- Konu Sahibi kizilhatun584506
-
- #21
Evet garip bi durum yani sizin annenize karşı soğuk davranmanız hislerinizi anlamlandıramamanız gayet normal.belli ki istenilen bi gebelik değil.keşke korunsalarmış.çünkü doğacak kardeşiniz 20 yaşına geldiğinde anneniz 68 olacak.çocuk için de travmatik bi durum.
Minik böcek. Teyzeliğini yesinler onun.Ay çok sevindim. Evin minik üyesi.
Ben 20 yaşında abla oldum, ve hiç garipsemedim. Sevdim, oynadım, yedirdim, içirdim. Çok güzel bir duygu. En güzeli de bir yere giderken, onu da götürürdüm, bana çocuğun mu diye sorduklarında, gururla kardeşim derdim. Şuan 7 yaşında, ve teyze oldu ♡
Inan, büyüdükçe zaman geçtikçe insan aradaki yaşı takmıyor. Iyi ki doğmuş diyor.
İlkokula giderken veli toplantısında mesela.anneanne yaşında anne olunca,bu çocuk açısından oldukça travmatik bi durum.örnekleri çoğaltabilirim ama gerek yok.48 yaşında istenilen bi gebelik olsa anlayacağım ama öyle bi durumda yok.dokayısıyla konu sahibini haklı görüyorum.hissettiği karmakarışık duygular çok doğalniye travmatik olsun yahu, ben 22 yim babam 68 annem 59eğlenceli bile oluyor.
ben üniversiteyi ailemden farklı şehirde okudum doğal olarak aramızdaki muhabbet bağ filan zayıfladı.
Keşke bütün dertler bu kadar tatlı olsa.. :)tüm cevaplarınız için teşekkür ederim.
annem 46 babam 48 yaşında erken evlenmişler.abimi 17 yaşında doğurmş annem.
yaa duygularımı tam olarak bende anlayamadım uzun yıllardan sonra annemi hamile görmek.nişanlımın ailesine nasıl açıklayacam.yaza düğün düşünüyorduk şimdi annem nasıl dolanacak düğünde.
ben üniversiteyi ailemden farklı şehirde okudum doğal olarak aramızdaki muhabbet bağ filan zayıfladı.annemlede hiç öyle samimi +18 muhabbetimiz olmazdı.
benim üzüntüm kafamdaki sorular yüzünden anneme karşı soğuk durmam.
yengemin annesi küçükken vefaat etmiş yengemle hep amcasının eşi ilgilenmiş filan o yüzden anneme aşırı düşkün.ilk başlarda çok kıskançlık krizleri çıkardım evde.
abimle filan çok aram açıldı o zamanlar sen kabul etsende etmesende o benim karım doğal olarak gelip gidecek bu eve diye.
sen yılda bir gelirken annemle babamla senden çok ilgilendi diyince.sanki ailem artık kızı diye onu görüyor diye eve bile geç gelmeye çalışırdım.
abim şehir dışına gittiğinde yengem 1 ay bizde kaldı.lohusalığında ne olur annen kalsın yanımda,diye çok istemişti
birde ailenin tek gelini ilk torun filan çok sorun etmiştim başlarda.
yengem anneme benden daha yakın davranıyor,ama nedense ben anneme karşı sıcaklık gösteremiyorum.
aynı evin içinde bize duyurmadan nasıl yaptılar diyede şaşırdım.
yengem sabah yeğenimle gelmiş.kahvaltıyı beraber yapalım diye.saat 10 ben yatıyorum kardeşim yatıyor.salona bırakmış kızı kendi, mutfağa girmiş babamla muhabbet edip sofra kuruyorlar.babam hep yengeme kızım kızım diyor.
yengem anlatıyor işte ben x le konuştum halıları filan yıkamaya veririz.
üstümdeki hakkını ödeyemem,elimden geldiğince yardım ederim, bende mutfağın önünden geçerken merak etme 2 tane kızı daha var biz neciyiz filan dedim epey bozuldum sofrada bile suratım asık durdum yani.
bir yanda da seviniyorum ne güzel işte evin için yeniden şenlenecek,diye anneme davranışlarım ve soğukluğum yüzünden de içim buruluyor.
İlkokula giderken veli toplantısında mesela.anneanne yaşında anne olunca,bu çocuk açısından oldukça travmatik bi durum.örnekleri çoğaltabilirim ama gerek yok.48 yaşında istenilen bi gebelik olsa anlayacağım ama öyle bi durumda yok.dokayısıyla konu sahibini haklı görüyorum.hissettiği karmakarışık duygular çok doğal
tüm cevaplarınız için teşekkür ederim.
annem 46 babam 48 yaşında erken evlenmişler.abimi 17 yaşında doğurmş annem.
yaa duygularımı tam olarak bende anlayamadım uzun yıllardan sonra annemi hamile görmek.nişanlımın ailesine nasıl açıklayacam.yaza düğün düşünüyorduk şimdi annem nasıl dolanacak düğünde.
ben üniversiteyi ailemden farklı şehirde okudum doğal olarak aramızdaki muhabbet bağ filan zayıfladı.annemlede hiç öyle samimi +18 muhabbetimiz olmazdı.
benim üzüntüm kafamdaki sorular yüzünden anneme karşı soğuk durmam.
yengemin annesi küçükken vefaat etmiş yengemle hep amcasının eşi ilgilenmiş filan o yüzden anneme aşırı düşkün.ilk başlarda çok kıskançlık krizleri çıkardım evde.
abimle filan çok aram açıldı o zamanlar sen kabul etsende etmesende o benim karım doğal olarak gelip gidecek bu eve diye.
sen yılda bir gelirken annemle babamla senden çok ilgilendi diyince.sanki ailem artık kızı diye onu görüyor diye eve bile geç gelmeye çalışırdım.
abim şehir dışına gittiğinde yengem 1 ay bizde kaldı.lohusalığında ne olur annen kalsın yanımda,diye çok istemişti
birde ailenin tek gelini ilk torun filan çok sorun etmiştim başlarda.
yengem anneme benden daha yakın davranıyor,ama nedense ben anneme karşı sıcaklık gösteremiyorum.
aynı evin içinde bize duyurmadan nasıl yaptılar diyede şaşırdım.
yengem sabah yeğenimle gelmiş.kahvaltıyı beraber yapalım diye.saat 10 ben yatıyorum kardeşim yatıyor.salona bırakmış kızı kendi, mutfağa girmiş babamla muhabbet edip sofra kuruyorlar.babam hep yengeme kızım kızım diyor.
yengem anlatıyor işte ben x le konuştum halıları filan yıkamaya veririz.
üstümdeki hakkını ödeyemem,elimden geldiğince yardım ederim, bende mutfağın önünden geçerken merak etme 2 tane kızı daha var biz neciyiz filan dedim epey bozuldum sofrada bile suratım asık durdum yani.
bir yanda da seviniyorum ne güzel işte evin için yeniden şenlenecek,diye anneme davranışlarım ve soğukluğum yüzünden de içim buruluyor.
Babanız kuşak farkını hissettirmemiş, yoksa normalde hakikaten büyük yaş farkları sorun oluyor hem aileler hem çocuklar için, bence utanmaktan ziyade belli yaştan sonra çocuk sahibi olmak endişe verici, en azından ben bu yaştan sonra bir çocuk istemem, enerjim yetse 10 sene sonra sağlığımın yeteceğinin garantisi yok, kızıma kardeş sorumluluğu yükleyip göçüp gitmek istemem.anne babaya bağlı aslında. şahsen ben ana sınıfına giderken babam 52 yaşlarındaydı, eve gelince my little pony oynardık gayet güzel pinkie pie olurdu babamokulda anlatınca herkes kıskanırdı aileleri oynamadığı için.
hiçbir veli toplantımda babamdan utanmadım, kardeşim 11 yaşında onun da utanacağını veya kendini kötü hissedeceğini hiç zannetmiyorum. babamın torunundan küçük çocuğu var ama hala her şeye ve herkese yetecek enerjisi var. aile kendini yaşlı tribine sokmadıkça sıkıntı olmaz zannediyorum.
Babanız kuşak farkını hissettirmemiş, yoksa normalde hakikaten büyük yaş farkları sorun oluyor hem aileler hem çocuklar için, bence utanmaktan ziyade belli yaştan sonra çocuk sahibi olmak endişe verici, en azından ben bu yaştan sonra bir çocuk istemem, enerjim yetse 10 sene sonra sağlığımın yeteceğinin garantisi yok, kızıma kardeş sorumluluğu yükleyip göçüp gitmek istemem.
Konu sahibesinin annesi de belki bu endişeleri taşıyordur.
Aynen öyle, 40-50 yaşından sonra çocuk doğurmayı yadırgamıyorum, utandırıp ayıplama bizim kültüre has bir durum sanırım, yoksa sağlıklı olan ve menopoza girmemiş bir sürü yabancı kadın gördüm 50'li yaşlarda çocuk doğuran.evet işte söylediğim gibi ailenin kuşak farkını hissettirmemesi gerekiyor. yani çocuk tam oyun çağına veya ergenlik dönemine geldiğinde "amaan kafam ses kaldırmıyor artık" tavrını gösterecek aileler için uygun olan bir durum değil.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?