annem haklı mı?

watterson · Bugün 05:01

merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

sorusormayageldim1905 · Bugün 05:30

Anneniz dinini yanlış kişilerden öğrendiği için size de yanlış bir biçimde öğretmiş. Ne yazık ki annenizin psikolojisi de iyi değil, psikiyatri servisinde yatarı var aşırı obsesif. O yüzden nedenlerini sorgulamanız sizi bir cevaba götürmez. Yaşadıklarınız çok zor sizin için çok üzüldüm, yazım tarzınıza kendinizi ifade etme şeklinize bakınca akıllı bir insan olduğunuz ortada. İyisiniz ve daha da iyi olacaksınız. Kendinizi telkin edin. Ne yazık ki insan ana babasını seçemiyor. Maymun gözünü açmış artık hiçbir şekilde hayatınıza müdahale ettirmeyin. Herkesin inancı, cenneti cehennemi kendine. Koskocaman insanları rahat bıraksınlar.

Ksmbnmcnm · Bugün 07:07

Annemizin baskı kurarak dindar biri olmanızı istemesi gerçekten berbat bir şey. O bildiğini uygulamış ve maalesef seni derinden yaralamış. Senin yapacağın en güzel şey evet bunları yaşadım. Annem böyle biri. Durumu kabul etmek. Bundan sonra ben kendim için ne yapabilirim ? Benim annem de hiç baskı vs yapmadı. Şimdi dini açıdan kendimin muslumanca yaşamaya çalışması hoşuma gidiyor. Bu çok güzel bir duygu.

KudrAlobar · Bugün 07:15

Canım benim derslerine sarıl, bir meslek edin, ayaklarının üzerinde dur ve o evden kendini kurtar.

Bunları yapana kadar da sakin kalmaya çalış. Şimdilik bağımlısın, bağımsızlığını kazanana kadar ailenin imkanlarına muhtaçsın.

Sibelim84 · Bugün 07:19

watterson .!.:
merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Şoka girdim korkunç bu anattiklariniz. Hala bu kadar cahil insan var mı...Yarabbim evlerden ırak bir anneniz işe yaramaz babanız...evladına bunları çektirdiği için annenizi şu an elime verseler naparim bilmem...çok ağır yaşadıklarımız ..
Tek çareniz ders çalışıp iyi bir üniversiteye yerleşmek...ama bu anne sizi okutur mu bilmem..babanizla konusun

Siyah Palto · Bugün 07:31

watterson .!.:
annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Melis bugüne kadar annenın istedikleri olmuş ve mutlu olmamıssın
Bundan sonra kendı istediklerin olsun istiyorsan oku ayaklarının üzerine sağlam bas kendı hayatını kendın kazan ve mutlu olduğunu göster .

Ömür boyu anne sözü dinleseydin böyle olmazdın dedirtme kendine tam tersi başarılarını gördükçe dilleri içine kaçsın

pelolin · Bugün 09:45

Oysa dinimiz o kadar güzel ki.. bu hale nasıl getirebiliyorlar anlamıyorum.
Çok şey denir de konun kapanmasın diye bu mevzulara girmek istemiyorum..

Tek yolun okumak canım benim.
Oku, güçlen ve o evden ayakların sağlam bir biçimde basarak çık
O sürece kadar da kapa ailene kulaklarını

Yaşın çok küçük, sıfırdan bir hayata başlamak için çok uzun yıllar var önünde.. motivasyonun hep bu olsun

Ahuzarr · Bugün 09:58

watterson .!.:
merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Yaşadıkların gerçekten çok üzücü sana kucak dolusu sarılıyorum. Maalesef herkes anne baba olamıyor. Belli ki annenize de dini yanlış anlatan onu çekilmez halle getiren insanlar var. Neyseki eski küçük sen yoksun karşımda kendini çok iyi ifade edebilen bir genç kız var. Terapi alıyorum demişsin kendini iyi hissedene kadar bırakma terapiyi. Annne gelecek olursak psikolojik destek alacağını düşünmüyorum çünkü kendi yanlışlarını doğru olarak kabul ediyor. Sana tek tavsiyem annenle çok fazla diyaloğa girme, bu seni üzmekten başka hiç bir işe yaramaz . Umarım bu travmanı bir an önce geride bırakıp hayatına odaklanabilirsin.

muzdarip35 · Bugün 10:25

Canım benim

zaten psikolojik destek alıyormuşsun bırakma sakın, devam et. Derslerine odaklan sıkı sıkı çalış kurtar kendini,
canına kıymak, melankolik takılmak, içindeki öfkeyi harlamak sana kaybettirir, yaşandı bitti kurtuldum diye düşün, yaşadıkların okumak ve meslek edinmek için hırs olsun sana.
Sen artık bir yetişkinsin ve bundan sonra hayatını şekillendirmek senin elinde ben senin çok başarılı olabileceğine inanıyorum, anneni dinleme duyma ve yoluna devam et.

Mi-Ok Yun · Bugün 10:34

Bu yaşadıkların seni dibe çekmesin aksine güçlendirsin. Okuluna ve hayata daha fazla sarıl. Küllerinden yeniden doğacak cesaret ve inanç var sende. Pırıl pırıl bir hayat seni bekliyor ama bunun için çalışman lazım. Kendini kapat herkese herşeye ve derslerine yoğunlaş. Geçmişi değiştiremezsin bana şöyle yaptılar böyle yaptılar deme tam tersi okuyup şöyle olucam bunu bunu başarıcam diye kendine hedefler koy. Gerisini görme,duyma sadece aynı evde yaşamak zorundasın. Özgürlüğün için okuman ve çalışman gerek bunu da ancak sen başabilirsin.

sufisentir · Bugün 10:35

Hayır annen hiçbir şekilde haklı değil.
Lütfen ders çalış ve şehir dışında bir üniversite kazan.
Orada kendi hayatını kurdukça ailenden uzak kaldıkça daha iyi olacaksın ama zaman alacak elbette.
Ailenden yıllarını heba etmiş olabilir aöa geri kalanını güzel yaşamak senin elinde.

so lame · Bugün 10:38

watterson .!.:
ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm

watterson .!.:
annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var

Size sarilip herseyin gececegini soylemek isterdim su an. Bu yasadiklarinizi hic bir cocuk yasamamali. Cok uzuldum hikayenize. bu hikayede asla ama asla siz suclu degilsiniz ve bu yaptiginiz hareketlerin suclusu da siz degilsiniz. Kucuk yasta sizi bu tarz ortamlara maruz birakan aileniz suclu ve artik bu ofkenizi kontrol edememeniz de sizin sucunuz degil.
Kucuk yasta, sevilmeyi ve guvenli bir ortami aileniz size saglamasi gerekirken, tek basiniza bilmediginiz sagliksiz insanlarin ortasina terk edilmissiniz.
Buna ragmen kucuk yasta istekleriniz icin savasmayi da ogrenmissiniz. Siz cok guclu bir insansiniz. Cogu insan bir noktadan sonra pes edip durumu kabullenirken siz savasmayi tercih etmissiniz. Cok buyuk bir saygi duyuyuorum size.
Sizin kimseye ihtiyaciniz yok, siz kendi kendinize yetebilecek olgunluktasiniz bana gore.
Doktor ziyaretlerinizi lutfen aksatmayin, kucuk yasta yasadiginiz travmalarinizin iyilesmesi uzun bir yolculuk maalesef ama siz bu guce sahipsiniz.
Bu toksik ortamdan da uzaklasmanizin tek yolu, derslerinize siki siki sarilip duzgun bir universite kazanmanizdan geciyor. Bunu da yapabileceginize cok eminim. Bu istikrar ve inatla siz herseyi yapabilirsiniz.

birterslikvar · Bugün 10:51

Kendi hayat görüşü neyse onu çocuğa dayatan ailelerden o kadar nefret ediyorum ki, benim anlam da böyle malca hareket ediyor. Senden küçük liseli bir yeğenim var, yok keşke sen de kapalı olsan, yok din öğren. Hani kuran okumayı bilmez, namaz kılmaz, sadece öyle geleneksel kapalı. Uzun gömlek pantolon.

Bir kuzenimizin yaşıt kızları var, kızlara başla seçenek bırakmayan bir aileleri olduğu için kızlar tesettürlü bayağı. Çarşaf değil ama feraceli. Yeğeninin yanında kızlara, ‘keşke benim kızım da sizin gibi olsa, olmuyor’
Diyor. Allahtan yeğenim onu sallamıyor, eniştem de ne isterse onu giysin kafasında.

Annen asla iyi biri değil. Psikolojik olarak sorunları olan biri muhtemelen. Bu kadar ani geçişler normal değil.

Lütfen üniversite oku, ama farklı şehirde. O aileden uzaklaş bir an önce. Sonra da kendi hayatına odaklan, ne giymek istiyorsan giy.

Vaalbara · Bugün 10:59

İşte bu yüzden yks.ye asıl, o evden çıkınca nefes alacaksın, ben evlatlarımi dinlemeyi bir yere bırakıp zorlamayı düşünemiyorum bile, kaldı ki bu kadarıni nasıl yaptıklarını aklım almadı. Kendini dağıtma güçlü ol, sen güçlü olursan kimse senin üzerinde hakimiyet kurmaya çalışamaz. Lütfen ama lütfen okuluna ağırlık ver kendini gelistir, böyle güçlü olacaksın, öfkeni hirsini acını okuluna ver, evlenip gideyim kurtulayım diye saçma fikirlere kapılma, öyle gençsin yolun basindasin ki, yanlış yerlerde harcama ömrünü

Aneksenamunnnn · Bugün 10:59

watterson .!.:
merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Annen sen sessiz olduğun her şeye evet dediğin müddetçe seninle.Gerçek sevgi böyle bir şey değil.Bunu kabullen ve üzül ağla ama kendi hayatına kendi kararlarına odaklan.

my hope · Bugün 11:18

watterson .!.:
merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Yaşadığın şeyler çok zor. Çok küçük yaşta zorla kapatılmışsın, psikolojik şiddete maruz kalmışsın. Annen dini yanlış şeylere alet ediyor. Yks sınavına odaklanmaya çalış, psikolojik destek almaya devam et. Umarım güzel bir bölüm kazanır kurtulursun o evden.

Arsizinsanlik · Bugün 17:09

watterson .!.:
merhaba ablalarım, genel olarak yaşlarınız 20 den büyük olduğu için abla diyorum benim yaşım 18. konuya girmeden önce çoğunuzun daha büyük dertleri olduğuna eminim ama lütfen yaşıma vererek yorum yapın.Annemle durmadan kavga ediyoruz çünkü kendisi çok dindar ama düşündüğünüzden daha dindar annem eskiden böyle değildi ben ortaokula başladıktan sonra böyle oldu.beni zorla yatılı kuran kurslarına gönderdi toplam 1 yılım bu kurslarda çürümüştür.size az geliyor olabilir ama benim için o kadar zor geçti ki...gönderdiği zaman tam olarak 7-8.sınıf civarlarındaydım yani tam ergenliğimin ve bazı dönemlerimin başladığı zamanlar.çoğunuzun çocuğu var veya kendileri deneyimlemiştir bu ergenliği. tam giriş dönemleri olduğu için bazı şeyleri merak ediyordum ya da kuzenlerime veya babama özeniyordum ama annemin ne kadar zoruna gittiyse sebep olarak bunu göstererek beni zorla hafızlığa gönderdi. Gönderdiği yerler diyanetin kursları ya da devlet onaylı kurslar değildi merdiven altı kurslardı. sapıtmış insanların arasında 1 yılım heba oldu.yanımda cin çıkardılar,musallat vakası yaşandı yanımda ve her perşembe değişik ayin gibi şeyler yapıyorlardı zikir gibi.sürekli diz üstünde oturuyordum ve bana risale diye anlamadığım dilde kitaplar okutturuyorlardı ve aralarındaki tek çocuk bendim yaşıtım yoktu ve çok sıkıcı geçiyordu büyük olanları artık hocadan sayıyorlardı ve sürekli dışlanıyordum ayda 2 gun ailemi görebiliyordum üstünde 1 tane hocadan aşırı derecede zorbalık ve psikolojik şiddete maruz kaldım. diyeceksiniz ki bu olaylar yaşanırken annen neredeydi? ablalarım annemin herşeyden haberi vardı ve sonradan görme dindar olduğu icin (kendisi kuran okumayı bilmiyor) gelip beni kesinlikle almadı bana zorbalık yapan hocamı uyarmadı bile hep oyaladı beni. hocalar terbiye etmek icin beni ayrı odada yani cinli odada (cin cıkardıkları oda )yatırıyordu.geceleri korkuyordum tuvalete bile gidemiyordum yatamıyordum depreyona girmiştim beni o hale getiren annem olmasına rağmen annemin yazmasını koklayarak uyuyordum. ve annem beni orada yalnızlığa terk etti hafız olana kadar vs. kesinlikle seni o kurstan almayacağım dedi. o kadar çaresizdim ki terk edilmişlik ve bıkmışlık vardı üstümde.yemek yemiyordum stresten kilo verdim ateşim çıktı durmadan kusuyordum. en sonunda babam dayanamadı ve aldı beni oradan. annem kendisi kapanınca benide kapattırdı 5.sınıftan 9.sınıfa kadar kapalıydım. belki size bi örtü çok basit gelebilir ama bana o kadar ağırdı ki o kadar üzücüydü ki... kendimi içinde fena derecede çirkin hissediyordum ve ergenliğe adım ergenlik dönemi olduğu için özgüvensizdim. (söylemeyi unuttum geçmişte allaha isyan eden şarkılar dinleyen ve konserlere giden annem bana şarkı dinlemeyi ve dans etmeyi bile yasaklamıştı) ve bunlara alışkın değildim aniden oldu herşey aniden annem birden dindarlaştı. ve sonra olan oldu.. ben isyan etmeye başladım artık güzellikten annem anlamayınca bağırmaya başladım anca öyle anlayabildi beni. evet belki size saygısızca gelecek ama bağırdım çağırdım kırdım döktüm. bunları yapma sebebim kendi haklarım olan şeyleri elime alabilmekti. ilk önce müzik dinlememe izin verdi daha doğrusu vermedi ben kendim dinledim ve o da alıştı. inanabiliyor musunuz ben müzik dinlediğim için ağlıyordu dediğini yaptırmaya çalışıyordu. sonra 9.sınıfın yaz tatilince başımı açtım ve geçen seneye kadar kısa kollu tişört giymeme bile izin vermiyordu. intihar bile ettim düzelsinler diye 3 gün yoğun bakımda kaldım.ama eve döndüğümde eski tas eski hamam.tam tersine babam benimle küstü ve bana berbat davranmaya başladı. ve şunu söylemek istiyorum evet belki kursu bırakalı çok oldu ama onun üzerimde bıraktığı etkiler çok buyuk psikiyatriye gidiyorum geceleri hanisülasyonlar ve cin gördüm kaç defa konuşan kişiler görüyordum geçen aya kadar. ve kurs bitti artık hayatımda yok ama yine de annem ağzını açtığı an ona bağırasım geliyor. bana birşey söyleyince ya da emir verince ortada hiçbirşey yokken bile içimde o terk edilme öfkesi var içimde küçük melisin öfkesi var.benim orada acı çektiğimi bile bile neden gelip beni almadı neden neden neden neden neden. bana gelip diyor ki sen saygısızsın ve en ufak birşeyde çok fazla tepki veriyorsun ama inanın elimde değil inanın bana bünyem kaldırmıyor artık bu zehirliliği. anneme tam kendimi anlatmaya çalışıyorum bana diyor ki yürü git artık başımdan ömrümü yedin ama ben durup dururken böyle olmadım yaşadıklarım ve içimdeki bastırılmış öfke beni bu hale getirdi. annem deccal değil evet bazen çok merhametli oluyor bana şefkat gösteriyor ama kendi istediği olmadığı zaman kafayı yiyor çıldırıyor. o kadar yorgunum ki ablalarım saat sabah 05 ama beni uyku tutmuyor üzüntüden yksye çalışıp üniye gidicem ama o kadar hüzünlüyüm ki annem gidersem bile mutlu olamayacağımı söyleyip duruyor lütfen cevap verin kim haklı?

Dinde zorlama yoktur senin annen tam bir bagnaz kusura bakma kapaliyim inancliyim dinime bağlıyim sınırlarım da keskindir ama küçücük cocugu kapatip sacma sapan yerlere gönderemez annen cidden korkunç biri

annem haklı mı?

Ayrıntılı Düzenleme

watterson

Yeni Üye

sorusormayageldim1905

Bebeğimi bekliyorum❤️

Ksmbnmcnm

Aktif Üye

KudrAlobar

Ayak feministi

Sibelim84

Guru

Siyah Palto

Guru

pelolin

Aktif Üye

Ahuzarr

Aktif Üye

muzdarip35

Aktif Üye

Mi-Ok Yun

Manyak Üye

sufisentir

Umutlu,güzel haberler almak istiyorum 😻

so lame

Aktif Üye

birterslikvar

Yeni Üye

Vaalbara

Guru

Aneksenamunnnn

Üye

my hope

Popüler Üye

Arsizinsanlik

Aktif Üye

Benzer Konular