- Konu Sahibi mutluolmak
- #21
evet nilüfer bu yazdığın 9 maddenin bazıları doğru ;hepsi değil.Biliyorum psikolojik olarak destek almam gerektiğin geanlaçen sene psikatra gittim zaten kronik depresyon dedi ilaç verdi başka bişey yapmadı gitmediğimi mi zannediyorsun bana başka çözüm yolu öner nerede fayda bulabilirm kendim de çok uğraştım düzelmek için ama düzelemedim demek ki birinden yardım almam gerekiyor dedim ilk olarak psikoloğa gittim anlattım kronik depresyon dedi beni psikatra yönlendirdi o da bişey yapmadı sadece ilaç verdi ilacı düzenli olarak kullandım(psikolog ve psikatra Ankara'da gittim) sonra yaşadığım yerdeki psikatra gittim ilacım bitmişti çünkü o da senin kullanmana gerek yok ilacı bırakabilirsin zaten 20 mg prozac dedi ve ilacı kesti böyle işte.Sence ne yapmalıyım.Öyle güzel tespitlerde bulunmuşsun ki mesajlarımdan anlamışsın.Sen psikolog psikatr falan mısın?
canım nilüfer değilim ben bulusis

öncelikle pskolog değilim ama pskolojiden de çokta uzak sayılmam,eğitimciyim..
öncelikle kimseden çare arama..
çare sadece sensin..
istedğin yere git yardım al ama kafana koymadıysan normal iinsanlar gibi bir hayat sürmeyi asla iyileşemeyeceksin aksine giderek toplumdan uzak bi birey haline geliceksin..
öncelikle elinde olan güzelliklerden başlayalım..
1.üniversite okuyorsun ankara gibi yerde..
2.sosyalleşebilmen için üniversite ve yurt ortamı sana hayatının fırsatı olabilir..bunu değerlendirmen gerekir..
3.sağlığın yerinde,derdini anlatabilcek kadar zekaya sahipsin..
burda herkesin derdi sorunu var..inan sana geçmişte yasadıklarımı oturup anlatsam benimkide dertmeymiş dersin ama bırak birine anlatmayı artık hatırlamıyorum bile..
çünkü hiçbir yardım almadan okuduğum kitaplar ve dualarım sayesinde çookk uzun süredir aklı başında insanlara yardım eden,akıl veren bir birey haline geldim..
sende bbunu başarabilirisn..kiloyu bu kadar sorun etmen o kadar saçmaki..
ayatındakı en büyük dermiş gibi büyütuyorsun kafanda..
anneninde seni sevmedğiini asla düşünmüyorum,bunlar senin buyutmelerin...hepimiz annemzle tartşıyoruz annelermz kimi zaman bize benzeri laflar söyleyebiliyor yani kalbimizi kırabiliyr..
bence herkesten yoğun ilgi beklemek yerine sen ilgilenmeyi sene onlarla..yeni hayatlar keşfet,arkadaşlıklar edin,ortamlara gir,kitaplar oku,maneviyatada yönel..inan tüm huzuru orda bulacaksın..bol dua et...rabbim çabanı görecek ve sana iyi bir yol gösterecektir..ihmal etme...
iş sadece sende bitiyor..
senin derdinin çaresi ne bizde nede doktorlarda...
kafanda bitecek hersey..
üniverseteyi kazanacak kadar zekaya sahipsin..
bu zekanı kendinle ilgili gereksiz sorunları takmamayı hayata pozitif bakmayıda öğretmelisin..
hobiler edinebilirsin..
seni diğer bireylerden farklı kılacak uğraşlara yönelebilrsin..
mesela ben üniverstede bolca fotoğraf çekiyordum profsyonellğe kadar geldim şimdi al eline bi makina..bak bakalım inasının kendisine olan bakış açısı nasıl değişiyor..
tabi bu benim tercihimdi..
yani insanlar seni hatırladğı zaman,takınıtılı diye değilde,çok güçlü pozitif biri diye anmalılar..
eminim ki güçlü bi karaktersin..
bence yarın yapacağın ilk iş erken uyanıp camdan dışarı bakıp gördüğün manzaraya bakma herzamanki gibi...birde arka tarafındaki güzellikleri görmeye çalış........
