Gerçekten aptalin tekiyim. Uzun süredir günlük tutuyordum. Aslında günlüğe günlük yaşadığım olaylardan çok mutlu eden, üzen şeyleri yazıyordum ama tek bı sayfasına geçen yıl erkek arkadaşımla birlikte bı apartta kalmıştık onu yazmışım bı de güzel güzel detay vermişim yok evden okula çıkıyorum diye çıktım da yanına gittim vs diye. Günlüğün içine de kendimce manevi değeri olan bı sürü şey koymuştum. Kitap ayraclari, fotoğraflar vs. Dün akşam aceleyle evden çıkarken çantamı açık bırakmisim günlük de çantamın içindeydi annem almış ve okumuş hatta tek o detaylı detaylı yazdığım sayfayı. Anneme şimdiye kadar o konu dışında yalan söylemedim kandirmadim. O yalanı da erkek arkadaşım askere gidecekti 6 ay gorusemeyecektik hiç ayrı şehirlerdeyiz ozlem gidermek, vakit geçirmek için söyledim. Günü birlik gidip gelince en fazla 2-3 saat görebiliyorum vakit olduğu günü yolda geçiyor. Bu tabi beni haklı çıkarmaz ama annemin güvenini alt üst ettim, çok kırdım. Karnıma doğru şiş sapliyorlar sanki. Annem bana çok inanıyordu. Dediğim şeyleri sorgulamazdi bile. O olay dışında bende anneme yalan söylemedim kandirmadim. Dün akşam konuştuk öyle bağırıp cagirmadi düzgünce sordu bana neden yalan söyledin benim sana güvenim sonsuzdu onurumu gururumu kırdın. Ben sana artık güvenmem su saatten sonra vs dedi. Ben düzgünce anlattım her şeyi yaptığım şeyin savunulacak bi şey olmadığını ama bundan önce hiç yalan söyleyip kandırmadigimi söyledim. Ama çok utandım. Aklına kötü bı şey gelmesin birlikte vs olmadık zaten annem de bunu düşünmedi (bunun açıklamasını yapmak zorunda olmak iğrenç bir şey.) Her yaptigik şeyin arkasındayım çünkü kötü hiçbir şey yapmadım. ya da pişman olacağım şeyleri yapmadım. Yalan soylememi hiçbir şekilde haklı çıkarmaz tabi. Annemle sevgilim tanışıyorlardi hatta annem iyi birisine benziyor, dürüst, efendi birisi, içim rahat etti diye ovuyordu tabi. Bu olaydan sonra ikimize de inanıp güvenmez. Bana eğer bu kadar çok seviyosaniz soyleyim ben babana aileler tanışsin dedi. Annem önceden de babana diyim artık diyordu sürekli. Annem böyle diyince korktum bende ben istemiyorum babama söyleyince kısa sürede her şey resmiyete dökülür ben daha dün mezun oldum böyle bı şey için daha erken 22 yasindayim diye çıkmıştım. Sürekli böyle tehdit edeceksin ben ayrılıyorum dedim. Annemi biliyorum sürekli bana öyle diyecek. Şimdi de ben sana ayrıl mı dedim diyip duruyor. Kafam allak bullak oldu. Tamam haklı güvenini çok kırdım çok üzdüm su saatten sonra mümkün değil eskisi gibi güvenmez bana ama direkt aileler tanışsin demesini anlamıyorum. Hem ben bunun zoruyla tanıştırmak istemem ki. Suç bastırmak için değil ama günlüğümü okuduğu için de acayip utanıyorum kendimi tacize uğramış gibi hissediyorum kafamda biriktirip kimseye demedigim bir sürü şey yazıyordu. Benim dikkatsizligim.
Böyle zor durumda kalmak istemiyosan yalan söylemeyecektin ivaus
