:çok üzgünüm:biz yengemle aynı evde oturuyoruz yaklaşık 8 senedir ben 14 yaşındayken abim evlendi hani derler ya ev üstüne ev kurulmaz diye gerçekden çok doru bi söz bu arkadaşlar sürekli annemin laflarrı ve yengemin gereksiz tripleri arasında kalmakdan çok yoruldum kendimi artık bu eve ait olmadığımı düşünüyorum işden geldiğimde çok yorgun oluyorum eve gelip dinlenmek isitiyorum ama imkansız sürekli asık suratlı bir gelin gergin bi ortam ve bunun üzerine 2 tanede hiper aktif kküçük yiğen ev beni artık boguyo ve bazen yengemin bizi o evde istemediğini düşünüyorum yani kendi evimde misafir konumundayım çok sıkıldım ve bazen evlenmeyi ve kendi ailemi kurmayı düüşnüyorum sırf bu yüzden ve anneme çok kızıyorum tek oğlunu yanından ayırmak istemeyip bizim evimize ev kurdukları için daha anlatmak istediğim bi çok şey var ama inanın kızlar sinirden beynim uyuştu şu andada odma çekildim sırf o ortamda bulunmimim diye eve gelirken artık ayaklarım geri geri gidiyo 
:çok üzgünüm::çok üzgünüm:senağlama
:çok üzgünüm::çok üzgünüm:senağlama
