Anneler gününe Annesiz girenler, gelin burada dertleşelim :((

  • Konu Sahibi Konu Sahibi EU3
  • Başlangıç Tarihi Başlangıç Tarihi
Bu bayramda gelemedim, öpemedim elini
Yüzüne yüz süremedim
Cigerler dolusu kokunu cekemedim icime
Sensizlik türküsü dolandi dilime
Söyleyemedim Anne söyleyemedim
...Anam, Anam, Anam diyemedim
Ah Anne ah, öyle özledimki
Sizlar burnumun diregi bilemezsin
Bilemezsin Anne göremezsin
Anasizlik en büyük yalnizlikmis
Soguk duvarlar ardinda aglamalarimsin
Dert ortagimsin yanimda olamasan da
Bitmeyen bir hasret, dinmeyen bir sizisin icimde
Bilsen nasil özledim…

Hasta yatagimda sicak corbani özledim Anne
Basucumda ilac olmani
Atesime bakmani özledim
Battaniyelere sarmani
Hersey bir tarafa dualarini özledim dualarini
Sen Anasin Anne aglarsin, beni anlarsin
Hakkini helal et
Bu bayramda gelemedim…
 

bilirim arkadaşım bilirim o acının en olmadık anda, nasıl derinden vurduğunu yıllar geçse de.
evladımı yolladım ben önden,küçücük oğlumu,şimdi de annem.bir ona bir anneme ağlarım,gözyaşlarımı yüreğime akıtırım da yine de sönmez yangınları.
sabır dilerim hep rabbimden,onun sonsuz rahmetine sığınırım..
herşey bizim için,zor sınavlar bunlar,tek umudum yüz akıyla çıkmak inşallah..
allah sabrınızı daim eylesin,mükafatını nasip etsin inşallah.
annelerimizi cennetle müjdelesin,biz yaşadıkça duasız kalmayacaklar..
 
canım annem,

geçen sene bizi anneler gününe 1 hafta kala bırakıp gittin..acılar içinde kıvranmana dayanamaz hale gelmiştik...

nur içinde yat annem..seni çok arıyorum..yokluğunu her an hissediyorum..

'keşke annem şimdi burda olsaydı' diyorum çoğu kez ama elden birşey gelmiyor...

annesiz kalmak demek..kolunun kanadının kırılması demekmiş..çok zor şey....

nur içinde yat canımmmm annemmmm
 
ah kızlarrr ahhhh
annemi kaybedeli 5 ay olacak nerdeyse..
semblantenin de dediği gibi ilk zamanlar "bi yere gitmiş de gelecek" hissi oluyor içimizde.. şimdi bakıyorum da ben beynimi, yüreğimi oyalamışım.. ne gelen var ne giden..
çoğu zaman acımı ertelemeye çalışsam da hıçkırıklarla ağlarken buluyorum kendimi..
hala kendimle savaşıyorum, keşke böle yapmasaydım, keşke şunu demeseydim, keşke başka hastaneye götürseydim diye.. fıttırıyorummmmm
yaaaa bir kelimene, bir slüetine canımı vereceğim. ne zaman kavuşacağız annem ne zamannnnn.
ne diyebilirim başka......: meleklerimizin mekanları cennet olsun..
 



Al benden de o kadar, 5,5 ay oldu ne zaman oldu? nasıl oldu? Ya cok özledim, özledim, hasretim resmen, bitmiyo bitmeyecek!
Dinmiyor hic gözyaslarım, tükenmiyor, acım küllenmiyor..
Zamanla gecicek diyorlar ya hani, insan annesini sevmekten vazgecebilir mi?
Vazgecemesse özlemi diner mi?, bu acı gecer mi?
Kelimeler bile yetmiyor icimdeki fırtınayı anlatmaya, ne kadar anlatsam bos, geri gelir mi ki? İste gelemeyecek olması beni bitiriyor.
Ona o kadar cok ihtiyacım oluyor ki, yine gözyaslarım sel oluyor, eskiden isyerinden arar konusurdum, bisey oldugunda direkt onu arardım, bugün isyerinde gözlerim telefonda kaldı öylece, arasam acar mıydı ki? Eskisi gibi o melek sesiyle efendim! der miydi? Beni dinler miydi?
Simdi bunun olamayacagını bilmek bitirdi, yıktı beni, caresizlik en zor olanıymıs..
Merdivenlerden cıkıyorum sanki hersey aynı, hic birsey olmamıs gibi, ama annem yok ki, nasıl hersey aynı olsun?
Evimizin sokagına giriyorum, bakıyorum balkonda beklemiyor bizi, evin ici karanlık, bos, renk yok, hersey siyah-beyaz, donuk..
Ölüm yasama hevesimi kırdı, ümitlerimi yıktı, hayallerim yok artık, hayat mücadelem bitti, öylesine yasıyorum ben, ufacık bir gülümse bile olsa yüzümde hemen aklıma ölümün soguk yüzü geliyor, annemin öldügü geliyor, hayat bu kadar ani ve kısayken bu dünya yalan iken ben gülsem, mutlu olsam ne olur ki? Bu dünya' da gülmek, mutlu olmak benim icin hic birsey ifade etmiyor artık, önceden de etmiyordu ama en azından bi kayıp vermemistim bunun mutlulugu vardı, hatta bunu bile bir gün yasayacagımı düsünmek, kalbim de tarifsiz agrılara sebep olurken bizzat yasıyorum suan, en korktugum seyi yasıyorum..
 
Son düzenleme:

senin yazdıklarının aynısını birebir ben de yaşıyorum canım. senin her yazını hıçkırıklarla okuyorum. çünkü kimseye anlatamadığım duygularımla, düşüncelerimle yüzleşiyorum....
en basit şeyi yaparken bile canım yapmak istemiyor, manasız geliyor herşey.... çoğu zaman yemek bile yemiyorum.
her şey mi annesini hatırlatır insana yaaaaa..
bu kadar mı "hayatım"dın ANNE.. hayatım bitti anne bittiii
 


Bende her seferinde ben sana ne kadar da asık mısım diyorum, resmen asıgım anneme, o yokken hic birsey olmamıs gibi davranamıyorum, devam eden hayata ayak uyduramıyorum, ugrasıyorum aslında mecbur oldugumdan kardeslerim icin, babam icin ama icimde heves var mı diye sorarsan asla! Sevdiklerim icin dik durmaya calısıyorum sadece, mecbur oldugum icin..

Bazen evden uzaklasmak istiyorum, uzaklasınca da aklım hep evde daha kapıdan girince icimi huzur kaplıyor annem kokuyor sanki, hersey onun elinden huzur buluyorum adeta, bir taraftan da özlemim kat kat artıyor. Cıldırıcak gibi oluyorum ama annem gelmiyor iste, neden gelmiyor? Ne kadar sürecek daha bu ayrılık? Bitsin artık, biliyorum oda cok özledi bizi.
 
Son düzenleme:
Kızlar ben çok çok uzun bir süre doğru dürüst temizlik bile yapamadım evde biliyor musunuz?
Annemin eli değidi buraya, şunları annem koydu o yerleştirdi diye.

En ufak detaylarda bile aklıma hep annem geliyor.
Bir bluz, bir tshirt, bir pantolon alacağım zaman bile annem olsa beraber seçerdik diyorum. Beraber makyaj yapardık mesela. Neler düşünüyorum neler.
O an da işte hevesim kursağımda kalıyor.
Yaptığım şeylerde hiç tat tuz yok.
Herşey mecburiyet işte.

İlk zamanlar bazen, bir olay olduğunda çok üzüldüğümde Allah'ım al canımı da anneme kavuşayım bari derdim.
Şimdi düşündüğümde de öldüğümde kavuşacağım anneme diyerek çok ufak bir nebze teselli etmeye çalışıyorum kendimi. Başka hiçbir şey teselli etmiyor çünkü.
 

gerçekten görüyorlar mıdır bizleri, özlüyorlar mıdır?
bazen kendi kendime diyorum ki, öldün mü bitiyorsun, yok oluyorsun, ötesi yok, kandırma kendini diyorum.
bazen de diyorum ki, ya gerçekten kavuşursak.. işte bu düşünce bile küçücük de olsa bi kıpırtı veriyor içime..
bugün mezarı başında yalvardım, anne nolur beni yanına al diye..
 

aynen cnm. ben de uzun süre evde hiçbirşeye elimi sürmedim. annemin vefatının ilk günlerinde eve gelenler o mutfağın heryerini ellediler ya, canım gitti resmen..
annemin örtüleri, annemin alıp da kullanmaya nasip olmayan tabakları, bardakları..
bikaç güne kadar herşey karışıktı mutfakta.. herşeyi yavaş yavaş annemin koyduğu yerlere koymaya başladım.
eve annemden sonra gelen eşyaları evden uzaklaştırıyorum. uzaklaştıramadıklarımı da paketleyip bi kenara koyuyorum.

daha kıyafet almadım hiç. aylarca aynı kıyafeti yıkayıp yıkayıp giydim. görenler birşeyim yok sanır..
ben de annemle markette gezmeyi çok seviyordum. markete ilk çıkışımda, ilk alışverişimde ağlaya ağlaya gezmiştim marketi..

mezarında yalvardım bugün, nolur beni yanına al diye..
 
Mutfak olayı aynen canım.
Neyi yıkasam hep annemin düzeninde hala. Yerlerini hiç değiştirmedim. Giysileri bile askılarda.

Mezara en son sevgilimle gitmiştim bende. Ağladım sürekli. Yasin okurken bile ağladım.

Sonra sevgilimde ağlamıştı annemle konuşurken. o da yasin okudu. beraber ağladık geldik. ilk defa sevgilimle gitmiştim.

Sen sık sık gidiyor musun canım? Tek başına mı gidiyorsun gittiğinde de?
 

annem vefat ettiğinde ilk 3 gün hiç gitmemiştim mezara.. hatta ilk defnedildiği gün mezarda vedalaşamadım bile annemle.. şimdiki aklım olsa öperdim defnedilmeden önce.. sonraları haftada 1 gün gittik hep. ama son 1 aydır hemen hemen hergün tek başıma gittim cnm. o ilk 3 gün mezara gidemedim diye öyle kızıyorum ki..
morgda da yüzüne baktım ağlayınca uzaklaştırdılar beni.. şimdiki aklım olsa saatlerce öper, hiç çıkmazdım morgdan.. sanki annemi öldüğünde yalnız bırakmışım gibi geliyor..

zaten annem vefat etmeden evvel rahatsızlandı. terini sildim. yanında durdum. 1-2 saat sonra biraz sakinleşince diğer odaya gittim başım ağrımıştı. bikaç dk sonra vefat etti
ahhh ahh ilk rahatsızlandığında ambulansı çağırsaydım.. çok mu zordu sanki çok mu zordu.. bile bile ölüme terk etmişim gibi geliyor..
en son anneme "dayanacak gücüm kalmadı dedim, azcık da oğlunla kocan baksın" dedim. cevap bile vermedi.o kadar kötüymüş demek ki.. hele son bakışları.. ben odadan çıkarken gitme der gibi mahzun mahzun bakışları.. oysa gidiyormuş annemmmm..

ahh ahh öyle keşkelerim var ki.. gerçekten dayanamıyorum artık.....
 
Anladım canım.
Ben de uzun bir süre gitmedim. Daha sonra hep babm, kardeşim, teyzem, bazen babaannem şeklinde gittik.

Benim annemde hastalandı 1 hafta evde yattı. İşte o süreyi çok zaman kaybı görüyorum. Gerçi o 1 hafta süresince de doktorun verdiği ilaçları aldı. 1 haftanın sonunda ünv. hast. yatırdık. Orada da 21 gün yattıktan sonra bırakıp gitti bizi. Hiç kötü de değildi anlamadım aniden nasıl öldü. Teşhisi bile konmamıştı düşün.

Keşke diyorum daha iyi bir hastaneye götürseydik. özel hastaneye. ahh keşkem var benimde malesef.


Ama yaşayacak olsa bunlar bahane olur muydu bilmiyorum ki canım. Kafam basmıyor artık.
 

biz de annem hastalanınca çok zaman kaybettik. daha doğrusu kaybetmişiz. şimdi anlıyorum. 1 ay içinde eridi bitti.. ne ilaçlar fayda etti, ne hastanede yatırdı doktorlar.. lanet okuyorum o doktorlara, hastanelere.. şimdi o hastaneler onların olsun.. o hastaneler annemsiz genişlemiştir şimdi kesin.. bi yataklık yer yoktu sanki.. ahhh ahhh....

annem vefat edince çok kötü bi hastalık geçirdim. aylarca öksürdüm ciğerim parçalanacak derecede.. ama ne doktora gittim, ne bi ilaç aldım.. Allahım düşürmesin ne doktorlara ne ilaçlara.. içim parçalanıyo hastalık, doktor, ilaç, vb.. şeyler görünce duyunca..

bak cnm en azından sen hastanede yatırmayı başarabilmişsin anneni.. ama ya ben.. o son gün rahatsızlandığında ambulansı çağırmadığım için ömrümce pişmanlıklarım olacak..
 
Ben de ne zaman ünv. hast. önünden geçsem aklıma geliyor hep kötü oluyorum. ilk zamanlar nefret etmiştim o doktorlardan. gidip yıkasım vardı hastaneyi. sonra da düşündüm nöroloji servisindeki en genç hasta annem olduğu için çok ilgilendiler aslında. bu açıdan baktığımda doktorlara da birşey diyemiyorum.

Pişman olacak şeyler ararsak çok buluruz canım. Sende yapma bunu.
 
Kızlar yazdıklarınızı okuyunca çok ağladım ya. Ben çok duygusalmışım galiba. Kendimi sizin yerinize koydum. Üzülmeyin diyemem ki. Ama kendinizi yıpratmayın lütfen...
 
kızlar yarın annemin ölüm günü
inanın kendime bile zor söylüyorum bu günü içimin yangını diner yıllar geçtikçe dedim ama nerde hepp tazeee
bide ramazan ayrı bi hüzün var içimde
pamuk annem sahura kaldırırdı bizi kızım siz uyuyun ben sofrayı kurar sizi uyandırırm derdi
sahura kalkına anenmi aryorum kimse beni onun gibi anlayamazzzzzzz

anneee gittin gideli içim yangın yeri gönlüm ,kalbim yaralı
kimse sıvazlamadı sırtımı, kimse sevgi dolu bakmadı yüzüme senin gibi
ANNEEEEEEEEEEE SENİ ÇOKKKKKKKKK ÖZLEDİMMMMMMMMMMMMMMMMM
 

elimde değil canım.. aklım sürekli pişmanlıklarımla, keşkelerimle dolu bu aralar..
gözümde yaş, yüreğimde sızı, beynimde kurtlar.. en büyük lüksüm nefes alıp vermek..
 

şefkatine, dokuşunuşuna, tek bir sözüne ne kadar da muhtacız di mi..
ya o sevgiyle bakan gözlere..
ölürüm annem ölürümmmmm. ben de çok özlüyorum canım ben deeee ben deee ben deee..
yattıkları yerler nurla dolsun, rahat uyusunlar.. Allah cennetinde kavuştursun bizleri inşallahhh..
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Yozgat Yöresel Örf Ve Adetleri
Yorumlar
5
Görüntüleme
36K
zbzbzbzb
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…