Babanızı zemzemle yıkayıp, bütün negatifliklerini pozitif bile yapsanız anneniz mutlu olmaz. Kendi annemden biliyorum. Ağzınızla kuş da tutsanız yaranamazsınız. Onlar kurban olmayı seviyor. Bunu istiyorlar vazgeçiremezsiniz. Mesela benimki de maddi açıdan çekmiş olmak istiyor. Şu an etrafımıza baktığımda maddi olarak gerçekten annemle babamın durumları iyi. Bu ekonomide bile yeni ev yeni araba alabiliyorlar hem de krediye bulaşmadan. Ama benim annem sürekli babamın para kazanamadığını, durumlarının çok kötü olduğunu söylüyor. Mesela benim düğünümde giydiği elbise benim gelinliğimden pahalıydı. Ben onun çocuğu olduğum halde onun giyime gezmeye vs harcadığı parayı düşünmeden harcayamam. Ama sorarsanız durumları çok kötü. Biri ev alsa sanki kendi üzerinde birden fazla ev yokmuş gibi insanlar hayatını garantiye alıyor biz ne yapacağız bilmiyorum diyebiliyor. Bazen söylediklerine şok oluyoruz. Utanmasa bizden aylık bir miktar ona vermemizi isteyecek. Mesela kayınvalidemin evi yok. Sadece 1 emekli maaşı var. Kadının geçinmesi için biz yardımcı oluyoruz. Bir de kocasından kalan küçük bir tarlası var. Kadın kendince bişeyler ekip bize veriyor, kendine ayırıyor, yakınlarına dağıtıyor. Annemin dediği laf da şu ; senin kayınvalidenin tuzu kuru
biz ne çabalar harcadık annem kendine gelsin diye. Olmadı olmadı olmadı. Bizim de psikolojimizi bozdu. Habire şu şurda düğün yapmış, bu burdan ev almış vs vs. Gören de kendi sosyal yardımla hayata tutunmaya çalışıyor zanneder. Asla şükür yok asla memnuniyet yok. Onların imtihanı da bu işte. Kendi yarattıkları cehennemi hakettiklerini düşünüyorum açıkçası.