Annemin laneti

Coolgirl61

Yeni Üye
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
23 Ağustos 2022
65
-265
1
36
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
 
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Bu çok üzücü
Kv ye olan hirsinizi kizinizdan mı alıyorsunuz?
Kv ile evinizi ayırın
Yazık günah çocuğa
 
Hem daha ayrı ev tutup kendi hayatını idame edecek paranız yok ama biryandan da çocukları sırayla pırtlatmaktan geri kalmıyorsunuz.

Kaynana yanında sinir stres yaşarken çocuk neyinize. Sonra o stresin ceremesini çocuklar psikolojik ve fiziksel şiddetle çekiyor yazık günah ya.

Allah aşkına kaynana yanına evlenmeyin, evleniyorsanız da o huzursuz ortamınıza çocuk yapmayın.
Tabi koca boşar, kaynana kısır der yapmazlar mı hiç koşa koşa.
 
Önce stres den kurtulmamız lazım.keşke evinizi ayırmadan 2. Çocuğunuzu yapmasaydiniz
 
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
Allah aşkına bahane uydurmayın,o küçücük yavrunun ne günahı var😡?
 
Ne olur yapmayın.Hayatinizin stresini o masum yavrudan çıkarmayın.Yok öyle lanet manet bahaneler üretmeyin.Bende babamdan çok dayak yedim çocukken.Ama babam düzeldi yardım aldı.Her seferinde pişman olurdu.İçimde hala kanayan yaralarım var benim.Gecmiyor unutulmuyor o dayaklar.
Şuanda mükemmel bir ilişkimiz olsada.
Lütfen acilen destek alın.ilerde gücü size yeter hale gelecek.istesenizde sizi sevemeyecek artık.
 
Sizin gibi masumlara güçsüzlere şiddet uygulayanlara asla merhamet duymuyorum
Gücünüz size emanet edilmiş şu hayatta tek güvendiği en çok sevdiği dünyaya gelmesine sebep olan yavruya mı yetiyor
Ne derdiniz kininiz varsa gidip sebebiyle hesaplaşsanıza
Hangi yüzle bir de kırgınım diyebiliyorsunuz ya şimdiye dek gönlünü güvenini sevgisini kırdığınız dünyasını yaktığınız çocuğun yarın da kolunu bacağını kırarsınız
Yazıklar olsun be olmaz olsun
Gidip tedavi niye olmuyorsunuz
3 yaşındaki bebenin neresine vuruyorsunuz vuracak ne sebep çıkarıyorsunuz
Buna göz yuman babaya da babaanneye de yazıklar olsun
Ah yurt dışında yaşasaydınız da kurtarsalardı sizin elinizden o sübyanı
 
Vurduktan sonra ağlamanız hiçbir şeyi değiştirmez. Siz kendinizi kabullenmişsiniz. "Annem gibi olmayacaktım" düşüncesi bir çözüm yolu değil. Yapmanız gereken çocukluk travmanız için tedavi görmek ve sonra anne olmaktı. Hala da geç kalmış sayılmazsınız. Destek almanız şart. Yaşadıklarınız çocuklarınıza yansıyor ve ileriki yaşamlarına da ayna tutuyorsunuz. Sizden çalınanları sizde onlardan çalıyorsunuz. Bir diğeri ise kv ile yaşamak. Şartlarınızı bilmiyorum ama buna da bir çözüm bulmalısınız
 
Son düzenleme:
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..

İlk 2 paragrafı yazma sebebiniz , davranışlarınıza bahane bulmak için.

Siz , 3 yaşındaki el kadar çocuğa vururken, kaynananız ne yapıyor ?

33 yaşında , yetişkin bir kadınsınız. Küçük yaşta da evlenmemişsiniz , sadece 4 yıldır evlisiniz.

Sizin o masumlara vurduğunuzu eşiniz biliyor ve susuyor mu ?

Umarım eşiniz , çocuklarını sizden korumayı bilecek ve gerekirse velayetlerini alıp yollarınızı ayırmayı başaracak kadar akıllı bir adamdır.
 
Son düzenleme:
Suçu annenize atmayın. Sorun sizde. Sebebi annenizden önce yaşam şartlarınız olabilir. Ama bu masum ve güçsüz bir yavruya vurmanızı aklamaz. O an gözlerinizin dolması da çocuğunuzda oluşturduğunuz travmayı tamir etmez. Gücünüz eşinize, kv ye yetmiyor stresinizi çocuktan mı çıkarıyorsunuz?
 
Herkes yurt dışı.... diye başlayan cümleler kurar ya hani.. Ben en çok çocukları ve aileleri kontrol etmelerini destekliyorum
Ah bir kurum tepenize çökse korkudan ne yaparsınız acaba? Allah bildiği gibi yapsın anneniz ile çocuğu dövmenizin alakası ne? Annenin laneti imiş
Sanki kadın kv yanına zorla verdi 2. Çocuğu da onunla yaptınız
 
Üvey annem benimde çok döverdi ama ben asla kıyamıyorum bağırınca bile özür diliyorum Buda doğru değil belki oteritemi sarsıyor ama hiç kırmqk istemiyorum yani ben dayak yedim öyle gördüm öyle devam ediyorum demeyin gözünüz dönmesin çünkü masuma vurmanın hiç bir gerekçesi olamaz gidin tedavi olun çünkü dayakta bi bağımlılık o masumun ruhunda yara açmaya hakkınız yok
 
Herkes yurt dışı.... diye başlayan cümleler kurar ya hani.. Ben en çok çocukları ve aileleri kontrol etmelerini destekliyorum
Ah bir kurum tepenize çökse korkudan ne yaparsınız acaba? Allah bildiği gibi yapsın anneniz ile çocuğu dövmenizin alakası ne? Annenin laneti imiş
Sanki kadın kv yanına zorla verdi 2. Çocuğu da onunla yaptınız
Konu linkiyle cimere şikayet edip elinden çocukları aldırmak lazım.
 
Kayınvalidenizle birlikte yaşamayı kızınız kabul etmedi, siz ettiniz. Peki niye cezasını kızınız ödüyor?
Sizi kınıyorum.
Analık, yok efendim robot değiliz, hata yapmış işte diye savunacaklara hiç katılmıyorum. Berbat bir durum, açıklaması bahanesi olamaz benim gözümde. Koskocaman bir yazıklar olsun diyorum. Keşke anne olmadan önce bir düşünseymişsiniz de vazgeçseymişsiniz. Olan küçücük kıza olmuş.
Gerekirse kendinizi ısırın ama o çocuğa bir daha vurmayın. 3 yaşındaki bir çocuk şiddeti kaldıramaz, bir yerine bir şey olursa... Sizi düşündüğümden değil, çocuğun bedenine hasar verirsiniz diye korkuyorum.
Yorum yapanlar da şunu düşünsün, anne harici herhangi birisi bir çocuğa şiddet uyguladığında nasıl tepkiler veriyorsanız, ayrım yapmadan aynı tepkiyi vermelisiniz. Bir çocuğun annesi olmak demek, sahibi olmak demek değil.
Ben öğretmenim, bir sürü çocukla muhatabım. Bir fiske vurmadım, vurmam da. Kaldı ki kendi çocuğuma vuracağım öyle mi? Kendi kafamı kırarım evladıma vurmaktansa, iyi bir anne olmanın ilk şartı zarar vermemektir.
 
Back
X