Evlat ayrımı diye bir şey var. Benim annem örneği. Oğludur onun kıymetlisi. Ne rezillikler yaşattı, oğlu yüzünden intiharlar etmeye mi kalkmadı o raddede. Ben 30 umdayım, oğlu da 20 küsür. Bana hala daha 2 ay önce bir gün annemlerdeyken telefon açıp “akşam yemeğini ısıt da masayı hazırla o yapamaz şimdi aç oturmasın” dedi.
Çok sinir bozukluğu yaşadım zamanında ama saldım.Çok görüşmüyorum, oğlunu anlatmaya başlayınca konuyu kapatıyorum ağzına tıkıyorum, zaten başka şehirde yaşıyorum. Babamı ararım aradığımda da. Oğlum diye deliriyor kadın yok böyle bir şey. Ama dediğim gibi zaten aile bağları kuvvetli bir insan da değildim bu olaylar sebepli çünkü böyle bir ortamda büyümek beni soğuttu açıkçası annemlerden. Büyüyünce bağımsızlığımı kazanınca da hadi eyvallah dedim. Cidden düşünmeyeceksin, kendin atlatamıyorsan terapi alacaksın.