Küçüklüğümde hep beni baskalariyla kiyasladi. Onun mukemmelliyetciligi yuzunden panik atak oldum. Akrabalarin bana yaptiklari kotuluklere hep seyirci oldu. Hic benim tarafimi tutmadi. Akrabalarin tarafini tuttu. Akrabalar bana kapanmadigin icin cehenneme gideceksin dediklerinde onlarla bir oldu basimi kapamadigim beni evden cikarmadi. Ben birkeresinde "Universiteyi ankaradan kazanacagim" dedim o da "Kazanirsin tabi" dedi. Sonra koye gidince akrabalarla bir olup "Bilmem kazanabilir misin?" diye benimle dalga gecti. Kendi evimizdeyken iyi ama akrabalarla bir olunca beni cok uzuyor. Bi tane akrabamiz annesinin konusma tarzina karisiyormus. Annem bunu duyunca "pozitifkiz59 yapsa agzini burnunu yirtarim" dedi. Halbuki ben hayatim boyunca boyle bir terbiyesizlik yapmadim. Kendi kulaklarimla duydum boyle dedigini ama sorunca inkar ediyor
Hep onlarin istedigi birisi olmaya calistim ama yine de yaranamadim. Akrabalarin bana yaptiklari icin "Aman ne derlerse desinler takma" diyor. Ben gecmiste olan bir seyi hatirlattigimda bana "Ben ne zaman oyle demisim?" diyor.
Artik o kadar biktim ki her seyden. Resmen yasayan bir oluyum. Olsem de kurtulsam diyorum
Sizce ne yapmaliyim?