Annem beni hiç sevmedi...
Çocuktum gider eteklerine sarılırdım hiç sevgi göstermezdi, ancak o oturduğu zaman göz göze gelirdik, oturduğu zaman boynuna sarılır öperdim, öpme diye iterdi beni, öyle üzgünüm ki...
Büyüdüm 27 yaşına geldim hala gider ben sarılır öperim, seni seviyorum derim, kalabalık ve çok yoksul bir ailede büyümüş, her gün dövermiş dedem bütün çocuklarını ve anneannemi belki de bu yüzden, bilemiyorum.
Doğumuma iki hafta kala annesinin yanına şehir dışına gitti, o günlerde benim ve bebeğim için biraz riskliydi sürekli kontrole gidiyordum bebeğin suyu azalmıştı çok stresli ve yorucu bir süreçti benim için, yanımda annemin olmasını isterdim...
Doğum yaptım, (sezaryendi) kayınvalidem Allah razı olsun çalışıyor işinden izin aldı 10 gün yanımda kaldı ben hiç teklif etmeden hem de, anneme de anne o 10 gün içinde senin kalmana gerek yok dedim sonrasında kalırsın tamam dedi, kayınvalidem işe başladı yalvardım yakardım 1 gece bile kalmadı yanımda, geceleri sancım olurdu, bebeğim ağlardı altını ıslatırdı eşim sağolsun ağırdır uykusu o uyanmazdı ben sürünerek kalkardım yataktan bebeğimin altını değiştirmek için, kendimi çok çaresiz hissederdim o günlerde annemi çok aradım yanımda...
Şimdi bebeğim 6 aylık oldu işe girmem gerekiyor uzun bir zamandır işsizim, borç harç derken bin lirayla geçinmeye çalışıyoruz inanın, ve aradığım işi bulmuşken anneme sevinerek haber veriyorum, annem yine annesinin yanına gidecekmiş, benim şehir dışından dönüşümü bekle diyor, sanki işverenler sıraya girmiş beni bekliyor,
Oğlumu götürürüm sevsinler diye, babam arada gönlüm gol olsun diye aa bebek annesini tanıyor ona bakıyor falan der annem “o daha çok küçük, tanımaz, öylesine bakıyor işte” der. Neden bu sevgisizliği? Kalbimin kırıldığını hiç görmüyor mu?
ben bildim bileli annem böyleydi, çocukken arkadaşlarını görürdü beni hep tek bırakırdı, büyük büyük kadınların arkasında kaybolurdum,
çocukken hiç sarıldığımızı hatırlamıyorum, bu satırları yazarken inanın ağlıyorum, ben ne yaptım ki ona?
Köyde büyüdüm ben, çerçiler gelirdi anneler gününde para biriktirip bir başörtüsü almıştım niye bunu aldın diye kızmıştı bana, “götür bunun yerine işe yarar bir şey al demişti” (mandal almıştım yerine ne yapayım başka bir şey yoktu) çok kırılmıştım,
Her anne çocuğunun karnelerini saklar, ben kendim saklamıştım, ilkokul ve ortaokul karnelerimi, hepsini çöpe attı.
Çocuktum, annem bostanda ektikleri sebzelerin yanındaki yabani otları temizlerdi, ben içerde tv izlerdim diye bana kızardı, güzel kızım gel yardım et birlikte yapalım demezdi, hep emrederdi veya kızardı, ne yapsam beğenmezdi.
Böyle davranırdı ben de küçükken bir kez “ben en çok kendimi seviyorum” demiştim hala bunu yüzüme vurur, insan kendisini sevmemeli mi? Bilemiyorum...
Şu yaşıma geldim bir tatlı sözünü duymadım, evime gelir, diyelim bulaşık var hemen kızar eleştirir, sanki kendi evinde hiç bulaşık birikmiyor, hep böyle hep...
Bu Hislerimi paylaşabileceğim arkadaşlarım elbette ki var ama annemi tanıyorlar, ona karşı olumsuz düşünmelerini istemem, o yüzden burada paylaşabiliyorum bunları.
Ne olursa olsun ben annemi seviyorum.
Allah muhtaç etmesin beni ona.
