Annem boşanmamı istiyor ne yapmalıyım?

Mhendsanne

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
9 Ağustos 2021
531
1.029
30
Merhabalar, ben 28 yaşında bi kadınım geçen yıl iş yerimden biri bana olan duygularını açtı bir süre görüştük daha yakından tanıştık ve bende hoşlandım ondan, çocukken geçirdiğim rahatsızlık dolayısıyla çocuğum olmayacaktı ona anlattım bu durumu o da kabul etti ve evlenmek istediğini söyledi evlenmeye karar verdik ama anneme söylemeye çekindim zaten ben özelimi anneme anlatmaya hep çekindim çünki hiç bir zaman kararlarıma saygılı olmadı hep eleştiri hep müdahale,.

Teyzelerim vasıtası ile konu anneme ulaştı ama annem bir türlü ısınmadı eşime boyunu kilosunu sarışınlığını bahane etti hep ve bana layık görmedi onu ama güç bela kabullendi sırf aynı yerde çalışıyor yüz yüze bakıyoruz diye

Eşimin ailesinin 7 yıl kadar önce bir kavgaları olmuş babası ceza almış uzun yıl ama 5 sene kadar yattıktan sonra mahkeme kararı ile dava ertelenmiş ve kayın pederim salınmış dışarı ailelerin tanışma sırasında kötü bir durum yoktu ama iş nişana gelince mahkeme oldu ve bu defa hem babası hem amcaları gene ceza aldı uzun yıllar, ama karara itiraz süreci başladı ve avukatlar çok kısa süre sonra kararın bozulacağını söyledi

Eşim ve annesi nişandan önce anneme olayları anlattılar ama tamamını değil yüzeysel olarak nasılsa karar bozulacak diye, ama karar bir türlü çıkmadı bu şekilde ilerledi herşey annemin ve ailemin kısıtlı bilgisi ile, 3 ay kadar nişanlı kaldım 3 ay ömründen 30 yıl aldı annem her gün burnumdan getirdi ne söz ne nişan, ne alışverişler ne nikah ne ev dizme, annem ısınmadı mı ısınmaz birine ve onu memnun etmek çok zordur, hep fazlasını ister çünkü bir gün bile karşısında durup evlenecem ben seviyorum demedim ama tamm evlenmem de demedim o üzerime geldiköe ağladım, herkese yemin verdirmiş (allah korusun) cenazesine beni istemiyormuş

Biz herşeye rağmen geçen sene kasım ayında evlendik eşim iyi biri ve bana değer veriyordu. Ama ben anneme olayları anlatmadım diye vicdanım hep sızladı çünkü sorular soruyor ama ben cevap veremiyorum Bazen yalan söylemek zorunda kalıyordum, evli olmama rağmen evde ne yemek yaptığımdan eşimin bana aldığı hediyelere kadar heşeye olumsuz yorum yaptı ve bana her fırsataa eşimi de ailesini sevmediğini söylerdi tamm eşimin ailesi de düşüncesiz annem çok ince eler sık dokur çünkü,

Ben 4 gün önce ne varsa anlattım anneme af diledim ama annem aşırı tepki verdi ve beni ve ailemi kandırdılar onlar sende buna izin verdin dedi bi daha beni istemediğini sildiğini söyledi aşırı aşırı sert dille, eşimi de beni de evden kovdu.

Şimdi bana diyorki bırak gel ya ben ya o diyor ben eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorım ama annem olmadan da yaşayamam ben hep evlendiğim adamın ailem tarafında sevilip saygı görmesini diledim annemin gurur duyacağı bir evlilik yapmak istedim ama olmadı annem eşimden nefret ediyor zar zor ısınmıştı. Ama bunları duyunca hepten gitti artık annem ömür boyu affetmez affetse bile başıma kakar hep çok uzun oldu kusura bakmayın ama içim çok dolu 😓😓😓
 
En iyi cevap
Ne kadar olmasa anne yüregi..bastan korkacak tedirgin olacak ama zamanla alışacak. Eger eş tarafından ve ailesi tarafından kötü bir muamele görmüyorsanız ayrilmayin zamana bırakin derim.zaman her derdin ilacı. Anneniz bosan dedikce bu konuda konusmak istemiyorum deyip baska konu acin.israr ederse kapatin telefonu ya da baska odaya gecin. Illa kabullenecek. Bu devirde dogru adami bulmak kolay degil.ama annenizin de gönlünü edin.gorusmeyi kesmeyin küsmeyin.Allah hanenize saadet versin mutluluk versin insAllah 😊 ha bir de kalpleri birbirine ısıtan esmayi çekin. Hergun ya Vedud ya Allah deyin bol bol.Allah annenizin gönlünü sakinletsin evliliginizi kabullensin saygi ve sevgi duysun diye.
Siz en iyisi cumadan önce annenizin koynuna dönün. Bari adamın başı daha fazla yanmasın da sizden ve annenizden kurtulsun. Hayretler içerisindeyim gerçekten.
 
Merhabalar, ben 28 yaşında bi kadınım geçen yıl iş yerimden biri bana olan duygularını açtı bir süre görüştük daha yakından tanıştık ve bende hoşlandım ondan, çocukken geçirdiğim rahatsızlık dolayısıyla çocuğum olmayacaktı ona anlattım bu durumu o da kabul etti ve evlenmek istediğini söyledi evlenmeye karar verdik ama anneme söylemeye çekindim zaten ben özelimi anneme anlatmaya hep çekindim çünki hiç bir zaman kararlarıma saygılı olmadı hep eleştiri hep müdahale,.

Teyzelerim vasıtası ile konu anneme ulaştı ama annem bir türlü ısınmadı eşime boyunu kilosunu sarışınlığını bahane etti hep ve bana layık görmedi onu ama güç bela kabullendi sırf aynı yerde çalışıyor yüz yüze bakıyoruz diye

Eşimin ailesinin 7 yıl kadar önce bir kavgaları olmuş babası ceza almış uzun yıl ama 5 sene kadar yattıktan sonra mahkeme kararı ile dava ertelenmiş ve kayın pederim salınmış dışarı ailelerin tanışma sırasında kötü bir durum yoktu ama iş nişana gelince mahkeme oldu ve bu defa hem babası hem amcaları gene ceza aldı uzun yıllar, ama karara itiraz süreci başladı ve avukatlar çok kısa süre sonra kararın bozulacağını söyledi

Eşim ve annesi nişandan önce anneme olayları anlattılar ama tamamını değil yüzeysel olarak nasılsa karar bozulacak diye, ama karar bir türlü çıkmadı bu şekilde ilerledi herşey annemin ve ailemin kısıtlı bilgisi ile, 3 ay kadar nişanlı kaldım 3 ay ömründen 30 yıl aldı annem her gün burnumdan getirdi ne söz ne nişan, ne alışverişler ne nikah ne ev dizme, annem ısınmadı mı ısınmaz birine ve onu memnun etmek çok zordur, hep fazlasını ister çünkü bir gün bile karşısında durup evlenecem ben seviyorum demedim ama tamm evlenmem de demedim o üzerime geldiköe ağladım, herkese yemin verdirmiş (allah korusun) cenazesine beni istemiyormuş

Biz herşeye rağmen geçen sene kasım ayında evlendik eşim iyi biri ve bana değer veriyordu. Ama ben anneme olayları anlatmadım diye vicdanım hep sızladı çünkü sorular soruyor ama ben cevap veremiyorum Bazen yalan söylemek zorunda kalıyordum, evli olmama rağmen evde ne yemek yaptığımdan eşimin bana aldığı hediyelere kadar heşeye olumsuz yorum yaptı ve bana her fırsataa eşimi de ailesini sevmediğini söylerdi tamm eşimin ailesi de düşüncesiz annem çok ince eler sık dokur çünkü,

Ben 4 gün önce ne varsa anlattım anneme af diledim ama annem aşırı tepki verdi ve beni ve ailemi kandırdılar onlar sende buna izin verdin dedi bi daha beni istemediğini sildiğini söyledi aşırı aşırı sert dille, eşimi de beni de evden kovdu.

Şimdi bana diyorki bırak gel ya ben ya o diyor ben eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorım ama annem olmadan da yaşayamam ben hep evlendiğim adamın ailem tarafında sevilip saygı görmesini diledim annemin gurur duyacağı bir evlilik yapmak istedim ama olmadı annem eşimden nefret ediyor zar zor ısınmıştı. Ama bunları duyunca hepten gitti artık annem ömür boyu affetmez affetse bile başıma kakar hep çok uzun oldu kusura bakmayın ama içim çok dolu 😓😓😓
 
Merhaba.. öncelikle sizin adınıza üzüldüm..ve sizi anlıyorum da..bir zamanlar kendimi gördüm sizde.. tecrübe sahibi olarak tavsiye ederim.. öncelikle siz yetişkin bir insansınız hele ki evlisiniz artık..bu ne demek biliyor musunuz bir aile kurmuş ve o ailenin kararlarını alan ve bu kararlardan direk sorumlu olan kişisiniz demek.. kararlarınız kendinize ait olmalı.. çünkü sadece sizi etkileyecek..kimse annenize babanızı bırakmasını söyleyemeyeceği gibi size de kimse böyle bir şey söylememeli.. acı ama gerçek bişey burda anneniz kendisini düşünüyor sizi değil.. söylenecek çok şey var..ama burda kelimeler yetmiyor..bu sizin hayatınız kimseye kendinizle ilgili karar hükmü vermeyin çok pişman olursunuz..hatta eminim ki anneniz ve eşiniz arasında kalmak sizi çok yormustur..ama gerek yok buna
 
Annem de annaneme benim gibi hatta benden fazlası diyebilirim onun gönlü olsun diye yapmayacağı şey yok bundan da çok şikayetçi aslında, ama diğer taraftan da sürekli ben annemin yüzü asılmasın kızmasın diye tek laf etmem siz saygısızsınız diyerek bizi eleştirir kıza hrp (biz yani ben ve kardeşlerim). Yami kendisi annrsine nasılsa benim de öyle olmamı bekliyor hep, 3 kız kardeşiz ablam epilepsi hastası ve tek başına idare edebilecek kabiliyette değil engelli bir birey, kız kardeşim aşırı asi ve başına buyruk ne olursa çat çat cevap verir herkese annemde dahil, benim nişanlılık dönemimde annemin karşısında mesela anneme bana bunları yapamazsın dedi ablam iyi dayanıyor sen kıymetini bilmiyorsun dedi, durum böyle olunca da annemin annesine davrandığı gibi evlat olma sorumluluğunu da bana yükledi
Neden böyle düşünüyorsun ki, illa ki evlatlarda biri annenin istediği gibi olmak zorunda mı? Senin hayatın ne olacak peki, köle olarak mı tamamlayacaksın ömrünü. Hiçbir evlat onu doğurdular diye kendi hayatından vazgeçmek zorunda değildir. Senin yaşadığın kesinlikle hayat değil. Annen istiyor diye kendi hayatından vazgeçmek zorunda değilsin. Kimse kimseye böyle bir misyon yükleyemez. Acilen bir psikologla görüşmeye başla ama önce kocanın yanına dön ve tedavin bitmeden annenle görüşme
 
Merhabalar, ben 28 yaşında bi kadınım geçen yıl iş yerimden biri bana olan duygularını açtı bir süre görüştük daha yakından tanıştık ve bende hoşlandım ondan, çocukken geçirdiğim rahatsızlık dolayısıyla çocuğum olmayacaktı ona anlattım bu durumu o da kabul etti ve evlenmek istediğini söyledi evlenmeye karar verdik ama anneme söylemeye çekindim zaten ben özelimi anneme anlatmaya hep çekindim çünki hiç bir zaman kararlarıma saygılı olmadı hep eleştiri hep müdahale,.

Teyzelerim vasıtası ile konu anneme ulaştı ama annem bir türlü ısınmadı eşime boyunu kilosunu sarışınlığını bahane etti hep ve bana layık görmedi onu ama güç bela kabullendi sırf aynı yerde çalışıyor yüz yüze bakıyoruz diye

Eşimin ailesinin 7 yıl kadar önce bir kavgaları olmuş babası ceza almış uzun yıl ama 5 sene kadar yattıktan sonra mahkeme kararı ile dava ertelenmiş ve kayın pederim salınmış dışarı ailelerin tanışma sırasında kötü bir durum yoktu ama iş nişana gelince mahkeme oldu ve bu defa hem babası hem amcaları gene ceza aldı uzun yıllar, ama karara itiraz süreci başladı ve avukatlar çok kısa süre sonra kararın bozulacağını söyledi

Eşim ve annesi nişandan önce anneme olayları anlattılar ama tamamını değil yüzeysel olarak nasılsa karar bozulacak diye, ama karar bir türlü çıkmadı bu şekilde ilerledi herşey annemin ve ailemin kısıtlı bilgisi ile, 3 ay kadar nişanlı kaldım 3 ay ömründen 30 yıl aldı annem her gün burnumdan getirdi ne söz ne nişan, ne alışverişler ne nikah ne ev dizme, annem ısınmadı mı ısınmaz birine ve onu memnun etmek çok zordur, hep fazlasını ister çünkü bir gün bile karşısında durup evlenecem ben seviyorum demedim ama tamm evlenmem de demedim o üzerime geldiköe ağladım, herkese yemin verdirmiş (allah korusun) cenazesine beni istemiyormuş

Biz herşeye rağmen geçen sene kasım ayında evlendik eşim iyi biri ve bana değer veriyordu. Ama ben anneme olayları anlatmadım diye vicdanım hep sızladı çünkü sorular soruyor ama ben cevap veremiyorum Bazen yalan söylemek zorunda kalıyordum, evli olmama rağmen evde ne yemek yaptığımdan eşimin bana aldığı hediyelere kadar heşeye olumsuz yorum yaptı ve bana her fırsataa eşimi de ailesini sevmediğini söylerdi tamm eşimin ailesi de düşüncesiz annem çok ince eler sık dokur çünkü,

Ben 4 gün önce ne varsa anlattım anneme af diledim ama annem aşırı tepki verdi ve beni ve ailemi kandırdılar onlar sende buna izin verdin dedi bi daha beni istemediğini sildiğini söyledi aşırı aşırı sert dille, eşimi de beni de evden kovdu.

Şimdi bana diyorki bırak gel ya ben ya o diyor ben eşimi seviyorum ayrılmak istemiyorım ama annem olmadan da yaşayamam ben hep evlendiğim adamın ailem tarafında sevilip saygı görmesini diledim annemin gurur duyacağı bir evlilik yapmak istedim ama olmadı annem eşimden nefret ediyor zar zor ısınmıştı. Ama bunları duyunca hepten gitti artık annem ömür boyu affetmez affetse bile başıma kakar hep çok uzun oldu kusura bakmayın ama içim çok dolu 😓😓😓
Ne derseniz deyin anneniz yerden göğe kadar haklı.
Bugün ailenizi, yarın sizi kandırırlar ki bence kandırmışlar bile.
 
Annenize hak verdigim bir nokta var o da bu olanlari sizden duymamasi. Zaten otoriter biriymis bu onu iyice kizdirmis olmali. Hani dizilerde duyariz ya "benden duysun" diye, bahsettigim de o. Bastan soylemeniz lazimdi. Annelik zor hakkiyla yapana. Bunu bilmeye hakki vardi. Belki bastan bilse bu kadar buyumezdi olay.

Esinizin bir sucu yok. Sacma sapan bir kavga olmus ceremesini tabiki esiniz cekmemeli. Umarim hep mutlu olursunuz.

Biraz mesafe koyup bu olayi canli tutmamaya calisin. Siz bazi seyleri goze alarak evlenmissiniz bu yolda devam edin o zaman.
 
Siz yetişkinsiniz ama yetişkin gibi davranmıyorsunuz. Evlendiğiniz adamı anneniz onaylamadı diye boşanmayı seçenek olarak görüyorsunuz.
Kendi adıma "Ne münasebet" derdim. O adamla aynı yatağa ben gireceğim. 20 yaşındaydım ilk evliliğimi yaptığımda. Aileme "ben bu Adamla evleniyorum" dedim. Onaylamasalardı ailemi silerdim. Ben bunu 20 yaşımda yapabildim. Siz kaç yaşındasınız bilmiyorum ama başkasının uydusu olmuşsunuz.
Bu hayat benim hayatım. Doğrusunu, yanlışının sorumlusu benim. Hata yaparsam da bedelini ben öderim.
Annemi severim, sayarım ama benim hayatımdaki insan onun yorumuna kapalıdır. ⛔
 
Ya siz cocukmusunuz oturmamis bir karakter bagimli pasif bir kisilik madem oyle evlenmeseydiniz siz zaten herseyi biliyormussunuz evliliginizde mutluysaniz annenize halt etmek duser sacmalamayin ya silerse siler asil ben seni sildim attim anne de bune pasiflik korkaklik boyle adamlarda kadinlarda evlenip kimsenin basini yakmasin
 
İyi de annenizi dinlememiş evlenmişsiniz. Şimdi neden boşanasınız?
O zaman vaktinde dinleseydiniz.
Eşinizle sorununuz yoksa boşanmayın.
Anneniz zamanla sizi mutlu gördükçe, duydukça yumuşayacaktır.
Bu dayatmaya hakkı yok malesef.
 
Bu konuda bu şekilde annemle konuşmam mümkün değil, annem eşimden bahsedip onu iyi olarak anlatmama bile gıcık oluyor, ilk tatilimize çıkmıştık 1 hafta kadar herşeyi eşimle birlikte yaşadık eşimin adını vererek bahsetmem gayet normalken, tatil dönüşü teyzelerime falan tatilde gezdiğimiz yerleri yaptığımız şeyleri anlattım diye beni uyarma ihtiyacı hissetmiş olmalı ki, "kızımı mutlu etmiş ne güzel günler geçirmişler" demek yerine bidaha ortamda sürekli onun adını anarsan öldürüm seni koca delisi misin sen diye azarllamıştı beni ikimiz yalnız kalınca. Kaldı ki karşısında eşimi seviyorum ayrılamam diyeyim

Ne derse desin o ya. Eşimi seviyorum demek yanlış bir şey değil neden diyemeyeceksiniz hala anlamıyorum. Diyeceksiniz bağıra bağıra. İsterse çıldırsın.
 
Baştan anlatmamışsınız neden şimdi anlatma gereği duydunuz ki keşke anlatmasayadiniz annenizin dediğine gelince eşinizle mutluysaniz seviyorsaniz sırf anneniz ayrilmanizi istedi diye boşanacak değilsiniz heralde dimi ? Çünkü karşınızdaki insana bunu yapmaya hakkınız yok
Gerçekten çok merak edıorum .bende bunu yazcaktım
 
Ne kadar olmasa anne yüregi..bastan korkacak tedirgin olacak ama zamanla alışacak. Eger eş tarafından ve ailesi tarafından kötü bir muamele görmüyorsanız ayrilmayin zamana bırakin derim.zaman her derdin ilacı. Anneniz bosan dedikce bu konuda konusmak istemiyorum deyip baska konu acin.israr ederse kapatin telefonu ya da baska odaya gecin. Illa kabullenecek. Bu devirde dogru adami bulmak kolay degil.ama annenizin de gönlünü edin.gorusmeyi kesmeyin küsmeyin.Allah hanenize saadet versin mutluluk versin insAllah 😊 ha bir de kalpleri birbirine ısıtan esmayi çekin. Hergun ya Vedud ya Allah deyin bol bol.Allah annenizin gönlünü sakinletsin evliliginizi kabullensin saygi ve sevgi duysun diye.
 
En iyi cevap
Allah'ın izniyle, kimsenin benim yüzümden huzursuz olmasını istemem, hep duamdır ilerde olur da o günleri görürsem oğullarımla gelinlerimşn yuvasında benim yüzümden tatsızlık olmasından sana sığınırım Rabbim, canımı al daha iyi diyorum. Çünkü ben çok çektim, defalarca boşanma aşamasına geldik, bu acıyı kimsenin yaşamasını istemem, hele ki öz anne öz evladına bunu asla yapmamalı, yapamamalı..
Yaa cidden çok güzel düşünüyorsunuz bende aynı fikirdeyim bir anne oğlunun veya kızının mutsuzluğundan nasıl mutlu olabilir aklım almıyor. İnşallah oğullarınızın karşısına da sizin gibi düşünen kızlar çıksın
 
Şimdiye kadar durup şimdi anlatmanızın sebebı neydıkı

Konu sahibi de annesine bağımlı olduğu için, annesine yalan söylemiş olmak vicdani bir yük verdi sanırım. Uykuları falan kaçmış olabilir bence. Halbuki bazı aileler yalan söylenmeyi hakediyor. Vicdan yapmaya gerek yokmuş.
 
X