- 1 Ağustos 2024
- 48
- 17
- 3
- 29
- Konu Sahibi nurbanuelvin
-
- #1
Kaygı bozukluğu ve panik atak için zaten psikiyatriye gidiyor. Ama terapi konusunda şunu anladım ki, bir insan kendini düzeltmek istemezse olmuyor o iş cidden. Çünkü doktoru bu konularda ilerlemeye çalıştığında annemde direkt inkar başlıyor: "doktor benim hayatımı tam bilmiyor, bence yanlış yorum yapıyor, alakasız konuları konuşuyor" falan diye doktoru eleştiriyor.Annenizi psikoloğa götürün belli ki bir sorunu var. Sorunu çözmeden yapacağınız her şey üstünü örtmek olur ve bir yerden yine patlar.
Bunu söylednz mi ona? Aynı durumu bana yaşatıyorsun demeniz gerekir. Kaygı bozukluğu uzun soluklu tedsvi gerektirir, neyden korkuyor tam olarak sizi kaybetmekten mi? Ne zaman başladı tedaviye? ilaç kullanıyor mu?Kaygı bozukluğu ve panik atak için zaten psikiyatriye gidiyor. Ama terapi konusunda şunu anladım ki, bir insan kendini düzeltmek istemezse olmuyor o iş cidden. Çünkü doktoru bu konularda ilerlemeye çalıştığında annemde direkt inkar başlıyor: "doktor benim hayatımı tam bilmiyor, bence yanlış yorum yapıyor, alakasız konuları konuşuyor" falan diye doktoru eleştiriyor.
Terapi süresince bizim de daha önceden tahmin ettiğimiz bir şeyi anladık ama: aynısını hatta daha beterini anneannem ona yapmış. Ben çocukken annemle babamın anneannem yüzünden kaç kez boşanma noktasına geldiklerini bilirim.
Gelgelelim bir şeylerin sebebini anlamak ve farkındalık, olayı çözmeye yetmiyor bazen
Niye kırmaktan bu kdr cekiniyorsunuz? Yarin bir gun evliliginiz zedelense ya da bu sebeple bitse anneniz sorumluluk mu alacak saniyorsunuz acmasaydin soyleseydin der gecer emin olun. Ben anneme catcat istemediğim herseyi acik acik soyluyorum o dusunmuyorsa ben neden düşüneyimMerhaba kızlar, normalde insanlar kaynanalarından dert yanar daha çok. Ama benim problemim maalesef kendi annemle ilgili. 1,5 senelik evliyim, çocuk yok henüz. Ailem sağolsun her konuda destekçimiz. Çok uzak da oturmuyoruz, yürüyerek yarım saatlik mesafe. Ama maalesef benim annemde, ben bekarken de sorun yaşadığım bazı özellikler var:
- beni sürekli dibinde istiyor. Asla bağımsız hareket edemiyor, ettirmiyor. Bekarken de böyleydi. Mesela iş çıkışı arkadaşlarımla kahve içmeye gittim diyelim, otuz kez arayıp huzursuz ederdi, ben evde çok sıkıldım, hala gelmedin, biz bunaldık kardeşinle, daraldık, nerdesin, çok sıkıcı, ay başım tuttu migren atağım geldi vs. O zaman bile hayatımı kısıtlarken bu durum, evlenince düşünün ne haldeyim. Sandım ki artık yapmaz, ama daha çok yapıyor. Bakın iki gün haftasonu eşimle baş başa geçirdik, ama iki gün boyunca da arayıp " biz sıkıldık, bize gelin, topluca kahvaltıya gidelim, yarın napıyosunuz, aaa oraya mı gidiyosunuz biz de gelelim, yemeğe çıkalım vs. Eşim artık aşırı bunalıyor haklı olarak. Ki yani dünyanın en nezaketli, en sesini çıkarmayan damadıdır.
- ikinci olarak sürekli arama mevzusu var. Kızlar ama yani nasıl anlatayım, günde en az 10 kez görüntülü. Ve hani bir konu içerik yok, eğer toplanıp bir şey yapmadıysak telefonu öyle açıp topluca yaşayalım modunda. Ve asla mahremiyet algısı yok, mesela afedersiniz geçen eşimle birlikte olmuşuz, üstümüz başımız çıplak yani, uzanıyoruz öyle. Annem pat diye görüntülü aradı. Tabii açmadım. Ama açmayınca durmuyor. Tekrar tekrar üst üste arıyor. Yine açmayınca bu sefer de eşimi arıyor. Neyse bir süre sonra dönüyorum, tepki şu: " o kadar arıyorum açmıyosunuz nerdesiniz siz" ve tripli şekilde.
eşim çok sinirleniyor artık.
Sadece öyle anlarda değil, normalde de pat diye arıyor. Mesela film izliyoruz. Arıyor, açıyorum. Boş boş duruyor orda, kocam yazık öylece kalıyor beni bekliyor, telefonu kapatayım da filme devam edelim diye. Anneme hadi kapatıyorum diyorum, bozulup tripleniyor, hem de ne tripler...
Kızlar bu anlattıklarım inanın sadece en küçük örnekler. Tek seferlik değil. Sürekli olarak düşünün bunu.
Yakın oturuyoruz diye bir ara da sürekli gelme gitme vardı. Onu durdurdum. İnanın dibimde oturan anneme en son bayramda gittim. Ama şimdi de bu huyları durduramıyorum. Birlikte bir şey yapma teklifini reddetsem vey telefonu açmasam, hemen ya trip yiyoruz ya da annem: " tansiyonum çıktı, migren atağım girdi" vs diye hastanelik olup bizi bir şekilde yine başında topluyor.
Bu durumun artık evliliğime zarar vermesinden korkuyorum ama çaresizlik içindeyim. 5 -6 aydır çocuk istiyoruz. Bütün testlerimizi de yaptırdık ikimiz de. Şükür sağlıksal engelimiz yok. Henüz olmadı ama inşallah olduğunda sizce de "torunumu özledim" diye bunun daha da beteri olmaz mı?
Ne yapabilirim bu konuda? Ne olur bana bir akıl verin...
Okurken gerildim, eşini düşünemiyorum.Merhaba kızlar, normalde insanlar kaynanalarından dert yanar daha çok. Ama benim problemim maalesef kendi annemle ilgili. 1,5 senelik evliyim, çocuk yok henüz. Ailem sağolsun her konuda destekçimiz. Çok uzak da oturmuyoruz, yürüyerek yarım saatlik mesafe. Ama maalesef benim annemde, ben bekarken de sorun yaşadığım bazı özellikler var:
- beni sürekli dibinde istiyor. Asla bağımsız hareket edemiyor, ettirmiyor. Bekarken de böyleydi. Mesela iş çıkışı arkadaşlarımla kahve içmeye gittim diyelim, otuz kez arayıp huzursuz ederdi, ben evde çok sıkıldım, hala gelmedin, biz bunaldık kardeşinle, daraldık, nerdesin, çok sıkıcı, ay başım tuttu migren atağım geldi vs. O zaman bile hayatımı kısıtlarken bu durum, evlenince düşünün ne haldeyim. Sandım ki artık yapmaz, ama daha çok yapıyor. Bakın iki gün haftasonu eşimle baş başa geçirdik, ama iki gün boyunca da arayıp " biz sıkıldık, bize gelin, topluca kahvaltıya gidelim, yarın napıyosunuz, aaa oraya mı gidiyosunuz biz de gelelim, yemeğe çıkalım vs. Eşim artık aşırı bunalıyor haklı olarak. Ki yani dünyanın en nezaketli, en sesini çıkarmayan damadıdır.
- ikinci olarak sürekli arama mevzusu var. Kızlar ama yani nasıl anlatayım, günde en az 10 kez görüntülü. Ve hani bir konu içerik yok, eğer toplanıp bir şey yapmadıysak telefonu öyle açıp topluca yaşayalım modunda. Ve asla mahremiyet algısı yok, mesela afedersiniz geçen eşimle birlikte olmuşuz, üstümüz başımız çıplak yani, uzanıyoruz öyle. Annem pat diye görüntülü aradı. Tabii açmadım. Ama açmayınca durmuyor. Tekrar tekrar üst üste arıyor. Yine açmayınca bu sefer de eşimi arıyor. Neyse bir süre sonra dönüyorum, tepki şu: " o kadar arıyorum açmıyosunuz nerdesiniz siz" ve tripli şekilde.
eşim çok sinirleniyor artık.
Sadece öyle anlarda değil, normalde de pat diye arıyor. Mesela film izliyoruz. Arıyor, açıyorum. Boş boş duruyor orda, kocam yazık öylece kalıyor beni bekliyor, telefonu kapatayım da filme devam edelim diye. Anneme hadi kapatıyorum diyorum, bozulup tripleniyor, hem de ne tripler...
Kızlar bu anlattıklarım inanın sadece en küçük örnekler. Tek seferlik değil. Sürekli olarak düşünün bunu.
Yakın oturuyoruz diye bir ara da sürekli gelme gitme vardı. Onu durdurdum. İnanın dibimde oturan anneme en son bayramda gittim. Ama şimdi de bu huyları durduramıyorum. Birlikte bir şey yapma teklifini reddetsem vey telefonu açmasam, hemen ya trip yiyoruz ya da annem: " tansiyonum çıktı, migren atağım girdi" vs diye hastanelik olup bizi bir şekilde yine başında topluyor.
Bu durumun artık evliliğime zarar vermesinden korkuyorum ama çaresizlik içindeyim. 5 -6 aydır çocuk istiyoruz. Bütün testlerimizi de yaptırdık ikimiz de. Şükür sağlıksal engelimiz yok. Henüz olmadı ama inşallah olduğunda sizce de "torunumu özledim" diye bunun daha da beteri olmaz mı?
Ne yapabilirim bu konuda? Ne olur bana bir akıl verin...
Ayy söyle kaynanam da olsun istemezdim annemde annenizin kendi hayati yok ve siiznkini yaşamak istiyorMerhaba kızlar, normalde insanlar kaynanalarından dert yanar daha çok. Ama benim problemim maalesef kendi annemle ilgili. 1,5 senelik evliyim, çocuk yok henüz. Ailem sağolsun her konuda destekçimiz. Çok uzak da oturmuyoruz, yürüyerek yarım saatlik mesafe. Ama maalesef benim annemde, ben bekarken de sorun yaşadığım bazı özellikler var:
- beni sürekli dibinde istiyor. Asla bağımsız hareket edemiyor, ettirmiyor. Bekarken de böyleydi. Mesela iş çıkışı arkadaşlarımla kahve içmeye gittim diyelim, otuz kez arayıp huzursuz ederdi, ben evde çok sıkıldım, hala gelmedin, biz bunaldık kardeşinle, daraldık, nerdesin, çok sıkıcı, ay başım tuttu migren atağım geldi vs. O zaman bile hayatımı kısıtlarken bu durum, evlenince düşünün ne haldeyim. Sandım ki artık yapmaz, ama daha çok yapıyor. Bakın iki gün haftasonu eşimle baş başa geçirdik, ama iki gün boyunca da arayıp " biz sıkıldık, bize gelin, topluca kahvaltıya gidelim, yarın napıyosunuz, aaa oraya mı gidiyosunuz biz de gelelim, yemeğe çıkalım vs. Eşim artık aşırı bunalıyor haklı olarak. Ki yani dünyanın en nezaketli, en sesini çıkarmayan damadıdır.
- ikinci olarak sürekli arama mevzusu var. Kızlar ama yani nasıl anlatayım, günde en az 10 kez görüntülü. Ve hani bir konu içerik yok, eğer toplanıp bir şey yapmadıysak telefonu öyle açıp topluca yaşayalım modunda. Ve asla mahremiyet algısı yok, mesela afedersiniz geçen eşimle birlikte olmuşuz, üstümüz başımız çıplak yani, uzanıyoruz öyle. Annem pat diye görüntülü aradı. Tabii açmadım. Ama açmayınca durmuyor. Tekrar tekrar üst üste arıyor. Yine açmayınca bu sefer de eşimi arıyor. Neyse bir süre sonra dönüyorum, tepki şu: " o kadar arıyorum açmıyosunuz nerdesiniz siz" ve tripli şekilde.
eşim çok sinirleniyor artık.
Sadece öyle anlarda değil, normalde de pat diye arıyor. Mesela film izliyoruz. Arıyor, açıyorum. Boş boş duruyor orda, kocam yazık öylece kalıyor beni bekliyor, telefonu kapatayım da filme devam edelim diye. Anneme hadi kapatıyorum diyorum, bozulup tripleniyor, hem de ne tripler...
Kızlar bu anlattıklarım inanın sadece en küçük örnekler. Tek seferlik değil. Sürekli olarak düşünün bunu.
Yakın oturuyoruz diye bir ara da sürekli gelme gitme vardı. Onu durdurdum. İnanın dibimde oturan anneme en son bayramda gittim. Ama şimdi de bu huyları durduramıyorum. Birlikte bir şey yapma teklifini reddetsem vey telefonu açmasam, hemen ya trip yiyoruz ya da annem: " tansiyonum çıktı, migren atağım girdi" vs diye hastanelik olup bizi bir şekilde yine başında topluyor.
Bu durumun artık evliliğime zarar vermesinden korkuyorum ama çaresizlik içindeyim. 5 -6 aydır çocuk istiyoruz. Bütün testlerimizi de yaptırdık ikimiz de. Şükür sağlıksal engelimiz yok. Henüz olmadı ama inşallah olduğunda sizce de "torunumu özledim" diye bunun daha da beteri olmaz mı?
Ne yapabilirim bu konuda? Ne olur bana bir akıl verin...
Alıp karşınıza açık açık söylediniz mi? Kardeşlerinizle de böyle mi? Babanız var mı?
Haklısınız ama çocukluğumdan beri beni böyle yetiştirdiği için sanırım ben de kolaylıkla aşamıyorum. Sürekli diken üstünde ve onu üzecek kıracak bir şey yapmama peşindeyim. Sürekli kendimi suçlu hissettiriyor. Sanki hani o bizi çok sevdiği ve özlediği için bizimle görüşmek istiyor da biz ondan nefret ediyormuşuz gibi davranıyor.Niye kırmaktan bu kdr cekiniyorsunuz? Yarin bir gun evliliginiz zedelense ya da bu sebeple bitse anneniz sorumluluk mu alacak saniyorsunuz acmasaydin soyleseydin der gecer emin olun. Ben anneme catcat istemediğim herseyi acik acik soyluyorum o dusunmuyorsa ben neden düşüneyim
Bir de annem ressam ve boş biri de değil biliyor musunuz? Etrafında bir sürü arkadaşı, komşusu var. Çevresi işi meşguliyeti var. Hani hayatsız biri gibi değil, ama o hayata beni yapıştırmak istiyorOkurken gerildim, eşini düşünemiyorum.
Annen bencil biri, ilgi aranıyor sürekli ve ayılıp bayıldığında trip attığında herkesi dize getirdiği için de bunları kullanıyor.
Açıkça konuşacaksın, kendi hayatını ve sınırlarını koruyacaksın, migren numaralarını ve küsme hallerini umursamayacak (ama cidden umursamayacaksın, mesafe koyup aklın orda kalacak ve evine eşine yansıyacaksa bi anlamı yok o mesafenin), annenin bu toksik hâllerini beslemeyeceksin, başka çözümü yok.
Açmayın o zaman. Telefonu sessize alın , kapatın ya da mesaj atın esimle vakit geciriyoruz acamam diye.Mesela film izliyoruz. Arıyor, açıyorum. Boş boş duruyor orda, kocam yazık öylece kalıyor beni bekliyor, telefonu kapatayım da filme devam edelim diye.
Açmayın o zaman. Telefonu sessize alın , kapatın ya da mesaj atın esimle vakit geciriyoruz acamam diye.
Aynı seyi kayınvalideniz yapsa eşinizi gün icinde sürekli arasa ne derdiniz
Bunun eğitimle, meslekle ilgisi yok ki ne yazık ki, tamamen psikolojik. Kendinizi ve çekirdek ailenizi korumak durumundasınız. Gerekirse siz de destek alın, olumsuz etkileri sağaltmak adına; illa ki zorlanacaksınız çünkü sınır çizmeye çalışırken.Bir de annem ressam ve boş biri de değil biliyor musunuz? Etrafında bir sürü arkadaşı, komşusu var. Çevresi işi meşguliyeti var. Hani hayatsız biri gibi değil, ama o hayata beni yapıştırmak istiyor
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?