Daha once kayinvalidem ile ilgili sorunlari yazmıştım. Şimdilik iyiyiz cok şükür.
Ama bir dert biter biri başlar.
Ben 12 yaşından itibaren babasız büyüdüm. 2 kardesim ve anneme hep destek oldum.
16 yaşında çalışmaya başladım. Eve hep ben baktım. Iyi kötü kardeşlerimi okuttum. Anneme maddi manevi destek oldum. Genç kızlık nedir bilmeden evin babasi oldum.
Annem babamin ölümü ile agir depresyondan geçti. Cok buhranlı yillarimiz oldu. Simdi evli ve cocuk sahibiyim. Kardeslerimde evlendi.
Iste asil sorunlar hep burada basladi. Ben sehir disina evlendigim icin issiz kaldim. Mecburen tasarruflu olmak zorundayim. Esimle elele verdik evimizi ve arabamızı aldik. Kredi borclarimiz var. Sukur ki kimseye muhtac olmadan ödüyoruz.
Annem erkek kardesime cok duskundur. Hep onu düşünür. Her turlu maddi destegi ona sağlar. Ben de arada biz de cok zorlanıyoruz dedikce " siz idare ediyorsunuz kardesin ne yapsın onun durumu daha zor " der.
Gelini ve oğlu mutlu olsun diye yagmur gibi para yagdirir. Sonra da "ben herseyi yapiyorum ama onlar bana sık gelmiyor" diye dunyanin derdini anlatir.
Butun dertlerini ben dinlerim itiraz edincede bana darilir. Kiz kardesim paraya sikisti biraz yardim ettik. Borcunu 1 yil oldu hala az az oder ama ustu başı yepyeni elinde telefonlar kocası ise her istediğini taksitle bile.olsa alir.
Ben tasarruf eder para biriktiririm. Onlar her istediğini alir. Kiz kardesimden alacagimi istedim mahcup olacagina suclu ben oldum.
Annem hep onlari kayirir. Bebegim dogdu ve bebek.odasi almadik. Onum yerine park yatak aldik. Herseyden birer takim.aldik. herkes gibi cok yapamadik diye annem ve kardesim arkamdan "çocuğuna bile hic ozenmedi" diyorlarmis.
Ben ne yapayim bilemedim bir akil verin lütfen
