Okumaya 4 sayfa dayanabildim, eşinize yazık. Ailesiyle tersleştikçe boşanalım bari diyen, ev sahibi darlayınca ben annemin evine yerleşeceğim diyen ve boşanmayı göze alan bir kadınla yaşamak zor olsa gerek!
Küçük yaşta kaçıp evlenmişsiniz, bir hata etmişsiniz ama okuduğum kadarıyla iyi ve sizi seven bir adamla evlenmişsiniz. Bu adamı niye bencil annenize ezdiriyorsunuz? Anneniz bencil olmasa beşiğinde bebeğiniz varken ‘boşan gel kocandan’ demezdi, kızım mutlu der razı olurdu veya sizinle de konuşmazdı.
Ezdirmeyin kocanızı, kötü söz söylerse eşiniz hakkında alın çocuklarınızı gidin evinize. O çocukların gözündeki baba imajını yıkmaya me hakkı var annenizin? Böyle giderse çocuklar ya babalarından nefret edecekler ya da anneannelerinden ama o zamana kadar nefret tohumları ekilmiş olacak zihinlerine. Ne eşiniz aileniz hakkında kötü söz söyleme hakkına sahiptir ne de aileniz eşiniz hakkında... Hatta bir düzeltme yapayım kendime, şu an asıl aileniz eşiniz ve çocuklarınızla olan aile. Birinden boşanacaksanız bu anneniz olmalı.
Siz eşiniz hakkında iyi olan şeyleri söylemeye çekiniyorsunuz ama anneniz istediği gibi söylenip sövebiliyorsa sizin tavrınızda bir yanlışlık vardır. Anneniz de demeli ki ‘damat hakkında kötü konuşursam kızım bana kızar tadımız kaçar, şu çok bilen çenemi kapatayım huzurumuz kaçmasın.’ Ama anneniz rahat şekilde söylenip boşan diyor çünkü siz yumuşak davranıyorsunuz. Koyun elinizi belinize kocam o benim, lafını bil de konuş de gerekirse gitme bir daha.
Gerekirse tek göz oda evde yaşarım yine de evimin huzurunu bozdurmam evimin dışından birine.
