Anneler Lohusalık Kasveti , Sıkıntısı Olur mu Acaba ?

ZeytinKek

Guru
Kayıtlı Üye
24 Şubat 2008
3.183
1.093
373
kendimi neden böyle hissediyorum bilmiyorum , 1 haftalık anneyim ama kendimi nedense akşam saatleri yaklaştığı zaman mutsuz hissediyorum . Dokunsanız ağlayacak gibiyim , aslında bunları yazarken çok utanıyorum . çünkü aylarca kendime bebeğime dikkat ettim , onu aylarca nasıl heyecanla bekledim . şimdi de oğlumu çok seviyorum ona kıyamıyorum , yediğime içtiğime dikkat ediyorum ki benden ona süt yoluyla gaz geçmesin diye . ama neden böyle hissettiğimi hiç anlamıyorum . acaba yeni bir kimliğe sahip olmak anne olmak mı böyle olmama sebep oldu ? bu yeni düzene alışamamak mı böyle hissettriyor ? niye böyle oldum YAA çok üzülüyorum .. Bir de eşim yanımda yok mesleği gereği ona da üzülüyorum , ben annemlerde kalıcam bebeğimin 40 ı çıkana kadar . Benim bu hissettiklerimi başka yaşayan anneler de varmı , bu durumum zamanla düzelir mi .. Gerçekten şu an iyi hissetmiyorum kendimi , ağlıyorum
 
Canım benim böyle hissetmen çok doğal utanmana hiç gerek yok yeni annelerin çoğu bunu yaşıyor merak etme aynı şeyleri ben de yaşamıştım hele hele eşinde yanında yokmuş çok normal bu duyguları yaşaman zamanla daha iyi hissedeceksin yeni hayatına alışacaksın ve anneliğinin tadını çıkarmaya başlayacaksın:))
 
canım bunda utanılıcak hıc bısey yok hepımız yasadık bunları kolay degıl anne oldun dogum yaptın bunlar lohusalıgın verdıgı psıkolojı oglum 2 aylık ve ben bu sıkıntıları yenı yenı atlattım hele bı 40 cıksın cok rahatlarsın gıt bı kuafore alıs verıs fılan yap kendıne gelırsın kendıne bıraz zaman ayır emın ol faydasını gorursun
 
canım bebeğine bak o sana güç verir yaşadıkların normal herkes yaşıyor bunları
kendine vakit ayır sevdiğin birşeyler yap
 
sanırım çok normal benimde ağlamaktan içim tükendi valla ama artık kendimi kontrol etmeye çalışıyorum annemde çok kızıyo ağlıyorum diye ikidebir ağlama kızım sütün kaçar deyip duruyo
 
aynı bunalım nende de var doğum yapalı 22 gün oldu ama ağlayıp duruyorum sürekli yalnız şunu keşfettim; bu saçma bunalım dışıarı çıkıldığında hafifliyor öneririm..umarım sizin de benimki de bir önce geçer..
 
banada oldu ne zaman gecer acaba oglumu cok heycanla bekledim daha farklı olmasını umuyordum herşeyin
 
Kızlar hepimiz aynı şeyleri yaşıyoruz ama zamanla düzeliyor merak etmeyin
 
ooo ben neler çektim canım bi bilsen...sen sadece akşamları ağlıyormuşsun ben gece gündüz ağlıyordum yanında kaynanam vardı bişey anlatamıyordum
yemeden içmeden kesilmiştim...ama merak etme hepsi geçiyor..herşey düzene giriyor.anne olmak çok zor.onun dünyaya alışması senin ona alışman hiç kolay değil....rabbim bu günlerini kolayca atlatman için sana sabır versin canım...
 
aynı durumu bend yaşadım eşim yanımdaydı ama bişiy diyemezdim ona sonra sonra geçti sen gene şanslısın havalar ısınıyor artık dışarıya çıkarsan bile bişiy olmaz benim doğu kasımdaydı camdan öylece dışarıyı izler içimden ağlamak gelir bazende ağlarıdım sonrada korkardım sütüm çekilir diye sonra geçti bend çok rahatladım işallah sende biran önce düzelirsin
 
bende 20 gn önce doğum yaptım aynını bendede yaşadım insan bi tuhaf oluyo her gece ağlıyodum ama yavaş yavaş geçiyo bu yeni sürece alışmak braz zor oluyo bnce sevdiklerinizin desteğini almalısınız ancak oyle gececek bi durum
 
kendimi neden böyle hissediyorum bilmiyorum , 1 haftalık anneyim ama kendimi nedense akşam saatleri yaklaştığı zaman mutsuz hissediyorum . Dokunsanız ağlayacak gibiyim , aslında bunları yazarken çok utanıyorum . çünkü aylarca kendime bebeğime dikkat ettim , onu aylarca nasıl heyecanla bekledim . şimdi de oğlumu çok seviyorum ona kıyamıyorum , yediğime içtiğime dikkat ediyorum ki benden ona süt yoluyla gaz geçmesin diye . ama neden böyle hissettiğimi hiç anlamıyorum . acaba yeni bir kimliğe sahip olmak anne olmak mı böyle olmama sebep oldu ? bu yeni düzene alışamamak mı böyle hissettriyor ? niye böyle oldum YAA çok üzülüyorum .. Bir de eşim yanımda yok mesleği gereği ona da üzülüyorum , ben annemlerde kalıcam bebeğimin 40 ı çıkana kadar . Benim bu hissettiklerimi başka yaşayan anneler de varmı , bu durumum zamanla düzelir mi .. Gerçekten şu an iyi hissetmiyorum kendimi , ağlıyorum

Merhaba Nilmısra 1 haftalık anneyim çok güzel bir kızım oldu ama büyük bir sorunum var ������ senin yaşadıklarını yaşıyorum :( çok kötüyüm benimle aynı şeyleri yaşamış biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var eminim bana bir teselli gibi gelir artık hiç birşeyden zevk almıyoru
Benim 10 yaşında bide oğlum var ama onda böyle birşey hiç yaşamadım
Son günlerde ona okadar çok bağlandım ki onu okula gönderirken bile çok üzülüyorum sanki bana bişey olucakmış ve onu artık hiç göremeyecekmişim gibi geliyo veya uyursa bidaha uyanamam ve onları göremem diye çok korkuyorum
Bu durumdan nasıl ve nezaman kurtulurum bilmiyorum ve biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var yoksa aklımı kaçırıcam yakında ��
Sen nasıl atlatın bu durumu lütfen banada yardım et :((
 
Son düzenleme:
Merhaba canım.. Bebeğin hayırlı olsun Allah analı babalı büyütsün İnşallah. Ben doğum yapalı 6 yıl oldu. O dönemlerim gerçekten zordu. Eşim yanımda değildi , annem rahatsızlandı O'na da bakmak zorunda kaldım. Üst Üste Stres yaşadım. En sonunda zaman içinde panik atağa yakalandım tedavi gördüm. Yani benim ilk bebeğimde maalesef çok sıkıntılarım oldu. 2. kez anne olduğumda İnşallah sıkıntı yaşamam. Sen 10 yıl aradan sonra yeniden anne olmuşsun. Şimdiye kadar hep oğlun vardı hep onunla vakit geçirdin şimdi ise ikiye bölündün ve bebeğe daha çok vakit ayırmak zorunda kalıyorsun. Kendini suçlu hissediyorsan eğer hissetme.. Üzülme. Onları göremeyecekmiş gibi hissetmen de onları çok sevdiğinden kaynaklanıyor. Bende bu durumu yaşamıştım. Evimden tek başıma uzağa gidemez olmuştum geriye dönemezsem diye.. İşte bunlar bende panik atağın başlamasına sebep oldu. Hiç korkma , üzülme.. Hep dua oku çocuklarına. Oğlunu hep ne kadar sevdiğini söyle bebek hakkında komik şeyler söyleyip beraber gülün eğlenin. Sanırım ben olsam böyle yapardım. Bana istediğin gibi yaz arkadaşım , elimden geldiğince seninle dertleşirim.
 
kendimi neden böyle hissediyorum bilmiyorum , 1 haftalık anneyim ama kendimi nedense akşam saatleri yaklaştığı zaman mutsuz hissediyorum . Dokunsanız ağlayacak gibiyim , aslında bunları yazarken çok utanıyorum . çünkü aylarca kendime bebeğime dikkat ettim , onu aylarca nasıl heyecanla bekledim . şimdi de oğlumu çok seviyorum ona kıyamıyorum , yediğime içtiğime dikkat ediyorum ki benden ona süt yoluyla gaz geçmesin diye . ama neden böyle hissettiğimi hiç anlamıyorum . acaba yeni bir kimliğe sahip olmak anne olmak mı böyle olmama sebep oldu ? bu yeni düzene alışamamak mı böyle hissettriyor ? niye böyle oldum YAA çok üzülüyorum .. Bir de eşim yanımda yok mesleği gereği ona da üzülüyorum , ben annemlerde kalıcam bebeğimin 40 ı çıkana kadar . Benim bu hissettiklerimi başka yaşayan anneler de varmı , bu durumum zamanla düzelir mi .. Gerçekten şu an iyi hissetmiyorum kendimi , ağlıyorum[/

Senin için dünyanın merkezi değisti böyle hissetmen çok doğal 2 aya gecer en gec.bebegine alistikca yani bence bebeginide al alsveris merkezlerine git orasi ikiniz icinde rahat böylece onunla disari cikmaya alisirsin bunaldikca cikarsin ben bebegim 1 aylikken cikmaya basladim simdi 9 aylik yabancilari gorunce hemen guluyor disari cikicagimizi anladiginda sevinc cigliklari atiyor :]





İmza
 
Back
X