kızlarımızın yaşları dışında aynı durumdayız.
benimki 19 aylık, bakacak bir yakınım yok, doğum iznim bittikten sonra 6 ay da ücretsiz izin aldım iyice büyüsün öyle dönerim işe diye ama bu kez daha da bağlandık birbirimize, ücretsiz iznim bitince istifa ettim, çok iyi bir işim, kariyerim ve gelirim varken eve kapattım kendimi.
şimdi 19 aylık oldu, doğum izinleriyle 2 yıl olacak nerdeyse çalışmıyorum, evde boğuluyorum, ne öyle temizlikle yemekle gününü geçiren ev kadınlarından olabildim ne de çalışan...
şimdi 2 yaşına girsin iş arayayım diyorum ama ona baktıkça nasıl bir yabancıya bırakırım diyip ağlıyorum, maddi sorunlarımız var, evimiz kira, tek maaşla geçinmeye çalışıyoruz ama olmuyor, bu yaştan sonra ailemden harçlık alıyorumbazen kuru ekmeğe talim edelim ama kızım hep yanımda olsun diyorum, bazen bunca yıllık emeğin, eğitimin böyle mi harcanacak, kızını özel okullara göndermelisin, ona iyi bir gelcek sağlamalısın diyorum... kafam karmakarışık, öyle bir çıkmazdayım ki, düşünmek bile istemiyorum...
Allah bütün kadınların/annelerin yardımcısı olsun
Aynı dert bende de var
ben de çok çıkmaz da hissediyorum kendimi. neyin beni daha mutlu edeceğini kestiremiyorum bile. bazen çok moralim bozuluyor. bazen iyi ki kızımlayım diyorum.çalışsam vicdanen çok rahatsız olacağım.kreş bakıcı sorun olacak.çalışmasam ben ben olmayacağım
aynen öyle...
bu arada oturduğum eve yakın bir kreş var, 0-3 yaş grubu aylık 1200 tl miş. çok da güzel bir yer, burdan bir arkadaşımın kuzeni çalışıyor orda o bakımdan da güven verdi, yaşıtlarıyla birarada olması, spora sanata yönlendirilmesi onun gelişimi için süper olacak ama kreşin saatleri sabah7 akşam 19:00
7şimdi ben iş bulsam 9-6 çalışsam 7 de eve yetişebilecek miyim? trafik olsa bişey için kalmam gerekse kızım ne olacak? eşim eve 7 buçukta geliyor zaten o da karşılayamaz...
bakıcı tutsam kızıma ne verebilir ki? yedirir içirir muhtemelen tv karşısına oturtur (kamera sistemi olmadan asla emanet etmem zaten)
yani kendimi psikolojik olarak hazırlasam da diğer koşullar da uymuyor. ya da ben bahane uyduruyorum kızımdan ayrılmamak için bilmiyorum :26:
aynen öyle...
bu arada oturduğum eve yakın bir kreş var, 0-3 yaş grubu aylık 1200 tl miş. çok da güzel bir yer, burdan bir arkadaşımın kuzeni çalışıyor orda o bakımdan da güven verdi, yaşıtlarıyla birarada olması, spora sanata yönlendirilmesi onun gelişimi için süper olacak ama kreşin saatleri sabah7 akşam 19:00
7şimdi ben iş bulsam 9-6 çalışsam 7 de eve yetişebilecek miyim? trafik olsa bişey için kalmam gerekse kızım ne olacak? eşim eve 7 buçukta geliyor zaten o da karşılayamaz...
bakıcı tutsam kızıma ne verebilir ki? yedirir içirir muhtemelen tv karşısına oturtur (kamera sistemi olmadan asla emanet etmem zaten)
yani kendimi psikolojik olarak hazırlasam da diğer koşullar da uymuyor. ya da ben bahane uyduruyorum kızımdan ayrılmamak için bilmiyorum :26:
aynı şeyleri ben de hep düşündüm ama çalışan bir annenin çocuğu olarak diyorum ki zor da olsa çalışmalıyız.
ilerde eminim çocuklarımız çalışmamızı tercih edecektir.
Allah yardımcımız olsun
of of of kendimi düşündüm 1200 oraya versem bana ne kalır diye :) pahalıymış
bakıcı bişey veremez.sadece iyi bir insanda vicdanlı birisiyse iyi bakar evladına.yoksa yok motor gelişimi yok zeka oyunu falan bilmez.önemli olan psikolojik olarak kendimizi hazırlamak sanırım.
o kadar kadın çalışıyor pekala çocukları da büyüyor...bunu bilmeme rağmen yine de bu fikir beni rahatlatmıyor.
bence 2 yaşına kadar kendin bak sonra çok güzel anaokulları var onlarla görüşebilirsin, biz okula emzik ve bezle başladık :) şimdi kocaman abla oldu kızım bana akıl veriyor.. bakıcı pek tavsiye etmem ama okul düşünebilirsin hem kızım hem ben çok mutluyuz.. çalışan kadınlara evde oturmak zor geliyor yapamıyorlar.. ben çıldırma evresinin son noktasında işe başladım ve 1 haftada kendime geldim.. mesleğini göremedim ama işin çok zorlayıcı değilse hem işi hem çocuğunu çok iyi idare edebilirsin bence..
bence 2 yaşına kadar kendin bak sonra çok güzel anaokulları var onlarla görüşebilirsin, biz okula emzik ve bezle başladık :) şimdi kocaman abla oldu kızım bana akıl veriyor.. bakıcı pek tavsiye etmem ama okul düşünebilirsin hem kızım hem ben çok mutluyuz.. çalışan kadınlara evde oturmak zor geliyor yapamıyorlar.. ben çıldırma evresinin son noktasında işe başladım ve 1 haftada kendime geldim.. mesleğini göremedim ama işin çok zorlayıcı değilse hem işi hem çocuğunu çok iyi idare edebilirsin bence..
benim de eski maaşımla işe başladığımı varsayarsam nerdeyse yarısını vermem gerekecek, ama zaten eğitimli ve donanımlı bakıcılar da aşağı yukarı bu civarda istiyorlar. hatta çok daha fazlasını verenler de var. ben bu meblağı gözden çıkarabilirim ama işte 2 yaşında bir çocuk için bakıcı mı daha uygundur yoksa bahsettiğim gibi donanılmı, piyanosundan balesine her şeyi olan bir kreş mi, yoksa aza kanaat edip annesi mi :26:
canım 2 yaşından sonra çocuğu istesen de evde tutamazsın, sen bile yetmeyeceksin ona bırak bakıcıyı... 2 yaşına girdiği an değişimi farkedeceksin sende.. bence kendini 2 yaşında okula vermeye şartlandır.. bizim okulumuz 850 yabancı dilimiz var, havuzumuz var.. herşey var yani eksik yok bence 1200 fazla.. hatta ünlü birisi var hani küç... şey... okulu var... o okul bile biraz zorlayınca 1000 e bırakıyor.. bence 1200 vermeyin fazla
canım 2 yaşından sonra çocuğu istesen de evde tutamazsın, sen bile yetmeyeceksin ona bırak bakıcıyı... 2 yaşına girdiği an değişimi farkedeceksin sende.. bence kendini 2 yaşında okula vermeye şartlandır.. bizim okulumuz 850 yabancı dilimiz var, havuzumuz var.. herşey var yani eksik yok bence 1200 fazla.. hatta ünlü birisi var hani küç... şey... okulu var... o okul bile biraz zorlayınca 1000 e bırakıyor.. bence 1200 vermeyin fazla
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?