- 30 Temmuz 2013
- 3.083
- 3.701
- 248
Arkadaşlar konumu annemden değil de kayınvalidemden bahsediyormuşum gibi okuyabilirsiniz. Annem bana gerçek kayınvalidemden daha çok kaynanalık yapar.
Babam şu an işi nedeniyle burada değil. Annem ve bir kardeşim birlikteler. (Ben en büyüğüm, bir de başka şehirde kardeşim var, yanındaki en küçük olan, burada üni. okuyor). Babam bir kaç sene daha olmayacak.
Anneme babam gidince bir haller oldu. Normalde 20-25 yıllık memuriyeti var. Güçlü falan bir kadın olması gerekiyor. Ama şu an bir garip oldu. Tuttuğunu koparan bir kadın diye düşünürdüm. Şimdi sürekli panik halinde ben onu yalnız yapamam, bu ne hiç bilmiyorum ki modunda. Birisi gelsin her şeyi halletsin istiyor. Arabanın muayenesi olacakmış. Gider yaptırırsın ne var bunda. Eşimden bekliyorlar her şeyi. Üstelik eşim de çalışıyor bir haftasonumuz var. Onda da iş çıkıyor sürekli. Çocuk hep yorgun. Onlara giderken haftaya da muayene için uğraşacağım günüm ona gidecek diye üzülüyordu. Bir de üstüne annemin arabası çıkıyor. O tabi yine benimle birlikte gelebilirsiniz falan dedi ama onun muayenesine daha var, haftaya ve anneminkinin tarihi geçmiş hemen götürmesi lazım. Taa geçen haftadan biliyordu bunu, biz onlara gidene kadar beklemiş. Ben anne ben randevu alıvereyim gidersin ne olacak diyorum. Kardeşim hemen atlıyor yok, asla yalnız gidemez, benim programıma bir bakayım, beraber gitmek zorundayız falan diyor. Aslında annemin biraz öyle herkese muhtaç gibi olmasının sebebi kardeşimin abartması da olabilir.
Kız normalde (annemler biz küçükken çok baskıcıydı ama ona karşı değiller) çok aktifti, üniversite öğrencisi sonuçta. Şimdi annem evde beni bekliyordur diye hemen eve gidiyor. Kendisi iki gün bir yere gidecekmiş hemen anneme kalacak yer ayarlıyor. Onu diğer kardeşimin yanına göndermiş ona göre yapmış planını. Annem kendisi de ben gün içinde aradığımda ne yapıyorsun dediğimde kardeşimi beklediğini söylüyor. Aktif faaliyeti bu yani. Onun eve gelmesini beklemek. Bu kardeşimin abartması gibi gelmiyor o yüzden bana. Annem de abartılacak durumda yani. (Bu arada önceden babamı boşamasını çok istemiştik annemin. Aldatma şüpheli de olsa vardı, bizi hep döverdi. Anneme kızardık. Neden boşanmadığını anlayamıyordum. Demek ki karakteri böyleymiş yani. Bağımsız yaşayabilecek biri değilmiş)
Şimdi annemler taşınmak için ev bakıyorlar. Bizim sitede kiralık evler olduğunu söyledi eşim. Bir de istekli istekli konuşuyor. Diken üstündeydim. Önceden olsa yine tamam ama şimdi olmaz. Annem yalnız yemek yemeyeyim diye bize gelir yemeklere. Ben haftada bir görüşmeyi bile çok gören biriyim. Şimdi bile gitmeyince biraz beni sevmiyor musunuz gibi triplerde.
Ben ailemden ayrı yaşamak, onlardan bağımsız bir insan olmak için çok uğraştım. Onlarla geçen zamanım hep gün sayarak geçti. Şimdi yeniden bir arada olmak istemiyorum. Saygılı bir şekilde iki haftada bir falan gidip bir kaç saat oturup gelmek istiyorum.
Kardeşime mi söylesem ben annem başka yerden ev baksın diye? Yoksa anneme mi çaktırsam?
Babam şu an işi nedeniyle burada değil. Annem ve bir kardeşim birlikteler. (Ben en büyüğüm, bir de başka şehirde kardeşim var, yanındaki en küçük olan, burada üni. okuyor). Babam bir kaç sene daha olmayacak.
Anneme babam gidince bir haller oldu. Normalde 20-25 yıllık memuriyeti var. Güçlü falan bir kadın olması gerekiyor. Ama şu an bir garip oldu. Tuttuğunu koparan bir kadın diye düşünürdüm. Şimdi sürekli panik halinde ben onu yalnız yapamam, bu ne hiç bilmiyorum ki modunda. Birisi gelsin her şeyi halletsin istiyor. Arabanın muayenesi olacakmış. Gider yaptırırsın ne var bunda. Eşimden bekliyorlar her şeyi. Üstelik eşim de çalışıyor bir haftasonumuz var. Onda da iş çıkıyor sürekli. Çocuk hep yorgun. Onlara giderken haftaya da muayene için uğraşacağım günüm ona gidecek diye üzülüyordu. Bir de üstüne annemin arabası çıkıyor. O tabi yine benimle birlikte gelebilirsiniz falan dedi ama onun muayenesine daha var, haftaya ve anneminkinin tarihi geçmiş hemen götürmesi lazım. Taa geçen haftadan biliyordu bunu, biz onlara gidene kadar beklemiş. Ben anne ben randevu alıvereyim gidersin ne olacak diyorum. Kardeşim hemen atlıyor yok, asla yalnız gidemez, benim programıma bir bakayım, beraber gitmek zorundayız falan diyor. Aslında annemin biraz öyle herkese muhtaç gibi olmasının sebebi kardeşimin abartması da olabilir.
Kız normalde (annemler biz küçükken çok baskıcıydı ama ona karşı değiller) çok aktifti, üniversite öğrencisi sonuçta. Şimdi annem evde beni bekliyordur diye hemen eve gidiyor. Kendisi iki gün bir yere gidecekmiş hemen anneme kalacak yer ayarlıyor. Onu diğer kardeşimin yanına göndermiş ona göre yapmış planını. Annem kendisi de ben gün içinde aradığımda ne yapıyorsun dediğimde kardeşimi beklediğini söylüyor. Aktif faaliyeti bu yani. Onun eve gelmesini beklemek. Bu kardeşimin abartması gibi gelmiyor o yüzden bana. Annem de abartılacak durumda yani. (Bu arada önceden babamı boşamasını çok istemiştik annemin. Aldatma şüpheli de olsa vardı, bizi hep döverdi. Anneme kızardık. Neden boşanmadığını anlayamıyordum. Demek ki karakteri böyleymiş yani. Bağımsız yaşayabilecek biri değilmiş)
Şimdi annemler taşınmak için ev bakıyorlar. Bizim sitede kiralık evler olduğunu söyledi eşim. Bir de istekli istekli konuşuyor. Diken üstündeydim. Önceden olsa yine tamam ama şimdi olmaz. Annem yalnız yemek yemeyeyim diye bize gelir yemeklere. Ben haftada bir görüşmeyi bile çok gören biriyim. Şimdi bile gitmeyince biraz beni sevmiyor musunuz gibi triplerde.
Ben ailemden ayrı yaşamak, onlardan bağımsız bir insan olmak için çok uğraştım. Onlarla geçen zamanım hep gün sayarak geçti. Şimdi yeniden bir arada olmak istemiyorum. Saygılı bir şekilde iki haftada bir falan gidip bir kaç saat oturup gelmek istiyorum.
Kardeşime mi söylesem ben annem başka yerden ev baksın diye? Yoksa anneme mi çaktırsam?