Annemin laneti

Allah senin gibi zihniyetlerin yardımcısı olsun..Hala yazdıklarımı anlayamamışsın.Ama bu senin suçun değil Piraye..Beynindeki nöroncuklarınla ilgili..En yakın zamanda bir beyin cerrahına görün ve bizi durumun hakkında bilgilendir lütfen..Seni sevgiyle kucaklıyorum Piraye..
"Gözüm kararıyor bebeğimi dövüp pişman olup ağlıyorum, ama yok yok yüzüne başına vurmuyorum (yerseniz) zaten çocuk sadece patates yiyor, 3 aylık kardeşini darbediyor, omzuna eline vuruyorum "

Bunlar benim beynimin ürünü mü, yoksa sizin yumuşatarak yazdığınız itiraflariniz mi? Bir de bize edep haya tedavi dilemişsiniz ya ben iyice emin oldum artık, o çocukların canı büyük tehlikede... ya devlet başa ya kuzgun leşe...aldım ekran görüntülerini, ben elimden geleni yapacağım.... Yeter artık
 
Kendini kandırmaya mi çalışıyorsun yoksa senin dünyanda kafaya vurmayinca o şiddet sayılmaz mı? Mesela sen yerleri silmek için egilmisken kaynanan şöyle bir bögrüne tekme savurunca 'dövmedi ya, sadece bögrüme vurdu' diyip geçiyor musunuz?
Ayrıca madem öfke kontrol probleminiz yok zevkine mi vuruyorsunuz kızınıza? Şlap sesi hoşunuza mi gidiyor? Lütfen cevap verir misiniz? Gerçekten merak ettim. Gerçekten öfke probleminizin olmadığını ve kafaya vurmadiginiz için aslında kızınızı dövmediginizi mi düşünüyorsunuz???
Neden bu kadar hırslandınız durumunuzu iyi görmüyorum lütfen benimle birlikte siz de bir tedavi alın..Üzülüyorum..
 
Hayatim boyunca bu kadar mantiklisina hic denk gelmemistim 😂 sizin sadece ofke probleminiz yok bence cok daha ciddi sorunlariniz var gibi. Bir de insanlara sevgiyle kucakliyorum seni falan demissiniz 🤣valla ben sizden korktum. Ciddi sorunlu oldugunuz icin korktum.
Kıskanmayan ben sizi de sevgiyle kucaklarım..Dalga geçtiğimi anlamamışsınız birde burada açıklama yaptırıyorsunuz..Ama olmadı ki büyüsü bozuldu..
 
Okuduğum yorumlar karşısında dehşete düştüm... ben annemi iki sene evvel korona illerinden kaybettim annem babamdan sürekli şiddet gördü hem sözlü hem fiziksel olarak maddi anlamda ciddi sıkıntılar çektik ac yatağa girdiğimiz hacizler yüzünden esyasiz evde oturduğumuz günler öyle çok ki...bunca hayat mücadelesi içinde annem bazen öfkesine engel olamazdı bize vurduğu olurdu kötüde vururdu sonra ben büyüdüm annemin bizim için yaptığı fedakarlıklari gördü gözüm bana attığı dayaklarla içimi sisirmedim.herkes aynı rahat hayata doğmuyor kendi kendine verdiği hayat mücadelesi içinde yeri geliyor bizleri de uzebiliyordu.insaniz bizler robot değiliz daima sabırli daima iyimser daima kusursuz olmamız imkansız.annemi kaybedince onunla birlikte yaşadığımı aslında onun olmadığı her anın bir masası olmadığını öğrendim zihnimde hep iyi yanları bizim için verdiği mücadeleler merhameti her düştüğümde kaldırısi kaldı.bans vurduğu zamanlar değil.burda bir kaç arkadaş cimerden bahsetmiş hiçbir yetiştirme yurdunda yetişen çocuk annesiz mutlu değildir.belki çok çok zor bir hayatı var belki beklediği şeyleri sunmadi hayat hemen sen kötüsün sen anne olmamalisin deyip yargılamak çok yanlış diye düşünüyorum.simdj annem yasasaydi keşke hep yanında bana destek olsaydi
Sonunda yaa..Aklı başında insanlara bayılıyorum..Ne eksik ne fazla o kadar güzel ifade etmişsiniz ki..iyiki varsınız..Yorumunuz ve empati yeteneğiniz için minnettarım..Yüce gönüllü hanımefendi..
 
Kıskanmayan ben sizi de sevgiyle kucaklarım..Dalga geçtiğimi anlamamışsınız birde burada açıklama yaptırıyorsunuz..Ama olmadı ki büyüsü bozuldu..

Allah askina kayinvalide ile yasayip butun hincini cocukladan alan biri yaptigindan utanmak yerine bunlari yazabiliyorsa gercekten durumu cok agirdir. Sen git o cocuklari sevgiyle kucakla. Annemin laneti diyor bir de Allah akil fikir versin.
 


Bunu Bi izleyin ve düşünün sonrada kendinizi karşınızdakinin bir çocuk oldugunu yaptığı şeylerin yaşına göre normal oldugunu söyleyin hergün güne bunu söyleyerek böyle başlayın sinirlenmeye başladığınız anda kendinizi kaybetmeden hemen önce(ki bana kalırsa Bi çocuga karşı kendini kaybedip şiddet uygulamak söz konusu bile olamaz böyle Bi hakkınız yok ) o daha küçük diye hatırlatın ortamdan uzaklaşın bikaç dk lavabo vs gidin sakinleşin kendi halinize kalın sakinleşmeden çocuga yaklaşmayın. Yani bir çocuk asla şiddete ugramamalı annelik sabrın, sinirlerin en çok sınandıgı şey ama asla şiddet uygulama hakkınız yok yazık yavruya Onun günahı ne. annenizin tam tersi olmak istiyorsanız bu öyle sadece istemekle olmaz kendinizi geliştirin kitap okuyun yardım alın öfke kontrolü ve iyi bir ebeveyn olmak nasıl oluyor egitin kendinizi kuru kuruya annem gibi olmicam demekle olmaz bilinç tanıdık oldugu yolu seçiyor en bildigi şey şiddet çünkü ve sinir anında o kolay geliyor bilindik geliyor ona gidiyor bunu degiştirmenin yolu da bilinçlenmek kendinizi degiştirmek

Teşekkür ederim..Yorumunuz ve tavsiyeleriniz için minnettarım..
 
Allah askina kayinvalide ile yasayip butun hincini cocukladan alan biri yaptigindan utanmak yerine bunlari yazabiliyorsa gercekten durumu cok agirdir. Sen git o cocuklari sevgiyle kucakla. Annemin laneti diyor bir de Allah akil fikir versin.
Güncesle Piraye siz hala burada mısınız yaa..Ben biraz daha buralardayım..Siz beni takip etmeye devam edin..Sevgiyle..
 
Neden bu kadar hırslandınız durumunuzu iyi görmüyorum lütfen benimle birlikte siz de bir tedavi alın..Üzülüyorum..
Sen kaynanana bilenip,kocana pısıp sırf gücün yetiyor diye dayak attığın kızının haline üzül.
Konuya hirslandim çünkü zavalli çocuğunuza çok üzüldüm . Hiç secme imkanı olsa böyle bir aileye gelir miydi? İnsanlar el bebek gül bebek pamuklara sariyorlar çocuklarını. Yeni bebek gelince akılları çıkıyor büyük olanı üzecek bir şey yapar miyiz diye. Sizin zavallı bebeğinizin o çocuklardan ne eksiği var da ilgi cekmek için yaptığı hareketler fiziksel şiddet görmesine neden oluyor 🥺
Konuya gerçekten çok üzüldüm. Hesapta destek görmek için açmışsiniz ama daha kendi yaptığınızi goremiyorsunuz ki terapi vs sizde ise yarasin. Önce 'sinirime hakim olamayıp vuruyorum' diyorsunuz sonra 'öfke problemim yok' diyorsunuz. Önce 'yüzüne değil vücuduna vuruyorum' diyorsunuz, sonda 'ben çocuğumu asla dövmem' diyorsunuz . Bu halinizle, daha kendinizine dürüst değilken ne fayda edecek ki size? Bir anda sinirlerinizi mi alacaklar?
Ayrıca böyle dengesiz , bir sinir olup vurup bir aşırı sevgiye boğan, bir şey yapıp yapmadım diyen hallerinizin psikolojide adı var. Gaslighting diyorlar. Lütfen oku , ne kadar kendine benzediğini, çocuklara şiddet dışında bu davranışlarınla da zarar verdiğini göreceksin. Tabii kendine karşı objektif bir gözle okursan. Yoksa 'ben mukemmelim, ben harikayim, herkes beni kıskanıyor, buncacik şey dayak değil hem sarılıyorum yavruma, seviyorum onu ben' gözüyle bakarsanız benzetemezsiniz.
 
Neden bu kadar hırslandınız durumunuzu iyi görmüyorum lütfen benimle birlikte siz de bir tedavi alın..Üzülüyorum..

Ben sizin yardım falan alacağınızı düşünmüyorum, alsanız bile işe yarayacağını sanmıyorum
Daha önceki yorumumda yazdığım gibi sizin gibiler yardım falan almaz. Çünkü siz hep haklısınız. Buraya yazma nedeniniz de kendinizi rahatlatmak. Hepimiz küçükken dayak yedik, bizim annelerimiz de bize vurdu ama küçüktük şimdi unuttuk şeklinde yorumlar okumak için buradasınız. O yorumlara alkış teşekkür diğerlerine çemkirmeler.
Çocuğunuza vurduktan 10 dk sonra hiç bir şey yapmamış gibi hissettiğinize emin oldum artık. Anne baba babaanne kılığında 3 yetişkin bozuntusunun ortasında dayak yiyen bir çocuk. Büyüyecek biliyorsunuz değil mi, büyüyecek ve sizden nefret edecek.
Bu konuyu takipten çıkartıyorum çünkü uslanmaz, narsistlik derecesinde kendini üstün-haklı gören bir tiple vakit harcamaya değmez. Herkes şanslı doğmuyor, yazık çocuğa, sihirli değneğim olsa vurarken elinizin kırılmasını dilerdim. Siz çocuğunuzu dövmeye devam edin ama eli ve omuzu dışında vurmayın çünkü sadece o bölgeleri acıyı hissetmiyormuş. Kafasına yüzüne falan vurursanız belki canı yanar.
 
Güncesle Piraye siz hala burada mısınız yaa..Ben biraz daha buralardayım..Siz beni takip etmeye devam edin..Sevgiyle..

Ben burda kalabilirim cunku benim cocugum yok ama sen mumkunse burda kal ki sinirini burda at. Seni cok buyuk bir dehsetle takip ediyorum. Her yorumunda daha fazla korkuyorum.
 
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..

Öfke kontrol problemim yok..
Bu tür problemleri olan insanlar, kolay kolay problemleri olduğunu kabul etmezler.
"Annemin laneti" diyerek uydurdugunuz bahanenin arkasina siginarak, 3 yaşında minicik yavrunun günahina girmayin.
En kisa sürede, mümkünse filan da demiyorum, acil olarak psikolojik yardim alin.
 
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
Konu sahibi *vurmak* şiddet *kelimesi burda.
 
Boş yapmayı ne çok seviyorsunuz yaa..Sıradaki gelsin..

Konunuzu okuyan insanların duruma üzülmeleri ve size kızmaları umarım sizi yeterince tatmin etmiştir.

Mesajlarınıza bakarak , ortada gerçekte : bir evlilik , kayınvalide , 2 çocuk ve geçmişinde annesinden şiddet görmüş bir kadın olmama ihtimali daha yüksek görünüyor.

Yaptığınız bir araştırma mı , beceriksiz bir tez mi bilmiyorum ancak öyleyse üniversitelerdeki eğitim seviyesinin günden güne düşme nedenlerinden biri de bu temelsiz çalışmalar.

Hayatın , bu yaptıklarınızın karşılığını size hak ettiğiniz şekilde sunmasını dilerim.
 
Ay nasıl yani?! Baba ve babaaanne de mi şiddet uyguluyor çocuğa?
Görüp bilip durdurmamak da şiddet bana göre. Onların vurduğunu yazmamış ama yazarsa da şaşırmam. Kaynana bütün gün evde farketmiyor mu çocuğun dayak yediğini? Çocuk hiç babasına söylemiyor mu annem bana vuruyor diye. Yuvarlanıp gidiyorlar işte.
 
Bunları asardiniz asardiniz da bulunduğunuz ortam el vermiyor bence eşiniz ne düşünüyor bu konu da hiç konuştunuz mu bunları yaşadım ve böyleyim atlamiyorum diye
Sanki herseyi kendi içinizde yaşıyorsunuz gibi eşinin evliliğe bir katkısı yok gibi geldi
 
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
20 yasima kadar annemle aram berbetti en son babami aldatip ortaya cikinca benim iftira attigimi soyleyerek isin icinden sıyrılmaya calisti babam bosadi ve tabiki benim iftira atmadigimi biliyordu 2 yildir hicbir sekilde iletisime gecmedim ve bana ulasmasini engelledim 1 bucuk yıllik evliyim sıfr bundan korktugum icin cocuk yapamiyorum ya onun gibi olursam diye buyuk konusmak istemem ama onun yaptiklarini yapabilcegimi dusunmuyorum sadece cocugumu uzme ihtimalim beni normalinden daha fazla uzuyor illaki tartisma olur sinirle soylenen seyler olur ama ben o basit bir tartisma bile aramizda gecer onu uzerim diye asırı korkuyorum biraz daha olgunlasmak sabırlı olmak ve dogru zamanda dunyaya getirmek istiyorum ondan daha iyi bi anne olucam hırsıyla ilerlemek istemiyorum
 
O kadar üzgünüm o kadar yorgunum ki..Belki yazarsam içim bir nebze soğur diye düşünüyorum..Siz hiç anneniz hayattayken annenize hasret kaldınız mı..Hiç başkalarının annelerine özendiginiz oldu mu..
Ben kendimi bildim bileli yani çok küçük yaşlardan beri annem benim için hep korktuğum bir varlık oldu..Ne sıcaktan bir sarılma ne tatlı bir söz ne de ilgi alaka..Uzun yıllar hem psikolojik hem fizyolojik şiddet gördüm..Taa o zamanlar bir karar vermiştim..Ben asla annem gibi bir anne olmayacaktım..
Yıllar geçti ruh eşimi buldum çok severek evlendim ve nihayetinde ben de anne oldum..iki tane dünya tatlısı evladım var..Kızım 3 yaşında oğlum 3 aylık.. Kayınvalidemle birlikte yaşıyoruz ve tahmin edersiniz oldukça stresli bir hayatım var..Bana sorsanız 4 yıllık evliyim fakat 40 yılın yorgunluğu var üzerimde..Ha birde annemin laneti..
Beni üzen yıpratan asıl mesele şu ki ben de kızıma şiddet uygular hale geldim..Bunun hiçbir mazereti olamaz biliyorum fakat anlık gözüm dönüyor vuruyorum o masum yavruma..Sonrası deli gibi pişmanlıklar gözyaşlarım..Artık bu son desem de engel olamıyorum kendime..
Çok üzgünüm çok kırgınım..Hani ben annem gibi bir kadın olmayacaktım..
Neden bir doktora gitmiyorsunuz ?
 
Back
X