Annem ve babamı nasıl ayırırım

badem000

Bşlngç:78.8 gnc:70.5🩵💙hayatkısa🩵kuşlar uçuyor💙
Kayıtlı Üye
2 Ocak 2013
8.484
27.548
748
Güncel 73 (+5)
Merhabalar
İçinden çıkamıyorum.
Annem 65 yaşında emekli öğretmen babam da emekli biryerlerden.
Babam tam bir narsist . Evde anneme resmen eziyet ediyor. Bir dakika kadını rahat bırakmıyor . Annem zaten rahatsızlıkları olan biri. Gel bende kalalım diyorum gelmiyor. Ayrıl bari yaşlılığı da rahat yaşa diyorum dinlemiyor. Babam zaten normal değil sürekli sinirli asabi bir tip. Annemi alıp götürmek istiyorum.ufak çocuk olsa kucaklayıp götüreceğim. Değil tabi..çok bunaldım. Burda yaz tatili çocukları gezdireyim diye geldim huzur yok. Gitsem annem üzülecek. Kalsam tahammülüm kalmadı.
Öyle bir içimi dökeyim dedim....
Annemi çok seviyorum . Ama yardımcı olamıyorum...
 
O onların evliliği. Karısamazsın.
 
Anneniz boşanmak istesydi 65 yaşına kadar 100 kere bosanirdi emin olun,demek ki istemiyor halinden memnun o yüzden sizde kafanıza takmayın.
 
Psikiyatride gotururseniz belki içinde bulunduğu durumu anlar.
 
Anneniz için yapacağınız en mantıklı şey şu an bir psikoloğa götürüp terapi aldırmak...senelerdir kötü muameleye maruz kalıyorsa öğrenilmiş çaresizlik yaşıyor olabilir. İyi bir terapi alırsa zamanla sizin hiç birsey yapmanıza gerek kalmadan kendisi gerçekten isterse bosanir.Sizi çok iyi anlıyorum.Allah huzur versin,babanıza da vicdan merhamet.
 
Babanızın sadece psikolojik sorunları yok annenizinde var
Acı çekmek ve buna isteyerek tahammül etmeninde narsistlik gibi psikolojide bir ismi var
 
Bu yaştan sonra ayrilmasi biraz zor gibi, anneniz çok sabirliymiş
 
Narsist insanların etrafında bir de bağımlı kişiliği olan birisi vardır.
Babanız ile annenizin ilişkisi muhtemelen narsist bağımlı ilişkisidir.
Hayatta herkes kendi tercihini yaşar.
Siz de öyle...
Mesela anneniz mutlu olsun diye mutsuz bir alanda durmak zorunda değilsiniz. Bir süre birlikte kalıp hatır gönül yaptıktan sonra kendi yaşamınıza dönmek için bir engel yok ki.
 
Benim annem ve babam 40 yil sonra bosandilar. Aslinda cok onceden olmasi gerekiyordu. Annem sinir hastasi. Fiziksel olmasa da psikolojik siddetin alasi vardi, ev ortami cok kotuydu, babam kavga cikarmaya yer ariyordu. Anneme babamdan ayrilmasi gerektigini, bu stresin hastaligini daha kotu tetikleyecegini anlattim. Karar verdi ayrildi babamdan. Keske daha once ayrilsaydi. Bir kalp krizi bir de beyin ameliyati gecirdi ardindan. Vucudu yillar boyunca yasadigi strese dayanamadigi icin. Ama simdi yeniden dogmus gibi Allah'a sukur. Herkes yeniden baslayabilir :) Ama anneniz istemezse malesef yapacaginiz birsey yok..
 
Empatlara yardımcı olamazsınız. Onlar kendi kararını verecek yetişkinler, yapabileceğiniz hiçbir şey yok. Sizin vakitsiz gidişiniz belki biraz silkelerse yaşadığını sorgulayabilir. Sizin göreviniz annenizi değil Çocuklarınızı korumak, onları o ortama maruz bırakmayın, en kısa zamanda evinize dönün, annenize de psikologla görüşmesini önerin, belki terapiler yardımıyla gerçeği görür
 
Hep onun için katlanmak zorunda gibi hissediyorum. Bırakıp gitsem vijdan azabı çekiyorum. Ama babam yanımda anneme sıkıntı verince sesimi çıkarmazsam kendimden ödün vermiş gibi hissediyorum. Kendime saygımı yitiriyorum .Ses çıkarsam savunsam hem kavga çıkıyor annem daha çok üzülüyor hem hiçbirşey değişmiyor. Babam hep haklı hep mağdur . Hem de hiç yaptığı negatif etkilerin farkında bile değil herlesten Güleryüz bekliyor. Ama ortamı böyle bozduğu için hiçkimse yüzüne gülmüyor. (Çocukları olarak biz yani) bu sefer bize alınıyor beklediği saygıyı sevgiyi göremediği için sorsan o daha bir mağdur.
Anneme de kızıyorum . Sırf kavga çıkmasın diye yüzüne tükürse şükür diyecek. Herşeyi olmamış gibi yapıyor.neşeli olmaya çalışıyor . Ama biz yapamıyoruz moralimiz sinirimiz bozuluyor.
 
ne zor bir hayat. resmen kadıncağız ömrünü tüketmiş ama hala çekiyor. butarz insanları anlamıyorum yazık hic mi etrafında sevilip sayıldığını gormedi evli çiftlerin hep mi itilip kakilanlara denk geldi acaba? evlilik sevip sevilmek saygı sevgi görmek değil mi? maalesef erkek egomanyasinin yüksek olduğu bir kulturdeyiz ama kadınlarımıza üzülüyorum ve elimizden de bisey gelmiyor. anneciginize ve söze sabır diliiyorum
 
Yetişkinlerin arasını evlatları bulmaz, çıkın aradan, öncelik vermeniz gereken kendi çocuklarınız
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…