Annem ..

dytsyenhanm .!.:

Bekarken okuduğum sıralarda hergün işten mutsuz gelir öldüm bittim sizin için çalışıyorum diye söylenirdi evin temizliği bütün yemek işi bendeydi şimdi bu kadar mutsuz olduğu hayatı banada diretmesi o kadar saçma geliyor ki ben mutsuz oldum sende olacaksın der gibi

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

Tamamen vicdan azabı çektirmek aslında en ufak tartışsak etsek bağırır çağırır sonra ben hastayım sizin yüzünüzden beni hasta ettiniz der ağlardı. O psikolojik manipülasyona karşı dünyanın en haklı insanı olsa duramaz

Genişletmek için tıkla...

seviyetalip .!.:

Bir yere kadar sabırla okudum, şunumuz bunumuz var ona buna sahibim kısmında bıraktım.

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

Öncelikle merhabalar hanımlar yine dertlendim ve bir koşu buraya geldim içimi deşmeye :) öncelikle konunun daha iyi oturması için kendim hakkında bilgi vereyim ben küçük bir ilde yaşıyordum fakat evlendikten sonra eşimin işi sebebiyle batıda eşimin memleketide olan bir ilçeye taşındık. Eşim mimar bende diyetisyenim fakat aynı zamanda ortak iş planımız olduğu için iki yıllık mimari ve restorasyon okudum . Benim çalışma ve kariyer planımda hiç bir zaman devlet yada sabah sekiz akşam beş olan günlük devamlılık isteyen bir iş olmadı açıkçası çünkü annem memurdu ve ben deyim yerindeyse onun yüzünü görmeden teyzemle büyüdüm aramızdaki bağ bu yüzden hep kopuktur iletişim kurmamızda aynı şekilde bu yüzden aynı şeyleri yaşamak ve yaşatmak istemedim ( annem beni o kadar tanımaz o kadar görmezki aynı ilde eşimle 6 sene ilişkim olduğunu bile fark etmedi ben eşimden emin olup konuyu açınca nasıl olur diye dehşete düştü hatta öyle bir kopukluk 6. Sınıfta ilk defa Regl olduğumda bile o yakınlığı görüp söyleyemedim o da fark etmedi zaten bir sene sonra tatilde tesadüfen iç çamaşırımda leke görünce ilk defa o zaman regl olduğumu zannetti o şekil lanse etti ortalığa öyle bir saçmalık ) her neyse Şuan eşimle bulunduğumuz ilçe şehir merkezine yakın ve öyle aşırı küçük çaplı bir yerde değil . Ben hayatım boyunca hiç büyük il fikrine girmedim bana hep çok yorucu geldi. ilçede yaşama fikri hep çok cazipti çünkü buranın ulaşım rahatlığını ve sakinliğini seviyorum ki dediğim gibi geldiğim ilde küçük bir yerdi zaten ayrıca burada sağlam bir iş düzeni oturtabildik eşim bir yerde sabit çalışırken ekstra serbest olarak iş ve proje alıyoruz ve bu durum bize sabit işinden çok daha fazlasını kazandırıyor bende işimi bilgisayar üzerinden yürütüyorum ayrıca piyasadan aldığımız işlerde bende aktif rol alıp çalışıyorum iş düzenimi kendim belirliyorum yani ayrıca ekstra olarak tamamen bana ait olan bir kira gelirim var yeni evli sayılırım ama çok şükür oturmuş bir düzenim var bulunduğumuz ilçede kendimize ait müstakil dubleks bir evimiz var aracımız var demek istediğim gayet iyi imkanlara sahibim maddi manevi bir eksiklik yaşamıyorum rahatım huzurluyum fakat annem ısrarla bunu görmek istemiyor her şekilde memnuniyetsiz kendisini ömrüm boyunca memnun edemedim gerçi ama evlenince iş değişir zannetmiştim . Bugün yine aramızda geçen bir diyalog kavgayla sonuçlandı annem yaşadığım ilçeye köy muamelesi yapıyor burada kalmamı asla istemiyor hep bir çıkın oradan lafı var yaptığım işide kazandığım parayıda kabul etmiyor onun gözünde çalışıyor olmam için sabah sekiz akşam beş bir işim olmalı yada devlet dairesinde olmalıyım en kötü klinik yada dükkan filan açmalıyım bugün yine bunları söyleyince patladım benim ne kadar mutlu olduğumu ne kadar rahatta olduğumu imkanlarımı niye bu kadar görmüyorsun ki dedim bana ben seni okuttuysam sigortalı bir işte olmanıda isterim ayrıca ben Şuan için birşey demiyorum gelecek için konuşuyorum diyor tamam dedim sorun sigortamsa eğer Şuan kendi paramı kazanıyorum kendi sigortamıda yatırırım gelecekse derdimiz geleceğin ne getireceğini ikimizde bilmiyoruz o gelecek bir gelsin hayırlısıyla onu ozaman konuşalım bak iki tane deprem insanların hayatını ne hale getirdi dedim bağırış çağırış derken kapattık . Her defasında beni böyle yetersiz hissettirmesinden eksik görmesinden çok sıkıldım artık sürekli aşağı çekmesinden de bir kez olsun takdir edilmek istiyorum sadece bunu gözlerinde görmek istiyorum bir kez olsun hayat seçimlerime gitmek istediğim yola saygı duysun istiyorum. birşeyler başardın kızım lafını duymak istiyorum .kayınvalidemle bir araya gelince saatlerce sohbet edip gülebiliyoruz bir şeyler ters gidince rahatlıkla danışabiliyorum kaynanamla bu kadar rahat iletişim kurup annemle bir araya gelince saatlerce susmak yada sadece olumsuz şeylerden bahsetmek canımı yakıyor . .hayatımda ilk defa buraya gelince saygı duyulmak neymiş gördüm anladım bunlar kiminize komik gelecek belki ama hayatınız boyunca çabalayıp uğraşıp istediği gibi bir evlat olmak için kendinizi yırtıp gözlerinde başarısız bir hiç olunca kendi gözünüzde de toz tanesi kadar bir değeriniz olmuyor özgüvensizliğin dibine vuruyorsunuz o yüzden burada insanlardan takdir görmek saygın görülmek beni üç yaşında ki çocuk gibi heyecanlandırıyor mutlu ediyor . Annemin bu laflarını duyunca kendimi sorgulamaya başlıyorum ne olacak ne bitecek hep burada mı kalacağım burası gerçekten kötü bir yer mi acaba ben gerçekten başarısız mıyım diye yiyip bitiriyorum bir yandan kendimi tutamayıp annemle tartıştığım içinde vicdan azabı çekiyorum çatlamak üzereyim boğuluyorum

Genişletmek için tıkla...

Pampasotu .!.:

Annenizin karakterinden dolayı bu sorunlar bence. Çalışıyor olsa da sizinle samimiyet kuracak borçok vakti olmustur. O samimiyeti yakinligı kuramaması onun karakteri bunu duzeltmemesi de kendi hatası. Annenize mesafe koyun kusmeyin ama az konusun gorüşün yapacak birsey yok. İmkanlarinız çok iyiymis ne guzel mutlu mesut olun ins.

Genişletmek için tıkla...

Kedibochi .!.:

Annen benimkine benziyor, herkesin takdirini gördüm şu hayatta, bi anneminkini hiç duymadım bir de eski eşimin.
Annemi hayatımdan çıkardım, bir süredir konuşmuyorum. Bu böyle devam etmeyecek elbette, ilişkimiz bir şekilde devam edecektir ama kesin olan birşey var, asla eskisi gibi annemdir diye dertlerini anlatıp fikrini sormayacağım.
Her defasında canımı yakacak,kalbimi kıracak şeyler duydum ondan hep.
Hiç ciddiye alma, memur olsan da asla memnun olmayacak, çünkü o böyle biri.

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

Hep bir eleştiri yağmuru :) hamile olup olmadığımı sormak için bile kardeşin ablam duba gibi olmuş ya dayımı oluyorum yoksa diye soruyor dedi ölür müsün öldürür müsün gerçekten

Genişletmek için tıkla...

Kedibochi .!.:

Ahahha benim rahmetli ablam da hamileliğimin son günlerinde bana bakıp " kız kediboçi bu ne? kamyon gibi olmuşsun demişti
ablam iyiydi hoştu, annemden yakındı da biraz patavatsızdı.
Ben anneme anneanne olacağını ( ilk kez ) haber verdiğim zaman sıfır duygu belirtisi vardı sesinde, dokuz ay boyunca da bebeğimi hiç sormamıştı.
Sevgisiz duygusuz ruhsuz kadın ! Zaten kızımı da hiç sahiplenmez samimi bir şekilde, bir defasında zaten "onu da babaannesi sevsin" demişti.
Bana uzak, allaha yakın olsun.
Yine sinir oldum şimdi

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

beterin beteri dedikleri sizin anneniz oluyor henüz hamile değilim hamilelik süreci neler gösterecek merakla bekliyorum

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

Öncelikle merhabalar hanımlar yine dertlendim ve bir koşu buraya geldim içimi deşmeye :) öncelikle konunun daha iyi oturması için kendim hakkında bilgi vereyim ben küçük bir ilde yaşıyordum fakat evlendikten sonra eşimin işi sebebiyle batıda eşimin memleketide olan bir ilçeye taşındık. Eşim mimar bende diyetisyenim fakat aynı zamanda ortak iş planımız olduğu için iki yıllık mimari ve restorasyon okudum . Benim çalışma ve kariyer planımda hiç bir zaman devlet yada sabah sekiz akşam beş olan günlük devamlılık isteyen bir iş olmadı açıkçası çünkü annem memurdu ve ben deyim yerindeyse onun yüzünü görmeden teyzemle büyüdüm aramızdaki bağ bu yüzden hep kopuktur iletişim kurmamızda aynı şekilde bu yüzden aynı şeyleri yaşamak ve yaşatmak istemedim ( annem beni o kadar tanımaz o kadar görmezki aynı ilde eşimle 6 sene ilişkim olduğunu bile fark etmedi ben eşimden emin olup konuyu açınca nasıl olur diye dehşete düştü hatta öyle bir kopukluk 6. Sınıfta ilk defa Regl olduğumda bile o yakınlığı görüp söyleyemedim o da fark etmedi zaten bir sene sonra tatilde tesadüfen iç çamaşırımda leke görünce ilk defa o zaman regl olduğumu zannetti o şekil lanse etti ortalığa öyle bir saçmalık ) her neyse Şuan eşimle bulunduğumuz ilçe şehir merkezine yakın ve öyle aşırı küçük çaplı bir yerde değil . Ben hayatım boyunca hiç büyük il fikrine girmedim bana hep çok yorucu geldi. ilçede yaşama fikri hep çok cazipti çünkü buranın ulaşım rahatlığını ve sakinliğini seviyorum ki dediğim gibi geldiğim ilde küçük bir yerdi zaten ayrıca burada sağlam bir iş düzeni oturtabildik eşim bir yerde sabit çalışırken ekstra serbest olarak iş ve proje alıyoruz ve bu durum bize sabit işinden çok daha fazlasını kazandırıyor bende işimi bilgisayar üzerinden yürütüyorum ayrıca piyasadan aldığımız işlerde bende aktif rol alıp çalışıyorum iş düzenimi kendim belirliyorum yani ayrıca ekstra olarak tamamen bana ait olan bir kira gelirim var yeni evli sayılırım ama çok şükür oturmuş bir düzenim var bulunduğumuz ilçede kendimize ait müstakil dubleks bir evimiz var aracımız var demek istediğim gayet iyi imkanlara sahibim maddi manevi bir eksiklik yaşamıyorum rahatım huzurluyum fakat annem ısrarla bunu görmek istemiyor her şekilde memnuniyetsiz kendisini ömrüm boyunca memnun edemedim gerçi ama evlenince iş değişir zannetmiştim . Bugün yine aramızda geçen bir diyalog kavgayla sonuçlandı annem yaşadığım ilçeye köy muamelesi yapıyor burada kalmamı asla istemiyor hep bir çıkın oradan lafı var yaptığım işide kazandığım parayıda kabul etmiyor onun gözünde çalışıyor olmam için sabah sekiz akşam beş bir işim olmalı yada devlet dairesinde olmalıyım en kötü klinik yada dükkan filan açmalıyım bugün yine bunları söyleyince patladım benim ne kadar mutlu olduğumu ne kadar rahatta olduğumu imkanlarımı niye bu kadar görmüyorsun ki dedim bana ben seni okuttuysam sigortalı bir işte olmanıda isterim ayrıca ben Şuan için birşey demiyorum gelecek için konuşuyorum diyor tamam dedim sorun sigortamsa eğer Şuan kendi paramı kazanıyorum kendi sigortamıda yatırırım gelecekse derdimiz geleceğin ne getireceğini ikimizde bilmiyoruz o gelecek bir gelsin hayırlısıyla onu ozaman konuşalım bak iki tane deprem insanların hayatını ne hale getirdi dedim bağırış çağırış derken kapattık . Her defasında beni böyle yetersiz hissettirmesinden eksik görmesinden çok sıkıldım artık sürekli aşağı çekmesinden de bir kez olsun takdir edilmek istiyorum sadece bunu gözlerinde görmek istiyorum bir kez olsun hayat seçimlerime gitmek istediğim yola saygı duysun istiyorum. birşeyler başardın kızım lafını duymak istiyorum .kayınvalidemle bir araya gelince saatlerce sohbet edip gülebiliyoruz bir şeyler ters gidince rahatlıkla danışabiliyorum kaynanamla bu kadar rahat iletişim kurup annemle bir araya gelince saatlerce susmak yada sadece olumsuz şeylerden bahsetmek canımı yakıyor . .hayatımda ilk defa buraya gelince saygı duyulmak neymiş gördüm anladım bunlar kiminize komik gelecek belki ama hayatınız boyunca çabalayıp uğraşıp istediği gibi bir evlat olmak için kendinizi yırtıp gözlerinde başarısız bir hiç olunca kendi gözünüzde de toz tanesi kadar bir değeriniz olmuyor özgüvensizliğin dibine vuruyorsunuz o yüzden burada insanlardan takdir görmek saygın görülmek beni üç yaşında ki çocuk gibi heyecanlandırıyor mutlu ediyor . Annemin bu laflarını duyunca kendimi sorgulamaya başlıyorum ne olacak ne bitecek hep burada mı kalacağım burası gerçekten kötü bir yer mi acaba ben gerçekten başarısız mıyım diye yiyip bitiriyorum bir yandan kendimi tutamayıp annemle tartıştığım içinde vicdan azabı çekiyorum çatlamak üzereyim boğuluyorum

Genişletmek için tıkla...

bebeklinick .!.:

Kynanasini annesinden üstün tutanda ne bileyim

Genişletmek için tıkla...

Kedibochi .!.:

Evet, sana "beterin beteri var, haline şükret dostum" şarkısını yolluyorum

Genişletmek için tıkla...

dytsyenhanm .!.:

Öncelikle merhabalar hanımlar yine dertlendim ve bir koşu buraya geldim içimi deşmeye :) öncelikle konunun daha iyi oturması için kendim hakkında bilgi vereyim ben küçük bir ilde yaşıyordum fakat evlendikten sonra eşimin işi sebebiyle batıda eşimin memleketide olan bir ilçeye taşındık. Eşim mimar bende diyetisyenim fakat aynı zamanda ortak iş planımız olduğu için iki yıllık mimari ve restorasyon okudum . Benim çalışma ve kariyer planımda hiç bir zaman devlet yada sabah sekiz akşam beş olan günlük devamlılık isteyen bir iş olmadı açıkçası çünkü annem memurdu ve ben deyim yerindeyse onun yüzünü görmeden teyzemle büyüdüm aramızdaki bağ bu yüzden hep kopuktur iletişim kurmamızda aynı şekilde bu yüzden aynı şeyleri yaşamak ve yaşatmak istemedim ( annem beni o kadar tanımaz o kadar görmezki aynı ilde eşimle 6 sene ilişkim olduğunu bile fark etmedi ben eşimden emin olup konuyu açınca nasıl olur diye dehşete düştü hatta öyle bir kopukluk 6. Sınıfta ilk defa Regl olduğumda bile o yakınlığı görüp söyleyemedim o da fark etmedi zaten bir sene sonra tatilde tesadüfen iç çamaşırımda leke görünce ilk defa o zaman regl olduğumu zannetti o şekil lanse etti ortalığa öyle bir saçmalık ) her neyse Şuan eşimle bulunduğumuz ilçe şehir merkezine yakın ve öyle aşırı küçük çaplı bir yerde değil . Ben hayatım boyunca hiç büyük il fikrine girmedim bana hep çok yorucu geldi. ilçede yaşama fikri hep çok cazipti çünkü buranın ulaşım rahatlığını ve sakinliğini seviyorum ki dediğim gibi geldiğim ilde küçük bir yerdi zaten ayrıca burada sağlam bir iş düzeni oturtabildik eşim bir yerde sabit çalışırken ekstra serbest olarak iş ve proje alıyoruz ve bu durum bize sabit işinden çok daha fazlasını kazandırıyor bende işimi bilgisayar üzerinden yürütüyorum ayrıca piyasadan aldığımız işlerde bende aktif rol alıp çalışıyorum iş düzenimi kendim belirliyorum yani ayrıca ekstra olarak tamamen bana ait olan bir kira gelirim var yeni evli sayılırım ama çok şükür oturmuş bir düzenim var bulunduğumuz ilçede kendimize ait müstakil dubleks bir evimiz var aracımız var demek istediğim gayet iyi imkanlara sahibim maddi manevi bir eksiklik yaşamıyorum rahatım huzurluyum fakat annem ısrarla bunu görmek istemiyor her şekilde memnuniyetsiz kendisini ömrüm boyunca memnun edemedim gerçi ama evlenince iş değişir zannetmiştim . Bugün yine aramızda geçen bir diyalog kavgayla sonuçlandı annem yaşadığım ilçeye köy muamelesi yapıyor burada kalmamı asla istemiyor hep bir çıkın oradan lafı var yaptığım işide kazandığım parayıda kabul etmiyor onun gözünde çalışıyor olmam için sabah sekiz akşam beş bir işim olmalı yada devlet dairesinde olmalıyım en kötü klinik yada dükkan filan açmalıyım bugün yine bunları söyleyince patladım benim ne kadar mutlu olduğumu ne kadar rahatta olduğumu imkanlarımı niye bu kadar görmüyorsun ki dedim bana ben seni okuttuysam sigortalı bir işte olmanıda isterim ayrıca ben Şuan için birşey demiyorum gelecek için konuşuyorum diyor tamam dedim sorun sigortamsa eğer Şuan kendi paramı kazanıyorum kendi sigortamıda yatırırım gelecekse derdimiz geleceğin ne getireceğini ikimizde bilmiyoruz o gelecek bir gelsin hayırlısıyla onu ozaman konuşalım bak iki tane deprem insanların hayatını ne hale getirdi dedim bağırış çağırış derken kapattık . Her defasında beni böyle yetersiz hissettirmesinden eksik görmesinden çok sıkıldım artık sürekli aşağı çekmesinden de bir kez olsun takdir edilmek istiyorum sadece bunu gözlerinde görmek istiyorum bir kez olsun hayat seçimlerime gitmek istediğim yola saygı duysun istiyorum. birşeyler başardın kızım lafını duymak istiyorum .kayınvalidemle bir araya gelince saatlerce sohbet edip gülebiliyoruz bir şeyler ters gidince rahatlıkla danışabiliyorum kaynanamla bu kadar rahat iletişim kurup annemle bir araya gelince saatlerce susmak yada sadece olumsuz şeylerden bahsetmek canımı yakıyor . .hayatımda ilk defa buraya gelince saygı duyulmak neymiş gördüm anladım bunlar kiminize komik gelecek belki ama hayatınız boyunca çabalayıp uğraşıp istediği gibi bir evlat olmak için kendinizi yırtıp gözlerinde başarısız bir hiç olunca kendi gözünüzde de toz tanesi kadar bir değeriniz olmuyor özgüvensizliğin dibine vuruyorsunuz o yüzden burada insanlardan takdir görmek saygın görülmek beni üç yaşında ki çocuk gibi heyecanlandırıyor mutlu ediyor . Annemin bu laflarını duyunca kendimi sorgulamaya başlıyorum ne olacak ne bitecek hep burada mı kalacağım burası gerçekten kötü bir yer mi acaba ben gerçekten başarısız mıyım diye yiyip bitiriyorum bir yandan kendimi tutamayıp annemle tartıştığım içinde vicdan azabı çekiyorum çatlamak üzereyim boğuluyorum

Genişletmek için tıkla...