• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Anneliği Sevemedim 🥺

3kediannesii

Üye
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2022
32
45
18
31
Bebeğimi dünyadaki her şeyden çok seviyorum…
Ama anneliği sevemedim.
Evet, bunu söylemek belki garip geliyor kulağa ama içimden geçen tam olarak bu.Annelik bana bazen çok ağır geliyor.Sürekli güçlü olmam, sürekli sabırlı davranmam, hep “iyi” görünmem gerekiyormuş gibi hissediyorum.
Ama içim öyle değil.Bazen çok yorgunum, bazen kendim bile kim olduğumu unutuyorum.Hiç kimse bana “bazen sevmemek de normal” demedi.
Herkes “annelik dünyanın en güzel duygusu” derken, ben neden böyle hissediyorum diye kendimi suçladım.
Ama artık biliyorum…
Anneliği sevmemek, bebeğini sevmemek demek değil.
Sadece bu kadar sorumluluğun, bu kadar yorgunluğun, bu kadar değişimin içinde bazen kaybolmak demek.
Ben kötü bir anne değilim.
Sadece insanım.Ve anneliği sevmemek, bunu itiraf edebilmek bile aslında cesaret işi sanırım. Sadece ben mi böyle düşünüyorum
 
yani sevmemek demeyelim ama ben değilim artık. eski hayatımı özlüyorum. gecen gün üniversiteli gençleri gördük avmde içim kıpır kıpır oldu. özledim dertsiz, basir sorumluluklarım olan zamanları. bir de ben takıntılıyım, ekstra yoruyorum kendimi. ömür boyu bir canlının üzerine titremek, onu düsünmek ağır geliyor. lohusalıkta daha kötüydü. yapamam ben diyordum. simdi de gelecek kaygıları var.

mükemmel annelik diye de bir sey yok. herkes kendini bir nebze olsun korumak istiyor. bazen enneliğe ara vermek istiyor. kendi annemi görüyorum, en kücük cocugu 29 yasında hala karnım ağrıyor desen tüm gece uykusuz kalır, dert eder. akıl işi değil diyorum cocuk yapmak. çok güzel ama zor, inanılmaz derecede zor ve ağır bir yük
 
Kimse dört dörtlük değildir anne olarak
Zorluğu vardır elbette lakin yine hersey evladımız için…kaç haftadır okuluyla uğraşıyordum yorulmuştum lakin çözüme kavuştu şimdi çok şükür diyorum
Yoruluyoruz dinlenmeye çalışıyoruz hayat bu döngü üzerine devam ediyor
Kendinize vakit ayırın biraz
İnanın iyi gelecektir
 
cok normal, ben de ara ara böyle düsünüyorum. Bu aslinda hayatta hersey icin gecerli bence. Mesela meslegini cok sevebilirsin ama bu demek degil ki bazen yorulmayacaksin veya tatile ihtiyacin olmayacak. Esimi seviyorum ama bazen yanliz kalmayi da özlüyorum. Bunun gibi bir sürü örnek var. Problem su ki söz konusu evlat olunca sanki insan üstü bir varliga evrilmemiz gerekiyormus gibi bir algi var. Sirf anneyiz diye nasil 7/24 sabirli, neseli ve dinc olabiliriz ki? Keske öyle birsey mümkün olsa ama degil iste. Ben de cocugumu herseyden cok seviyorum, ona bir kardes de vermek isterim ama o kadar yoruldum ki, gözüm kesmiyor hic bir sekilde, bir kez daha dayanamam bu kadar uykusuzluga gibi geliyor.
 
Allahım bebeğinizi sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah.

Elbette yoruluyorsunuzdur,hatta sıkılıyorsunuzdur,sizi çok iyi anlıyorum.


Dilerim ki kendinize vakit ayıracağınız zamanlar çabuk gelir.

Bana en iyi gelen bu.
 
Büyüdükçe daha keyifli hale geliyor. İletişim kuruyor, gülümsüyor, göz temasına geçiyor. O zaman annelik hissi daha da yoğunlaşıyor.
 
yani sevmemek demeyelim ama ben değilim artık. eski hayatımı özlüyorum. gecen gün üniversiteli gençleri gördük avmde içim kıpır kıpır oldu. özledim dertsiz, basir sorumluluklarım olan zamanları. bir de ben takıntılıyım, ekstra yoruyorum kendimi. ömür boyu bir canlının üzerine titremek, onu düsünmek ağır geliyor. lohusalıkta daha kötüydü. yapamam ben diyordum. simdi de gelecek kaygıları var.

mükemmel annelik diye de bir sey yok. herkes kendini bir nebze olsun korumak istiyor. bazen enneliğe ara vermek istiyor. kendi annemi görüyorum, en kücük cocugu 29 yasında hala karnım ağrıyor desen tüm gece uykusuz kalır, dert eder. akıl işi değil diyorum cocuk yapmak. çok güzel ama zor, inanılmaz derecede zor ve ağır bir yük
Anne olmanın verdiği o tarifsiz mutluluk bir yana, sorumlulukları bazen omuzlarımı öylesine ağırlaştırıyor ki nefes almak bile zorlaşıyor. Günün 24 saati, sürekli tetikte, sürekli birilerine yetmeye çalışarak geçiyor. Yorgunluk sadece bedende değil; ruhumda, kalbimde birikiyor.
 
cok normal, ben de ara ara böyle düsünüyorum. Bu aslinda hayatta hersey icin gecerli bence. Mesela meslegini cok sevebilirsin ama bu demek degil ki bazen yorulmayacaksin veya tatile ihtiyacin olmayacak. Esimi seviyorum ama bazen yanliz kalmayi da özlüyorum. Bunun gibi bir sürü örnek var. Problem su ki söz konusu evlat olunca sanki insan üstü bir varliga evrilmemiz gerekiyormus gibi bir algi var. Sirf anneyiz diye nasil 7/24 sabirli, neseli ve dinc olabiliriz ki? Keske öyle birsey mümkün olsa ama degil iste. Ben de cocugumu herseyden cok seviyorum, ona bir kardes de vermek isterim ama o kadar yoruldum ki, gözüm kesmiyor hic bir sekilde, bir kez daha dayanamam bu kadar uykusuzluga gibi geliyor.
Ve bazen düşünüyorum; gerçekten bu süreçte erkek olmak varmış… Biz kadınlar doğurduğumuz andan itibaren sanki görünmez bir kontrata imza atmış gibi tüm yükü üstleniyoruz. Gece uykusuzluğu, emzirmesi, ağlaması, evin düzeni, bebeğin ruhsal gelişimi, kendi duygularımız… Hepsi bizim sırtımızda.
 
Allahım bebeğinizi sağlıkla mutlulukla analı babalı büyütmeyi nasip etsin inşallah.

Elbette yoruluyorsunuzdur,hatta sıkılıyorsunuzdur,sizi çok iyi anlıyorum.


Dilerim ki kendinize vakit ayıracağınız zamanlar çabuk gelir.

Bana en iyi gelen bu.
Bazen sadece bir günlüğüne dahi olsa sorumluluklarımı devredebilmek, kimsenin bir şey sormadığı, ağlamadığı, bir şey istemediği bir gün yaşayabilmek istiyorum. Eski ben olmayı özlüyorum, çünkü o zamanlar sadece “ben” vardım.
 
Ve bazen düşünüyorum; gerçekten bu süreçte erkek olmak varmış… Biz kadınlar doğurduğumuz andan itibaren sanki görünmez bir kontrata imza atmış gibi tüm yükü üstleniyoruz. Gece uykusuzluğu, emzirmesi, ağlaması, evin düzeni, bebeğin ruhsal gelişimi, kendi duygularımız… Hepsi bizim sırtımızda.
Öyle öyle. Çoğu erkek grip olsa bile günlerce yatak döşek yatıyor. Hamilelik işi erkeklerde olsaydı bir doğumdan sonra birdaha kesinlikle o acıyı çekemem derlerdi. Biz kadınlar çoğu konudan sorumluyuz. Çocuk bakımı bile her ne kadar eş de baksa, çoğu yük kadında
 
Yorucu ..
Gebelik, lohusalık derken hopp bebek...
Hepsi ayrı ayrı alışma süreci istiyor, hepsi de ayrı yorucu. Bütün bu buhrani atlatıp aldığın yeni sıfata alışmak biraz zaman istiyor sadece. Tabii ki bu alışma süreci bebeğini sevmedigin anlamına gelmiyor, öğreneceksin, zamanla anlayacaksin, şimdilik sudan çıkmış balık gibisin ve anlayan yok.

Nasılsın??
 
Öyle öyle. Çoğu erkek grip olsa bile günlerce yatak döşek yatıyor. Hamilelik işi erkeklerde olsaydı bir doğumdan sonra birdaha kesinlikle o acıyı çekemem derlerdi. Biz kadınlar çoğu konudan sorumluyuz. Çocuk bakımı bile her ne kadar eş de baksa, çoğu yük kadında
Erkekler doğum yapsaydı…
Doğum izinleri en az bir yıl olurdu, hastaneler beş yıldızlı otel konforunda düzenlenirdi.
“Lohusalık sendromu” değil, “erkek doğum sonrası hassasiyet dönemi” diye özel psikolojik destekler sağlanırdı.
Ve kimse “ama sen zaten anne oldun, neyin eksik?” demezdi.
 
Erkekler doğum yapsaydı…
Doğum izinleri en az bir yıl olurdu, hastaneler beş yıldızlı otel konforunda düzenlenirdi.
“Lohusalık sendromu” değil, “erkek doğum sonrası hassasiyet dönemi” diye özel psikolojik destekler sağlanırdı.
Ve kimse “ama sen zaten anne oldun, neyin eksik?” demezdi.
Ah ah kelimesi kelimesine haklısınız. Çocuğunuz sağlıkla büyüsün inşallah 🩷
 
Yorucu ..
Gebelik, lohusalık derken hopp bebek...
Hepsi ayrı ayrı alışma süreci istiyor, hepsi de ayrı yorucu. Bütün bu buhrani atlatıp aldığın yeni sıfata alışmak biraz zaman istiyor sadece. Tabii ki bu alışma süreci bebeğini sevmedigin anlamına gelmiyor, öğreneceksin, zamanla anlayacaksin, şimdilik sudan çıkmış balık gibisin ve anlayan yok.

Nasılsın??
Ah bu soruyu duymayalı o kadar uzun süre oldu 🥹
Teşekkür ederim 🙏

Ne bedenime alışabiliyorum, ne duygularıma.
 
Ah bu soruyu duymayalı o kadar uzun süre oldu 🥹
Teşekkür ederim 🙏

Ne bedenime alışabiliyorum, ne duygularıma.
Zorlama kendini akışına bırak, bilmediğin bı evredesin, bilmediğin şeyleri yasiyorsun, zamanla alışırsın, bı anda bu hayata geçtim bitti diye birşey yok, her yeni gün güncelleneceksin 😊
 
Bazen sadece bir günlüğüne dahi olsa sorumluluklarımı devredebilmek, kimsenin bir şey sormadığı, ağlamadığı, bir şey istemediği bir gün yaşayabilmek istiyorum. Eski ben olmayı özlüyorum, çünkü o zamanlar sadece “ben” vardım.
Yok yok sadece bir günle olmaz bence.

Gün içinde molalara,nefes almaya ihtiyacımız var. İnanın çocuk büyüdükçe,kendi kendine oyalanmayı öğrendiğinde 1 gün ya da yarım gün değil de biraz kitap okumaya başlayabiliriz diye düşünüyorum.
 
Şuan uyumuyor uykusu var ama uyumuyor ve ben artık ölmek istediğimi düşündüm belki ozaman uyurum çünkü ben çok uykusuzum ve çok ağır geliyor sadece uyumak istiyorum bütün gece.
Allahım korusun inşallah.

Biraz psikolojik destek alın isterseniz…
 
Kızıma bakınca içim eriyor. Böyle bir duygunun olabileceği aklıma gelmezdi. Ama bu sevgiye rağmen eski fotoğraflara bakıp rahat günlerimi özlediğim oluyor. İnsanız sonuçta. Kimse kimseye bu duygularını anlatmadığı için insan sadece kendisi böyle hissediyor sanıyor, suçluluk duyuyor. Çoğu annenin yaşadığı duygular bunlar. Allah evlatlarımıza sağlık bize güç versin.
 
Back
X