- 12 Mart 2013
- 37.828
- 51.656
- 798
Annemle aramda hep böyle arkadaşmışız gibi güzel ilişki oldu, iyi anlaşır, güler eğleniriz ama bu sene yeni bir huyu başladı. Ya çok ilginç bir şey biz kardeşimle capstir, internet olaylarıdır yabancı dilde falan çok şakalaşırız. Annem bunları anlamıyor ve sürekli "Kızıma laf etme"
"Kızımla alay etme"
"Kızım çok zeki"
"Kızım benim en iyisini bilir, en iyisini yapar" sürekli bir kardeşimi koruma modunda yanımızdaysa eğer. Bunu benim duyabileceğim yerde ve zamanda yapıyor sanki. Ama bizim kardeşimle ilişki dinamiğimiz bu sürekli geyik modundayız yani böyle anlaşıyoruz. Neden sürekli onu korumak zorunda olduğunu anlamıyorum. Bugün kardeşime "Senin incinmeni istemiyorum" demiş ondan karışıyormuş. Tamam da bu bizim şakalaşmamız yani söylediklerimizin yarısı yabancı dilde ve anlamadığın popüler mevzular. Ben kardeşimle fake bir ilişki kurmak istemiyorum, biz birbirimize "Bugün nasılsın kardeşciğim iyisin inşallah" tarzı insanlar değiliz yani.
Mesela örnek "topkek" diyordum kardeşime bu yabancı bi oyunda çok komik insanlara, durumlara söylenen bir şey. "Kızıma tombik deme" diye atılıyor hemen. (Kardeşimin kilosu var hoş bende de var fazla kilo) Ya ona tombik diyen mi var bu senin bilmediğin bi diyardan mevzudan bi hitap şekli. Ki kardeşim de alınmıyor yani aksine o da benle gırgır şamata geçer.
Ben artık bugün patladım. Bu bana kötü hissettiriyor arkadaşlar bana öyle geliyor ki annem sürekli kardeşimi koruma çabasında, incinebileceğini düşünüyor ama yöntemi yanlış. Beni aşağı bastırarak ona kendini iyi hissettirmeye çalışıyor gibime geliyor. Mantıklı olan düşüncem bu, mantıksız olan yanım acaba benden utanıyor mu, beni sevmiyor mu diye düşünüyorum saçma geliyor ama düşünce işte, üzüyor, değersiz hissettiriyor biraz. (Geçmişte üzüldüğü kavgalarımız, hoş olmayan şeyler yaşandı ama unuttum onları ben seviyorum seni saçmalama demişti)
Ben yakınım olan insanlarla karşılaştırılmayı, yarıştırılmayı sevmem. Rekabet istemiyorum, kim zeki kim iyi kim güzel yarışı istemiyorum. İki kardeş arasında böyle saçma sapan bir karşılaştırma olamaz.
Ek: Ha bana kalırsa annemle babam kardeşimi eziklediler zamanında. Kardeşim psikolojik sıkıntılar yaşadı, psikiyatra götürdüler ve psikiyatrın dediği "Çok ablasının gölgesinde bırakmışsınız, başarısız kötü hissetmiş kendini"
Neden? Çünkü "Bizim pek umudumuz yok, herhangi bir yere girse bari, özel de olsa yollarım yeter ki bir yere girsin" tarzı muhabbetler. Neden, ezdiniz, eziklediniz kendi zihninizde çocuğu. İnanmadılar. Ben her gün sordum çalışıyor mu çalışmıyor mu ben kontrol ettim. Ben annesi babası değilim ama ben yaptım onlar ilgisizken ve "umutsuz" ken.
Kardeşim bu sene tekrar hazırlanıyor sınava, acaba ondan mı korumak istiyor şimdi tavır değiştirerek diye düşünüyorum... Ama kardeşim de artık annemin bu laflarının ve tavrının yapmacık olduğunu ve bunaldığını söylüyor. Ona da inanılır gelmiyor yani. Bilemiyorum sizce neden böyle yapıyor?
"Kızımla alay etme"
"Kızım çok zeki"
"Kızım benim en iyisini bilir, en iyisini yapar" sürekli bir kardeşimi koruma modunda yanımızdaysa eğer. Bunu benim duyabileceğim yerde ve zamanda yapıyor sanki. Ama bizim kardeşimle ilişki dinamiğimiz bu sürekli geyik modundayız yani böyle anlaşıyoruz. Neden sürekli onu korumak zorunda olduğunu anlamıyorum. Bugün kardeşime "Senin incinmeni istemiyorum" demiş ondan karışıyormuş. Tamam da bu bizim şakalaşmamız yani söylediklerimizin yarısı yabancı dilde ve anlamadığın popüler mevzular. Ben kardeşimle fake bir ilişki kurmak istemiyorum, biz birbirimize "Bugün nasılsın kardeşciğim iyisin inşallah" tarzı insanlar değiliz yani.
Mesela örnek "topkek" diyordum kardeşime bu yabancı bi oyunda çok komik insanlara, durumlara söylenen bir şey. "Kızıma tombik deme" diye atılıyor hemen. (Kardeşimin kilosu var hoş bende de var fazla kilo) Ya ona tombik diyen mi var bu senin bilmediğin bi diyardan mevzudan bi hitap şekli. Ki kardeşim de alınmıyor yani aksine o da benle gırgır şamata geçer.
Ben artık bugün patladım. Bu bana kötü hissettiriyor arkadaşlar bana öyle geliyor ki annem sürekli kardeşimi koruma çabasında, incinebileceğini düşünüyor ama yöntemi yanlış. Beni aşağı bastırarak ona kendini iyi hissettirmeye çalışıyor gibime geliyor. Mantıklı olan düşüncem bu, mantıksız olan yanım acaba benden utanıyor mu, beni sevmiyor mu diye düşünüyorum saçma geliyor ama düşünce işte, üzüyor, değersiz hissettiriyor biraz. (Geçmişte üzüldüğü kavgalarımız, hoş olmayan şeyler yaşandı ama unuttum onları ben seviyorum seni saçmalama demişti)
Ben yakınım olan insanlarla karşılaştırılmayı, yarıştırılmayı sevmem. Rekabet istemiyorum, kim zeki kim iyi kim güzel yarışı istemiyorum. İki kardeş arasında böyle saçma sapan bir karşılaştırma olamaz.
Ek: Ha bana kalırsa annemle babam kardeşimi eziklediler zamanında. Kardeşim psikolojik sıkıntılar yaşadı, psikiyatra götürdüler ve psikiyatrın dediği "Çok ablasının gölgesinde bırakmışsınız, başarısız kötü hissetmiş kendini"
Neden? Çünkü "Bizim pek umudumuz yok, herhangi bir yere girse bari, özel de olsa yollarım yeter ki bir yere girsin" tarzı muhabbetler. Neden, ezdiniz, eziklediniz kendi zihninizde çocuğu. İnanmadılar. Ben her gün sordum çalışıyor mu çalışmıyor mu ben kontrol ettim. Ben annesi babası değilim ama ben yaptım onlar ilgisizken ve "umutsuz" ken.
Kardeşim bu sene tekrar hazırlanıyor sınava, acaba ondan mı korumak istiyor şimdi tavır değiştirerek diye düşünüyorum... Ama kardeşim de artık annemin bu laflarının ve tavrının yapmacık olduğunu ve bunaldığını söylüyor. Ona da inanılır gelmiyor yani. Bilemiyorum sizce neden böyle yapıyor?