Anne veya Babasını erken yaşta kaybedenler...

ahh ahh canım babam benimmm . . . bazen vefat ettiği için çok üzülüyor ağlıorumm bazende nie bunları bize yaşattığı için kızıyorum. 12 yaşımda kaybettim babamı. .ölüm ne demk o zamn anladm . canım çok yandı .zaten vefat ettiği saatte kalbimden bişey koptu sanki.bi parça düştü yere. . .
 
Ben de babamı 14 yaşında kaybettim gözlerimin önünde kaybettim hemde o anda ki çaresizliğimi kelimelerle ifade edemem.mafoldumben
Çok acı birşey ölüm :çok üzgünüm:
Babam sanki diğer yarımı aldı götürdüsenağlamasenağlama
 
27 yaşımda kaybettim annemi annemde 48 yaşındaydı çok özlüyorum :1no2:hayat yaşanmaz hale geldi annem gidince 4kardeş kaldık biz babamız var allah ona ömür versin ben çok öperdim annemi hep sarılırdım en çok öpen evladım sensin derdi evlendim yine hep gittim yanına hiç bırakmadım sanki hissediyodum sabah uyanırdım koşar yanına yatardım öyle zorki annesizlik çok ihtiyacım var şu an annemesenağlama
 
emin ol seni çok çok iyi anlıyorum.ben babamı 9 yaşımda annemi 18 yaşımdayken kaybettim.evimden yurdumdan koptum teyzeme yerleştim.20 yaşımda evlendim ve şimdi 22 yaşındayım.düğünümde kimsem yoktu bi tek teyzem geldi öyle öksüz evlendim o gün sevinçmi yaşadım hüzünmü anlamadım.annemle ne planlarımız vardı düğünümle ilgili.kına gecemi bile kaynanamın evinde yaptım ooooooooooooooooffffffff.ahhhhhhh anam ahhhhhhhh ne özledim hiiiiiiç kimse bilemez.ya helede bu hamilelikte ayrı bi özlem var ayrı bi hasret.rabbim affet mevlam isyan değil ama adaletsizmi bu dünya.bi kardeşim bile yok.ailem desen onlarda aramaz sormaz.ah anam ah nasıl hasretim kokuna aşkım aşkım deyişine.ahhhh kızlar ahhhh yaramı deştiniz de niye kapanmıyo yada azda olsa küllenmiyo allahım bu yangın.
 
Son düzenleme:
babadan daha önemlidir anne..anne olmazsa baba babalık yapamaz bu acı bi gercek....
annemin yerini hiçbir şey dolduramaz...erken kaybettm ben de...dularım annemle o benim canımdı canımdan bi parçam gitti..
 
ikisi de yaşıyor..Ama 22 yıldır ayrılar..ben 2 yaşındayken ayrıldılar..babamla büyüdüm ve hiç evlenmedi..Annem 3 kere evlendi..Babam annemin yapamadığı anneliğin 10 kat fazlasını yaptı..hemde tek başına..hem de 3 çocukla...Varken yokluğunu yaşamak mı? Öldü gerçeğiyle yaşamak mı? Hangisi daha acı bilemiyorum..
 
kızlar ağlattınız beni Allah ana babalarımızın yattığı yeri nurla dolldursun onları cennet köşelerinde yaşatsın inşallah

ben de babamı 18 yaşında kaybettim hem de ansızın tamam hastaydı sürekli doktorlara gidiip geliyordu ama ayaktaydı yatmıyordu çalışıyordu kalbinden rahatsızdı doktorlar öleceğini bilmişler ama bize söylememişler daha sonra o hastanedeki hemşire söyledi bunu bize

o sabah herzamanki gibi hazırlanıp okula gittim derste telefonum çaldı annem baban rahatsızlandı gel dedi meğer babacığımı kaybetmişiz ev tıklım tıklım herkesin yüzünde ağlamaklı bir ifade

babam ne benim ne ablamın okuyup meslek sahibi olduğumuzu göremedi, evlendik gelin olduk göremedi, çocukları bebekleri çok severdi şimdi bir erkek bir kız torunu var ama göremedi en çok bunu isterdim torununu kucağına alıp sevmesini seyretmeyi isterdim ben de oğluma onun adını verdim eminim görüyordur bizi
 
babadan daha önemlidir anne..anne olmazsa baba babalık yapamaz bu acı bi gercek....
annemin yerini hiçbir şey dolduramaz...erken kaybettm ben de...dularım annemle o benim canımdı canımdan bi parçam gitti..

Sana katılıyorum canım annemi hiç tanımadım ama anne oldum eksikliğini hep arıyorum. İnsanın hiç tanımadığı birinin eksikliğini duyması bazen garip geliyor ama hiç bir şey de o boşluğu dolduramıyor.
 
allah yardım etsin ama insan annesini kaybetmesede ondan ayrıysaa oda çok zor bi durum sonuçta hep o nepıyo diye dşündükçe insan kafayı yiyecek gibi oluyoı
 
Son düzenleyen: Moderatör:
ben kaybetmedim ama 2sene dir msneden baska görüşemeidm
 
Son düzenleyen: Moderatör:
ALlah nur içinde yatırsın hepsini...
Bende annemi babamı ve abimi 6 yasında iken kaybettim çok zor bir durum mafoldumben kelimelere sıgmaz belki anlatılması okula gidince herkesin anne babasının olup sadece senin olmaması... hiç sevmezdim tanısma faslını;
- annen baban ne iş yapıyor?
-.... öldü demek çok zorr (diyorr perikızı) çok aglattı bu beni yaa
 
çok özel bir konudur bu benim için o yüzden fazla konuşmayı tercih etmem.paylaşasım varmış en çokta hüngür hüngür ağlayasım yazılanları okudum ve kendimi tutamadım.
annemle hatırladığım günler sıkıntılı günlerdi. mesela annemi hiç gülerken hatırlamam.9 yaşımdaydım annemi kaybettiğimde.hep bir kardeşim olsun isterdim.hamileliğinin son günleriydi günlerce yattı o minicik halimle hiçbirşey yapamadım, acılarını hafifletemedim, en kötüsü yardım isteyeceğim kimse yoktu.kaç gün sürdü bu süre hatırlamıyorum.birgün uyudu uzun uzun sevindim iyileşiyor diye.gece oldu uyanmıyor komşu çorba getirmişti onu yedirmek için uyandırayım dedim ama başaramadım. sesime komşular geldiler beni yukarı çıkardılar.sonra annen hastaneye gitti geldi iyi dediler inandım.inanmaktan başka çarem yoktu zaten.o gece uyumadım hiç ama hep iyi şeyler düşündüm ta ki ertesi gün selayı duyana kadar.artık kendimi avutacak bişey kalmamıştı.
sessizce ağladım sonrada annemin sözünü tutmaya çalıştım.anneciğim kızın istediğin gibi güçlü, hayatta yılmayan biri oldu hayatta.tek zaafım tek kırık dökük yanım senin eksikliğin oldu yıllarca.şimdi anne olmak için uğraşıyorum içimdeki anne sevgisiyle bir bebeği büyütmek için..
 
bende 16 yaşımda annemi kanser yüzünden kaybettim şuanda 24 yaşımdayım ve geçen senede babamı kaybettim babamla pek aramız yoktu ama annem her şeydi benim için benim babam alkolik biriydi bana hiç bir iyiliği dokunmamıştır hatta abimi için senin baban o benden bir şey bekleme falan dedi bana ama babaydı işte Allah rahmet eylesin ama annem çok önelimydi hayattaki tek tutunacak dalımdı onu kabedince depresyon tedavileri falan gördüm şimdi evliyim (anne değilim çok istiyorum) hala annem annem için yanarım annesizliğin ne olduğunu çok iyi bilirim Allah kimseyi annesiz babasız bırakmasın Allah büyüklerimizi acısını yaşatmasın çok zor

Ben annemi çok özledim hiç bir sevgi hiç bir aşk onun özlemini onun hasretini kapatmıyor çok özledim çok
 
gerçekten çok zor.
bende babamı 15 yaşında kaybettim,şimdi 20 yaşındayım
inanılmaz kötü günler geçirdik annemle ikimiz
iki ablam daha vardı ama onlar evliydi
işte çalıştıkları için doğal olarak gelemiyorlardı çok fazla.
ilk 3 sene acısı dayanılmazdı ama snradan allah sabrını veriyor.
birşey olduğunda,biri beni üzdüğünde ilk dediğim laf "babam olsaydı beni ezdirmezdi,beni kimse üzemezdi" demek oluyor ne yazıkki...
 
gerçekten çok zor.
bende babamı 15 yaşında kaybettim,şimdi 20 yaşındayım
inanılmaz kötü günler geçirdik annemle ikimiz
iki ablam daha vardı ama onlar evliydi
işte çalıştıkları için doğal olarak gelemiyorlardı çok fazla.
ilk 3 sene acısı dayanılmazdı ama snradan allah sabrını veriyor.
birşey olduğunda,biri beni üzdüğünde ilk dediğim laf "babam olsaydı beni ezdirmezdi,beni kimse üzemezdi" demek oluyor ne yazıkki...

duygcuğum bende hep o sözü söylerim . . bizim gibi babalarını kaybedenler eminmki hep bunu diyordur. . ahh ahh ne kadar acıdır düğününde babanın yanında olmaması . takı takılırken oyun oynarken gelinin anne ve babası diyince içim cız etti. hep kapıya baktım . çıkıp gelicek diye . sonuna kadar baktımm ama gelmedi . . .
düğün bittktn sonra evime giderken döndüm bi daha baktm belki beni izlyordur diye ama yoktu . ben babamn sadece tabutunu gördüm.öldüğüne hala inanmıorum . mezarına gittiğimde orada yatanaın babam olduğuna ya inanmıorum yada inanmk istemiorum :( zor çok zor bi duygu ya :(( Allah kimseye yaşatmasın . 12 yaşımdaydm kaybettiğimde . bir sabah kapıdan çıktı . gayet sıradan şeylerdi yaptıklarımız . msanın örtüsünü sirkelerken balkonda , kalbimden bişey koptu sanki . ne olduğunu anlıyamadım nereden bilirdim o an babamın öldüğünüüü nereden bilirdim. . . mafoldumben
 
duygcuğum bende hep o sözü söylerim . . bizim gibi babalarını kaybedenler eminmki hep bunu diyordur. . ahh ahh ne kadar acıdır düğününde babanın yanında olmaması . takı takılırken oyun oynarken gelinin anne ve babası diyince içim cız etti. hep kapıya baktım . çıkıp gelicek diye . sonuna kadar baktımm ama gelmedi . . .
düğün bittktn sonra evime giderken döndüm bi daha baktm belki beni izlyordur diye ama yoktu . ben babamn sadece tabutunu gördüm.öldüğüne hala inanmıorum . mezarına gittiğimde orada yatanaın babam olduğuna ya inanmıorum yada inanmk istemiorum :( zor çok zor bi duygu ya :(( Allah kimseye yaşatmasın . 12 yaşımdaydm kaybettiğimde . bir sabah kapıdan çıktı . gayet sıradan şeylerdi yaptıklarımız . msanın örtüsünü sirkelerken balkonda , kalbimden bişey koptu sanki . ne olduğunu anlıyamadım nereden bilirdim o an babamın öldüğünüüü nereden bilirdim. . . mafoldumben

evet cnm özel günlerde yokluğu dahada hissediliyor
mesela beni istemeye geldiler
bnde teyzemin kocasını ablamların kocasını çağırdım
vee herkez bişey söyledi etti.
ama babam olsaydı olay o anda biterdi
ya olurdu ya olmazdı yanii
zorrr allahhh bize uzun ömürler versn inş.
 
Şu drumlara denecek hiç bir söz yok... Bende babamı 19 yaşında kaybettim. Birgün evden annem babam kardeşim çıktılar.. Ablamla ben evde kaldım. Sonra öğleden son saat 5:00 kaza yaptıkları haberi geldi sonrada babamın öldüğünü dediler. çok ağladım.. Alışamadım halada öyle hergün gelecek diye bekledim. Zordu 20 yaşıda çalışamaya başladım. Babam olaydı dedim. Ablam Kardeşim evlendi babam olsaydı dedim. Zor kimseye yaşatmasın dayanısun ama nasıl... mafoldumben senağlama
 
babam öldüğünde 6 yaşındaydım çok hastaydı ama o yaşta ölümü aklınıza getiremiyorsunuz gece ağlama sesleri ile uyandım içeriye gittiğimde evde bir sürü insan komşumuza ne olduğunu sorduğumda birşey yok haydi sen git yat dedi gittim ama birşey olduğunu anlamıştım bütün gece yatakta ağladım sabah odaya gittiğimde ise babam yerde yatıyordu üstü örtülüydü gittim örtüyü açtım ve yanaklarından öptüm soğuktu bana bütün sıcaklığıyla sarılan babam buz gibiydi ama o kadar güzel bir yüzü vardı ki sanki gözlerin açıp bana gülecek gibi
bunları hiçkimseye anlatmadım ilk defa burada anlatıyorum ve yıllardır ilk defa bunları .yazarken ağlıyorum sanırım hep güçlü görünmek için duygularımı bastırmışım
babamın öldüğü gün okullar açılmıştı ve ben ilk defa o gün okula gidecektim ama tabiki gidemedim bir hafta sonra okula gittiğimde orada çocukların yanlarında babalarını görünce nasılda içim acırdı şu anda bile hala babasıyla gezen bir çocuk gördüğümde imrenirim Allaha şükür anneciğim bana babamın yokluğunu hissettirmemek için çok çalıştı şimdi düşünüyorumda şu hayatta anneciğimden başka kimsem yok 30 yaşımdayım ama onuda kaybetme düşüncesi beni çok korkutuyor
çok uzattım özür dilerim ama ilk defa içimdekileri döküyorum
 
bende babamı 1 yasında kaybettim 1.5 yıl once kanser dnen illetden yaşadıklarımı dah onceden anlatmıstım çok uzun .çokk kötü şeyler yaşadık sağlıkçı olmamın büyük avantajını gördüm yaşadım.kendıme değilde babasını 15 yasında kaybeden kardesime daha çok üzülüyorum.
allah sabırlar versin hepinmize çok zor.annemi başımızdan eksık etmesin.amin....
 
Back
X