Annemin laneti

Günümüzde gereksiz kibarlıktan kaçınmak olarak kullanılan Can Yücel’in bir sözü vardır: “bizim memlekette göte göt denir.”
- Alıntıdır.
Bir köyde ateşli bir hasta vardır, kasabalı doktora getirir hastayı. Koca devletin koca doktoruna. Doktor hastaya fitil verir ve köye döndükleri gibi hastaya fitili anüsten vermelerini söyler köylülere. Köylüler tabi ‘tamam doktor bey’ diyip köye giderler. Köydeki herkese sorarlar, en bilgelere bile, ama kimse anüs ne demektir bilemez. Bu nedenle bir türlü ilacı da veremezler hastaya. Hastanın durumu da gitgide kötüleşmektedir. Bunun üzerine köylü, doktora, koca devletin koca doktoruna telefon etmeye karar verir ama kimse buna yanaşmaz. Ne cürettir ki doktoru arayacak bi köylü. Neyse durumun vehameti üzerine muhtar aramayı kabul eder. Bütün köylü toplanır santrale, muhtar arar, “biz ne yapacağımızı bilemedik dohtor bey” der. Karşıdan doktor bir şeyler söyler, muhtar arkasına döner ve doktorun dediklerini köylülere söyler: “makattan verin dedi dohtor” der.
Yine tüm köye sorarlar, komşu köylere birilerini yollayıp sordururlar, ama makat ne bilen yoktur yine. Hasta ise gitti gidecek, ateşler içinde kıvranıyordur baya.
İhtiyar meclisi toplanır, son çare, doktorun bir kez daha aranmasına karar verilir. Yine kimse aramak istemez doktoru. Nihayetinde yine biri kandırılır, telefonun başına geçer, ama bi yandan söylenmektedir: “çok kızacak dohtor çok!” diye.
Sonunda telefonu açar, durumu anlatır, doktor birşeyler söyler yine. Telefondaki köylü, yüzü allak bullak, arkasını döner:
“çok kızacak demiştim; götüne sokun dedi.” der.

Aslında köylüler şu noktada dahi cevabı anlamamış durumdadır. En baştan doktor göte ‘’göt’’ deseydi, oluşan bu vahim durum oluşmayacak, hasta tedavi edilebilecekti.

Size kötü annesin diyenler lafı dolandırmadan söyleyenler yani gereksiz kibarlıktan kaçınanlar…
 
Yorumunuz için teşekkür ederim..Yapıcı üslubunuz için de..Yaşadıklarınıza çok üzüldüm..insaAllah Rabbim utandırmasın başardığımı burada paylaşacam..

Banlanmissin, döndüğünde bana mesaj atarsan psikolojik destek alman için yol yordam bulabiliriz. Hiç birşey için geç değil, evde belli başlı egzersizler ve telkinler var bunlar ilk etapta sana iyi gelebilir.

Sadece 1 ay bu düzene uyarsan onu hayatina adapte edip alışkanlık haline getireceksin. Sevgini gölgeleyen öfken de yavaş yavaş kaybolacak.

Öfkelendiğinde yapman gerekeni bilince bu sefer o kötü şeyleri aklına getirmeye dahi utanacaksin. Yeter ki azimli ol. Kriz anıyla baş edebilmen ilk görevin olacak.
 
İyi niyetli yorumlarda denmiş ki git psikolojik yardım al, bu yardım çocuğa da lazım değil mi? Çocuğumun bana olan güvenini sarstım, benden korkmasını değil beni sevmesini istiyorum bir pedagoga danışayım demek yok. Kızınız diyordur ki niye annem kardeşimi kucağına alıp seviyor ama beni hep dövüyor.

Kızanlara atar gider beddua, yardım al diyenlere canım cicim. Sanki biz suçluyuz biz dövüyoruz çocuğunuzu. Evet 3 yaşındaki çocuğunu döven anne bana göre kötü bir annedir ve cezalandırılması gerekir. Bende de şöyle bir beddua var, bir çocuğa vuran el her defasında kırılsın. Biraz büyüsün ayaklansın diğer bebeğe de başlarsınız şiddete.

Ben de anneyim ve çok merak ettiğim bir şey var, bir erkek bu kadar mı değerli oluyor? Benimle bir yuva kuracak, ev tutacak parası yok, ailesinin evinde yaşatıyor, üstelik bir değil iki tane çocuk oluyor ve konuşacağım dertleşeceğim kimsem dostum arkadaşım yok. Sizin probleminiz bu. Kapana kısılmışsınız, hem de bile isteye. Bir erkeğin peşinden esarete yürümüşsünüz. Hadi kayınvalide yanına evlendiniz, çalışıp para biriktirip kendi evinize çıksaydınız, çocukları da kendi evinizde yapsaydınız olmaz mıydı?

Kayınvalideye ses çıkarma, kocaya hesap sorma, annem de böyleydi deyip suçu ona at, sonra da 3 yaşında çocuğun kolunu başını morart. Kime sinirlendiyseniz ondan çıkarın hıncınızı. Ben sizin yardım falan alacağınızı düşünmüyorum, alsanız bile işe yarayacağını sanmıyorum çünkü şartlarınızın değişmesi lazım. Kocanıza rest çekebilecek misiniz ayrı eve çıkalım yoksa boşanalım bize ev tut diye?

Ayrıca bir üyenin de dediği gibi sihirli değnek sanki bu yardım.
 
Bilmem neden doğurdum acaba..Bunu bir düşüneyim..
Ben söyleyeyim , kaynana ile birlik yaşıyorsunuz , stresli bir hayatınız anlayışsız ve lakayt bir kocanız var ve tabi ki tek eksik çocuktu böyle harika bir evliliğe.
 
Çok teşekkür ediyorum gerçekten minnettarım..Yaralamadan kırmadan tavsiyede bulunmak zaten yeterince yarası olan bir anneye..Yüce gönüllü olmak böyle bişey işte..Burada beni kınayanlar umarım bir gün kınadığınız şeyle imtihan olunmazsınız..
Ya beddua etmeyin abi, gelmiyor işte başımıza yeterr.
 
Yazdım yazdım sildim.
Babaları tarafından gizli kameraya alınmış dayak yiyen iki çocuk videosu vardı internette.
Çocuklar sosyal hizmetlere verilirken o anne de " çocuklarımdan ayrılamam diye" çırpınıyordu.
Sorsanız o anne de çocuklarını seviyordur ama işte bu sevgi değil.
Kızınız için çok üzgünüm.
 
Teşekkür ederim sonunda aynı dili konuşabileceğim insanlar olması ne güzel..minnettarım..
Senin dilin şiddet dili, onda bir anlaşalım. Düzgün bir iletişim şeklin olsaydı çocuğunu dövmezdin zaten.
Psikolojik destek önerilen anneye böyle davranmayın demişsin. Niye? Sen döverken o çocuğa acıdın mı da, buradakiler sana şimdi acısın? Devamlı anneyim ben diye de belirtmen sinir bozucu. Çocuğunu döven bir "anne" olarak bu sıfatın arkasına sığınman o kadar ironik ve yersiz ki? Hakkın var mu buna senin?
Psikolojik destek önerilmesi tüm hatalardan, günahlardan arındığın anlamına da gelmiyor. Öyle olsa idi şiddet suçlarına karışmış ruh sağlığı bozuk insanları masum ilan ederlerdi. Öyle bir dünya yok.
 
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
3 yasında cocugun neyıne vuruyorsunuz ya?Sınek ısırsa ıcıme dert oluyor benım.Neden benı değil de onu ısırdı dye:(Kac yasında olursa olsn vurulmaz o ayrı da 3 yas ya mınıcık:(
 
Ben bir kere bir yazi okumustum: biz sınırlarımıza gelince annemizden babamizdan gördügümüz yetistirme tarzina kayiyoruz. Birden kizip sonra dönüp "ayni annem/babam.gibi konuşuyorum" diyenler olmustur muhakkak. Sizde siddet görüdgügünüz gibi siddet uyguluyorsunuz. Bunu temel sebebi de kendi yasadiginiz siddeti iyilestirememenizden. Bizim zamanimizda da siddet "normal" sayiliyordu. Benim sansim iyilesme sürecinden gectikten sonra anne oldugum. Yoksa muhtemelen bende siddete yönelebilirdim. Siz cocugunuza siddet uyguladiginizin ne kadar yalnis oldugunu biliyorsunuz degil mi? Hatirliyormusunuz anneniz sizi döverken o hissi? Caresizlik, aci ama ayni anda anneniz tarafindan teselli edilmek istegi (ironik ama öyle)..cocuklarimiz ilk kollarinizi bize uzatir. Size beddua etmenin bir faydasi yok. Acilen yardim almaniz gerekiyor cocugunuza daha cok zarar vermeden. Kendinize ve ailenize huzurlu bir yasam alani kurun. Gerekiyorsa annesinden ayrilamayan esinizden bosanarak. Evliliginiz cocugunuza siddet uygulayacqk boyuta getiriyorsa ya aile terapisi yada bosanmak. Baska caresi yok. Sinirlendiginizde gerekiyorsa odadan kisa cikin, kendi elinizi sıkın ama cocugunuza dokunmayin. Bu bir kac saniyelik kendine hakim olma hem.sizi hemde cocugunuzu kurtarir
 
  • Beğen
Reactions: JES
Annemle senelerdir görüşmüyorum, öldü mü kaldı mı diye sadece arada e devletten bakıyorum.
Benim de kızım var, bir kez olsun el kaldırmadım. Yapmam da.
Yaptığınız şeyin sorumluluğunu alın ve yapmayın.
Kaynana ile yaşamanızın, psikolojik olarak hazır değilken doğum yapmanızın sebebi el kadar bebek değil.
Ulan 3 bir bebek ne yapmış olabilir ki şiddet uygulayasınız? Böyle yazınca şiddete bahane uydurur gibi oldu ama değil yani.
 
Bu arada bizden önceki nesilde şiddet görmeyen yoktu.
Bizim nesilde de az buz değildi ama daha azdı.
Demek ki bazıları kendini durdurabiliyor.

Ben böyle gördüm bahanesine sığınmayın.
 
Sevgili kadınlar,

Anne olduğumuzda eğer ki bu konuda eğitim almamışsak ya da üzerinde düşünmemişsek annemizden gördüğümüzü uygulamaya yatkın oluruz. Biz yaramazlık yaptığımızda annemiz ne yapıyorsa çocuğumuza aynı tepkiyi vermeye meyilli oluruz. Bu korkunç bir kısır döngüdür. Çocuğumuz da aynı şeyi çocuğuna yapacaktır çünkü. Bunun kırılması için de öncelikle kişinin durumun farkına varması ve pişman olması gerekir. Sonra bu durumu değiştirmeye karar vermesi ve gerekirse yardım alması şarttır.

Biz burada henüz 3 aylık bebeği olan yeni doğum yapmış bir kadına yargılamadan yardım edemezsek onu daha da gereriz ve belki de bir tokat da bizim yüzümüzden atılır o yavruya. Suçlusu ben miyim demeyelim. Yardım çığlığı atan bir kadına ellerin kırılsın diyemeyiz. Evet hata yapmışsın ama düzelmek istiyorsun, neler yapılabiliriz konuşalım deriz. Sonrasında gerekirse çocuk için de yardım alabilir zaten.

Bazen bazı olayların altından tek başımıza kalkamayabiliriz. Bazılarımız daha şanslı olabiliyor. Benim annem saçımın telini dahi incitmemiş merhametli bir anne. Ama öyle olmayabilirdi de... Öyle bir durumda ben de bu konuyu açıyor olabilirdim. Bunu da düşünelim lütfen. Hepimizin başından bir sürü şey geçiyor. Bir sürü yanlış yapabiliyoruz.

Ve "tedavi ile çocuk sahibi olmaya çalışıyoruz senin gibiler anne oluyor" diyenler... Sizin çocuğunuzun olmaması da bu üyenin suçu değil. İnşallah isteyen ve bu güzelliğin farkında olabilen herkes en güzel zamanda anne olur. Zor bir süreç gerçekten...

Lütfen acımasızca yargılamayalım. Yaptığının kötü olduğunun farkında ve değişmek istiyor. Tekrar tekrar sen kötüsün demeye gerek yok.
 
Çocukken sevilmedigin için kimse sırtını sivazlamadigi için bari şimdi birileri bunu yapsın istiyorsun anlıyorum. Ama konu çok hassas o yüzden bunu yapabilmek için profesyonel olmak gerek. O da malum psikolog oluyor. İmkanın yoksa ki üç aylık bebekle gidebilecegini pek sanmıyorum, yeni alman tıbbini araştır. Travmalarini tek tek bul ve temizle. Ofkenden kurtulmani basarirsan hareketlerini de kontrol edebilirsin. Şu hesaba bir bak, annelere kısmını oku özellikle.
Fatma Y.A.T için doğru bilgi (@yenialmantibbi) • Instagram photos and videos
Arkadaşım sakin erteleme bu yaşlar çok önemli. Kv evinde olacak iş de değil bu, ne yap et kendi evine çık. Çamaşırını elinde yıka gerekirse bı divan al tek göz odaya gir yine de kurtul o evden. Annesinin acimadigi çocuğa kimse acımaz. Ben fark ediyorum oğluma biraz ters davransam sabrım tukense yanımda yoremdeki herkes de hemen öyle davranıyor. Kv de vuruyor bence kızına ah ah. Yapma etme. O an kendini sakinleştirmek mümkün olmuyor belli ki, bı yastık ayarla gardırop içine yükseğe koy ki kızın yetisemesin. Her sinirlendiginde bi iğne batır elini kaldırmak yerine. Akşam bak yastığa. On iğne mi olmuş mesela. Demek vursan on kez vurmuş olacaktın. Somutlastir yani o zaman kendine hakim olmak daha kolay olacak.
 
ben bazen emir kipiyle konuşuyorum hadi kızım çabuk ol ya da dökme elindekini gibi. hemen gözleri doluyor, annecim sen bana kızdın mı diyor ağlamaklı. bu kadar masum düşünen bir varlığa nasıl şiddet gösterebiliyorsunuz anlamıyorum.
 
Bana tepki veren annelerden biri şeytan diğeri iğrenç anne dedi bana..Bunun nesini anlamamı bekliyorsunuz benden..üste çıkmak ne demek..siz beni anlamamışsınız ki..

Tanımadığınız etmediğiniz kadınlar size iğrenç deyince üzülüyorsunuz ama siz bir çocuğun dünyada en çok güvendiği insan olarak o çocuğu dövebiliyorsunuz. Siz yerine ufacık çocuğa üzüldüğümüz için kusura bakmayın.

Her haltın suçunu travmalara atmak da moda oldu.
Travmalarınızın acısını neden kocanızdan çıkaramadınız mesela? Ya da kayınvalidenizden? Hayatınızı zorlaştıran onlar sonuçta.
Ama onlara gücünüz yetmez değil mi?
Herkesin travması bi tek karşısında gücünün yettiği biri olunca ortaya çıkıyor nedense. Kocaya, anasına gelince tamam ağam tamam paşam.
İkinciyi de dövmeye başlamadan evi ayırın.
 
Sevgili kadınlar,

Anne olduğumuzda eğer ki bu konuda eğitim almamışsak ya da üzerinde düşünmemişsek annemizden gördüğümüzü uygulamaya yatkın oluruz. Biz yaramazlık yaptığımızda annemiz ne yapıyorsa çocuğumuza aynı tepkiyi vermeye meyilli oluruz. Bu korkunç bir kısır döngüdür. Çocuğumuz da aynı şeyi çocuğuna yapacaktır çünkü. Bunun kırılması için de öncelikle kişinin durumun farkına varması ve pişman olması gerekir. Sonra bu durumu değiştirmeye karar vermesi ve gerekirse yardım alması şarttır.

Biz burada henüz 3 aylık bebeği olan yeni doğum yapmış bir kadına yargılamadan yardım edemezsek onu daha da gereriz ve belki de bir tokat da bizim yüzümüzden atılır o yavruya. Suçlusu ben miyim demeyelim. Yardım çığlığı atan bir kadına ellerin kırılsın diyemeyiz. Evet hata yapmışsın ama düzelmek istiyorsun, neler yapılabiliriz konuşalım deriz. Sonrasında gerekirse çocuk için de yardım alabilir zaten.

Bazen bazı olayların altından tek başımıza kalkamayabiliriz. Bazılarımız daha şanslı olabiliyor. Benim annem saçımın telini dahi incitmemiş merhametli bir anne. Ama öyle olmayabilirdi de... Öyle bir durumda ben de bu konuyu açıyor olabilirdim. Bunu da düşünelim lütfen. Hepimizin başından bir sürü şey geçiyor. Bir sürü yanlış yapabiliyoruz.

Ve "tedavi ile çocuk sahibi olmaya çalışıyoruz senin gibiler anne oluyor" diyenler... Sizin çocuğunuzun olmaması da bu üyenin suçu değil. İnşallah isteyen ve bu güzelliğin farkında olabilen herkes en güzel zamanda anne olur. Zor bir süreç gerçekten...

Lütfen acımasızca yargılamayalım. Yaptığının kötü olduğunun farkında ve değişmek istiyor. Tekrar tekrar sen kötüsün demeye gerek yok.
Sevgili dimaam!

Herkes annelik eğitimi alarak hayata başlamıyor.Eğer birazcık vicdan ve merhamet duygumuz varsa bu yönde hareket edip yolumuzu buluyoruz.

Konu sahibi ilk defa dövüp de pişmanlık duymamış bakın tam olarak anlamadınız sanırım bunu defalarca yapıp yapıp annesinin arkasına sığınarak kendi suçsuzluğunu ispatlamaya çalışmış içinde bir yerlerde.

Burası yardım platformu değil.zaten konu sahibi de yardım istememiş içini soğutmak için yazmış.Yani bugün kaldığı yerden devam edip o çocuklara zarar vermeye devam edecek.

Çocuk sahibi olmaya çalışan üyelere de not düşmeyi unutmamışsınız. Belli ki konu sahibine yaptığınız empatiyi onlara yapamamışsınız zira zaten bu insanlar çocuk sahibi olamamasında konu sahibini sorumlu tutmamış. Ona verilen nimetin nasıl büyük birşey olduğunu anlatmaya çalışmış.

Sadece annenin yardım görmesi gerektiğinden bahsedip durmuşsunuz peki çocuğun durumu ne olacak? Madem bu kadar duyarlısınız çocuk içinde bir yardım öneriniz var mı? Çünkü her gün dayak yiyen 3 yaşındaki bir çocuk.
Ama ben sizin ne yapmaya çalıştığınızı anlıyorum saygı da duyuyorum ama bu duyarlılığınız ne yazık ki bu konu ve üyeye göre değil.
 
Sende insansin, basta hataniz zaten kv ile beraber oturmak.. ev ev ustune asla
Olmaz.. ayrica lohusasin suan hala..ayri eve cikmak varken 2. Yi dogurmak iyi olmamis. Bana oyle geliyor ki kendi evin duzenin olmadan asla mutlu olamazsin
 
ben bazen emir kipiyle konuşuyorum hadi kızım çabuk ol ya da dökme elindekini gibi. hemen gözleri doluyor, annecim sen bana kızdın mı diyor ağlamaklı. bu kadar masum düşünen bir varlığa nasıl şiddet gösterebiliyorsunuz anlamıyorum.
Kiz cocuklari cok narin oluyor bence. Benim buyuk kizimda oyle herseye alinir.. kirilgan hassas. Erkekler o kadar degiller.
 
Back
X