Yasiniz kac merak ettim karsi gelmeniz gencligin verdigi asilik olsa gerek merak etmeyin evlendiginiz zaman elin anasi size bir laf soyler sonraanlarsiniz kiymetini.yanlis anlamayin yargilamiyorum bende karsi geldim yeri geldi bagirip cagirdim ta ki evlendigim gun onu goz goze geldigimizde bogazima dugumlendi hepsi simdi icim yansada olann oldu anne onlar affederler
Merhaba arkadaşlar,
Başlıkta da belirttim annemi çok seviyorum ama ona karşı saygıda büyük kusurlarım var.
Nereden başlasam bilmiyorum,en buyuk sorunlarımızdan biri ona karşı ağır sözler söylemekten çekinmiyorum bir şey söylese hemen saçmalama diyorum ya da geçmişte çektiklerini 9999 kez anlattığı için bir kez daha duyunca sinirlenyiorum kendime hakim olamıyorum bağırıp çağırıyorum. Kalbini kırıyorum sonra çok üzülüyorum.Arkadaşlarımın evime gelmesinden kuzenlerime gitmemden rahatsız oluyor, hiç misafirperver değil kendi akrabalarına karşı bile hürmeti yok çok dağınık çok inatçı bu yastan sonra düşüncelerini değştiremiyorum.Anneme karşı çıkmazdayım.
MErak ettiğim sizlerin annelerinizle ilişkileriniz anneleriniz size karşı tutmları ve sorunlarınızı çözme şekilleriniz ve son olarak tavsiyeleriniz?
33 yaşındayım ve bu yaşa kadar anneme tek bir kırıcı söz etmedim.
Kıramam ben annemi,kıyamam ona.
Dünya bir yana annem bir yana..
Ne yaparsa yapsın,ne söylerse söylesin başımın tacı olur kendisi.
canım muhtemelen benim gibi anne olan arkadaşlar benzer şeyler söyleyecektir..
anneliğin zor anlarını yaşadığımda hep aklıma annem geliyor.. onu kırdığımda onun ne hissettiğini artık tahmin edebiliyorum artık biliyorum.. çok fena..
kızım büyüdüğünde bana kötü davransa ağır konuşsa çok üzülürüm.. hem de çok..
ben de özellikle genç kızlık zamanımda annemi çok kırdım.. bağırdım.. ağır konuştum zaman zaman.. annemi çok severdim hala da öyle.. ama gençlik işte etrafa gösterdiğin saygıyı anlayışı anne babaya gösteremediğin yıllar bunlar..
hayatta kimleri kimleri çekiyoruz.. nelerialttan alıyoruz.. patronumuza, arkadaşımıza, sevgilimize gösterdiğimiz anlayışı sabrı acaba anne babaya göstermek mümkün olmaz mı?
onu olduğu gibi kabul et.. tatlı dille et sitemini edeceksen..
ağlarsa anan ağlar senin için gerisi yalan ağlar.. klişe oldu ama nasıl doğru evlat sahibi olunca anlayacaksın..
Annem zamanın da çok çekmiş,görmüş,geçirmiş bir kadın..PEki anneniz nasıl biri ya da kırıcı bir laf söylerse ne yapıyorsunuz veya çok uç bir davranışı olunca?
Yazdıkların birebir düşündüğüm şeyler ama işte icraata gelince olmuyor ne kadar tövbe ettiysem de yine de dilim durmuyor çünkü annem çok zor biri
Annem zamanın da çok çekmiş,görmüş,geçirmiş bir kadın..
Söylediği her söz kulağıma küpe olmuştur.
Asla benim kötülüğümü istemeyeceğini bildiğim için asla kırılmam,kulaklarımı dört açar dinlerim.
Sesini yükselttiği zamanlar da olmuştur zamanın da,gider mıncırırdım o kızdıkça..
Dediğim gibi annem NE YAPARSA YAPSIN asla kıracak birşey söylemem,kıyamam.
şöyle düşün annene kızdığında ettiğin lafları ona başkası etse ne yapardın? izin verir miydin başkalarının onu kırmasına? kendine de izin verme.. anne baba üzmenin ilerde vicdan azabı çok olur canım.. aman diyim..
zorsa da zor.. kim kolay ki? annen seni seviyor mu sen onu seviyor musun? dağınık mı inatçı mı? "evet annem dağınıktır beğenmeyen gelmesin evimize" de.. bi de bu yönden bak..
benim annem alman.. anne kız zorluklarını geçtim bir de kültürel düşünsel çıkmazlarımız oluyordu.. ben çocukken annem müslüman değil diye uğraşanlar vardı benle (çocuk akılları ile işte).. utanıp üzülüp annemi eleştirmedim.. "size ne be kendi işinize bakın" dedim.. çocukkenki cesaretim, aklım fikrim, sadakatim genç kızlığımda da olsaydı keşke.. ama ergenlik hormonlar çok değişik bir durum.. doğruyu göremiyor kendi doğrunuzu "tek gerçek" sanıyorsunuz..
keşke diyorum şimdi onu daha fazla anlamaya çalışsaydım.. olduğu gibi kabul etseydim.. belki şimdi daha yakın olurduk.. daha güzel olurdu herşey..
anneler affeder.. siz bundan sonra azıcık daha farklı tarafından bakmaya çalışın olaylara.. daha az sinirleneceksiniz annenize emin olun :)
True bu yorumu çok beğendi.şöyle düşün annene kızdığında ettiğin lafları ona başkası etse ne yapardın? izin verir miydin başkalarının onu kırmasına? kendine de izin verme.. anne baba üzmenin ilerde vicdan azabı çok olur canım.. aman diyim..
zorsa da zor.. kim kolay ki? annen seni seviyor mu sen onu seviyor musun? dağınık mı inatçı mı? "evet annem dağınıktır beğenmeyen gelmesin evimize" de.. bi de bu yönden bak..
benim annem alman.. anne kız zorluklarını geçtim bir de kültürel düşünsel çıkmazlarımız oluyordu.. ben çocukken annem müslüman değil diye uğraşanlar vardı benle (çocuk akılları ile işte).. utanıp üzülüp annemi eleştirmedim.. "size ne be kendi işinize bakın" dedim.. çocukkenki cesaretim, aklım fikrim, sadakatim genç kızlığımda da olsaydı keşke.. ama ergenlik hormonlar çok değişik bir durum.. doğruyu göremiyor kendi doğrunuzu "tek gerçek" sanıyorsunuz..
keşke diyorum şimdi onu daha fazla anlamaya çalışsaydım.. olduğu gibi kabul etseydim.. belki şimdi daha yakın olurduk.. daha güzel olurdu herşey..
anneler affeder.. siz bundan sonra azıcık daha farklı tarafından bakmaya çalışın olaylara.. daha az sinirleneceksiniz annenize emin olun :)
Merhaba arkadaşlar,
Başlıkta da belirttim annemi çok seviyorum ama ona karşı saygıda büyük kusurlarım var.
Nereden başlasam bilmiyorum,en buyuk sorunlarımızdan biri ona karşı ağır sözler söylemekten çekinmiyorum bir şey söylese hemen saçmalama diyorum ya da geçmişte çektiklerini 9999 kez anlattığı için bir kez daha duyunca sinirlenyiorum kendime hakim olamıyorum bağırıp çağırıyorum. Kalbini kırıyorum sonra çok üzülüyorum.Arkadaşlarımın evime gelmesinden kuzenlerime gitmemden rahatsız oluyor, hiç misafirperver değil kendi akrabalarına karşı bile hürmeti yok çok dağınık çok inatçı bu yastan sonra düşüncelerini değştiremiyorum.Anneme karşı çıkmazdayım.
MErak ettiğim sizlerin annelerinizle ilişkileriniz anneleriniz size karşı tutmları ve sorunlarınızı çözme şekilleriniz ve son olarak tavsiyeleriniz?
Merhaba arkadaşlar,
Başlıkta da belirttim annemi çok seviyorum ama ona karşı saygıda büyük kusurlarım var.
Nereden başlasam bilmiyorum,en buyuk sorunlarımızdan biri ona karşı ağır sözler söylemekten çekinmiyorum bir şey söylese hemen saçmalama diyorum ya da geçmişte çektiklerini 9999 kez anlattığı için bir kez daha duyunca sinirlenyiorum kendime hakim olamıyorum bağırıp çağırıyorum. Kalbini kırıyorum sonra çok üzülüyorum.Arkadaşlarımın evime gelmesinden kuzenlerime gitmemden rahatsız oluyor, hiç misafirperver değil kendi akrabalarına karşı bile hürmeti yok çok dağınık çok inatçı bu yastan sonra düşüncelerini değştiremiyorum.Anneme karşı çıkmazdayım.
MErak ettiğim sizlerin annelerinizle ilişkileriniz anneleriniz size karşı tutmları ve sorunlarınızı çözme şekilleriniz ve son olarak tavsiyeleriniz?
Sadece annenize karşı mı böylesiniz yoksa annenizin karakterindeki insanlara mı ?
pişman olursun...
benim annem sara hastasiydi.günde ena az 2-3 kez nöbet gecirirdi
nerde olursa olsun düşer kalırdı.
birazda kiloluydu.haliyle her düştüğünde ciddi darbeler alirdi.
ve hergün 9999 kez şuram ağrıyor buram ağrıyor diye yakınıp dururdu.
keşke o yaşasaydı da.onun yerine ben bayilsaydım.ANA GİBİ YAR OLMAZ
Annemin karakterinde olanlara karşı çok daha kötuyumdur çünkü normalde sinirli bi yapım var maalesef
Ama annem işte aynı evde yaşadığım insan ama huzur vermiyor özellikle o çok konuşması patavatsızlıkları beni hatta tüm aileyi rahatsız ediyor böyle olunca da ona kızmaya ailecek alışmış durumdayız.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?