- 12 Temmuz 2020
- 269
- 570
- 33
- Konu Sahibi Zahmet olmazsa
-
- #1
Annemi bilenler bilir. Bilmeyenler için özet geçeyim. 22-23 yaşlarında evlilik baskısı başladı. "Arkadaşların evlendi sen evde kaldın." KPSS'ye hazırlandığım zamanlar kitaplarımı yırtar atardı. Evde bir şey kırsam bilerek kırdın derdi. Babaannemi hiç sevmezdi ben de sevmem ve konuşmazdım ama bana hep o sana akıl veriyor diye darlardi hatta döverdi. Atandım evlendim. Çalıştım kazandım eller yiyor dedi. Çocuğum oldu doğumumda yanımda olmadı. Sezaryendan çıktım beş dakika olmadan yoruldum of puf demeye başladı. Ben de sen git dedim. Lohusalık zamanı hiç bakmadı bana. Kayınvalideme evlenirken artık bize değil size gelecek demişti. İki aile aynı şehirde biz farklı şehirdeyiz. Değersiz olduğumu eşimin ailesine çok hissettirdi. Şimdi çocuğum büyüdü biraz. Daha yaklaşmaya başladı ama benim içim ölmüş anneme karşı galiba. Neyse en son telefonla aradı. Çocuğu itip kakma dedi. Ben de ne saçmalıyorsun kendi çocuğumu mu itip kakıcam falan dedim. Tartıştık kapattık. Ondan sonra aramadı hiç. Ben aramalı miyim?
Şu an sizle aynı durumu yaşıyorum. Annem yok babamla da yaklaşık 1 hafta önce tartıştık ve ne o arıyor ne de ben...Öncelikle duruma çok üzüldüm. Annesini kaybetmiş bir kız çocuğu olarak ben de benzer şeyleri babamdan gördüm. Belli bir yaşa geldikten sonra insan eskiden katlandığı şeylere katlanamıyor. Benim de bir duyum noktam oldu ve babamı bir daha aramadım. Yaklaşık bir aydır o haksız olmasına rağmen beni ne aradı ne sordu. Hep küçükler haksız olacak diye bir kaide yok. Ama büyükler maalesef hatalarını görmemek için direniyor. Ben olsam yerinizde annemi aramazdım. Eğer beni çok seviyorsa ve düşünüyorsa bir kerede o adım atsın diye düşünüyorum.
Sizin için de çok üzüldüm. Benim babam yeniden evlendi ve yeni işe bana dünyayı zindan etti. Evin barkın ayrı olmasına rağmen yakamdan düşmedi huzurumu bozmak için her şeyi yaptı yapıyor. Babamda bunlara göz yumuyor. Bazen hayat çok sevsek de bir şeyleri geride bırakmamızı istiyor. Ben bu yaşadıklarımdan dolayı zona hastalığına yakalandım. Artık kendimi bu kadar üzmeye değer mi diye düşünüyorum. Yaşadığım ağrılar bana sağlığımdan daha önemli hiçbir şeyin olmadığını anlatıyor. Bir daha en yakınım dahi olsa beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Sizde vermeyin.Şu an sizle aynı durumu yaşıyorum. Annem yok babamla da yaklaşık 1 hafta önce tartıştık ve ne o arıyor ne de ben...
Bilmiyorum ne olacak
Annemi bilenler bilir. Bilmeyenler için özet geçeyim. 22-23 yaşlarında evlilik baskısı başladı. "Arkadaşların evlendi sen evde kaldın." KPSS'ye hazırlandığım zamanlar kitaplarımı yırtar atardı. Evde bir şey kırsam bilerek kırdın derdi. Babaannemi hiç sevmezdi ben de sevmem ve konuşmazdım ama bana hep o sana akıl veriyor diye darlardi hatta döverdi. Atandım evlendim. Çalıştım kazandım eller yiyor dedi. Çocuğum oldu doğumumda yanımda olmadı. Sezaryendan çıktım beş dakika olmadan yoruldum of puf demeye başladı. Ben de sen git dedim. Lohusalık zamanı hiç bakmadı bana. Kayınvalideme evlenirken artık bize değil size gelecek demişti. İki aile aynı şehirde biz farklı şehirdeyiz. Değersiz olduğumu eşimin ailesine çok hissettirdi. Şimdi çocuğum büyüdü biraz. Daha yaklaşmaya başladı ama benim içim ölmüş anneme karşı galiba. Neyse en son telefonla aradı. Çocuğu itip kakma dedi. Ben de ne saçmalıyorsun kendi çocuğumu mu itip kakıcam falan dedim. Tartıştık kapattık. Ondan sonra aramadı hiç. Ben aramalı miyim?
YaaaaSizin için de çok üzüldüm. Benim babam yeniden evlendi ve yeni işe bana dünyayı zindan etti. Evin barkın ayrı olmasına rağmen yakamdan düşmedi huzurumu bozmak için her şeyi yaptı yapıyor. Babamda bunlara göz yumuyor. Bazen hayat çok sevsek de bir şeyleri geride bırakmamızı istiyor. Ben bu yaşadıklarımdan dolayı zona hastalığına yakalandım. Artık kendimi bu kadar üzmeye değer mi diye düşünüyorum. Yaşadığım ağrılar bana sağlığımdan daha önemli hiçbir şeyin olmadığını anlatıyor. Bir daha en yakınım dahi olsa beni üzmelerine izin vermeyeceğim. Sizde vermeyin.
ben olsam hic aramazdım, zira aynısnı yaptım anne magduru olarak asla aramıyorumAnnemi bilenler bilir. Bilmeyenler için özet geçeyim. 22-23 yaşlarında evlilik baskısı başladı. "Arkadaşların evlendi sen evde kaldın." KPSS'ye hazırlandığım zamanlar kitaplarımı yırtar atardı. Evde bir şey kırsam bilerek kırdın derdi. Babaannemi hiç sevmezdi ben de sevmem ve konuşmazdım ama bana hep o sana akıl veriyor diye darlardi hatta döverdi. Atandım evlendim. Çalıştım kazandım eller yiyor dedi. Çocuğum oldu doğumumda yanımda olmadı. Sezaryendan çıktım beş dakika olmadan yoruldum of puf demeye başladı. Ben de sen git dedim. Lohusalık zamanı hiç bakmadı bana. Kayınvalideme evlenirken artık bize değil size gelecek demişti. İki aile aynı şehirde biz farklı şehirdeyiz. Değersiz olduğumu eşimin ailesine çok hissettirdi. Şimdi çocuğum büyüdü biraz. Daha yaklaşmaya başladı ama benim içim ölmüş anneme karşı galiba. Neyse en son telefonla aradı. Çocuğu itip kakma dedi. Ben de ne saçmalıyorsun kendi çocuğumu mu itip kakıcam falan dedim. Tartıştık kapattık. Ondan sonra aramadı hiç. Ben aramalı miyim?
Şu an aramayın hatasını anladığı zaman kendisi bir zahmet arasın.Annemi bilenler bilir. Bilmeyenler için özet geçeyim. 22-23 yaşlarında evlilik baskısı başladı. "Arkadaşların evlendi sen evde kaldın." KPSS'ye hazırlandığım zamanlar kitaplarımı yırtar atardı. Evde bir şey kırsam bilerek kırdın derdi. Babaannemi hiç sevmezdi ben de sevmem ve konuşmazdım ama bana hep o sana akıl veriyor diye darlardi hatta döverdi. Atandım evlendim. Çalıştım kazandım eller yiyor dedi. Çocuğum oldu doğumumda yanımda olmadı. Sezaryendan çıktım beş dakika olmadan yoruldum of puf demeye başladı. Ben de sen git dedim. Lohusalık zamanı hiç bakmadı bana. Kayınvalideme evlenirken artık bize değil size gelecek demişti. İki aile aynı şehirde biz farklı şehirdeyiz. Değersiz olduğumu eşimin ailesine çok hissettirdi. Şimdi çocuğum büyüdü biraz. Daha yaklaşmaya başladı ama benim içim ölmüş anneme karşı galiba. Neyse en son telefonla aradı. Çocuğu itip kakma dedi. Ben de ne saçmalıyorsun kendi çocuğumu mu itip kakıcam falan dedim. Tartıştık kapattık. Ondan sonra aramadı hiç. Ben aramalı miyim?
Annemi bilenler bilir. Bilmeyenler için özet geçeyim. 22-23 yaşlarında evlilik baskısı başladı. "Arkadaşların evlendi sen evde kaldın." KPSS'ye hazırlandığım zamanlar kitaplarımı yırtar atardı. Evde bir şey kırsam bilerek kırdın derdi. Babaannemi hiç sevmezdi ben de sevmem ve konuşmazdım ama bana hep o sana akıl veriyor diye darlardi hatta döverdi. Atandım evlendim. Çalıştım kazandım eller yiyor dedi. Çocuğum oldu doğumumda yanımda olmadı. Sezaryendan çıktım beş dakika olmadan yoruldum of puf demeye başladı. Ben de sen git dedim. Lohusalık zamanı hiç bakmadı bana. Kayınvalideme evlenirken artık bize değil size gelecek demişti. İki aile aynı şehirde biz farklı şehirdeyiz. Değersiz olduğumu eşimin ailesine çok hissettirdi. Şimdi çocuğum büyüdü biraz. Daha yaklaşmaya başladı ama benim içim ölmüş anneme karşı galiba. Neyse en son telefonla aradı. Çocuğu itip kakma dedi. Ben de ne saçmalıyorsun kendi çocuğumu mu itip kakıcam falan dedim. Tartıştık kapattık. Ondan sonra aramadı hiç. Ben aramalı miyim?
Çok teşekkür ederim. Rabbim size de sabır ve kuvvet versin.Yaaaaneler yaşamışsınız...
Rabbim sabrımızı bol versin ama dediğiniz gibi önce can sonra Canan. Canınızdan kıymetli hiç bişey yok bu hayatta.
Benimde babam annem vefat ettikten sonra 3 evlilik yaptı ve şu an da bekar yine.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?