annem küçüklüğümden beri bana karşı hep ilgisiz. çalışan bi kadın. o yüzden beni babaannem büyütmüştür. hiç hatırlamam annemin benimle oynadığını beni sevdiğini falan. ne istesem hep alırdı bugüne kadar. ama şefkatini çok az duyabilmişimdir. benimle pek ilgilenmez, ne derdim var hiç sormaz. söylediklerimi hiçbir zaman ciddiye almaz. ne söylesem boş onun için. onun iyiliği için verdiğim tavsiylere, bilgilere kulağı hep kapalıdır. benim söylediğim şeyi hiç ciddiye almazken, aynı şeyi bir başkası söyleyince dikkate alır ve uygular. bu hep böyle olmuştur. böyle olunca da kendimi değersiz hissederim. sanki sürekli boş konuşan, abuk subuk biriymişim gibi hissediyorum onun gözünde. onu öpmemi, sarılmamı da hiç sevmez. bilmiyorum, anlamıyorum başkalarının anneleri böyle değil. kızlarının fikirlerine önem veriyorlar. benimki başkalarına benden daha çok değer veriyor. dayımın bir kızı var, alt katımızda oturuyorlar, 3 yaşında, onu sanki kendi çocuğuymuş gibi seviyor, üzerine titriyor. 5 kelime ediyorsa, 4'dünde ondan bahsediyor sürekli. şimdi diyeceksiniz ki, o daha bebek tabi ki ilgilenecek ama ben de çocuktum, 2-3 yaşımı tamamen hatırlamam belki ama 4-5 yaşlarımda benimle hiç öyle ilgilenmedi, biliyorum. işten gelir onu parka götürür hep, benim zamanımda böyle değildi. küçücük çocuğu kıskanır oldum, utanıyorum bu durumdan. üzerime hiçbir zaman öyle titremedi. ona sevgiyle baktığı gibi bana bakmıyor. annem bana böyle davrandıkça hırçınlaşıyorum, hiçbir şey yapmak gelmiyor içimden. sanki sevmiyor beni. bazen beni hiç dinlemediğini dile getiriyorum, yapay bi şekilde ilgileniyormuş gibi yapıyor. böylesi daha çok üzüyor. bir şeyden bahsediyorum cevap bile vermiyor kimi zaman. ne yapmalıyım acaba, üzerine çok düşmeyip biraz kendimi geri mi çekmeliyim ki değerimi anlasın?
bundan sonra hiç fikrimi söylemeyeceğim, nasıl olsa dinlenmiyor. söylediğimin aynısını bir başkası söyleyince değere biniyor, e diyorum bunu ben de sana söyledim ama dinlemedin, diyorum cevap bile vermiyor haklısın diye.
bundan sonra hiç fikrimi söylemeyeceğim, nasıl olsa dinlenmiyor. söylediğimin aynısını bir başkası söyleyince değere biniyor, e diyorum bunu ben de sana söyledim ama dinlemedin, diyorum cevap bile vermiyor haklısın diye.