- 9 Ocak 2018
- 5.244
- 12.997
-
- Konu Sahibi Zahmet olmazsa
- #81
Üzülmeyib lütfen. Sorun sizde degil annenizde. Kusura bakmayin ama kotu bir insan. Araniza mümkün oldugunca mesafe koyun. Boyle bir kadin size neler yasatmis cocuguniza baktirmayin zaten. Kendi ruh sagliginiz icin mumkün oldugunuh kadar az mihatap olun. Buyuk konusmak istemem ama annem boyle biri olsa bayramdan bayrama anca ararim.
Eminim vok iyi bir anne olacaksiniz. Boyle bir anne sizin anneliginizede laf eder muhtemelen asla kulak asmayin. Biliyorum zor ama umursamaz olmak gerek
Kizina annem de oyle seslenNeden sevmediklerini anlamıyorum. Yani ben daha karnımdaki çocuğumu deli gibi seviyorum. Geçmişte yaşadıkları bir olay bir tramva ne bileyim büyütürken yaşanan zorluklar mı sebep? Bilip öğrenip tedavi ettirmek istiyorum annemi. Ben de ağzım dolu dolu anne annecim demek istiyorum
Annenizde aşağılık kompleksi var ve bunun düzelmesi için sizin yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Mesela bunu yüzüne söyleseniz ve bir psikoloğa gidelim , beni üzüyorsun deseniz buna tamam diyecek mi? Tabiki hayır. Düzelmediği sürece de sizi ve çocuklarınızı üzecek. Sonuçta anneniz de olsa her koyun kendi bacağından asılır ve siz yeni çekirdek ailenizi ve kendinizi bu durumdan uzak tutmaya bakın. Düşündükçe üzülüyor insan tabiki ama sizin düzeltebileceğiniz bir şey yok. O zaman uzak duracaksınız. Yoksa siz veya çocuklarınız aynı huyları alırsınız. Buna engel olun.Evet bunu söylemediğim halde anlamışsınız. Annem dışardaki insanlara karşı çok çok iyi. Yakın arkadaşlarım bile inanamıyor. Yok ya sen öyle anlıyorsundur vs diyor herkes ama ortada aleni şekilde yaşananlar var sonuçta. Anneyle uzak durmak... Her zaman yapmaya çalıştığım şey ama içim de pek rahat etmiyor. Acaba üzülüyor mu ya da yarın öbür gün bir şey olur mu? Bunlar da beni mahvediyor
Ben kendi çocuklarım olduktan sonra annemin yaptığı hataları daha iyi gördüm. Mesela benden para koparmaya çalışmasını. Ben kendi çocuğumun kazandığı parayı imkan yok alamıyorum mesela, kıyamıyorum. Annem bana nasıl kıymış da elimden paramı almış? Çocuklarımın üzülmesine ağlamasına hiç dayanamıyorum ve gidip onlardan özür diliyorum. Annem beni nasıl ağlatmış, nasıl dayanmış ben ağlarken? Aylarca beni aramadan nasıl durmuş? İnanın bazı insanlar sırf doğanın gereği olduğu için doğuruyorlar.Annenizde aşağılık kompleksi var ve bunun düzelmesi için sizin yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Mesela bunu yüzüne söyleseniz ve bir psikoloğa gidelim , beni üzüyorsun deseniz buna tamam diyecek mi? Tabiki hayır. Düzelmediği sürece de sizi ve çocuklarınızı üzecek. Sonuçta anneniz de olsa her koyun kendi bacağından asılır ve siz yeni çekirdek ailenizi ve kendinizi bu durumdan uzak tutmaya bakın. Düşündükçe üzülüyor insan tabiki ama sizin düzeltebileceğiniz bir şey yok. O zaman uzak duracaksınız. Yoksa siz veya çocuklarınız aynı huyları alırsınız. Buna engel olun.
inanamıyorum hangi anne evladına bunu yapabilir? annenizi alın karşınıza konuşun, baktınız anlamıyor mesafe koyun belki düzelir, anneannenizde annenize karşı böyle mi davranıyordu? yani her yaptığını eleştiriyor muydu? annesinden gördüğünü şimdi tekrar size uyguluyor olabilirGrip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.
Annemin annesini hiç görmedim ama evlatlarını seven ve çok iyi biri olduğunu söylerler. İşin ilginç yanı annemler dört kardeş üçü kız biri erkek. Erkek olan dedem tarafından kayrılmış hep. Dedem yatalak hasta olunca kızları baktı. Oğlu bakmadı oğluna beddua ede ede gitti. Annem bunları gördüğü halde bana böyle davranıyor. Bir de dedemin yaptıklarından etkilendi desem diğer teyzelerim annem gibi değil. Yani onlar evlatlarına sevgi dolu görüyorum. Benim annemin hep söylediği bir şey var. Kızlar cırtlak oluyor. Ya da beni hep halama benzetir hem görünüş hem huy olarak. halamı da pek sevmez. Sevmediği insanlara benzetiyor geneldeinanamıyorum hangi anne evladına bunu yapabilir? annenizi alın karşınıza konuşun, baktınız anlamıyor mesafe koyun belki düzelir, anneannenizde annenize karşı böyle mi davranıyordu? yani her yaptığını eleştiriyor muydu? annesinden gördüğünü şimdi tekrar size uyguluyor olabilir
Bende babaanneme halalarima cok benzerim hatta annem der ki tek farkin senin merhametli olman birtek bizden bu ozelligini almissin derAnnemin annesini hiç görmedim ama evlatlarını seven ve çok iyi biri olduğunu söylerler. İşin ilginç yanı annemler dört kardeş üçü kız biri erkek. Erkek olan dedem tarafından kayrılmış hep. Dedem yatalak hasta olunca kızları baktı. Oğlu bakmadı oğluna beddua ede ede gitti. Annem bunları gördüğü halde bana böyle davranıyor. Bir de dedemin yaptıklarından etkilendi desem diğer teyzelerim annem gibi değil. Yani onlar evlatlarına sevgi dolu görüyorum. Benim annemin hep söylediği bir şey var. Kızlar cırtlak oluyor. Ya da beni hep halama benzetir hem görünüş hem huy olarak. halamı da pek sevmez. Sevmediği insanlara benzetiyor genelde
Annen belli ki, daha fazlasını bilmiyor ve sevgi görmemiş. ERkek evlatlarını sana terch etmesi onarı sevdiğinden değil, kendine güvence olarak görmesinden, bencil bir annen var ama hayat sana ne güzel bir fırsat sunmuş, sen yavrunu sonsuz ve koşulsuz severek hem annene ders verebilir, hem de kendi yaralarını sarabilirsin.Doğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.
Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.
Saçma sapan yobaz düşünceleri vardır. Ama sadece bana işleyen. Salonda kimse yokken TV karşısında sırtüstü yatıyorum. Öyle yatma diyorum sana Allah'tan ayıp demişti. Üstüm başım açık değil. Yani anlamazdım. Hava sıcak yanıyorum dediğim zaman öyle yanıyorum denmez derdi.
Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Ellerin ne kızları var evleniyorlar evde kaldın seni alan olmaz... Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.
En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)
Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.
Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.
Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.
Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.
Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.
Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Sinir oluyorum anneniz gibilereHayır atanıp evlenmeden önce de böyleydi. Yani kendimi bildim bileli böyle. Sınava bile dudağım şiş gitmiştim. Atanınca paranı başkaları yiyor falan diyordu yani ima ile değil direkt böyle söylüyor.
Bir de eskiden masraf falan pek yoktu. Sanki yıllık 100 bin sırf okul parası verdiler de pkuttuk pkuttuk. Ya zaten hayatın olagan akışıydı gittik gittik geldik o arada da basardık bundan pay cıkarıyor lar.Sinir oluyorum anneniz gibilere
Ben büyüttüm ben okuttum parasını eller yedi.
Sanki dünyaya gelmek çocuğun kendi kararıydı.
Ayrıca ben çalışmasam, sınavlar için didinmesem okuldan kendi isteğimle çıksam ailem beni nasıl okutacaktı?
Yapılması gerekeni nasıl kocaman bir lütuf olarak görüyor bu aileler
Bir yerden sonra okuyamadım inanın her bir satırı çok üzücü.. Haddim değil belki ama fikrimi söylemek adına yazıyorum bana göre evladına merhameti olmayan bir insan kötü insandır. Üstelik anneniz çok da geri kafalı. İkiniz de hayata bambaşka yerlerden bakıyorsunuz. Yakın olamamanız çok doğal. Büyük ihtimalle bakıma muhtaç bir yaşa geldiğinde( Ki Allah kimseyi muhtaç etmesin) abiniz onu umursamayacaktır bile. Ve yine ona evlatlık yapan siz olacaksınızdır. Evlat ayrımı yapan insanların sonu hep böyle oluyor. Üzülmeyin demek çok anlamsız olur çünkü her bir satır çok üzücü. Ama inanıyorum siz öyle güzel bir anne olacaksınız ki annenize anneliği öğreteceksinizDoğuma bir aydan az bir süre kaldı. Annem başka şehirde ben başka. Telefonda konuşurken oruç tutuyor musun dedi. Hayır dedim. Niye tutmuyorsun dedi. E hamileyim dayanamıyorum dedim. Ben nasıl dayanıyordum üç çocuk doğurdum hepsinde tuttum ben insan değil miydim vs diye konuştu. Neyse tartıştık kapattık. Geçmişe dönüp bakıyorum da sanki annemle hiç güzel anılarımız yok.
Kpssye hazırlandığım zamanlar dışarı çıkıp eve geldiğimde kitaplarımı yere atılmış şekilde bulurdum.
Saçma sapan yobaz düşünceleri vardır. Ama sadece bana işleyen. Salonda kimse yokken TV karşısında sırtüstü yatıyorum. Öyle yatma diyorum sana Allah'tan ayıp demişti. Üstüm başım açık değil. Yani anlamazdım. Hava sıcak yanıyorum dediğim zaman öyle yanıyorum denmez derdi.
Evlenen arkadaşlarımı görünce bana aşağılayıcı şekilde davranırdı. Ellerin ne kızları var evleniyorlar evde kaldın seni alan olmaz... Neyse evlendim. Niye onunla evlendin dedi.
En çok kırıldığım şeylerden biri evlendikten sonra ailemin yanına ilk gidişimde annem dedi ki doğurup büyüttüm çalışıp kazandım eller yiyor. (Evlenmeden hemen önce atanmıştım.)
Grip olmuştum üzerimde battaniye var. Annem geldi üzerimdeki battaniyeyi aldı abimin üzerine örttü. Burnum sızlamıştı.
Eşimle bizimkilere gittiğimizde annem hiçbir şey hazırlamaz. Çay ve bizim giderken aldığımız abur cuburu yeriz. Halbuki abim kız arkadaşını tanıştırmak için bize getirmişti. Annem sofrayı donatmıştı. Kıskançlık değil ama kendimi değersiz hissediyorum ve eşime mahçup oluyorum.
Yine abimin kız arkadaşına çocuğunuz olursa ben bakarım sen hiç merak etme vs demişti. Arkadaşlarıyla çay ortamında(kayınvalidem de var ) bizden konu açılınca çocukları olursa ben bakamam hastayım falan demiş. Bunu çocukluk arkadaşım bana söyledi. Onun annesi anlatmış ona da.
Çalıştığım zamanlar doğudayım annemden çok uzakta. Beni arayıp huzursuz ederdi. Kaynananla kavga ettim. Onun ağzını yırtarım. Biliyorsun beni diyordu. Yani napabilirim ki 10-11 saatlik mesafeden onların kavgalarına.
Atandıktan sonra anneme para verirdim. Belki içi ısınır bana diye. Bulaşık makinesi aldım. Senin makinen nasıl bundan büyük mü dedi? Biraz daha büyük dedim. Bana niye küçük aldın dedi. Sonrasında kestim ben de para vermeyi bir şeyler almayı.
Neyse uzattım. Genel olarak durum bu. Anne olmaya çok yakın olduğum bu zamanlarda bunlar aklıma geliyor. Annem beni sevmiyor mu? Çünkü bakıyorum da erkek çocuklarına sınırsız sevgi fedakârlık yaparken ben sanki üvey evladıyım. Neden böyle ki? Annemden nefret etmiyorum üzülüyorum ikimiz adına. Anne kız olamadık. Bundan sonrası için de olamayacak mıyız?
Doğum yaptım ama kendimi çok kötü hissediyorum. Bakamayacak gibi hissediyorum. Çok küçük bu sorumluluk çok zor. Bilmiyorum duygularım çok karışık gerçekten. Annem gibi anne olmak istemiyorum.Size önerim en kısa zamanda terapiye başlayın, bunları orda çizebilirsiniz. Bu kadar çok travma ile çocuğunuzu büyütürken daha çok zorlanacaksınız. Umarım her şey sizin için iyi olur
En kısa sürede terapi ayarlayın , bu kadar kaygı ile kendinizi yipratiyorsunuz. Bazen tek başımıza mücadele edemiyoruz. Lütfen bekletmeyin , bu süreç hem sizin hem çocuğunuz için daha sağlıklı ilerlesinDoğum yaptım ama kendimi çok kötü hissediyorum. Bakamayacak gibi hissediyorum. Çok küçük bu sorumluluk çok zor. Bilmiyorum duygularım çok karışık gerçekten. Annem gibi anne olmak istemiyorum.