Merhabalar,
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zor günler geçirdik. Annem bu yüzden midir bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu(
Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım
KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum
Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendimle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, büyümekteyim...
Su an soylediklerini öyle iyi anliyorumbki anne babası ayrı ve babasını küçük hasta kaybetmiş biri olarak sürekli annemin başında baban yok elalem ne der baskısıyla büyümeye çalıştımMerhabalar,
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zor günler geçirdik. Annem bu yüzden midir bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu
Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım
KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum
Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendimle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, büyümekteyim...
giydiğim kıyafet konuştuğum arkadaşlarım hatta sac kesimim bile elalemin derdiydi sanki...artık dayanamayacagimi fark ettiğimde 19 yaşındaydım ve apar topar annemin istemediği bir evlilik yaptim bu benim baş kaldırma yontemimdi galiba çok şükür ki evliligimden pişman değilim :) Allah senin yardimcin olsun çok zor cok
Eveeet eylüldeyse muhtemelen Başak burcu. Benim annem de seninkine benzer. Elalem ne der, öyle konuşma, ayıp, terbiyesiz, açık giyinmişsin, saçların kırık uzatma boşuna... sonra da bu çocuklar bizimle sohbet etmiyor, bize kimse bir şey anlatmıyor , ne desem kızıyorsun, ne zaman evleneceksin... ne ektin ki ne biçeceksin anne dememek için kendimi zor tutuyorum. Ancak onu da anladım anne olunca. Hayat zormuş...evlilik, çocuklar, hayat gailesi, kişisel duygular ve düşünceler, toplum... kendine güvenini kaybetme ve annenin de nihayetinde bir fani olduğunu unutma
Senin yaşadıklarinla paralel farkli seyler yasadim.Merhabalar,
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zor günler geçirdik. Annem bu yüzden midir bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu
Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım
KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum
Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendimle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, büyümekteyim...
Inşallah bunun için çok çalışıyorum
Her anne kendi bildiği doğrultuda kendi korumacı kimliğiyle büyütür.Sonuçta büyüdün.Lise de şurda burda geçmişte olanlara takılma.O zamanın şartlarında doğru olanı yapmıştır kendince.16 yaşında her yere giden kuzen örneğini değil başarılı yaşıtlarını örnek göster.Gezip tozmak mutluluk getirmiyor.Annenin kurallarının ileride faydasını anlayacaksın.Sen şimdi kendini kendine kanıtlamalısın.Kendi hayatını istikbalini inşa ederek.Sigara içmek bir başkaldırı olmuyor.Kendine yapıyorsun ne yapıyorsan.Merhabalar,
Öncelikle bu yeni ortaya çıkan bir konu değil. 25 yaşındayım.Yıllarca içimde var olan bu aralar sık sık yüzleştiğim canımı sıkan bir konudan bahsetmek istiyorum.
Başlıktan da anladığınız gibi konu annem... Çok fedakârdır. Kardeşlerime ve bana çok düşkün. Annemi çok da seviyorum...
Bizi yetiştirirken çok zorluklar yaşadı.Babam evi terk edip gittiğinde bize annem baktı. Annemle beraber zor günler geçirdik. Annem bu yüzden midir bilmem kardeşlerime özellikle de bana karşı aşırı kuralcı ve koruyucu bir şekilde davrandı.
Küçükken bile elalem size ne der diye bir psikolojiyle büyüttü. Öyle ki misafirlikteyken yemek yiyemezsin, tuz isteyemezdim. Ona rağmen eve gelince kızardı. Kendime ait odam yoktu ben de gömme vitrin gibi bir yere sandalye koyup kendime çalışma masası yapmıştım. Orayı da izinsiz bozmuştu
Lise mezuniyetimde o zamanlar çok hoş mavi bir elbise almıştım. Onu bile eleştirdi, bağırdı... Kısa çok pahalı diye... Halbuki 35 tl 'ye harçlıklarını biriktirerek almıştım. Ben ağlaya ağlaya mezuniyetime gittim.
Derken üniye gittim. Hiçbir sosyal etkinliğe izin vermedi. (gizli bir şey yapamıyorum ahh su vicdanım
KPSS'ye bir yıl evde hazırlanayım anne dedim, izin vermedi. Çalışacaksın dedi. Öğretmenim ilk yıl iş bulamadım. Zorla emri vaki yaparak mağazada satış elemanı olarak çalıştım. Akşanlari dershaneye gittim.
2 yıl da özel okulda çalıştıktan sonra zor bela bu sene calismamaya ikna ettim. Çalışırken ders olmuyor.(işsizlik maaşım olmazsaydi kabul etmezdi gerçi)
Şimdi de bazen beni içe kapanık olmakla suçluyor. Artık sabredemiyorum. Annene beni bu şekilde yetiştiren sensin, beni hicbir zaman desteklemedin, diyorum
Kuzenim 16 yaşında sosyal medyadan görüyorum her yere gidiyor. Çok mutlu.. Kıskanmıyorum ama ister istemez kendimle kiyasliyorum.
25 yaşındayım. Gencim biliyorum ama her şeyim elimden gitmiş gibi... Dertlerle, sıkıntılarla, aşırı kurallarla büyüdüm, büyümekteyim...
Not: 25 yaşında ilk defa bu yıl sigaraya başladım. Nedenini bılmiyorum. Sigara içmek istedim ve içtim. Belki bir başkaldıriydi benim icin. Hiç başlamasam daha iyidi evet ama pişman değilim
