Anneme karşi nasil yumşaya bilirim

Iyi günler
Anneme karşi aşiri derece öfkem var ,ona artik çok acimasiz konuşuyorum ve sürekli görüşmeye tahamüllüm yok .
Benim çocukluğum ve gençliğim sevgisiz gecti ,öyle sadece ilgisizlik demiyecem .
Sürekli bizi eleştiren hatta küfür ve beddua eden bir annemiz vardi .
Arada sirada döverdide ,bende ergenliği girdiğim çok hircin olmuştum .
Çok kavga ederdik ,tamamen özgüvenimi benliğimi zedeledi ve ben yillarca kendimden nefret eden hiç bir işe değmeyen bir varlik olarak gördüm kendimi .
Malesef benim burnum biraz büyük ve kemerli ve ben genc kizken bana kizdimi
Patlican burunlu cirkof ,seni kim beğenir anca bir s..mek icin alirlar falan diye konuşdu.
Söylediklerin icinde hep bir argo belalti sözler vardi .
Babamlada şiddetli gecimsizlik içindeydi ,her iki güne bir evde bağriş cağriş .
Konu komşu bazen kapimiza vururlardi .
Hafta sonu daha bir ağir gecerdi ,gece yarisi babamla kavga ettikten sonra ilgi cekmek için intihar edeçeğim diye yollara koşmasi bende belki 12-13 yaşinda göz yaşlari içinde onu geri döndermek için uğraşirdim .
Birde annem konuşmaya başladimi hiç suzmaz,sürekli ayni ciyak sesle sürekli aynisini bedduala küfürle birlikte bağrirdi ,yani gecede susmazdi .
Birde annem çok cimri .
Düğünümde kavga cikarti ,az daha iki taraf birbirine giriyordu,ben ağlayarak gelin oldum.
Kendi evimi düzerkende bir dişçöpü bile vermedi .Biz önce 3ay annemin evinde kalmiştik ve apar topar taşindik 3ay yerde yattim yerde oturdum ve yemeğimi piknik ocağinda ve kestelle hazirladim cünkü mobilyalar sonradan aldik ani olduğu için .
Ben yinede gittim görüşmeye cünkü küçük kardeşlerim vardi 8yaşinda onu çok seviyorum oda beni onlara dayanamadim mecbur görüşmeye başladik.Sağolssun eşimde herşeyi kapatti ve görüşorduk .
Benim çocuklarim oldu hiç yardimci olmadi ,anca el gibi naptin ne ettin .Adet yerini bulsun diye takisini getirdi ama ondan başka bir kere bile gönlünden tişört bile almadi .Çocuklarimin ellinden tutupta ne gezmeye götürdüler ne parka ne tatli dilleri vardi .

Offf..offf öyle doluyum ki ..
En çokta beni okadar özgüvenimle yaralamasi oldu.Ben halen ilac kullaniyorum .Kendimden okadar nefret ediyordumki kimse beni görmesin kimse beni sevmezdiye sozial fobi başlamişti.
Kalabalikta biri bana bakacak ve cirkinliğimi görecek ve beni herkesin ortasinda rezil edecek diye çok korkuyordum .Onun icin hic arkadaşim hic flörtüm olmadi.
Birde bunda etken almanyada yaşiyoruz,benim giyimimden ve görünüşümden burdaki çocuklarda ayni davranişlara ayni acitici ,mobbinge maruz kaliyordum .Buda annemin laflarini pekiştirdi.
Allaha şükprler olsun ben kendi hayattimi kendim kurdum kimseye ihtiyacim olmadan.
Şimdi bunun üzerini yillar yillar gecti annem yaşlandi ,birden kizim kizim nasilsin iyimisin ,aman siz iyi olun yeter demeler başladi ama ben bunlarin hiç birini duymak istemiyorum .

Beni sinir ediyor ,herkese biz çocuklarimi okuttuk diye övünüyir oysaki ben 18 yaşimda merdiven temizliği yaparak harcliğimi cikartim.
Bazen aciyor yapa yalinizlar çocuklarindan başka kimse kapillarini calmaz biraz alip gezmeye götürüyorum onuda konuş,ne gerek varmiş su görmek için bu kadar yol yapmaya ,restorana götürürüz ,ben evde yapsaydim bundan güzel olurdu .
Birde herşeyin en iyisini o bilir ,yemeklerini yiyen onunkinde başka güzel yemekler görmemiş.
Çok bencil ,herkes beni dinlesin herkes beni övsün diye uğraşir .
Sürekli eski meseleleri anlatir durur ,cocuklarini nasil doğurduğunu ,hangi şartlarda büyüttüne artik eşimde yengemde ezbere biliyor .
Annem çok konuşuyor herkes bayginlik geciriyor o konuşmaya başladimi hiç susmuyor ,ayrintiya kadar konuşuyor .
Yaşlandilar ,ama bende bunaldim artik .
Iki güne bir 3saatlik ama asla daha fazlasini yapamam .
Keşke onlar benim yaptiklarimi 10birini yapiş olsalardi.
Artik çookkk gec.

Sen deli misin ya? Herkes yaptığını çeker .Böyle anne için yapacağın en iyi şey kendini ondan soyutlamak. Kardeşini de çağır yanına tatillerde gelsin birkaç hafta kalsın. Şimdi küçük ama birkaç seneye kendi başına gelip gidecek seviyeye ulaşır.
Boşver,bunca seneni mahvetmiş. Daha da hayatını mahvetmesine izin verme.
Annelik kutsal vs diyenlere peşinen not: hiç de kutsal falan değil. İnsanlık tarihinden beri neredeyse bütün kadınlar doğum yapmıştır. Hepsi mi kutsal, hepsi mi Melaike??
Yumurtlama döneminde korunmasız ilişkiye giren her sağlıklı kadın anne olur, bir müdahalede bulunmazsa da o çocuğu dogurur. Bu doğanın bir döngüsüdür. Eğer annelik kutsal birseyse inekleri kesip yemememiz lazım,çünkü onlar da anne . Tüm kadınlara da kutsal kutsal davranmamız lazim. Çünkü hepimiz anne ve anne adayıyız.

Görüşmeyin annenizle yumuşamanıza da gerek yok.
Bence bazen katı olmak gerek bunu hak eden ebeveynlere karşı...

Bence yapmanız gerekeni fazla fazla yapıyorsunuz daha ne? Ben 2 günde bir 3 saat görmüyorum anne-babamı. Ki aramız kötü değil.Biraz ara verin haftada 1 ya da 2 haftada bir uğrayın. 2 günde bir de telefonla arayıp halini hatrını sorun bence. Hem daha az bunaldığınız için daha anlayışlı olursunuz.

Ben olsam ayda 1 gün 1 saat uğrarım

yenGEnC .!.:

Sen deli misin ya? Herkes yaptığını çeker .Böyle anne için yapacağın en iyi şey kendini ondan soyutlamak. Kardeşini de çağır yanına tatillerde gelsin birkaç hafta kalsın. Şimdi küçük ama birkaç seneye kendi başına gelip gidecek seviyeye ulaşır.
Boşver,bunca seneni mahvetmiş. Daha da hayatını mahvetmesine izin verme.
Annelik kutsal vs diyenlere peşinen not: hiç de kutsal falan değil. İnsanlık tarihinden beri neredeyse bütün kadınlar doğum yapmıştır. Hepsi mi kutsal, hepsi mi Melaike??
Yumurtlama döneminde korunmasız ilişkiye giren her sağlıklı kadın anne olur, bir müdahalede bulunmazsa da o çocuğu dogurur. Bu doğanın bir döngüsüdür. Eğer annelik kutsal birseyse inekleri kesip yemememiz lazım,çünkü onlar da anne . Tüm kadınlara da kutsal kutsal davranmamız lazim. Çünkü hepimiz anne ve anne adayıyız.

Genişletmek için tıkla...

Katılıyorum anneliğin kutsallığı falan yok. Doğurmanın neyi var? Süt vermenin neyi var zaten biyolojik süreçler. Kediler de gergedanlar da yapıyor. Önemli olan sevgiyle büyütmek. Asıl emek isteyen o, kızın psikolojisi yerle bir etmiş ee ama ben anneyim seni doğurdum büyüttüm, peh

Sevgi ve emek olmadan, sadece doğurmak, kimseyi 'kutsal anne' yapmaz.
Ruh sağlığımızı korumak için;
Hayatımızı mahveden,çocukluk masumiyetimizi katleden kişiler ebeveynlerimiz bile olsa, onlarla ilişkimizi kısıtlamalı, gerekirse kesmeliyiz.
Konu sahibi kitap okumayı sever misiniz?
Size bu tip durumlardan bahseden güzel iki kitap tavsiye edebilirim.

derin sularda .!.:

Sevgi ve emek olmadan, sadece doğurmak, kimseyi 'kutsal anne' yapmaz.
Ruh sağlığımızı korumak için;
Hayatımızı mahveden,çocukluk masumiyetimizi katleden kişiler ebeveynlerimiz bile olsa, onlarla ilişkimizi kısıtlamalı, gerekirse kesmeliyiz.
Konu sahibi kitap okumayı sever misiniz?
Size bu tip durumlardan bahseden güzel iki kitap tavsiye edebilirim.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkpr ederim.Evet kitap okumasini severim çokta okuyorum ,psikolojik kendini sevme yöntemlerini çok okudum ama sanki bana işlemiyor .
Bir türlü inanmiyorum .Artik eskisi kadar değil beni kimsede sevmese olur diyorum .

Bu sevgisizlik benim evliliğimi ve çocuklarimi bile etkiledi .
Ben sevgiye ac olan nasil sevgi vere bilirdim nasil bilmediğim etmediğim davranişlarda ola bilirdim .
Bunlar belki 20 sene önceler ,düşün şimdiki gibi elimizin altinda internet yoktu.
Eşim sürekli ben seni seviyorum diyordu ama ben onun sevgisine hiç inanamadim.

Evet bence de anneliğin ya da babalığın kutsallığı yok.
Sırf anne baba diye saygı görmeyi haketmiyorlar.
Davranışlarla kazanılır sevgi, dünyaya getirmekle değil.

Anlatması kolay yaşaması eminim zordur.
Belki annenizden göremediğiniz ilgi ve sevgi bütün hayatınızı etkiliyor.
Evliliğinizde de bu yüzden mutsuzsunuz.
O sevgisizlik korkusu yüzünden kuyuya düşmüş olduğunuz halde çıkamıyorsunuz bile.
Haklısınız yani..

Peki annenizi tamamen terk etseniz mutlu olabilir misiniz?
Yoksa ilişkinizi bu yaşta bile düzeltseniz, ölürken onu daha güzel hislerle yolcu etseniz
daha mı mutlu olursunuz?

Bunu iyi düşünün ve sizi gerçekten rahatlatacak şekilde davranın..

Duygularımı olumlu yönde değiştirmek istiyorum derseniz.
İnanın zor değil.
Çünkü hiç kimse tamamen kötü ya da tamamen iyi değildir.

nomunomuchua .!.:

Evet bence de anneliğin ya da babalığın kutsallığı yok.
Sırf anne baba diye saygı görmeyi haketmiyorlar.
Davranışlarla kazanılır sevgi, dünyaya getirmekle değil.

Anlatması kolay yaşaması eminim zordur.
Belki annenizden göremediğiniz ilgi ve sevgi bütün hayatınızı etkiliyor.
Evliliğinizde de bu yüzden mutsuzsunuz.
O sevgisizlik korkusu yüzünden kuyuya düşmüş olduğunuz halde çıkamıyorsunuz bile.
Haklısınız yani..

Peki annenizi tamamen terk etseniz mutlu olabilir misiniz?
Yoksa ilişkinizi bu yaşta bile düzeltseniz, ölürken onu daha güzel hislerle yolcu etseniz
daha mı mutlu olursunuz?

Bunu iyi düşünün ve sizi gerçekten rahatlatacak şekilde davranın..

Duygularımı olumlu yönde değiştirmek istiyorum derseniz.
İnanın zor değil.
Çünkü hiç kimse tamamen kötü ya da tamamen iyi değildir.

Genişletmek için tıkla...

Çok teşekkür ederim ,güzel izah etmişsiniz
Artik olan oldu ben artik kendim için sorumluyum diyorum.
Evet ,bennonuda afetmeknistiyorum ,duygularimi daha olumlu sicak olmasini istiyorum çünkü biliyorum ki oda benim gibi sevgisiz büyüdü .
Köyde en kücükleri erkemiş ve babalari anneleri bunlari zadece çaliştirmişlar .
Kiz gibi davranmaya lüksleri yokmuş .
Işte bu böyle devam ediyor ...

Akanseneler .!.:

Çok teşekkür ederim ,güzel izah etmişsiniz
Artik olan oldu ben artik kendim için sorumluyum diyorum.
Evet ,bennonuda afetmeknistiyorum ,duygularimi daha olumlu sicak olmasini istiyorum çünkü biliyorum ki oda benim gibi sevgisiz büyüdü .
Köyde en kücükleri erkemiş ve babalari anneleri bunlari zadece çaliştirmişlar .
Kiz gibi davranmaya lüksleri yokmuş .
Işte bu böyle devam ediyor ...

Genişletmek için tıkla...

İşte bakın, onu affetmek için sebebiniz var.

Yaralı olduğu için bilmeden yaraladı.
Belki yaşlandığı, ölümü daha çok hatırladığı bu vakitte hatasını anladı.

Ona ve kendinize bir şans verin.

Birbirini çok seven, iyi anlaşan gerçek anne kız anıları biriktirin.
O zaman güzel anılarınız, kötü anılarla yer değiştirir.
Dünyadan ayrılırken ikinizin de pişmanlığı olmasın bu konuda.

İnan bende son zamanlarda bunu düşünüyorum . Benim de annem beni ilgisiz ve nefretle büyüttü sanki kızı değilmişim gibi, bana adımla bile seslenmezdi. Bana hiç bir şey öğretmedi düşe kalka arkadaşlarımdan kendim bişeyler öğrendim. Daha bi kaç yıla kadar hep kendimi daha aşağıda gördüm onun yüzünden insanlar beni sevsin diye taklalar attım ( psikolojide annem beni sevmesini istedim diye böyle davranıyormuşum) ben tam yeni yeni kendimi topladım annemden uzaklaştım ama o zaman da o başladı bi ilgi göstermeye!

Yok kızım demeler bana sarılmaya çalışmalar , 23 yaşındayım şu zamana kadar küçükken bile başımı okşamışlığı yoktur. Eee şimdi noluyoruz yani? Başka anne kızlar gibi olalım istiyormuş , bunu keşke 20 yıl boyunca düşünseydi! !!

Ama herşeye rağmen şimdi ben dayanamayıp kızınca ( yılların öfkesi, sesini duymak bile beni sinirlendiriyor ) ağlıyor , vicdanım sızlıyor. Allah korusun başıma bi musibet gelir, anne hakkına girerim diye sakin olmaya çalışıyorum ama mümkün değil olmuyor .

Aynı durumdayız , vallahi çok korkuyorum ileride çocuğum da bana ben anneme böyle davrandım diye bana böyle davranırsa diye. Ama benim yaptığım sebepsiz değil ki

Çok korkunç bi durum insan vicdanıyla sınanıyor resmen, ne vardı beni sevseydi ben onu da pamuklara sorardım

Anneden yana şanslı olmayan insanlardanim öfkem bazen körukleniyor,bazen külleniyor anlam veremiyorum aslinda affettim ama yinede bazı olay ve durumlarda mutlaka sonu Annemin bana hissettirdiklerine bir sekilde dayaniyor.Yalnız ben cok istikrarlı bir sekilde asla onun gibi olmayacagimi kendime hatirlatip duruyorum..Bunun bir ilaci cozumu var mi sanmiyorum,affetmek bile yeterli gelmiyor anlayacagin kelin ilaci olsa......

Paytakpikap .!.:

İnan bende son zamanlarda bunu düşünüyorum . Benim de annem beni ilgisiz ve nefretle büyüttü sanki kızı değilmişim gibi, bana adımla bile seslenmezdi. Bana hiç bir şey öğretmedi düşe kalka arkadaşlarımdan kendim bişeyler öğrendim. Daha bi kaç yıla kadar hep kendimi daha aşağıda gördüm onun yüzünden insanlar beni sevsin diye taklalar attım ( psikolojide annem beni sevmesini istedim diye böyle davranıyormuşum) ben tam yeni yeni kendimi topladım annemden uzaklaştım ama o zaman da o başladı bi ilgi göstermeye!

Yok kızım demeler bana sarılmaya çalışmalar , 23 yaşındayım şu zamana kadar küçükken bile başımı okşamışlığı yoktur. Eee şimdi noluyoruz yani? Başka anne kızlar gibi olalım istiyormuş , bunu keşke 20 yıl boyunca düşünseydi! !!

Ama herşeye rağmen şimdi ben dayanamayıp kızınca ( yılların öfkesi, sesini duymak bile beni sinirlendiriyor ) ağlıyor , vicdanım sızlıyor. Allah korusun başıma bi musibet gelir, anne hakkına girerim diye sakin olmaya çalışıyorum ama mümkün değil olmuyor .

Aynı durumdayız , vallahi çok korkuyorum ileride çocuğum da bana ben anneme böyle davrandım diye bana böyle davranırsa diye. Ama benim yaptığım sebepsiz değil ki

Çok korkunç bi durum insan vicdanıyla sınanıyor resmen, ne vardı beni sevseydi ben onu da pamuklara sorardım

Genişletmek için tıkla...

Bence sen daha gencsin başara bilirsiniz .
Annen yinede erken farketmiş diyelim benimkine göre .sen onu afetmeye çaliş
Daha çocuklarinla beraber çok güzel günler gecire bilirsiniz.
Benim yaptiğim hata hiç birşeyi talep etmedim ,yardim istemedim ,anne bugün bize bir kap yemek hazirla demedim .
Yani ona ihtiyacim olduğunu göstermedim oda kendince geriye cekildiler.
Boşver ,al anneni kahve icmeye git sinamaya git ,sen ona sevmeyi öğret .
Inşallah çok güzel sevgi dolu anne kiz illişkiniz olur.

Maalesef annem öyle bi insan değil, hala sevmiyor bence beni davranışları hala çileden çıkartıcı arada bir aklına gelince samimiyet kurmaya çalışıyor. Ben bittim artık sevgi yok, nefret ediyorum hatta o bile tükenmeye başladı , ben sadece dini sorumluluğumdan endişe ediyorum bunun bana allah katında dönüşü ne olur kestiremiyorum onun dışında davranışlarımdan rahatsız değilim. Haketti ama ben onun yüzünden cezalandırılmayı hak etmedim.

Allah yardımcınız olsun. Bence de tamamen araya mesafeyi koyun gitsin ben babam olmasa görüşmeyeceğim ama mecburum hala evliler ve babamı çook seviyorum onu terkedemem. Çok şükür onun vermediği sevgiyi babamdan gördüm.
Sizin böyle bi mecburiyetiniz yoksa tamamen koparın bağı göz görmeyince gönül daha huzurlu.

Sevgi ilgi görmeden yetişen insanlar,sevgisiz ve ilgisiz davranıyor çocuklarınada.Siz annenizin yanlış yaptığı şeylerin farkındasınız,kendi çocuklarınızı çok güzel yetiştirmeli,onları sevgi ile büyütüp hayata hazırlamalısınız.Eminim öylede yapıyorsunuzdur.Anneniz için yapılabilecek pek birşey yok.Artık olan olmuş,geçen geçmiş.Sürekli kendinize geçmişteki olumsuzlukları hatırlatıp üzmeniz size birşey kazandırmaz.Bugün daha mutlu huzurlu olabilmek için çaba sarfetmelisiniz.Anneniz de artık yaşlanmış,zamanı geriye alamaz,yaptığı yanlışları düzeltemez.Zaten karakterinide değiştiremez bu saatten sonra.Onunla gerektiği kadar görüşün sizi daha fazla üzmesine izin vermeyin.

Kız çocuğun anneyle çatışması çok derin yaralar açıyor evet ama daha çok olgunlasiyorsun. Ben boylr yapmayacagim diyerek gecen yillar ve anneligi daha iyi yapma cabalarina giriyoruz. Maalesef bende annemle iyi degilim. En buyuk korkumda kizimla buyudugunde onunla anlasamamak. Hatirlama yasina girdigi icin sozlerime davranislarima dikkat ediyorum. Seni cok seviyorum diyerek ilerde de bu sozlerimi ve beni sevgi dolu bir anne olarak hatırlamasın istiyorum. Bizde yakın zamanda annenle çok kötü bir kavga ettik. Üzülüyorum ama mesafe koyup diyaloğa girmemeye calısıcam. Benim annede el delisi. Başkalarıyla kıyaslanmak en nefret ettiğim şey. Allah sabır versin çünkü yaş ilerledikçe hazım daha zor.

Akanseneler .!.:

Çok teşekkpr ederim.Evet kitap okumasini severim çokta okuyorum ,psikolojik kendini sevme yöntemlerini çok okudum ama sanki bana işlemiyor .
Bir türlü inanmiyorum .Artik eskisi kadar değil beni kimsede sevmese olur diyorum .

Genişletmek için tıkla...

Bu kitapların sizde farklı pencereler açabileceğini düşünüyorum.
Lütfen bir deneyin.