda kalsın, fenalaşırsam en azından yanımda 112 yi arayacak biri olsun diyor. Hem ev işlerini de yapar, yemek de yapar diyor. Ama anneme haksızlık vefasızlık olacagagını düşünüyorum içim almıyor bir türlü...Babamın yanında bakıcı,yardımcı bir kadın dahi olsa düşünmek bile içimi acıtıyor..Az önce de telefonla konuştuk, erkek yardımcı almasını söyledim, nedense kabul de etmiyor...Offf çok üzülüyorum, aglıyorum içimi çeke çeke saatlerdir...
Ne yapmalıyım sizce? Benimle aynı durumda olan var mı? Lütfen çok çaresizim...- Konu Sahibi kybele1180
- #120
var canım, senle bire bir aynı ben varım, ben de tek cocugum, ıcım parcalanıyodu babam ıcın annem oldukten sonra, eve geldimi, yemek yedimi, acaba simdi aglıyomu diye kendi acımı yasayamadan babam icin paralıyodum kendimi. Allaha peygambere cok buyuk yemin olsun ki cok icim acıdı ona, kıyamıyordum adeta yüzüne bakmaya. sonra ne mi oldu
dügün nisan kına gecesi 25 yasında askerden yeni gelmis delikanlı gibi evlendi, bu sırada 61 yasında torun sahibiydi. simdi de tup bebek icin kosturuyo rezil herif. yasından basından torunundan onu gozunden sakınan evladından, hepsi torun torba sahib olmus arkadas cevresınden, bembeyaz kafasından utanmadan hem de.
su hayatta Allah ın benden bir tek hesap sormayacagı sey varsa o da babama karsı sevgim, iyi niyetim, guvenim, merhametim, yuregimdi. simdi iki düsman bile degiliz, kalabalıgın icinde karsılassak iki yabancı. bana yapacagı en buyuk bir iyilik varsa o da kendini bir ucurumdan atmasıdır, sanki serefim, onurum kurtulurmus, öne egilen basım kalkarmıs gibi geliyor.
bunları sana niye anlattım. moralini bozmak icin degil, ama babana da cok guvenme derim, bunları en son yapacak kisi benim babamdı, guya annemle cok seviyolardı, cok olgun oturak prensipli, onurlu adamdı. azgınlastı sımdı yakında tokadını yer eminim Allahtan. yani simdi annem de yok babam da.
esinle iyi gecinmeye calıs derim, üzüntünü cok yansıtmamaya calıs derim, baban evlenmek isteyebilir her ne kadar sana küfür gibi gelse de bu sözler, oturup herseyi konuşun, anlaşın derim. Allah yar ve yardımcın olsun, icinde aglayan cocugun hic susmadıgı insanlar diyarına hosgeldin.
dügün nisan kına gecesi 25 yasında askerden yeni gelmis delikanlı gibi evlendi, bu sırada 61 yasında torun sahibiydi. simdi de tup bebek icin kosturuyo rezil herif. yasından basından torunundan onu gozunden sakınan evladından, hepsi torun torba sahib olmus arkadas cevresınden, bembeyaz kafasından utanmadan hem de.
su hayatta Allah ın benden bir tek hesap sormayacagı sey varsa o da babama karsı sevgim, iyi niyetim, guvenim, merhametim, yuregimdi. simdi iki düsman bile degiliz, kalabalıgın icinde karsılassak iki yabancı. bana yapacagı en buyuk bir iyilik varsa o da kendini bir ucurumdan atmasıdır, sanki serefim, onurum kurtulurmus, öne egilen basım kalkarmıs gibi geliyor.
bunları sana niye anlattım. moralini bozmak icin degil, ama babana da cok guvenme derim, bunları en son yapacak kisi benim babamdı, guya annemle cok seviyolardı, cok olgun oturak prensipli, onurlu adamdı. azgınlastı sımdı yakında tokadını yer eminim Allahtan. yani simdi annem de yok babam da.
esinle iyi gecinmeye calıs derim, üzüntünü cok yansıtmamaya calıs derim, baban evlenmek isteyebilir her ne kadar sana küfür gibi gelse de bu sözler, oturup herseyi konuşun, anlaşın derim. Allah yar ve yardımcın olsun, icinde aglayan cocugun hic susmadıgı insanlar diyarına hosgeldin.
Benzer Konular
- Kilitli
