Annem

Merhaba hanımlar, ben bir yıllık evliyim ailemden uzak kayınvalidemlerle aynı şehirdeyim. Konuyu daha iyi anlaşılması açısından en başından anlatmak istiyorum. Annemin annesi annem çok küçükken ölmüş ve dedem yeniden evlenmiş, evlendiği kişi annemi büyütmüş ve annem 17 yaşında babama kaçarak evlenmiş. Biz üç kardeşiz. Çocukluğumda ben en büyük olduğum için annem her şeyde haklı da haksız da olsam bana kızardı ve beni sokağa atardı. Evet böyle anlatınca çok garip geliyor bir anne bunu nasıl yapar diyorsunuz ama henüz 9 yaşımdayken bile annemin beni dövüp sokağa attığını hatırlıyorum. Bende babaanneme giderdim gece de orada kalırdım. Babam da çok sinirliydi o da döverdi. Yani anlayacağınız çovukluğumda hiç sevgi görmedim. Ama annem kendisini dışarıya karşı çok iyi tanıtırdı ve çevresindekiler onu çok severdi ve çok fedakar biri olduğunu düşünürlerdi. Tabi evdeki gerçek halini bilmiyorlardı. Ben tüm bunlara rağmen üniversitede çok iyi bir bölüm okudum ve şuan iyi bir mesleğim var. Annemin de babamın da sinirlilik hali yıllar içinde azaldı. Hatta babamınki tamamen bitti diyebilirim ama annemde hala var. Nişanlılık dönemimizde eşimle annemlerin yanında şiddetli kavga ettik (sonradan ikimizde yanlış olduğunu anladık çok pişman olduk ama olan olmuştu artık) o kavgada da eşimi savundu beni kötüledi. Evlendikten sonra annemlere hiç yalnız gitmedim eşimle bir buçuk yada iki ayda bir gideriz üç gün kadar kalır döneriz. Bu üç günde biz oradayken annem sabah onbire kadar uyur (bizim en geç sekizde kalktığımızı bilmesine rağmen) , akşam on gibi dr yatar, ya eve birilerini çağırır yada biz gidelim der, anne biz sizi görmek için geldik dediğimde de bozulur surat asar. Yada başka istemediği bir şey olduğunda surat asar birşey söylesen cevap vermez, eşim sofradan kalkarken eline sağlık anne der cevap vermez. Eşimin yanında hep babama bağırır erkekleri aşağılar kadınları yüceltir. Eşimde bundan rahatsız olur ve bazen biz eşimle tartışırız. Biz annemlerdeyken günü varsa yada birine oturmaya gidecekse siz varken gitmeyeyim demez gider ve biz annemlerin evinde eşimle kalırız. Özenip yemek yapmaz eşin mangal yapsın der yada tek çeşit yemek yapar. Her şeye dayımları, eşlerini, çocuklarını çağırır. Düğünümde bizim üstümüze takılan takılar dışında anneme verilen paraları ve birkaç altını bana vermedi, onlarla kendine bilezik yapmış. Düğün zamanı bizim almamız gereken eşyalarla alakalı çok karıştı. Düğün günü evimin olduğu şehirdeki düğüne memleketimden 12 kişi kadar insan geldi onları düğün günü öğleden sonra benim evime getirdi ve çay demledi, hamur ve pasta koydu. Ben bu yüzden kuaföre geç kaldım. Düğün günü yapılacak şey değildi bence bu. Evlendiktrn sonra benim evime geldiklerinde 4 gün kaldılar. Elimden geldiğince iyi ağırlamaya çalıştım. Çeşit çeşit yemekler tatlılar yaptım. Onlar gelmeden temizlikte yaptım ama annem camların çok pis dedi. Evlerine döndükten sonra o kadar orada kaldık bize bir gün bile katı meyve sıkacağında meyve sıkmadın çok alındım dedi. Aklıma gelmedi anne birdahakine sıkarım dedim. Tabi bize olunca aklına gelmez dedi. Halbuki bende kendim en fazla üç kere kullanmışımdır bu zamana kadar. Gittiğimde de telefonda da söylediğim en ufak şeye alınır. Sizce tüm bunlar normal mi? Özellikle biz yanlarına gittiğimizde yaptıkları moralimi çok bozuyor. Sizler , özellikle de ailesinden farklı şehirde yaşayanlar ailrnizin yanına gittiğinizde aileniz ne yapıyor nasıl davranıyor? Henüz çocuğum yok ve annem gibi olurum diye çok korkuyorum.

O zaman daha çok surat asar

valla ben olsam bayramdan bayrama anca giderim ,

bu ne böyle anne değil kim olursa olsun , kıymet görmediğiniz yerde ne işiniz var.

Valla annenizi hiç bir şekilde memnun edemezsiniz.
O yüzden de çok takılmayın derim.

Diğer kardeşlerine nasıl davranıyor annen? Bence de bayramdan bayrama git yeter. Sonuçta gitsen de surat asıyor, gitmesen de. Sen de gitme, en azından daha az surat çekersin. Belki az gidince de kıymetin olur biraz daha.

Onlara brnim kadar drğil ama yine yapıyor. Konuşmayı denesem hemen ağlıyor. Gittiğimizde her an suratı asık değil ama en ufak birşey de asılıyor. Çocukluğumda da böyleydi. Bize küserdi her şeyde.

Dondurmalipasta .!.:

Merhaba hanımlar, ben bir yıllık evliyim ailemden uzak kayınvalidemlerle aynı şehirdeyim. Konuyu daha iyi anlaşılması açısından en başından anlatmak istiyorum. Annemin annesi annem çok küçükken ölmüş ve dedem yeniden evlenmiş, evlendiği kişi annemi büyütmüş ve annem 17 yaşında babama kaçarak evlenmiş. Biz üç kardeşiz. Çocukluğumda ben en büyük olduğum için annem her şeyde haklı da haksız da olsam bana kızardı ve beni sokağa atardı. Evet böyle anlatınca çok garip geliyor bir anne bunu nasıl yapar diyorsunuz ama henüz 9 yaşımdayken bile annemin beni dövüp sokağa attığını hatırlıyorum. Bende babaanneme giderdim gece de orada kalırdım. Babam da çok sinirliydi o da döverdi. Yani anlayacağınız çovukluğumda hiç sevgi görmedim. Ama annem kendisini dışarıya karşı çok iyi tanıtırdı ve çevresindekiler onu çok severdi ve çok fedakar biri olduğunu düşünürlerdi. Tabi evdeki gerçek halini bilmiyorlardı. Ben tüm bunlara rağmen üniversitede çok iyi bir bölüm okudum ve şuan iyi bir mesleğim var. Annemin de babamın da sinirlilik hali yıllar içinde azaldı. Hatta babamınki tamamen bitti diyebilirim ama annemde hala var. Evlendikten sonra annemlere hiç yalnız gitmedim eşimle bir buçuk yada iki ayda bir gideriz üç gün kadar kalır döneriz. Bu üç günde biz oradayken annem sabah onbire kadar uyur (bizim en geç sekizde kalktığımızı bilmesine rağmen) , akşam on gibi dr yatar, ya eve birilerini çağırır yada biz gidelim der, anne biz sizi görmek için geldik dediğimde de bozulur surat asar. Yada başka istemediği bir şey olduğunda surat asar birşey söylesen cevap vermez, eşim sofradan kalkarken eline sağlık anne der cevap vermez. Biz annemlerdeyken günü varsa yada birine oturmaya gidecekse siz varken gitmeyeyim demez gider ve biz annemlerin evinde eşimle kalırız. Özenip yemek yapmaz eşin mangal yapsın der yada tek çeşit yemek yapar. Her şeye dayımları, eşlerini, çocuklarını çağırır. Düğünümde bizim üstümüze takılan takılar dışında anneme verilen paraları ve birkaç altını bana vermedi, onlarla kendine bilezik yapmış. Düğün zamanı bizim almamız gereken eşyalarla alakalı çok karıştı. Düğün günü evimin olduğu şehirdeki düğüne memleketimden 12 kişi kadar insan geldi onları düğün günü öğleden sonra benim evime getirdi ve çay demledi, hamur ve pasta koydu. Ben bu yüzden kuaföre geç kaldım. Düğün günü yapılacak şey değildi bence bu. Evlendiktrn sonra benim evime geldiklerinde 4 gün kaldılar. Elimden geldiğince iyi ağırlamaya çalıştım. Çeşit çeşit yemekler tatlılar yaptım. Onlar gelmeden temizlikte yaptım ama annem camların çok pis dedi. Evlerine döndükten sonra o kadar orada kaldık bize bir gün bile katı meyve sıkacağında meyve sıkmadın çok alındım dedi. Aklıma gelmedi anne birdahakine sıkarım dedim. Tabi bize olunca aklına gelmez dedi. Halbuki bende kendim en fazla üç kere kullanmışımdır bu zamana kadar. Gittiğimde de telefonda da söylediğim en ufak şeye alınır. Sizce tüm bunlar normal mi? Özellikle biz yanlarına gittiğimizde yaptıkları moralimi çok bozuyor. Sizler , özellikle de ailesinden farklı şehirde yaşayanlar ailrnizin yanına gittiğinizde aileniz ne yapıyor nasıl davranıyor?

Genişletmek için tıkla...

Anneniz ne yazık ki anne olmayı bilmiyor çünkü kendisi annesiz büyümüş. Ama bu tavırları için gerekçe değil. Şu an siz kendinizin ve eşinizin huzurunu dusunmelisiniz. Bayramlarda gidin sadece ve bir günden fazla kalmayın. Surat asacaksa da assın. Nihayetinde başka şehirde olacaksınız. Yoksa ileride bu durum evliliğinizi de etkiler.

Çok sık gidiyorsun bunlara rağmen. Yilda bikac gün bile çok sana öyle yapan anneye

Dondurmalipasta .!.:

O zaman daha çok surat asar

Genişletmek için tıkla...

Emin ol seni ozlediginden değildir. Millete kızım damadim geldi diye hava atmak için ister gelmenizi

Arkadaşlar peki siz annelerinizin evine gittiğinizde anneleriniz size nasıl davranıyor?

Aynı anneden bide bende var canım, kadına ne yapsamda yaranamıyorum. Açıkça evlat ayrımcılığı yapıyor.ben baya koptum annemden. Beklentiye hiç girmiyorum. Gidiş gelişide çok aza indirdim. Onun yaptıkları yüzünden psikiyatrik destek alıyorum düşün yani. Uzak dur canım sürekli telefonlaşma, yıllarca anne hakkı dedim sabrettim ama bende iki çocuk annesiyim yaptıklarını aklım almıyor artık. Kaynanamla hiç sorun yaşamadık desem yeridir 9 yıldır, annemle ne zaman yan yana gelsek laf sokuyor bıktım inan

blondgunes .!.:

valla ben olsam bayramdan bayrama anca giderim ,

bu ne böyle anne değil kim olursa olsun , kıymet görmediğiniz yerde ne işiniz var.

Genişletmek için tıkla...

+1

Canım senin ki kadar değil ama benim de annemle sıkıntım var hatta ayrı bi konu açmak isterim ama burdan yazayım. Hamileyim ve rahatsızim biraz sıkıntılı geçiyor. Bi müddet ben de kaldı. O da çok sağlıklı değil ama sabah kahvaltimi aksam yemegimi bazi zamanlar disardan soyleyerek gün içi meyvemi suyumu getirdi hep sağolsun Allah var şimdi. Temizlik falan yapamaz bi temizlikci bulduk o yaptı. Kendi evinde yapmadığı işi benim evimde yaptı. Ee daha ne istiyorsun diceksin. Yaptıklarını inkar edemem Allah razı olsun. Ama geldiği bir haftadan sonra ne zaman gideceğini konuşması, geleli kaç gün olduğunu hergün sayması, yaptığı her işten sonra yok ben yapamıyorum, bizden geçmiş artık, bizden bişi beklenmemeli, bize küçük çocuk değil (bebek bakamayacagini söylüyor burda) büyük adam bile emanet edilmez şu an aklıma gelemeyen sözlerle devamlı bir serzeniş hali. Bi si yapcam der tamam yap derim sonra yok yapamam der sanki ben yap demişim gibi yapamam halim yok der derim tamam yapma o zaman bu sefer benden geçmiş yapamıyorum diye başlar. Yani bitmek bilmeyen yakınma dinledim kaldiği sürenin bir haftası hariç. En son doktor muayenem gelmeden gönderdim bu sefer doktora gitmeden gitmeyim icime sinmez baban kizar kardeşin kızar niye bırakıp geldin diye... Ben hiç kalbini kirmadan lisani munasip ile aldım biletini bizimkilerden laf duymasin diye onları aradım annem de her seyimi yaptı yoruldu ilerde yine ihtiyacım olur biraz dinlensin hiç bisimi eksik koymadi diye söyledim ve gitti. Daha onu göndereceğimi bilmeden önce ki bi kaç gün önce gözleri dolmuştu iş yapmaktan yoruldugu için ağlıcak yani yoruldum diye. Yemin ederim yapabileceğinden fazla bişi istemedim yapamam dediği herseye tamam dedim, akşamları eşim gelince zaten ona iş yaptırmadi. Tamam gerçekten zorlanıyor olabilir ama ben zaten rahatsizim keyfi bi durum değil artık bi sus di mi. Göndereceğim dedikten sonra ben konuşuyorum sadece sen bakma kalırım gitmem içime sinmez bizimkiler kızar muhabbetinde laf arasinda dedim ben de sen konuşmuyorsun devamlı söyleniyorsun diye ama çok bastirmadim ustelemedim yoruldun ondan falan diye gecistirdim çünkü gücüm yok tartışmaya zaten kendi canımın derdindeyim. Kimseyle tartiscak birinin haksiz yere de olsa gönül koymasini kaldırcak vaziyette değilim. Ama çok pişman oldum çağırdığıma. Ona bişi olsa allah korusun annem tabi ki bi evlat olarak ne yapmam gerekirse yaparım laf söyleyip kalbinide kirmam ama ben gerçekten çok bozuldum. Ayrica anne baba kardeş ailem beni fazla düşünmekten yordular beni iyi niyetlerini anlıyorum ama ben zaten sıkıntılı bi durumdayken kendi tavan yapmış evhamlarini o kadar çok yansittilar ki bana farkında değiller biliyorum ama çok yordular beni. Artık anlatmıyorum sağlık durumumla ilgili bişi. Iyi de olsam kötü de olsam iyiyim diyorum. Aile olunca herşey çok farklı kimseye laf dedirtmem hepsi çok kıymetli ama sorununa göre hareket edeceksin cengaver olmaya gerek yok ne onların kalbi kirilsin ne sen üzül. Yabancı degil ki bu bi daha görmem banane diyesin. Aileye her zaman ihtiyaç vardır. Sorununa göre mesafe koy. Ben öyle yapıcam çok konusmayacagim sağlık sorunlarimi ne onlar dert etsinler ne bana evham yapsınlar. Mümkün olduğunca en son raddede yardım isticem.

Valla anneniz zaten her kosulda surat asiyo bayramdan bayrama gidin asacaksa o zaman surat assin. 1 gunden fazla kalmayin. Esinizle de bu yuzden aranizi acmayin. Bende olay zateb 9 yasindaki cocugu sokaga attigini okudugumda bitti. Vicdansizlik mi merhametsizlik mi acimasizlik mi yoksa hepsi mi bilemedim. Esinizin ailesi ile araniz nasil. Kayinvalideniz size nasil davranir

Kayınvalidem anneme göre çok farklı. Hasta olduğumda annem normal telefon konuşmasında bile pek sormaz sorduğu çok nadirdir ama kayınvalidem annemden daha çok sorar. Görümcem sorunlu biri olmasına rağmen kayınvalidem kızı için her şeyi yapar. Annem herşeye alınırken kayınvalidemin öyle bir huyu yoktur oturup güzelce konuşur. Zaten annem kayınvalidem olsaydı nasıl anlaşırdım bilmiyorum.

su_perisi su_perisi .!.:

Canım senin ki kadar değil ama benim de annemle sıkıntım var hatta ayrı bi konu açmak isterim ama burdan yazayım. Hamileyim ve rahatsızim biraz sıkıntılı geçiyor. Bi müddet ben de kaldı. O da çok sağlıklı değil ama sabah kahvaltimi aksam yemegimi bazi zamanlar disardan soyleyerek gün içi meyvemi suyumu getirdi hep sağolsun Allah var şimdi. Temizlik falan yapamaz bi temizlikci bulduk o yaptı. Kendi evinde yapmadığı işi benim evimde yaptı. Ee daha ne istiyorsun diceksin. Yaptıklarını inkar edemem Allah razı olsun. Ama geldiği bir haftadan sonra ne zaman gideceğini konuşması, geleli kaç gün olduğunu hergün sayması, yaptığı her işten sonra yok ben yapamıyorum, bizden geçmiş artık, bizden bişi beklenmemeli, bize küçük çocuk değil (bebek bakamayacagini söylüyor burda) büyük adam bile emanet edilmez şu an aklıma gelemeyen sözlerle devamlı bir serzeniş hali. Bi si yapcam der tamam yap derim sonra yok yapamam der sanki ben yap demişim gibi yapamam halim yok der derim tamam yapma o zaman bu sefer benden geçmiş yapamıyorum diye başlar. Yani bitmek bilmeyen yakınma dinledim kaldiği sürenin bir haftası hariç. En son doktor muayenem gelmeden gönderdim bu sefer doktora gitmeden gitmeyim icime sinmez baban kizar kardeşin kızar niye bırakıp geldin diye... Ben hiç kalbini kirmadan lisani munasip ile aldım biletini bizimkilerden laf duymasin diye onları aradım annem de her seyimi yaptı yoruldu ilerde yine ihtiyacım olur biraz dinlensin hiç bisimi eksik koymadi diye söyledim ve gitti. Daha onu göndereceğimi bilmeden önce ki bi kaç gün önce gözleri dolmuştu iş yapmaktan yoruldugu için ağlıcak yani yoruldum diye. Yemin ederim yapabileceğinden fazla bişi istemedim yapamam dediği herseye tamam dedim, akşamları eşim gelince zaten ona iş yaptırmadi. Tamam gerçekten zorlanıyor olabilir ama ben zaten rahatsizim keyfi bi durum değil artık bi sus di mi. Göndereceğim dedikten sonra ben konuşuyorum sadece sen bakma kalırım gitmem içime sinmez bizimkiler kızar muhabbetinde laf arasinda dedim ben de sen konuşmuyorsun devamlı söyleniyorsun diye ama çok bastirmadim ustelemedim yoruldun ondan falan diye gecistirdim çünkü gücüm yok tartışmaya zaten kendi canımın derdindeyim. Kimseyle tartiscak birinin haksiz yere de olsa gönül koymasini kaldırcak vaziyette değilim. Ama çok pişman oldum çağırdığıma. Ona bişi olsa allah korusun annem tabi ki bi evlat olarak ne yapmam gerekirse yaparım laf söyleyip kalbinide kirmam ama ben gerçekten çok bozuldum. Ayrica anne baba kardeş ailem beni fazla düşünmekten yordular beni iyi niyetlerini anlıyorum ama ben zaten sıkıntılı bi durumdayken kendi tavan yapmış evhamlarini o kadar çok yansittilar ki bana farkında değiller biliyorum ama çok yordular beni. Artık anlatmıyorum sağlık durumumla ilgili bişi. Iyi de olsam kötü de olsam iyiyim diyorum. Aile olunca herşey çok farklı kimseye laf dedirtmem hepsi çok kıymetli ama sorununa göre hareket edeceksin cengaver olmaya gerek yok ne onların kalbi kirilsin ne sen üzül. Yabancı degil ki bu bi daha görmem banane diyesin. Aileye her zaman ihtiyaç vardır. Sorununa göre mesafe koy. Ben öyle yapıcam çok konusmayacagim sağlık sorunlarimi ne onlar dert etsinler ne bana evham yapsınlar. Mümkün olduğunca en son raddede yardım isticem.

Genişletmek için tıkla...

Sizin durumunuza da çok üzüldüm. İnsan bu tür durumlarda krndini çok yalnız hissediyor. Benim henüz çocuğum yok ama hamileliğimde tahmin ettiğim kadarıyla benim annemde gelir birşeyler de yapar ama genelde annem bu tür şeyleri herkese anlatır bende bundan çok rahatsız olurum.

çok anormal. çok üzüldüm adınıza. gitmeyin o kadar sık . zaten gitseniz de memnun olmuyor gibi.

Annenizin psikolojisi bozuk bence.

Aslında anne olunması,hatasız birer yetişkin olunacağı anlamına gelmiyor..